Η Μέρα του “Κόκκινου Στρατού των Εργατών & Αγροτών”

Στις 23 Φεβρουα­ρί­ου, όλη η πρώ­ην ΕΣΣΔ –ακό­μη και μετά τις ανα­τρο­πές (για την ακρί­βεια από το 1995 και μετά)  γιορ­τά­ζει τον «Υπε­ρα­σπι­στή της Πατρί­δας» (Дня защитника Отечества) Κόκ­κι­νο στρα­τό.
Για πρώ­τη φορά, η ημε­ρο­μη­νία έγι­νε γιορ­τή και αργία το 1919 (ονο­μα­ζό­ταν τότε Ημέ­ρα του Κόκ­κι­νου Δώρου — Днем Красного подарка) και χρο­νο­λο­γεί­ται από την επέ­τειο των μαχών των πρώ­των μονά­δων του Ερυ­θρού Στρα­τού με τα γερ­μα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα κοντά στο Ψκόφ και τη Νάρβα.
Αλλά αφο­ρού­σε πάντα τη μέρα της δημιουρ­γί­ας «του Κόκ­κι­νου Στρα­τού των Εργα­τών και των Αγρο­τών» — 28 Ιανουα­ρί­ου 1918, για­τί τότε το Συμ­βού­λιο των Λαϊ­κών Επι­τρό­πων εξέ­δω­σε αντί­στοι­χο διάταγμα.

Διά­ταγ­μα του Συμ­βου­λί­ου των Λαϊ­κών Επιτρόπων
για τη δημιουρ­γία του “Κόκ­κι­νου Στρα­τού των Εργα­τών και Αγροτών”,
όπως τρο­πο­ποι­ή­θη­κε από τον V.I. Λένιν το 1918.

Στις 23 Φεβρουα­ρί­ου 1919 γιορ­τά­στη­κε στη Μόσχα με μου­σι­κή και παρα­στά­σεις στα θέα­τρα αλλά και σε ανοι­χτούς χώρους.
Το 1920 και το 1921, δεν γιορ­τά­στη­κε, αλλά το 1922, εγκρί­θη­κε το ιστο­ρι­κό ψήφι­σμα και δόθη­κε το επί­ση­μο όνο­μα «Ημέ­ρα του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και του Ναυ­τι­κού».

Τα 10χρονα και 20χρονα

Το 1928, η ΕΣΣΔ γιόρ­τα­σε τα 10 χρό­νια του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, εγκαι­νιά­ζο­ντας και το μου­σείο που υπάρ­χει μέχρι σήμε­ρα και, στο κτί­ριο των ταχυ­δρο­μεί­ων (Τηλε­γρά­φου) στην οδό Tverskaya, έγι­νε θεμα­τι­κή έκθε­ση ζωγρα­φι­κής από μέλη του Συλ­λό­γου Καλ­λι­τε­χνών της Επανάστασης.
Στη δεκα­ε­τία του 1930, την Ημέ­ρα του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και του Ναυ­τι­κού, διορ­γα­νώ­νο­νταν παρε­λά­σεις φορέ­ων, δια­γω­νι­σμοί φυσι­κής αγω­γής για μαθη­τές, οι πιο­νιέ­ροι διορ­γά­νω­σαν εκδρο­μές για σκι, και μονο­ή­με­ρες στρα­τιω­τι­κές πεζο­πο­ρί­ες, πατι­νάζ σε παγο­δρό­μια, βάδι­ζαν σε σχη­μα­τι­σμό με σημαί­ες τρα­γου­δώ­ντας εμβα­τή­ρια κά.

Στις 24 Ιανουα­ρί­ου 1938, την 20ή επέ­τειο της δημιουρ­γί­ας του, το Προ­ε­δρείο του Ανώ­τα­του Σοβιέτ της ΕΣΣΔ καθιέ­ρω­σε το πρώ­το σοβιε­τι­κό μετάλ­λιο «ΧΧ Χρό­νια των Εργα­τών και του Κόκ­κι­νου Στρα­τού», που απο­νε­μή­θη­κε σε στρα­τιω­τι­κό προ­σω­πι­κό, καθώς και σε συμ­με­τέ­χο­ντες στον Εμφύ­λιο Πόλεμο.

Οι εκδη­λώ­σεις προς τιμήν του έγι­ναν ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κές κατά τη διάρ­κεια του Μεγά­λου Πατριω­τι­κού Πολέμου.

Το 1942, η έκθε­ση «Ο Ηρω­ι­κός Δρό­μος του Κόκ­κι­νου Στρα­τού» άνοι­ξε στο Μου­σείο της Επα­νά­στα­σης.

Το 1943, η έκθε­ση «Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός στον αγώ­να ενά­ντια στους Γερ­μα­νούς φασί­στες εισβο­λείς» έγι­νε στην κεντρι­κή Λέσχη του και στο ίδιο μέρος το 1944–1945 εκθέ­σεις έργων του Στού­ντιο στρα­τιω­τι­κών καλ­λι­τε­χνών που πήραν το όνο­μά τους από τον Μ. Β. Γκρέκοφ.
Μετά τον πόλε­μο, η 23η Φεβρουα­ρί­ου γιορ­τά­στη­κε με ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη λαμπρό­τη­τα ως «Ημέ­ρα του Σοβιε­τι­κού Στρα­τού και του Ναυ­τι­κού»

Το σημε­ρι­νό όνο­μα — Υπε­ρα­σπι­στής της Ημέ­ρας της Πατρί­δας – ισχύ­ει από το 1995, ενώ από το 2002, καθιε­ρώ­θη­κε σαν ημέ­ρα αργίας.
Με τελεί­ως άλλο πνεύ­μα, πραγ­μα­το­ποιεί­ται «επί­ση­μη» τελε­τή στα τεί­χη του Κρεμ­λί­νου, στε­φά­νια τοπο­θε­τού­νται στον τάφο του άγνω­στου στρα­τιώ­τη, τα πάρ­κα της πόλης φιλο­ξε­νούν θεμα­τι­κά φεστι­βάλ, δια­γω­νι­σμούς και στρα­τιω­τι­κά συγκρο­τή­μα­τα και πυρο­τε­χνή­μα­τα το βράδυ.

Δια­φο­ρε­τι­κό γιορ­τα­σμό πραγ­μα­το­ποιούν κάθε χρό­νο οι κομ­μου­νι­στές νεο­λαι­ί­στι­κες οργα­νώ­σεις και  εργα­ζό­με­νοι.
Φέτος εν μέσω ασυ­νή­θι­στου ψύχους και απα­γο­ρεύ­σε­ων εξαι­τί­ας της παν­δη­μί­ας, συγκε­ντρώ­θη­καν στη Μόσχα μπρο­στά στον Άγνω­στου Στρα­τιώ­τη, όπου παρα­βρέ­θη­κε αντι­προ­σω­πεία του ΚΚ της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας (ΚΚΡΟ) με επι­κε­φα­λής τον πρό­ε­δρο της ΚΕ Γκε­νά­ντι Ζιουγκάνοφ.
Στο Λένιν­γκραντ, η τοπι­κή οργά­νω­ση του ΚΚΡΟ κατέ­θε­σε στε­φά­νια στο μνη­μείο του θρυ­λι­κού πολε­μι­κού πλοί­ου Αβρό­ρα, ενώ εκδή­λω­ση διορ­γά­νω­σε και το Κομ­μου­νι­στι­κό Εργα­τι­κό Κόμ­μα Ρωσίας.

Πλη­ρο­φο­ρί­ες από mos.ru/news, vtomske.ru (Νοβό­στι)

Το ιστορικό ιδρυτικό διάταγμα
του Συμβουλίου Επιτρόπων του Λαού

Τιμώ­ντας τη μέρα του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, τιμώ­ντας τα εκα­τομ­μύ­ρια των μαχη­τών που πέρα­σαν από τις τάξεις του, προ­σφέ­ρο­ντας τη ζωή τους για παναν­θρώ­πι­να ιδα­νι­κά, τιμώ­ντας τις στρα­τιές της επα­νά­στα­σης που σκόρ­πι­σαν την ελπί­δα και τη βεβαιό­τη­τα της κοι­νω­νι­κής αλλα­γής σ’ ολό­κλη­ρο τον κόσμο, υπο­κλι­νό­με­νοι στο στρα­τό που χάρι­σε στην ανθρω­πό­τη­τα τη μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη, παρου­σιά­ζου­με ένα μονα­δι­κό ιστο­ρι­κό ντοκουμέντο.
Είναι το Διά­ταγ­μα για τη Δημιουρ­γία του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, που επε­ξερ­γά­στη­κε το Συμ­βού­λιο των Επι­τρό­πων του Λαού και υπέ­γρα­ψε ο Λένιν στις 15/28 Γενά­ρη του 1918. Το ανα­δη­μο­σιεύ­ου­με από το 11ο τεύ­χος (Οκτώ­βρης 1932) του περιο­δι­κού «ΝΕΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ», που έβγα­ζαν στη χώρα μας οι κομ­μου­νι­στές διανοούμενοι.

Διά­ταγ­μα για τη δημιουρ­γία του Κόκ­κι­νου Στρατού
(28 Γενά­ρη 1918)
Ο παλιός στρα­τός χρη­σί­με­ψε για την κατα­πί­ε­ση των εργα­ζο­μέ­νων μαζών απ’ την αστι­κή τάξη.
Αφού η εξου­σία πέρα­σε στις εργα­ζό­με­νες μάζες και τους κατα­πιε­ζό­με­νους, είναι ανά­γκη να δημιουρ­γη­θεί ένας και­νούρ­γιος στρα­τός που θα χρη­σι­μέ­ψει για στή­ριγ­μα στην εξου­σία των σοβιέτ και στο μέλ­λον σαν βάση για την αντι­κα­τά­στα­ση του μόνι­μου στρα­τού από έναν εθνι­κό στρα­τό, που θα ‘ναι το στή­ριγ­μα της μέλ­λου­σας κοι­νω­νι­κής επα­νά­στα­σης στην Ευρώπη.

I
Γι’ αυτό το λόγο το Συμ­βού­λιο των Επι­τρό­πων του λαού απο­φα­σί­ζει την ίδρυ­ση ενός και­νούρ­γιου στρα­τού που θα ονο­μα­στεί κόκ­κι­νος στρα­τός των εργα­τών και αγρο­τών πάνω στην επό­με­νη βάση.
1. Ο κόκ­κι­νος στρα­τός των εργα­τών και των χωρι­κών θα απο­τε­λεί­ται από τα πιο συνει­δη­τά και τα πιο οργα­νω­μέ­να στοι­χεία των εργα­ζό­με­νων τάξεων.
2. Θα γίνο­νται δεκτοί στον κόκ­κι­νο στρα­τό όλοι οι πολί­τες της Ρωσ­σι­κής Δημο­κρα­τί­ας πάνω από 18 χρό­νων. Κάθε πολί­της που θέλει να μπει στον κόκ­κι­νο στρα­τό πρέ­πει να ‘ναι έτοι­μος να θυσιά­σει όλες του τις δυνά­μεις, τη ζωή του για την υπε­ρά­σπι­ση της επα­νά­στα­σης του Οχτώ­βρη, της εξου­σί­ας των Σοβιέτ και του Σοσια­λι­σμού. Για να γίνει κανέ­νας μέλος του κόκ­κι­νου στρα­τού χρειά­ζε­ται να έχει σύστα­ση των επι­τρο­πών του συντάγ­μα­τος ή των δημο­κρα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων που δέχο­νται το πρό­γραμ­μα της εξου­σί­ας των Σοβιέτ, των κομ­μα­τι­κών ή επαγ­γελ­μα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων ή του­λά­χι­στον δύο μελών αυτών των οργα­νώ­σε­ων. Αν ομά­δες ολά­κε­ρες μπαί­νουν στον κόκ­κι­νο στρα­τό, οι στρα­τιώ­τες πρέ­πει να απα­ντή­σουν οι μεν για τους δε και η παρα­δο­χή τους θα υπο­βλη­θεί στην ψήφο όλων.
II
1. Οι στρα­τιώ­τες του κόκ­κι­νου στρα­τού των εργα­τών και χωρι­κών θα δια­τρέ­φο­νται ολο­κλη­ρω­τι­κά απ’ το Κρά­τος και θα παίρ­νουν 50 ρού­βλια το μήνα.
2. Τα μέλη της οικο­γέ­νειας των στρα­τιω­τών, που είναι ανί­κα­να για δου­λειά και που δια­τρε­φό­ντα­νε πριν απ’ αυτούς, θα παίρ­νουν ό,τι τους είναι ανα­γκαίο μέσα στα όρια που θα ορι­στούν απ’ τα όργα­να της εξου­σί­ας των τοπι­κών Σοβιέτ.
III
Ανώ­τε­ρο διευ­θυ­ντι­κό όργα­νο του κόκ­κι­νου στρα­τού των εργα­τών και χωρι­κών θα ‘ναι το Συμ­βού­λιο των Επι­τρό­πων του λαού. Η άμε­ση διοί­κη­ση του στρα­τού θα συγκε­ντρω­θεί στο επι­τρο­πά­το στρα­τιω­τι­κών. Πλάι δε σ’ αυτό θα συστα­θεί ένα εθνι­κό συμβούλιο».

Έκκληση του Λένιν στον Κόκκινο Στρατό

Σύντρο­φοι, κόκκινοι!
Οι καπι­τα­λι­στές της Αγγλί­ας, της Αμε­ρι­κής και της Γαλ­λί­ας ξεκί­νη­σαν πόλε­μο ενα­ντί­ον της Ρωσί­ας. Εκδι­κού­νται τις δημο­κρα­τί­ες των σοβιε­τι­κών εργα­τών και αγρο­τών για την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας των γαιο­κτη­μό­νων και των καπι­τα­λι­στών που είναι παρά­δειγ­μα σ’ όλους τους λαούς της γης.
Οι καπι­τα­λι­στές της Αγγλί­ας, της Γαλ­λί­ας και της Αμε­ρι­κής βοη­θούν τους Ρώσους τσι­φλι­κά­δες με χρή­μα­τα και στρα­τιω­τι­κές προ­μή­θειες, από τη Σιβη­ρία, στον Ντον και τον Βόρειο Καύ­κα­σο ενά­ντια στη σοβιε­τι­κή εξου­σία, με στό­χο να πισω­γυ­ρί­σουν το λαό στην επο­χή των τσά­ρων και γαιο­κτη­μό­νων, την αιχ­μή δόρα­τος των  καπιταλιστών.
Όχι! Αυτό δεν θα συμβεί!
Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός συσπει­ρώ­θη­κε, σήκω­σε ανά­στη­μα, οδή­γη­σε τα στρα­τεύ­μα­τα ενά­ντια στους «Λευ­κούς»  στο Βόλ­γα, κατέ­κτη­σε τη Ρίγα, κατέ­κτη­σε σχε­δόν όλη την Ουκρα­νία και πλη­σί­α­σε την Οδησ­σό και το Ροστόφ. Λίγη ακό­μη προ­σπά­θεια, λίγοι ακό­μη μήνες μάχης και η νίκη θα είναι δική μας.
Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός είναι δυνα­τός για­τί παρε­λαύ­νει –συμπα­γής και συνει­δη­τά στη μάχη για τη γη του αγρο­τών, για την ακα­τα­νί­κη­τη εργα­το-αγρο­τι­κή σοβιε­τι­κή εξου­σία.

Είναι ανί­κη­τος, για­τί έχει συνε­νώ­σει εκα­τομ­μύ­ρια αγρό­τες με εργα­ζό­με­νους που τώρα έχουν μάθει να πολε­μούν, έχουν μάθει –με σύντρο­φο την πει­θαρ­χία, να μη λιπο­ψυ­χούν, να μην το βάζουν κάτω μετά από μικρές ήττες, να βαδί­ζουν ακά­θε­κτοι τολ­μη­ρά ενά­ντια στον εχθρό γνω­ρί­ζο­ντας ότι η ολο­κλη­ρω­τι­κή του ήττα είναι κοντά.

Σύντρο­φοι, κόκ­κι­νοι! Η συμ­μα­χία των εργα­τών και των αγρο­τών του Κόκ­κι­νου Στρα­τού είναι ισχυ­ρή, στε­νή, ακατάλυτη.
Οι Κου­λά­κοι και οι πολύ πλού­σιοι αγρό­τες προ­σπα­θούν να οργα­νώ­σουν εξε­γέρ­σεις ενά­ντια στη σοβιε­τι­κή εξου­σία, αλλά είναι μια ασή­μα­ντη μειονότητα.
Όχι για πολύ και σπά­νια κατα­φέρ­νουν να εξα­πα­τή­σουν τους αγρότες.
Οι αγρό­τες γνω­ρί­ζουν ότι μόνο σε συμ­μα­χία με τους εργά­τες θα νική­σουν τα αφε­ντι­κά.
Μερι­κές φορές αυτο­α­πο­κα­λού­με­νοι κομ­μου­νι­στές ενερ­γούν στα χωριά –κοι­νοί απα­τε­ώ­νες, οι χει­ρό­τε­ροι εχθροί των εργα­ζο­μέ­νων, οι βια­στές που προ­σκολ­λή­θη­καν στην εξου­σία για εγω­ι­στι­κούς σκοπούς.
Η εργα­τι­κή — αγρο­τι­κή κυβέρ­νη­ση είναι απο­φα­σι­σμέ­νη να τους πολε­μή­σει καθα­ρί­ζο­ντας την ύπαι­θρο απ’ αυτούς.
Ο μεσαί­ος αγρό­της δεν είναι εχθρός, αλλά φίλος του εργά­τη, φίλος της σοβιε­τι­κής εξου­σί­ας. Οι εργα­ζό­με­νοι που έχουν ταξι­κή συνεί­δη­ση και οι πραγ­μα­τι­κοί Σοβιε­τι­κοί τον έχουν  σύντροφο.
Ο μέσος χωρι­κός δεν ληστεύ­ει την δου­λειά και τον ιδρώ­τα των άλλων, όπως κάνουν οι κου­λά­κοι, αυτός δου­λεύ­ει και ζει με τη δική του εργα­σία. Η σοβιε­τι­κή κυβέρ­νη­ση θα κατα­στεί­λει τους κου­λά­κους και θα καθα­ρί­σει την ύπαι­θρο από εκεί­νους που αντι­με­τω­πί­ζουν άδι­κα τους μικρο­με­σαί­ους αγρό­τες και με κάθε κόστος θα ατσα­λώ­σει τη συμ­μα­χία των εργα­τών με ολό­κλη­ρη την εργα­ζό­με­νη αγρο­τιά, των φτω­χό­τε­ρων και των φτωχών.

Αυτή η ενό­τη­τα ανα­πτύσ­σε­ται σε όλο τον κόσμο. Η επα­νά­στα­ση πλη­σιά­ζει, ανα­πτύσ­σε­ται παντού. Τις προ­άλ­λες είχα­με νίκη στην Ουγ­γα­ρία, με μια εργα­τι­κή κυβέρ­νη­ση. Όλοι οι λαοί θα φτά­σουν ανα­πό­φευ­κτα σε αυτό.

Σύντροφοι, κόκκινοι άντρες! 
Σταθείτε δυνατοί, σταθεροί, φιλικοί!
Τολμηρά προς τα εμπρός ενάντια στον εχθρό!
Θα νικήσουμε.
Η δύναμη των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών, χτυπημένη καίρια στη Ρωσία, θα ηττηθεί σε όλο τον κόσμο!