Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η ταξική «μοναξιά» του ΠΑΜΕ και τα δεκανίκια των ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Ανέ­βαι­νε η μεγά­λη απερ­για­κή δια­δή­λω­ση του ΠΑΜΕ την Πανε­πι­στη­μί­ου, ξετυ­λί­γο­ντας το ταξι­κό λαϊ­κό κου­βά­ρι της συγκέ­ντρω­σης στην Ομό­νοια και τους γύρω δρό­μους. Ομό­νοια, Αιό­λου, Πανε­πι­στη­μί­ου, Σύνταγ­μα, Β. Σοφί­ας, πρε­σβεία των φονιά­δων των λαών Αμε­ρι­κά­νων. Στο Σύνταγ­μα η κορυ­φή, στην Ομό­νοια το τέλος.

Παρα­κάμ­πτο­ντας 40 πανό και καμιά τετρα­κο­σα­ριά νομα­ταί­ους (περί­που 10 ανά πανό) που ‘χαν απλω­θεί ως ξινός τρα­χα­νάς της αισχρής εργα­το­πα­τε­ρί­στι­κης συμπό­ρευ­σης στο ύψος της Κλαυθ­μώ­νος. «Αραία-αραία να φαι­νό­μα­στε καμία δεκα­ρέα». Οι πεμ­πτο­φα­λαγ­γί­τες εργα­το­πα­τέ­ρες και τα δεκα­νί­κια των ομά­δων και των γκρου­πού­σκου­λων που τους ακο­λου­θούν. Οι Πανα­γό­που­λοι, οι μετα­μνη­μο­νια­κώς αντι­μνη­μο­νια­κοί Λαε­τζή­δες, η κωμι­κή Πλεύ­ση, το σχι­ζο­φρε­νι­κό ΕΠΑΜ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όλοι μαζί κι όμως αθλί­ως λει­ψοί και θλι­βε­ροί. Ακό­μη κι αν δεχθού­με την αθω­ό­τη­τα των συνα­θροι­σμέ­νων (όχι όμως και των ηγε­τί­σκων τους), είναι εντυ­πω­σια­κή η αδυ­να­μία τους να ανα­ρω­τη­θούν τα αυτονόητα:

«Τι θέλου­με εδώ»; «Για­τί τους στη­ρί­ζου­με και τους τρο­φο­δο­τού­με»; «Έχου­με περισ­σό­τε­ρα κοι­νά με τους προ­δό­τες της εργα­τι­κής τάξης παρά με το ΠΑΜΕ»; «Ποιους εξυπηρετούμε»;

Αδυ­να­τούν να αντι­λη­φθούν πως συμπο­ρευό­με­νοι με τους εργα­το­πα­τέ­ρες, τους νομι­μο­ποιούν, στη­ρί­ζουν τους βρι­κό­λα­κες της τάξης τους, πριο­νί­ζουν και δια­σπούν το εργα­τι­κό κίνη­μα, μάλι­στα σε ιδιαί­τε­ρα δύσκο­λες στιγ­μές γενι­κής επί­θε­σης ενα­ντί­ον των εργα­ζό­με­νων και των δικαιω­μά­των τους. Αδυ­να­τούν να κατα­λά­βουν πως χωρίς αυτούς – έστω τους μερι­κούς εκα­το­ντά­δες, οι που­λη­μέ­νοι εργα­το­πα­τέ­ρες δεν θα ‘βρι­σκαν ούτε βαστά­ζους για τα πανό τους.

 

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο