Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Εκκλησία της Ελλάδας διεκδικεί με προσφυγή τη μισή έκταση του «Ασκληπιείου» Βούλας!

Έντο­νες αντι­δρά­σεις προ­κα­λεί η προ­σφυ­γή που έχει κατα­θέ­σει το ΝΠΔΔ «Εκκλη­σία της Ελλά­δος» ζητώ­ντας να πάρει στην ιδιο­κτη­σία του τη μισή έκτα­ση στην οποία στε­γά­ζε­ται και λει­τουρ­γεί το «Ασκλη­πιείο» Νοσο­κο­μείο Βού­λας, και μάλι­στα σε συν­θή­κες παν­δη­μί­ας κορο­νοϊ­ού! Η προ­σφυ­γή θα εκδι­κα­στεί στις 7/10/2020 και αφο­ρά την άρση της απαλ­λο­τρί­ω­σης έκτα­σης 46,6 στρεμ­μά­των που απο­τε­λούν τμή­μα του νοσο­κο­μεί­ου, η οποία έχει γίνει από το 1933 (!), επει­δή δεν έχει εισπρά­ξει το ποσό της απο­ζη­μί­ω­σης. Μάλι­στα, σε ανα­κοί­νω­ση που εξέ­δω­σε η Διαρ­κής Ιερά Σύνο­δος (ΔΙΣ) την περα­σμέ­νη Παρα­σκευή όχι μόνο επι­βε­βαί­ω­σε το γεγο­νός, αλλά πολύ περισ­σό­τε­ρο «άνοι­ξε» θέμα και για άλλες εκτά­σεις στις οποί­ες λει­τουρ­γούν νοση­λευ­τι­κά ιδρύ­μα­τα σε όλη τη χώρα.

Η υπό­θε­ση φαί­νε­ται πως έχει αρκε­τό παρα­σκή­νιο, δεδο­μέ­νου ότι το «Ασκλη­πιείο» βρί­σκε­ται σε μια θέση στο παρα­λια­κό μέτω­πο του Σαρω­νι­κού, στα όρια του Δήμου Βάρης — Βού­λας — Βου­λιαγ­μέ­νης. Είναι επί­σης γνω­στό ότι δια­χρο­νι­κά την έκτα­ση του νοσο­κο­μεί­ου την ορέ­γο­νται διά­φο­ροι προ­κει­μέ­νου να υλο­ποι­η­θούν επι­χει­ρη­μα­τι­κοί σχε­δια­σμοί. Άλλω­στε, η έκτα­ση βρί­σκε­ται ανά­με­σα στο χώρο του πρώ­ην αερο­δρο­μί­ου του Ελλη­νι­κού και τον «Αστέ­ρα» Βου­λιαγ­μέ­νης, όπου σχε­διά­ζε­ται η επέ­κτα­ση της μαρί­νας. Επι­πλέ­ον, βρί­σκε­ται ανά­με­σα σε δύο παρα­λια­κές εκτάσεις-«φιλέτα» (παρα­λία camping δίπλα στο ΚΑΑΠ Βού­λας και Β’ πλαζ Βού­λας) που πριν από περί­που ένα χρό­νο η διοί­κη­ση του Δήμου Βάρης — Βού­λας — Βου­λιαγ­μέ­νης, σε συνερ­γα­σία με την ΕΤΑΔ, παρα­χώ­ρη­σε μέσω δημο­πρα­σί­ας σε μεγά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους για επι­χει­ρη­μα­τι­κή εκμετάλλευση…

Πλη­ρο­φο­ρί­ες ανα­φέ­ρουν ότι ήδη εδώ και και­ρό έχουν ξεκι­νή­σει συζη­τή­σεις για το συγκε­κρι­μέ­νο θέμα, ως κομ­μά­τι του κεφα­λαί­ου «επι­χει­ρη­μα­τι­κή αξιο­ποί­η­ση της εκκλη­σια­στι­κής περιου­σί­ας» ανά­με­σα στην Εκκλη­σία, στην προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ. Θυμί­ζου­με ότι το 2013 υπήρ­ξε η συμ­φω­νία με την τότε κυβέρ­νη­ση για τη σύστα­ση της Ανώ­νυ­μης Εται­ρεί­ας «Εται­ρεία Αξιο­ποί­η­σης Ακί­νη­της Εκκλη­σια­στι­κής Περιου­σί­ας». Ενώ, το 2018 η ηγε­σία της Εκκλη­σί­ας είχε έρθει σε συμ­φω­νία με τον τότε πρω­θυ­πουρ­γό Αλέ­ξη Τσί­πρα για τη σύστα­ση του «Ταμεί­ου Αξιο­ποί­η­σης της Εκκλη­σια­στι­κής Περιου­σί­ας», το οποίο δεν προ­χώ­ρη­σε. Αρκε­τοί θεω­ρούν ότι η αντι­δι­κία με το Δημό­σιο μπο­ρεί τελι­κά να μην είναι και τόσο αντι­δι­κία, αλλά να απο­τε­λεί μέρος συζη­τή­σε­ων και δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για το σύνο­λο της «αξιο­ποί­η­σης της εκκλη­σια­στι­κής περιουσίας».

Δωρεά από τη μητέρα του Σουλτάνου…

Στην προ­σφυ­γή της Εκκλη­σί­ας ανα­φέ­ρε­ται χαρα­κτη­ρι­στι­κά ότι το τμή­μα που ζητά να της επι­στρα­φεί της ανή­κει «κατό­πιν δωρε­άς της μητέ­ρας του Σουλ­τά­νου Σελήμ του Γ’, ήδη από το 17ο αιώ­να». Επι­πλέ­ον, δια­τυ­πώ­νει ξεκά­θα­ρα ότι το πρό­βλη­μα είναι πως δεν κατα­βλή­θη­καν ποτέ τα ποσά της απαλ­λο­τρί­ω­σης. Όμως αυτό ισχύ­ει από το 1941, όταν και εξέ­πνευ­σε η προ­θε­σμία που έπρε­πε να κατα­βλη­θεί η απο­ζη­μί­ω­ση, με βάση νόμο του 1939, τον οποίο επι­κα­λεί­ται ο δικη­γό­ρος της Εκκλη­σί­ας στην προ­σφυ­γή. Το ερώ­τη­μα λοι­πόν είναι ποιες είναι οι προ­θέ­σεις για την τύχη του νοσο­κο­μεί­ου, μιας και στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη επι­χει­ρη­μα­τι­κοί σχε­δια­σμοί μεγά­λης κλί­μα­κας. Ακό­μα, μέσα στην προ­σφυ­γή η Εκκλη­σία χαρα­κτη­ρί­ζει τη συγκε­κρι­μέ­νη έκτα­ση «δυνά­μει (…) εκποι­η­τέα περιου­σία», η οποία έχει χαρα­κτη­ρι­στεί έτσι με ΠΔ του 1933, άρα ανή­κει στις εκτά­σεις που θα αξιο­ποι­η­θούν προ­κει­μέ­νου να φέρουν έσο­δα στην Εκκλη­σία. Συνή­θως αυτό γίνε­ται είτε με πώλη­ση είτε με μισθω­τή­ριο συμβόλαιο…

Η ανα­κοί­νω­ση την οποία εξέ­δω­σε η ΔΙΣ, μετά τις σφο­δρές αντι­δρά­σεις των εργα­ζο­μέ­νων στο «Ασκλη­πιείο» και του δήμου, προ­κα­λεί ακό­μα περισ­σό­τε­ρα ερω­τή­μα­τα, σοβα­ρό προ­βλη­μα­τι­σμό και περι­λαμ­βά­νει ωμές παρα­δο­χές. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η ανα­φο­ρά πως «απο­τε­λεί δικαί­ω­μα, αλλά και νόμι­μη υπο­χρέ­ω­ση της Εκκλη­σί­ας της Ελλά­δος, ως δια­χει­ρί­στριας, να ζητή­σει σχε­τι­κώς δικα­στι­κή προ­στα­σία». Ερω­τή­μα­τα προ­κα­λεί επί­σης το γεγο­νός ότι η κυβέρ­νη­ση, οι υπουρ­γοί Οικο­νο­μι­κών, Αγρο­τι­κής Ανά­πτυ­ξης, Του­ρι­σμού και Υγεί­ας, κατά των οποί­ων στρέ­φε­ται η προ­σφυ­γή της Εκκλη­σί­ας, δεν έχουν τοπο­θε­τη­θεί ακό­μα για ένα τόσο σοβα­ρό θέμα, περί­που τρεις μήνες πριν εκδι­κα­στεί η υπόθεση.

Το Σωμα­τείο Εργα­ζο­μέ­νων του «Ασκλη­πιεί­ου» Βού­λας με παρέμ­βα­ση της προ­έ­δρου του, Δ. Τοσου­νί­δου, ξεκα­θα­ρί­ζει ανά­με­σα σε άλλα: «Γνω­ρί­ζου­με πολύ καλά ότι το “Ασκλη­πιείο” Βού­λας απο­τε­λεί φιλέ­το για τους επεν­δυ­τές του παρα­λια­κού μετώ­που. Πώς αλλιώς να εξη­γη­θεί ο ξαφ­νι­κός πακτω­λός των εκα­τομ­μυ­ρί­ων των τελευ­ταί­ων ετών, που ανοι­κο­δο­μεί κτί­ρια, χτί­ζει και­νούρ­για και ετοι­μά­ζει “το Ασκλη­πιείο του μέλ­λο­ντος”; Οι εργα­ζό­με­νοι του μονα­δι­κού δημό­σιου νοσο­κο­μεί­ου στα νότια προ­ά­στια δεν έχου­με κανέ­να λόγο να δια­λέ­ξου­με επεν­δυ­τή, ούτε τρέ­φου­με αυτα­πά­τες για τους όψι­μους “προ­στά­τες” που απλώς διεκ­δι­κούν μερί­διο στα κέρδη».

Με ανα­κοί­νω­σή της η «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» Βάρης — Βού­λας — Βου­λιαγ­μέ­νης επι­ση­μαί­νει μετα­ξύ άλλων: «Το “Ασκλη­πιείο” Βού­λας δεν είναι η πρώ­τη φορά που απει­λεί­ται. Κάποιοι σχε­διά­ζουν μπίζ­νες με τις εκτά­σεις του μονα­δι­κού νοσο­κο­μεί­ου που εξυ­πη­ρε­τεί όλη τη Νοτιο­α­να­το­λι­κή Αττι­κή και όλο αυτό το διά­στη­μα το ιατρι­κό και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό έδω­σε σημα­ντι­κές μάχες, παρά τις σοβα­ρό­τα­τες ελλεί­ψεις σε μέσα ατο­μι­κής προ­στα­σί­ας και προ­σω­πι­κό. Οι εργα­ζό­με­νοί του, φορείς και σύλ­λο­γοι έχουν αντι­με­τω­πί­σει και στο παρελ­θόν αντί­στοι­χες απα­ρά­δε­κτες διεκ­δι­κή­σεις και σχε­δια­σμούς. Καλού­με τον κόσμο να είναι προ­ε­τοι­μα­σμέ­νος ώστε να αντι­με­τω­πί­σει οποιον­δή­πο­τε σχε­δια­σμό και από οποια­δή­πο­τε πλευ­ρά θέτει σε κίν­δυ­νο τον δημό­σιο χαρα­κτή­ρα του νοσοκομείου».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο