Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Ιταλία αποχαιρετά την αξεπέραστη Ραφαέλα Καρά

Πέθα­νε σήμε­ρα η Ραφα­έ­λα Καρά, η γνω­στό­τε­ρη και πιο αγα­πη­τή παρου­σιά­στρια της ιτα­λι­κής τηλε­ό­ρα­σης. Γεν­νη­μέ­νη το 1943 στην περιο­χή Εμί­λια Ρομά­νια, είχε σπου­δά­σει υπο­κρι­τι­κή στο ιτα­λι­κό Πει­ρα­μα­τι­κό Κέντρο Κινη­μα­το­γρα­φί­ας. Το 1960 άρχι­σε να δου­λεύ­ει στην ιτα­λι­κή δημό­σια τηλε­ό­ρα­ση Rai και κατέ­κτη­σε αμέ­σως το ευρύ κοι­νό, χάρη στην ευθυ­μία και την ενέρ­γειά της.

Το 1970 παρου­σί­α­σε την μου­σι­κή εκπο­μπή Canzonissima, με από­λυ­το ρεκόρ τηλε­θέ­α­σης. Ήταν η πιο αγα­πη­τή γυναι­κεία τηλε­ο­πτι­κή παρου­σία, μαζί με την τρα­γου­δί­στρια Μίνα.

Αμέ­τρη­τα τα ρεκόρ της: από τις μεγά­λης επι­τυ­χί­ας περιο­δεί­ες της, ως τρα­γου­δί­στρια, στην Ευρώ­πη, την Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή και την Ρωσία, μέχρι και την επαγ­γελ­μα­τι­κή της ευρη­μα­τι­κό­τη­τα. Με τις εκπο­μπές της ξεκί­νη­σε η μεση­με­ρια­νή ζώνη στην ιτα­λι­κή τηλε­ό­ρα­ση, στην δεκα­ε­τία του 1980, όταν όλη η Ιτα­λία προ­σπα­θού­σε να μαντέ­ψει πόσα φασό­λια περιεί­χε μια τερά­στια γυάλα.

Χορεύ­ο­ντας έδει­ξε τον αφα­λό της και φόρε­σε μίνι, «σκαν­δα­λί­ζο­ντας» μια που­ρι­τα­νή, ακό­μη, Ιτα­λία. Ήταν η μεγά­λη, αξε­πέ­ρα­στη κυρία της μικρής οθό­νης. Πάντα χαμο­γε­λα­στή, αλλά ποτέ υπερ­βο­λι­κή. Η συνερ­γα­σία της με τον τηλε­ο­πτι­κό όμι­λο Μπερ­λου­σκό­νι απο­τέ­λε­σε μια μικρή παρέν­θε­ση. Όλοι την είχαν ταυ­τί­σει με τα κανά­λια και τις εκπο­μπές της Rai.

Συνέ­χι­σε να δου­λεύ­ει μέχρι πριν από δυο χρό­νια, με εκπο­μπές συνε­ντεύ­ξε­ων αλλά και συμπα­ρου­σιά­ζο­ντας το ιτα­λι­κό μου­σι­κό τάλεντ σόου. Κανείς δεν ήξε­ρε ότι αντι­με­τώ­πι­ζε πρό­βλη­μα υγεί­ας, μόνον λίγα κοντι­νά της πρό­σω­πα. Με την είδη­ση του θανά­του της, όλα τα κανά­λια της ιτα­λι­κής τηλε­ό­ρα­σης διέ­κο­ψαν το πρό­γραμ­μά τους και πρό­βα­λαν ειδι­κά αφιε­ρώ­μα­τα στην «εθνι­κή Ραφα­έ­λα», την Raffaella Nazionale.

«Η Ραφα­έ­λα μας άφη­σε, πήγε σε έναν καλύ­τε­ρο κόσμο, όπου η ανθρω­πιά της, το μονα­δι­κό της χαμό­γε­λο και το εξαι­ρε­τι­κό της ταλέ­ντο θα λάμπουν για πάντα», έγρα­ψε ο πρώ­ην χορευ­τής και σκη­νο­θέ­της Σέρ­τζιο Για­πί­νο, επί σει­ρά ετών σύντρο­φος της μεγά­λης αυτής Ιτα­λί­δας τηλε­πα­ρου­σιά­στριας, σου­μπρέ­τας και τραγουδίστριας.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο