Η στυ­γνή δολο­φο­νία του Αφρο­α­με­ρι­κα­νού Τζορτζ Φλόιντ, στις 25 Μάη από λευ­κούς αστυ­νο­μι­κούς στη Μινε­ά­πο­λις, έχει πυρο­δο­τή­σει μαζι­κές λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, που συνε­χί­ζο­νται αμεί­ω­τες, παρά την άγρια κρα­τι­κή κατα­στο­λή, για την οποία συμπράτ­τουν αστυ­νο­μία και στρα­τός, προ­κα­λώ­ντας ποι­κί­λες αντι­δρά­σεις και στο εσω­τε­ρι­κό τους.

Ο 47χρονος είναι το πολ­λο­στό θύμα της αστυ­νο­μι­κής βίας στις ΗΠΑ και πέθα­νε από ασφυ­ξία, στη διάρ­κεια της σύλ­λη­ψής του από λευ­κό αστυ­νο­μι­κό, με βεβα­ρη­μέ­νο παρελ­θόν παρα­βα­τι­κό­τη­τας, ο οποί­ος επί οκτώ περί­που λεπτά τού πατού­σε το λαι­μό με το γόνα­το, παρά το γεγο­νός ότι ο Αφρο­α­με­ρι­κα­νός ήταν ανή­μπο­ρος να αντι­δρά­σει σε οτιδήποτε.
Περιο­ρί­στη­κε έτσι μάταια να εκλι­πα­ρεί για τη ζωή του επα­να­λαμ­βά­νο­ντας τη φρά­ση «I can’t breathe» («Δεν μπο­ρώ να ανα­πνεύ­σω»), που έγι­νε και το σύν­θη­μα των λαϊ­κών κινητοποιήσεων.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, βέβαια, αυτό που προ­κα­λεί ασφυ­ξία στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα των ΗΠΑ είναι ο ίδιος ο καπι­τα­λι­σμός που σάπι­σε και ευθύ­νε­ται για το ρατσι­σμό, την αστυ­νο­μι­κή βία, την άγρια εκμε­τάλ­λευ­ση και τις μεγά­λες ανι­σό­τη­τες. Ολα αυτά που δημιουρ­γούν το υπό­βα­θρο για τις μεγά­λες κινη­το­ποι­ή­σεις, αλλά και για τη μεγά­λη κατα­στο­λή από την πλευ­ρά της κυβέρ­νη­σης Τραμπ.

Αλλω­στε, είναι πολύ νωπά στα μυα­λά όλων η ανυ­παρ­ξία του κρά­τους στην προ­στα­σία της ανθρώ­πι­νης υγεί­ας και ζωής στη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας, το ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο και απλη­σί­α­στο για τους πολ­λούς σύστη­μα Υγεί­ας, που μεγά­λω­σε την αγα­νά­κτη­ση και πυρο­δό­τη­σε τη μαζι­κή δια­μαρ­τυ­ρία, με αφορ­μή το θάνα­το του Αφρο­α­με­ρι­κα­νού. Ξεπερ­νούν τις 110.000 οι νεκροί από τον κορο­νο­ϊό και τα 42.000.000 οι νέοι άνερ­γοι, συνέ­πεια της ύφε­σης στην οικο­νο­μία, όπου η παν­δη­μία επέ­δρα­σε καταλυτικά.

Κρατική καταστολή

Η κυβέρ­νη­ση Τραμπ ενερ­γο­ποί­η­σε από την πρώ­τη στιγ­μή την ομο­σπον­δια­κή αστυ­νο­μία, βλέ­πο­ντας την απρο­θυ­μία τοπι­κών αρχών σε ορι­σμέ­νες Πολι­τεί­ες να επι­βά­λουν με κάθε τρό­πο την τάξη, όπως ζήτη­σε. Οι δια­δη­λώ­σεις έφτα­σαν τη βδο­μά­δα που μας πέρα­σε μέχρι τον περί­βο­λο σχε­δόν του Λευ­κού Οίκου, κάνο­ντας τον Τραμπ και την οικο­γέ­νειά του να μετα­φερ­θούν για λίγη ώρα σε ασφα­λές καταφύγιο.

Επό­με­νο βήμα ήταν η επι­βο­λή απα­γό­ρευ­σης της κυκλο­φο­ρί­ας σε πολ­λές πολι­τεί­ες, με άλλο­θι κρού­σμα­τα βαν­δα­λι­σμών σε κινη­το­ποι­ή­σεις, ακό­μα και προ­βο­κά­τσιες. Ενερ­γο­ποιώ­ντας νόμο για την «εθνι­κή ασφά­λεια», η κυβέρ­νη­ση επι­χεί­ρη­σε να ανα­θέ­σει και στο στρα­τό καθή­κο­ντα κατα­στο­λής του πλή­θους, προ­κα­λώ­ντας την αντί­δρα­ση του υπουρ­γού Αμυ­νας και φήμες για απο­πο­μπή του.

Ανά­λο­γα φαι­νό­με­να παρα­τη­ρή­θη­καν και στα πιο χαμη­λά κλι­μά­κια του στρα­τού και των σωμά­των ασφα­λεί­ας, με πολ­λούς αξιω­μα­τι­κούς και απλούς ένστο­λους να συμπα­ρα­τάσ­σο­νται με τους δια­δη­λω­τές, ή να αρνού­νται την κατα­στο­λή τους. Δεν λεί­πουν βέβαια και περι­πτώ­σεις όπου ακρο­δε­ξιές ομά­δες παίρ­νουν το νόμο στα χέρια τους, πυρο­βο­λώ­ντας ακό­μα και ενά­ντια στο πλή­θος των διαδηλωτών.

Η αγα­νά­κτη­ση και η μαχη­τι­κό­τη­τα των δια­δη­λω­τών δεν άφη­σαν φυσι­κά αδιά­φο­ρο τον άλλο πόλο του αμε­ρι­κα­νι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, το κόμ­μα των Δημο­κρα­τι­κών, πολύ περισ­σό­τε­ρο από τη στιγ­μή που οι ΗΠΑ βρί­σκο­νται σε προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δο. Με παρεμ­βά­σεις τους, στε­λέ­χη των Δημο­κρα­τι­κών, ακό­μα και ο πρώ­ην Πρό­ε­δρος Μπ. Ομπά­μα, σηκώ­νουν κουρ­νια­χτό για το ρατσι­σμό και τις ανι­σό­τη­τες, κρύ­βο­ντας ότι και στην περί­ο­δο της δικής τους δια­κυ­βέρ­νη­σης δεν έλει­ψαν οι ανθρω­πο­κτο­νί­ες από την αστυ­νο­μία, ούτε βέβαια οι κοι­νω­νι­κές — ταξι­κές ανισότητες.

Δεί­χνο­ντας τα αντα­να­κλα­στι­κά του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος σε αυτές τις δύσκο­λες ώρες, και μάλι­στα στη Μέκ­κα του καπι­τα­λι­σμού, οι Δημο­κρα­τι­κοί και επι­τε­λεία που συν­δέ­ο­νται μαζί τους επα­να­λαμ­βά­νουν μονό­το­να την ανά­γκη να απο­τε­λέ­σει η δολο­φο­νία του 47χρονου Αφρο­α­με­ρι­κα­νού κίνη­τρο για μαζι­κή προ­σέ­λευ­ση στην κάλ­πη, προ­σπα­θώ­ντας να εκτο­νώ­σουν αλλά και να καπη­λευ­τούν τη δίκαιη λαϊ­κή αγανάκτηση.

Βαθιές αντιθέσεις

Σε κάθε περί­πτω­ση, οι λαϊ­κές αντι­δρά­σεις στη δολο­φο­νία Φλόιντ ανέ­δει­ξαν ξανά τις βαθιές διαι­ρέ­σεις στο εσω­τε­ρι­κό των ΗΠΑ και τις ενδο­α­στι­κές αντι­θέ­σεις που κορυ­φώ­νο­νται τα τελευ­ταία χρό­νια πάνω στο βασι­κό ζητού­με­νο για την αστι­κή τάξη της χώρας: Με ποια πολι­τι­κή και με ποιες συμ­μα­χί­ες θα μπο­ρέ­σουν οι ΗΠΑ να αντι­με­τω­πί­σουν την άνο­δο των αντα­γω­νι­στών τους και να δια­τη­ρή­σουν τη θέση τους στο παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα.

Καθό­λου τυχαία, η άγρια κατα­στο­λή των δια­δη­λω­τών προ­κά­λε­σε την αντί­δρα­ση της Ρωσί­ας, της Κίνας και του Ιράν, που έχουν βρε­θεί πολ­λές φορές στο στό­χα­στρο των ΗΠΑ με κατη­γο­ρί­ες για περι­στο­λή των λαϊ­κών δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών. Παίρ­νο­ντας τη «ρεβάνς» στη σκα­κιέ­ρα των αντα­γω­νι­σμών, τα αντί­πα­λα κέντρα και κρά­τη κατη­γο­ρούν τις ΗΠΑ για τη βάρ­βα­ρη αντι­με­τώ­πι­ση των λαϊ­κών δια­μαρ­τυ­ριών, ενώ το ζήτη­μα έφτα­σε μέχρι τον ΟΗΕ, που συνέ­στη­σε «έρευ­να» για τους δρά­στες της δολο­φο­νί­ας και …μετριο­πα­θέ­στε­ρη δια­χεί­ρι­ση από την κυβέρ­νη­ση της αγα­νά­κτη­σης για το θάνα­το του Φλόιντ.

Στον αντίποδα, με μεγάλες κινητοποιήσεις σε πολλές χώρες του κόσμου, ανάμεσά τους και στην Ελλάδα, το εργατικό — λαϊκό κίνημα εκφράζει την αλληλεγγύη του στους διαδηλωτές των ΗΠΑ, που συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους, παρά τις συλλήψεις, την τρομοκρατία και τις απειλές στη «γη της ελευθερίας», όπως θέλουν να παρουσιάζουν την Αμερική…

Πηγή