Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η σφαγή στην Piazza Fontana

12-Δεκ-1969 ⏰ 16.37.13: ξεκινάει στην Ιταλία μια αλυσιδωτή αντίδραση εκρήξεων βομβών, αρχίζοντας από τη Banca nazionale dell’agricoltura (αγροτική τράπεζα) του Μιλάνου, την ώρα που σε απόσταση αναπνοής από την κεντρική της είσοδο -στην Piazza Fontana, διαδηλώνουν αγρότες και καλλιεργητές από την επαρχία.

Το δάπεδο της τράπεζας γίνεται συντρίμμια παρασύροντας στο θάνατο 17 και τραυματίζοντας πάνω από 90, ενώ με διαφορά λεπτών τρεις άλλες εκρήξεις έλαβαν χώρα στη Ρώμη (η μία σε Τράπεζα και οι άλλες δύο, στο Altare della Patria και στην Piazza Venezia) χωρίς ευτυχώς νεκρούς αλλά με πολλούς τραυματίες και υλικές ζημιές και μια τέταρτη εντοπίζεται στην Εμπορική Τράπεζα της Piazza della Scala (Μιλάνο)

La strage è di Stato L UNITÀ

Το 1969, η αστυνομία έχει ήδη καταγράψει 145 (!!) –βομβιστικές επιθέσεις, μια δηλ. κάθε τρεις ημέρες, από αυτές τουλάχιστον 96, έχουν τη φασιστική σφραγίδα (στόχοι τα τοπικά γραφεία  του PCI και του PSIUP [κόμμα που αποσχίστηκε από τα «αριστερά» του PSI] αντιστασιακά μνημεία, αριστερές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, φοιτητικό κίνημα, ακόμη και συναγωγές) αν και οι περισσότεροι -γνωστοί / άγνωστοι δράστες (φυσικά…) δεν εντοπίστηκαν.

Οι άλλες όταν δεν γίνεται μπορετό να χρεωθούν σε ομάδες της άκρας αριστεράς και «αναρχικούς» (όπως οι βόμβες στις 25-Απρ στη Fiera και στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου ) χαρακτηρίζονται από το επίσημο αστικό κράτος «άγνωστης προέλευσης» (όπως σειρά των επιθέσεων σε τρένα στις 8-9 Αυγ -8 βόμβες σε ισάριθμα τρένα -χωρίς νεκρούς μόνο τραυματίες)

Στις 15 Νοέμβρη στη Monza επώνυμος ανώτατος στρατιωτικός διοικητής, δηλώνει δημόσια -παρουσία εισαγγελέα: «Με δεδομένη την τρέχουσα κατάσταση της αναταραχής σε εργοστάσια και σχολεία, ο στρατός έχει ως αποστολή την προάσπιση των εσωτερικών συνόρων της χώρας – ο στρατός αποτελεί τώρα το μόνο προπύργιο ενάντια στη διατάραξη της τάξης και την αναρχία».

Η σφαγή στην Piazza Fontana -«ένας βρυχηθμός και μετά κόλαση», υπήρξε η αρχή επεξεργασμένου στις λεπτομέρειες πολιτικού σχεδίου ενός νέου μείγματος αστικής διαχείρισης που αλλάζει άρδην το πολιτικό σκηνικό -όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σ’ όλη την Ευρώπη, όπου φασίστες και παρακρατικοί, μυστικές υπηρεσίες, «στοές» και «σταγονίδια» διαπλέκονται με το επίσημο κράτος, ενώ το 1970 εμφανίζονται -σχεδόν ταυτόχρονα, Rote Armee Fraktion (RAF) – Baader / Meinhof (ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ) στη Γερμανία – και Brigate Rosse (ερυθρές ταξιαρχίες) στην Ιταλία.
Ο ευρωκομμουνισμός είναι στα σπάργανα, αλλά το PCI έχει ήδη δρομολογήσει τον «ιταλικό δρόμο για το σοσιαλισμό» και ξεκινάει να επεξεργάζεται το «compromesso storico», που στη συνέχεια θα αποτελέσει την αρχή του τέλους του

Ξεκίναγε η «στρατηγική της έντασης», του ιταλικού κράτους και παρακράτους, που θα κρατήσει σχεδόν 20 χρόνια …

 


 

|> ΣΣ <|

Το πανό της φωτογραφίας στην κεφαλίδα γράφει: «τις βόμβες τις βάζουν τα αφεντικά, αγώνας των μαζών είναι η ταξική πάλη»

περισσότερα |> εδώ <|