Σε κλίμα συγκίνησης το τελευταίο αντίο στο σύντροφο Γιώργο Γαβριλάκη στο Νεκροταφείο Καισαριανής. Στην πολιτική κηδεία παρευρέθηκαν σύντροφοι φίλοι και εργαζόμενοι από το «Σπίτι του Αγωνιστή», ανάμεσά τους, η περιφερειακή σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Στέλλα Βαλαβάνη.
Τον σ.φο Γιώργο αποχαιρέτισε η ΚΟ Πάνω Καισαριανής (διαβάστε εδώ).
Επίσης, ο Κώστας Γαβριλάκης, γραμματέας του παραρτήματος Καισαριανής της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, και από το «Σπίτι του Αγωνιστή, ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του, Στέλιος Λάμπρου.
Σύντροφε Γιώργο θα συνεχίσουμε τον αγώνα σου για μια κοινωνία δίκαιη και ειρηνική χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Και όπως έγραψε ο Σεφέρης στους «Δ’ Αργοναύτες»
«Περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα
που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες.
Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς
κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά…Αράξαμε σ’ ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά
με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια
τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας.
Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια»
Καλό σου ταξίδι Σύντροφε Γιώργο.
(στο Γιώργος Γαβριλάκη, το 93χρονο λυκόπουλο, σύντροφο και συναγωνιστή στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή).
Αντί στεφάνου κατατέθηκαν χρήματα στο «Σπίτι του Αγωνιστή» που τον φιλοξενούσε για 10 χρόνια (για κάθε χρήση Λογαριασμός Eurobank GR1902600520000250101756150)
Αποχαιρετισμός ΠΕΑΕΑ –ΔΣΕ
Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, Συντρόφισσες και Σύντροφοι – Φίλοι και φίλες,
Μαζευτήκαμε εδώ στους πρόποδες του Υμηττού, όπου όταν κατεβαίνει το αεράκι και τα κυπαρίσσια λικνίζονται έτσι, γαληνεύουν οι ψυχές των δικών μας ανθρώπων,
Σε τούτο τον τόπο μαζευτήκαμε σήμερα να αποχαιρετήσουμε, τον συναγωνιστή, φίλο και σύντροφο Γαβριλάκη Γιώργο (λυκόπουλο).
Η Διοικούσα Επιτροπή του παραρτήματος Καισαριανής της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήρια στην οικογένεια ‑του δικού μας Γιώργου με αριθμό μητρώου 159.
Για τον συναγωνιστή Γιώργο είδη ειπώθηκαν πολλά για την πλούσια πολιτική του δράση.
Στην πόλη μας, ζούσε από το 1947, στις παράγκες ‑στον «Ντερέ», και στις αρχές του 1950 στην πάνω Καισαριανή στην «Κορέα».
Υπήρξε μέλος ΔΣ σε μαζικούς φορείς (Σωματείο ΙΚΑ Καισαριανής που ήταν από τα ιδρυτικά μέλη και για πολλά χρόνια ΓΓ, στην Επιτροπή Οικοδόμων, ενώ από την αρχή συμμετείχε ενεργά στον θεσμό των ΚΑΠΗ) και ενεργό μέλος του Κ.Κ.Ε. από το 1975 έως και σήμερα ακλόνητος στις θέσεις και τις αρχές του.
Μέλος του παραρτήματος, όπου γνωρίστηκε με τους συναγωνιστές του στην Μέση Ανατολή – Ελ Τάμπα, Παναγιώτη Μακρή, και Παναγιώτη Τραπάτζαλη, και άλλους ‑τον Γιώργο Σιδέρη, το Γιάννη Σταυρινίδη (Αράπη), τον Δημήτρη Αθανασίου, τη Στάσα Χασάπη, και δεκάδες ακόμη, που τώρα που θα τους συναντήσει, θα τους μεταφέρει τις ειδήσεις, ειδήσεις άσχημες κυρίως για τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον φτωχό αγρότη, την γυναίκα, τον νεολαίο, γιατί τα όποια εργατικά δικαιώματα είχαν διεκδικήσει και κατακτήσει, 8ωρο, συμβάσεις, Βαριά Ανθυγιεινά, υγιεινή και ασφάλεια, τα τελευταία χρόνια τα ξηλώνουν, τα εξανεμίζουν , με τις μνημονειακές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, όπου οι πλούσιοι συνεχίζουν να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Δοσμένος λοιπόν σε ένα δύσκολο αγώνα πριν και μετά την κατοχή, φυλακίστηκε, βασανίστηκε άγρια στην Ελ Τάμπα, όπου ήταν ο πιο μικρός αιχμάλωτος, αλλά στάθηκε όρθιος ζωντανό παράδειγμα για μας τους νεότερους σταθερός σε αρχές, και αξίες.
Γεννήθηκε το 1929 στις Οινούσες, και φέτος έγινε 93, και από αυτά πάνω από τα μισά ήταν μέλος του ΚΚΕ έως και σήμερα.
Σ’ ευχαριστούμε σύντροφε και συναγωνιστή Γιώργο που κράτησες ψηλά το φάρο της οργανωμένης ζωής και δράσης, συνδυάζοντας τα με τα καθήκοντα του πατέρα, κρατώντας μια ισορροπία τα δύσκολα εκείνα χρόνια.
Απ’ όταν άρχισαν τα προβλήματα υγείας σου, είχες έναν δυναμισμό στις συζητήσεις μας, θύμωνες με τον εαυτό σου που δεν μπορούσες να βοηθήσεις περισσότερο, και σου λέγαμε ότι χρειάζεται να διαχειριζόμαστε αυτόν τον θυμό, και παράλληλα ότι θέλει υπομονή γιατί: «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ».
Σήμερα εδώ θα σε αποχαιρετήσουμε έτσι που εμείς ξέρουμε να αποχαιρετούμε, τους ανθρώπους, τους συναγωνιστές, τους συντρόφους ‚τους γονείς μας, όπου έχουν βάλει ένα λιθαράκι για να αλλάξουνε τούτη την κοινωνία, να την κάνουνε δίκαιη, για να ζήσουν τα παιδεία τους, σε έναν κόσμο καλύτερο , ανθρώπινο, ειρηνικό.
Σ’ ευχαριστούμε συναγωνιστή, σύντροφε και πατέρα Γιώργο που κράτησες ψηλά το φάρο της οργανωμένης ζωής και δράσης, δύσκολο για μας τους νεότερους να το σηκώσουμε αυτό το φορτίο, αλλά μπορούμε να σου υποσχεθούμε ότι θα προσπαθήσουμε να μείνουμε πιστοί κι εμείς σε αυτόν το δύσκολο αλλά δημιουργικό οργανωμένο τρόπο ζωής.
Θέλουμε να σε αποχαιρετίσουμε συναγωνιστή και σύντροφε με το ποίημα «Λεβέντης» του Νότη Περγιάλη που ταιριάζει σε όλους αυτούς που αφιέρωσαν την ζωή τους στον αγώνα για να πάμε πάρα πέρα τα όνειρα τους, για μια κοινωνία δίκαιη, ειρηνική χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο .
«Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα | τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια | με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια | λεβέντης εροβόλαγε.
Στα ματιά του ένα σύννεφο | μες την καρδιά του σίδερο.
Κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιο | κι ο χάρος εροβόλαγε.Σφαλούν τα μάτια κι οι καρδιές | σφαλούν τα παραθύρια | μετά χυμάει ο Χάροντας καβάλα | κι εκείνος χαμογέλαγε. Ποιος κατεβαίνει σήμερα στον Άδη; | Ποιον κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει; Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι; … Λεβέντης εροβόλαγε.»
Καλό ταξίδι συναγωνιστή , σύντροφε, και πατέρα Γιώργο .__