Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η ταινία της εβδομάδας – Το «Ατέχνως» προτείνει: ΚΑΤΗΓΟΡΩ (J’ ACCUSE, 2019)

“J’ Accuse” — Δρα­μα­τι­κή ιστο­ρι­κή ται­νία, γαλ­λι­κής και ιτα­λι­κής παρα­γω­γής του 2019, σε σκη­νο­θε­σία Ρομάν Πολάν­σκι, με τους Ζαν Ντι­ζαρ­ντέν, Λουί Γκα­ρέλ, Εμα­νου­έλ Σενιέ, Ματιέ Αμαρλίκ,

Έχο­ντας ένα δυνα­τό φημι­σμέ­νο στό­ρι στη διά­θε­σή του, την υπό­θε­ση Ντρέι­φους, ένα σκάν­δα­λο που συντά­ρα­ξε τη Γαλ­λία στα τέλη του 19ου αιώ­να, το οποίο έχει μετα­φερ­θεί αρκε­τές φορές στη μεγά­λη οθό­νη, αλλά και τη θέλη­ση να μιλή­σει έμμε­σα για την προ­σω­πι­κή του περι­πέ­τεια, ο Ρομάν Πολάν­σκι (“Τσαϊ­να­τά­ουν”), ένας από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους δημιουρ­γούς, δεί­χνει ότι κρα­τά μεγά­λο μέρος από το σκη­νο­θε­τι­κό του σφρί­γος αν και έχει πιά­σει τα 86.

Φτιά­χνει ένα στι­βα­ρό, καλο­δου­λε­μέ­νο ιστο­ρι­κό δρά­μα, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τη καθιε­ρω­μέ­νη κλα­σι­κί­ζου­σα κινη­μα­το­γρα­φι­κή γλώσ­σα, δου­λεύ­ο­ντας εξαι­ρε­τι­κά σε τεχνι­κό επί­πε­δο και συνά­μα στην ανά­δει­ξη της συναι­σθη­μα­τι­κής δύνα­μης των γεγο­νό­των. Επι­πλέ­ον, το φιλμ, που είναι χορ­τα­στι­κό και απο­λαυ­στι­κό στη θέα­ση, λόγω και της θαυ­μά­σιας ερμη­νεί­ας του πρω­τα­γω­νι­στή του, τού χαρι­σμα­τι­κού Ζαν Ντι­ζαρ­ντέν, έρχε­ται ως ανα­γκαία υπεν­θύ­μι­ση για το καθή­κον των ανθρώ­πων που βρί­σκο­νται σε θέσεις ευθύ­νης, να στα­θούν απέ­να­ντι στη δια­φθο­ρά, το κυρί­αρ­χο ρεύ­μα της εξου­σί­ας, ματώ­νο­ντας για την αλή­θεια και τη δικαιοσύνη.

Ο Πολάν­σκι ευφυώς επι­λέ­γει να αφη­γη­θεί στην ιστο­ρία του από την πλευ­ρά του αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χη Πικάρ, του αξιω­μα­τι­κού που βοή­θη­σε στη σύλ­λη­ψη του Γάλ­λου Λοχα­γού και όταν κατά­λα­βε τον ύπο­πτο ρόλο των μυστι­κών υπη­ρε­σιών και τη σκευω­ρία που ανα­πτύ­χθη­κε εις βάρος του Ντρέι­φους, κάνει ότι μπο­ρεί για την αθώ­ω­σή του, φωτί­ζο­ντας τους θλι­βε­ρούς μηχα­νι­σμούς εξου­σί­ας που τρο­φο­δο­τούν τη μισαλ­λο­δο­ξία και τα ταπει­νά ένστι­κτα του πλή­θους, ακό­μη και τη μετάλ­λα­ξη απλών συνη­θι­σμέ­νων αθώ­ων ανθρώ­πων σε επι­κίν­δυ­νο όχλο.

Φυσι­κά από τους γνώ­στες της δου­λειάς του Πολάν­σκι, ίσως τους λεί­ψουν η δια­κρι­τι­κή ειρω­νεία, οι ανα­τρε­πτι­κές και αντι­συμ­βα­τι­κές ανα­φο­ρές του, αλλά εν τέλει θα ικα­νο­ποι­η­θούν από­λυ­τα από το συνο­λι­κό απο­τέ­λε­σμα. Κάτι στο οποίο συμ­βά­λει τα μέγι­στα ο Ζαν Ντι­ζαρ­ντέν, ενώ και το υπό­λοι­πο καστ στέ­κε­ται στο ύψος των απαι­τή­σε­ων του Πολάνσκι.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Στις 5 Ιανουα­ρί­ου, 1895, ο λοχα­γός Άλφρεντ Ντρέι­φους, ένας νέος αξιω­μα­τι­κός του γαλ­λι­κού στρα­τού κατη­γο­ρεί­ται άδι­κα πως κατα­σκό­πευε για λογα­ρια­σμό της Γερ­μα­νί­ας και κατα­δι­κά­ζε­ται σε ισό­βια κάθειρ­ξη στο Νησί του Δια­βό­λου. Ανά­με­σα στους μάρ­τυ­ρες αυτού του εξευ­τε­λι­σμού είναι ο Ζορζ Πικάρ, ο οποί­ος παίρ­νει προ­α­γω­γή για να διοι­κή­σει τη μονά­δα στρα­τιω­τι­κής αντι­κα­τα­σκο­πεί­ας που τον εντό­πι­σε. Όταν, όμως, ο Πικάρ ανα­κα­λύ­πτει πως τα μυστι­κά εξα­κο­λου­θούν να δια­δί­δο­νται στους Γερ­μα­νούς, παρα­σύ­ρε­ται σε ένα επι­κίν­δυ­νο λαβύ­ριν­θο εξα­πά­τη­σης και δια­φθο­ράς που απει­λεί όχι μόνο την τιμή του αλλά και τη ζωή του.

Παί­ζουν: Ζαν Ντι­ζαρ­ντέν, Λουί Γκαρέλ,Εμανουέλ Σενιέ, Γκρε­γκο­ρί Γκα­ντε­μπουά, Μελ­βίλ Που­πό,  Ματιέ Αμαλρίκ.

Σκη­νο­θε­σία: Ρομάν Πολάνσκι.

Σενά­ριο: Ρομάν Πολάν­σκι, Ρόμπερτ Χάρις.

Γλώσ­σα: Γαλλικά.

Διάρ­κεια:  132 λεπτά.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο