Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Εξ αποστάσεως εκπαίδευση»: Σαν έτοιμοι από παλιά…

Η προ­πα­γάν­δα που ξεδι­πλώ­θη­κε από την τωρι­νή ηγε­σία του Υπουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας με αφορ­μή τον κορο­νο­ϊό για τον δήθεν “ενθου­σια­σμό” με τον οποίο οι εκπαι­δευ­τι­κοί και οι μαθη­τές αντι­με­τώ­πι­σαν την ανα­γκα­στι­κή εφαρ­μο­γή της όποιας από από­στα­ση διδα­σκα­λί­ας δικαιο­λο­γη­μέ­να μας έβα­λε σε υπο­ψί­ες. Τέτοιες τυμπα­νο­κρου­σί­ες δεν μπο­ρεί να αφο­ρούν την ανά­γκη να απα­σχο­λη­θούν οι μαθη­τές ούτε την υπο­τι­θέ­με­νη ετοι­μό­τη­τα της κρα­τι­κής μηχα­νής (Ποια ετοι­μό­τη­τα; Την πρό­σκλη­ση στον καθέ­να ατο­μι­κά να εξα­σφα­λί­σει μόνος του τα μέσα για την εφαρ­μο­γή και παρα­κο­λού­θη­ση ενός κατα­σκευα­σμέ­νου από ιδιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση προ­γράμ­μα­τος;). Τη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου στην εκπαί­δευ­ση βρή­καν την ευκαι­ρία με θρά­σος να προ­ω­θή­σουν, στρα­τη­γι­κή που εδώ και 20 χρό­νια δια­τυ­μπα­νί­ζε­ται από τους επί­ση­μους οργα­νι­σμούς του: “ηλε­κτρο­νι­κή μάθη­ση” και δεξιό­τη­τες ως υπο­κα­τά­στα­τα της δημό­σιας εκπαί­δευ­σης και της γενι­κής παι­δεί­ας. Να τι γρά­φα­με στο περιο­δι­κό έντυ­πο Θέμα­τα Παι­δεί­ας ήδη από το 2000 (τεύ­χος 2):

Οι υπο­στη­ρι­χτές της αστι­κής πολι­τι­κής στην Ελλά­δα εξαγ­γέλ­λουν ότι τα επό­με­να βήμα­τα “για ένα καλύ­τε­ρο σχο­λείο” θα είναι η αξιο­λό­γη­ση της σχο­λι­κής μονά­δας και η εισα­γω­γή των νέων τεχνο­λο­γιών επι­κοι­νω­νί­ας και πλη­ρο­φό­ρη­σης στην εκπαί­δευ­ση. Πρό­κει­ται για κεντρι­κές κατευ­θύν­σεις που παρου­σιά­ζο­νται σαν και­νο­τό­μες πολι­τι­κές σε όλες τις χώρες της ΕΕ και δια­ψεύ­δουν πολύ γρή­γο­ρα τις μεγά­λες προσ­δο­κί­ες που γεννούν.

Μέσα από τα άρθρα του Βέλ­γου εκπαι­δευ­τι­κού Nico Hirtt, μέλους της κίνη­σης ΑPED (Αpell pour une école démocratique), παρα­τη­ρού­με ότι το ευέ­λι­κτο σχο­λείο, που θα υπο­κα­θι­στά την εκπαί­δευ­ση με μορ­φές κατάρ­τι­σης και θα λει­τουρ­γεί κάτω από τον έλεγ­χο των δυνά­με­ων της αγο­ράς είναι ένα ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο σύστη­μα, που αυξά­νει τους ταξι­κούς φραγ­μούς στη μόρ­φω­ση και υπη­ρε­τεί αντι­δρα­στι­κές ανα­διαρ­θρώ­σεις στην οικο­νο­μία και την κοι­νω­νία (ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, μεί­ω­ση των κοι­νω­νι­κών δαπα­νών, ελα­στι­κο­ποί­η­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, απα­σχο­λη­σι­μό­τη­τα). Οι παρα­κά­τω αρθρο­γρά­φοι και συγ­γρα­φείς εκπαι­δευ­τι­κών βιβλί­ων υπο­στη­ρί­ζουν ακό­μη ότι πίσω από την ποι­κι­λό­τρο­πη προ­ώ­θη­ση των νέων τεχνο­λο­γιών κρύ­βε­ται ο μονο­πω­λια­κός αντα­γω­νι­σμός του πολυ­ε­θνι­κού κεφα­λαί­ου και η δια­μόρ­φω­ση φτη­νής εργα­τι­κής δύνα­μης, αδια­μαρ­τύ­ρη­τα εναλ­λασ­σό­με­νης στην ανερ­γία με το πρό­σχη­μα της επανακατάρτισης.

Δεν είναι τυχαίο που στην έκτα­κτη σύνο­δο κορυ­φής της Λισ­σα­βό­νας, με θέμα “Απα­σχό­λη­ση, οικο­νο­μι­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις και κοι­νω­νι­κή συνο­χή-για μια Ευρώ­πη της και­νο­το­μί­ας και των γνώ­σε­ων”, την τιμη­τι­κή της είχε η συζή­τη­ση περί ηλε­κτρο­νι­κής Μάθη­σης και ηλε­κτρο­νι­κής Ευρώ­πης. Όταν πάντως ο Έλλη­νας Υπουρ­γός Παι­δεί­ας κ.Ευθυμίου υπο­στη­ρί­ζει «καλύ­τε­ρα να βγει κανείς χει­ρι­στής υπο­λο­γι­στή από κάποιο ΙΕΚ, παρά να σπου­δά­σει για­τρός», δεν είναι για­τί νομί­ζει ότι μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί έτσι η ανερ­γία. Κι ούτε πιστεύ­ουν ότι οι νέες τεχνο­λο­γί­ες είναι το φάρ­μα­κο για όλα τα εκπαι­δευ­τι­κά προ­βλή­μα­τα, όσο κι αν στη χώρα μας εξα­κο­λου­θούν να προ­βάλ­λουν ακό­μη τέτοιες ανοη­σί­ες. Η διε­θνής πεί­ρα δεί­χνει ότι όσο οι πολι­τι­κές αυτές εφαρ­μό­ζο­νται, τόσο οι στό­χοι τους απο­σα­φη­νί­ζο­νται και οι αυτα­πά­τες διαλύονται.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα το Βέλ­γιο, όπου αυτή η πολι­τι­κή έχει εφαρ­μο­στεί σε μεγα­λύ­τε­ρο βαθ­μό κι η δομή της δευ­τε­ρο­βάθ­μιας εκπαί­δευ­σης δια­φο­ρο­ποιεί­ται από την ηλι­κία των 12χρονών σε γενι­κή και επαγ­γελ­μα­τι­κή. Κατα­γρά­φε­ται, επί­σης, σημα­ντι­κή δια­φο­ρο­ποί­η­ση και στην ίδια τη γενι­κή εκπαί­δευ­ση, αφού οι γονείς επι­λέ­γουν το σχο­λείο των παι­διών τους, αλλά και τα σχο­λεία επι­λέ­γουν μαθη­τές. Βαθύ­τε­ρη είναι κι η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της δημό­σιας εκπαί­δευ­σης, καθώς δεν υπάρ­χει ο θεσμός του ενιαί­ου και δωρε­άν βιβλί­ου, τα βιβλία πλη­ρώ­νο­νται και σε μεγά­λο βαθ­μό αντι­κα­θί­στα­νται σήμε­ρα από σιντι­ρόμ και φωτοτυπίες.

Πηγή: Θέμα­τα Παιδείας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο