Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΗΠΑ: δοκιμές βιολογικών όπλων στον πληθυσμό

Οι ΗΠΑ έχουν ιστο­ρι­κό στις δοκι­μές βιο­λο­γι­κών όπλων στον πλη­θυ­σμό – άρα­γε να χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν και μολυ­σμέ­να τσιμπούρια;

Ένα εξάν­θη­μα που εξα­πλώ­νε­ται είναι η αρχι­κή ένδει­ξη σχε­δόν του 80% των μολύν­σε­ων από τη νόσο του Lyme. Η Βου­λή των Αντι­προ­σώ­πων έδω­σε εντο­λή στο Πεντά­γω­νο να απο­κα­λύ­ψει αν χρη­σι­μο­ποί­η­σε τσι­μπού­ρια για να προ­σβά­λει τους Αμε­ρι­κα­νούς με τη νόσο του Lyme μετα­ξύ του 1950 και του 1975. Ο ισχυ­ρι­σμός ανή­κει στον Chris Smith, τον Ρεπου­μπλι­κα­νό εκπρό­σω­πο για το Νιου Τζέρ­σεϊ. Μετά από την πολύ­χρο­νη εκστρα­τεία του σχε­τι­κά με την νόσο του Lyme, ο Σμιθ λέει πως οι ισχυ­ρι­σμοί προ­έρ­χο­νται από ένα νέο βιβλίο σχε­τι­κά με την ασθέ­νεια και τον άνθρω­πο που την ανα­κά­λυ­ψε – έναν επι­στή­μο­να με εξει­δί­κευ­ση στα βιο­λο­γι­κά όπλα που ακού­ει στο όνο­μα Willy Burgdofer.

  • Υπάρ­χουν ζητή­μα­τα με αυτούς τους ισχυ­ρι­σμούς – κυρί­ως ότι ο Burgdofer δεν ανα­κά­λυ­ψε τη νόσο του Lyme παρά το 1982, σχε­δόν μια δεκα­ε­τία αφό­του θεω­ρεί­ται πως μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν τα τσι­μπού­ρια. Άλλοι επι­στή­μο­νες απέρ­ρι­ψαν τους ισχυ­ρι­σμούς και δεν υπάρ­χει καμία από­δει­ξη ότι αληθεύουν.
  • Όμως οι ΗΠΑ έχουν ιστο­ρία στις δοκι­μές βιο­λο­γι­κών όπλων στο ευρύ κοινό.

Το ιστορικό των δοκιμών

Το πρό­γραμ­μα βιο­λο­γι­κών όπλων των ΗΠΑ ξεκί­νη­σε κατά τη διάρ­κεια του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου. Όμως η πρώ­τη πραγ­μα­τι­κή δοκι­μή στο κοι­νό έγι­νε το 1949, όταν επι­στή­μο­νες τοπο­θέ­τη­σαν άκα­κα βακτή­ρια μέσα στο σύστη­μα κλι­μα­τι­σμού στο Πεντά­γω­νο για να δουν πώς λει­τουρ­γεί ένα βιο­λο­γι­κό όπλο.

Έναν χρό­νο αργό­τε­ρα, το αμε­ρι­κα­νι­κό Πολε­μι­κό Ναυ­τι­κό διε­ξή­γε την  Επι­χεί­ρη­ση Ψεκα­σμού της Θάλασ­σας. Η ακτή του Σαν Φραν­τσί­σκο στην Καλι­φόρ­νια ψεκά­στη­κε με δύο είδη βακτη­ρί­ων, το Bacillus globigii και το Serratia marcesens. Αυτά τα βακτή­ρια θεω­ρού­νται ασφα­λή αλλά το Bacillus globigii έχει πλέ­ον κατα­χω­ρη­θεί ως παθο­γό­νο, προ­κα­λεί δηλη­τη­ρί­α­ση και μπο­ρεί να βλά­ψει όσους έχουν αδύ­να­μο ανο­σο­ποι­η­τι­κό σύστη­μα. Όσο για το Serratia marcesens, 11 άνθρω­ποι εισή­χθη­καν στο νοσο­κο­μείο με σοβα­ρές βακτη­ρια­κές λοι­μώ­ξεις μετά τη δοκι­μή του Σαν Φραν­τσί­σκο. Ένας από αυτούς – ο Έντουαρντ Νέβιν – πέθα­νε τρεις εβδο­μά­δες αργότερα.

Το 1951, δοκι­μές έγι­ναν επί­σης στο Ναυ­τι­κό Κέντρο Εφο­δια­σμού του Νόρ­φολκ στη Βιρ­τζί­νια – μια τερά­στια βάση που τρο­φο­δο­τεί το Πολε­μι­κό Ναυ­τι­κό των ΗΠΑ. Διέ­σπει­ραν σπό­ρους μυκή­των για να δουν αν θα προ­σβάλ­λο­νταν οι εργά­τες που απο­συ­σκεύ­α­ζαν τα κιβώ­τια εκεί. Οι περισ­σό­τε­ροι εργά­τες ήταν Αφρο-Αμε­ρι­κα­νοί και οι επι­στή­μο­νες ήθε­λαν να ελέγ­ξουν τη θεω­ρία ότι ήταν περισ­σό­τε­ρο επιρ­ρε­πείς στη μυκη­τί­α­ση από ό,τι οι Καυκάσιοι.

Το 1997, το Εθνι­κό Συμ­βού­λιο Έρευ­νας απο­κά­λυ­ψε πως οι ΗΠΑ χρη­σι­μο­ποί­η­σαν χημι­κά για να ελέγ­ξουν το δυνα­μι­κό των βιο­λο­γι­κών όπλων κατά τη δεκα­ε­τία του 1950. Διέ­σπει­ραν θειού­χο κάδμιο αερο­πο­ρι­κώς και ψέκα­σαν πάνω από ορι­σμέ­νες πόλεις, μετα­ξύ των οποί­ων το Σεντ Λού­ις στο Μισού­ρι και τη Μινε­ά­πο­λη στη Μινε­σό­τα. Ο λόγος που επέ­λε­ξαν αυτές τις πόλεις ήταν ότι έμοια­ζαν με σοβιε­τι­κούς στό­χους όπως η Μόσχα ως προς τη μορ­φο­λο­γία του εδά­φους, το κλί­μα και τον πλη­θυ­σμό. Το συμ­βού­λιο κατέ­λη­ξε πως δεν έπα­θε κανείς τίπο­τα και πως η ποσό­τη­τα χημι­κών που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε δεν ήταν επι­βλα­βής αλλά το 2012 η καθη­γή­τρια Κοι­νω­νιο­λο­γί­ας Λάι­ζα Μαρ­τί­νο-Τέι­λορ ισχυ­ρί­στη­κε ότι υπήρ­ξε μια αύξη­ση στα κρού­σμα­τα καρ­κί­νου που θα μπο­ρού­σαν να συν­δέ­ο­νται με τα χημι­κά, τα οποία υπο­στη­ρί­ζει πως ήταν ραδιε­νερ­γά. Από τότε δεν έχει συμ­βεί τίπο­τα που να στη­ρί­ζει τους ισχυ­ρι­σμούς της.

διασποράw χημικών ΗΠΑ 10ετία 1950

Αερο­πλά­να χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για τη δια­σπο­ρά χημι­κών σε περιο­χές των ΗΠΑ τη δεκα­ε­τία του 1950. Πολε­μι­κή Αερο­πο­ρία των ΗΠΑ μέσω Wikimedia Commons

Εκτός από δοκι­μές σε εξω­τε­ρι­κούς χώρους, ο αμε­ρι­κα­νι­κός στρα­τός έχει επί­σης ιστο­ρι­κό να μετα­τρέ­πει σε όπλα μολυ­σμέ­να έντο­μα. Το 1954, για παρά­δειγ­μα, επι­στή­μο­νες πραγ­μα­το­ποί­η­σαν την Επι­χεί­ρη­ση Big Itch. Η δοκι­μή σχε­διά­στη­κε για να δια­πι­στω­θεί αν οι ψύλ­λοι θα μπο­ρού­σαν να φορ­τω­θούν σε βόμ­βες (μπο­ρού­σαν). Οι δοκι­μές έγι­ναν μόλις λίγα χρό­νια αφό­του οι Σοβιε­τι­κοί κατη­γό­ρη­σαν τις ΗΠΑ ότι έρι­ξαν κου­τιά γεμά­τα έντο­μα μολυ­σμέ­να με χορεία και πανώ­λη στην Κορέα και την Κίνα κατά τη διάρ­κεια του Κορε­ά­τι­κου πολέ­μου. Αυτό ο αμε­ρι­κα­νι­κό στρα­τός το αρνεί­ται ως «καμπά­νια παραπληροφόρησης».

Project 112

Οι δοκι­μές αυξή­θη­καν κατά πολύ το 1962 όταν ο Υπουρ­γός Άμυ­νας, Ρόμπερτ Μακνα­μά­ρα, εξου­σιο­δό­τη­σε το Πρό­τζεκτ 112. Το πρό­τζεκτ αύξη­σε τις δοκι­μές βιο­λο­γι­κών όπλων και άντλη­σε νέα κεφά­λαια για έρευνα.

Μια από τις πιο αμφι­λε­γό­με­νες δοκι­μές πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το 1966 στο μετρό της Νέας Υόρ­κης. Επι­στή­μο­νες γέμι­σαν τους λαμ­πτή­ρες με βακτη­ρί­δια Bacillus globigii και έπει­τα τους έσπα­σαν στις γραμ­μές. Τα βακτη­ρί­δια ταξί­δευαν για μίλια στο δίκτυο του μετρό, εισπνέ­ο­νταν από χιλιά­δες πολί­τες και κάλυ­πταν τα ρού­χα τους.

Το 2008, η Διεύ­θυν­ση Λογο­δο­σί­ας της Κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ ανα­γνώ­ρι­σε ότι δεκά­δες χιλιά­δες πολί­τες ενδέ­χε­ται να έχουν εκτε­θεί σε βιο­λο­γι­κούς παρά­γο­ντες χάρη στο Πρό­τζεκτ 112 και σε άλλες δοκιμές.

Η ίδια έκθε­ση επε­σή­μα­νε ότι από το 2003 το αμε­ρι­κα­νι­κό υπουρ­γείο άμυ­νας προ­σπα­θεί να εντο­πί­σει ποιοι άμα­χοι είχαν εκτε­θεί στο Πρό­τζεκτ 112 για να τους ενη­με­ρώ­σουν. Ο στρα­τός αρνεί­ται ότι αυτή η έκθε­ση συνε­πά­γε­ται οποια­δή­πο­τε επι­βλα­βή νόσο, αλλά πολ­λοί από αυτούς που έχουν εντο­πι­στεί ισχυ­ρί­ζο­νται ότι υπο­φέ­ρουν τώρα από μακρο­χρό­νιες ασθέ­νειες.

Το αν η τρέ­χου­σα έρευ­να του Κογκρέ­σου θα απο­κα­λύ­ψει ότι υπήρ­χαν μολυ­σμέ­να τσι­μπού­ρια παρα­μέ­νει να το δού­με. Όπως και να έχει, θα μπο­ρού­σε να ρίξει λίγο φως σε ένα μυστι­κό πρό­γραμ­μα για το οποίο ακό­μα δεν γνω­ρί­ζου­με πολ­λά. Μπο­ρεί επί­σης να απο­κα­λύ­ψει περισ­σό­τε­ρα για το βαθ­μό στον οποίο έγι­ναν δοκι­μές πάνω στο αμε­ρι­κα­νι­κό κοι­νό χωρίς τη γνώ­ση και τη συγκα­τά­θε­σή του. Επει­δή, ενώ τα μολυ­σμέ­να τσι­μπού­ρια μπο­ρεί να ακού­γο­νται σαν κάτι βγαλ­μέ­νο από επι­στη­μο­νι­κή φαντα­σία, εάν απο­δει­χθεί ότι είναι αλή­θεια, δεν θα είναι η πρώ­τη φορά που οι ΗΠΑ έκα­ναν κάτι τέτοιο.


Michelle Bentley, Ανα­πλη­ρώ­τρια Καθη­γή­τρια στις Διε­θνείς Σχέ­σεις, στο Royal Holloway

Michelle Bentley, Royal Holloway για το The Conversation

Το άρθρο ανα­δη­μο­σιεύ­θη­κε από το The Conversation. Δια­βά­στε το αρχι­κό.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο