Τόσο η συνεργασία, όσο και οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών.

Δεν ξεχνά­με ότι οι αστι­κές τάξεις ήταν που απο­φά­σι­σαν τη μοί­ρα των δύο λαών μας στην ανταλ­λα­γή των πλη­θυ­σμών 100 χρό­νια πριν. Δεν ξεχνά­με ότι η συνο­λι­κό­τε­ρη σύγκρου­ση ανά­με­σα σε αστι­κές τάξεις, μονο­πώ­λια και ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες έχει αιμα­το­κυ­λή­σει τους λαούς της περιο­χής, τους λαούς στο Αφγα­νι­στάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία.
Η κατά­στα­ση επι­δει­νώ­νε­ται ακό­μη περισ­σό­τε­ρο από τη συμ­με­το­χή των δύο χωρών στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό οργα­νι­σμό του ΝΑΤΟ, καθώς και από την εμπλο­κή στις επι­κίν­δυ­νες επι­διώ­ξεις των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Οι λαοί μας όμως δεν έχουν τίπο­τα να χωρί­σουν μετα­ξύ τους. Αντί­θε­τα, έχουν συμ­φέ­ρον να διεκ­δι­κή­σουν να ζού­νε ειρη­νι­κά και να παλεύ­ουν για το δικό τους μέλ­λον, κόντρα στο καπι­τα­λι­στι­κό εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα που γεν­νά­ει κρί­σεις, ανερ­γία, φτώ­χεια, προ­σφυ­γιά, επεμ­βά­σεις και ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους.
Αυτό το καθή­κον πέφτει και στις πλά­τες των καλ­λι­τε­χνών. Γι’ αυτό επι­διώ­κου­με να αξιο­ποι­ή­σου­με το έργο μας για να ανα­δεί­ξου­με τις αιτί­ες των πολέ­μων και της προ­σφυ­γιάς, να εκφρά­σου­με τη διε­θνι­στι­κή μας αλλη­λεγ­γύη σε όλους τους λαούς που πλήτ­το­νται, να δεί­ξου­με τη διέ­ξο­δο, να αγω­νι­στού­με για έναν καλύ­τε­ρο κόσμο, μέσα από μια κοι­νή περιο­δεύ­ου­σα έκθε­ση εικα­στι­κών τεχνών.