Γρά­φει ο Αστέ­ρης Αλα­μπής _Μίδας

Ο Απρί­λης _4^ος μήνας του έτους σύμ­φω­να με το Γρη­γο­ρια­νό ημε­ρο­λό­γιο και 2^ος της άνοι­ξης (στο βόρειο ημι­σφαί­ριο ‑του φθι­νο­πώ­ρου στο νότιο), έχει 30 ημέ­ρες — γνω­στό και σε πολ­λές γλώσ­σες χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως αντρι­κό ή γυναι­κείο όνο­μα “April”, “Abril” , “Avril”, κλπ.

Για τους μανιώ­δεις της “αστρι­κής” πέφτουν και δύο ζώδια _του Κριού και του Ταύ­ρου (21, ανή­με­ρα της απρι­λια­νής δικτα­το­ρί­ας του 1967 στη χώρα μας)

Σύμ­φω­να με ορι­σμέ­νες ερμη­νεί­ες, το όνο­μα προ­έρ­χε­ται από το ετρου­σκι­κό Apro, από την ελλη­νι­κή Αφρο­δί­τη _θεά του έρω­τα, στην οποία ήταν αφιε­ρω­μέ­νος ο μήνας, ενώ άλλοι υπο­στη­ρί­ζουν πως το όνο­μα προ­έρ­χε­ται από το λατι­νι­κό aperire (ανοί­γω) υπο­δη­λώ­νει τον μήνα κατά τον οποίο τα φυτά και λου­λού­δια «εκκο­λά­πτο­νται».

Στο αρχαίο ρωμαϊ­κό ημε­ρο­λό­γιο, ο Απρί­λιος ήταν ο δεύ­τε­ρος από τους 10 μήνες και σε αυτόν γίνο­νταν τρεις γιορ­τές που σχε­τί­ζο­νταν με τη γονι­μό­τη­τα και την καλ­λιέρ­γεια του αγρού, καθώς και ο μήνας της ανα­γέν­νη­σης μετά τη χει­με­ρι­νή χει­με­ρία νάρκη.

“Απρί­λης κάθε στα­γό­να ένα βαρέ­λι” είναι μια παροι­μία με κοσμι­κό υπό­βα­θρο ‑δια­δο­μέ­νη σε πολ­λές χώρες της αγρο­το-μετε­ω­ρο­λο­γί­ας, δεδο­μέ­νου ότι ασχο­λεί­ται με τα μετε­ω­ρο­λο­γι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του μήνα, μετα­ξύ των οποί­ων είναι και η βρο­χή, που κάνει καλό στη γεωρ­γία και πάνω απ΄ όλα στα κλή­μα­τα _ “Όταν βρο­ντά­ει τον Απρί­λη καλό σημά­δι για το βαρέ­λι” _κάθε στα­γό­να χίλιες λίρες, λένε (λέγαν προ ευρώ) στην Ιτα­λία … “Πρώ­το απρι­λια­νό νερό όσο ένα χρυ­σό άρμα με διπλό άξο­να”.

Από τους αρχαί­ους χρό­νους προ­σεύ­χο­νταν και επι­κα­λού­νταν οι πρώ­τες βρο­χές του ως ιδιαί­τε­ρα χρή­σι­μες στους αγρό­τες με ανε­κτί­μη­τη αξία _η βρο­χή τ΄ Απρί­λη αξί­ζει πιό­τε­ρο από τον θρό­νο του Σολο­μώ­ντα…

Και γι αυτούς που τα θέλουν όλα _είμαστε ρεα­λι­στές ζητά­με το αδύ­να­το …«Κρύο στά­ρι το Γενά­ρη, κακός και­ρός το Φλε­βά­ρη,  άνε­μος το Μάρ­τη, γλυ­κά νερά τ΄ Απρί­λη, δρο­σιά του Μάη, καλή σοδειά του Ιού­νη, καλή λάμ­ψη του Ιού­λη,  τρία νερά τ΄ Αυγού­στου, αξί­ζουν περισ­σό­τε­ρο από τον θρό­νο του Σολο­μώ­ντα».

«Ο Απρί­λης έχει τριά­ντα, αν βρέ­ξει τριά­ντα μία, δεν βλά­πτει κανέ­ναν».
«Ξηρός Μάρ­της και βρεγ­μέ­νος Απρί­λης, ευλο­γη­μέ­νος ο χωρι­κός που έσπει­ρε»
«Ένα νερό μετα­ξύ Απρι­λη Μάη αξί­ζει περισ­σό­τε­ρο από τα βόδια με το κάρο».

“Ο Απρί­λης όταν κλαί­ει είναι τότε που γελά­ει”

Ο γλυ­κός ύπνος είναι μια παροι­μία με κοσμι­κό υπό­βα­θρο, δεδο­μέ­νου ότι ασχο­λεί­ται με τις συνή­θειες που προ­κα­λούν τα και­ρι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του μήνα, μετα­ξύ των οποί­ων υπάρ­χει και η πρώ­τη ζέστη, ένα είδος άνε­σης και πάνω από όλα μια αίσθη­ση κού­ρα­σης που προ­κα­λεί­ται από τη ζεστασιά.

“Απρίλης μ΄ ΟΝΕΙΡΑ γλυκά _τα πουλιά να τραγουδήσουν και τα δέντρα να ανθίσουν».
“Απρίλης μ΄ ΟΝΕΙΡΑ γλυκά _κοιμούνται ακόμη και τα γαϊδούρια ” σκληρή δουλειά και γλυκός ύπνος».

Ακό­μα κι αν τα δύο γεγο­νό­τα δεν φαί­νο­νται πολύ συν­δε­δε­μέ­να, πρέ­πει να θυμό­μα­στε ότι αυτόν τον μήνα _και τον επό­με­νο, τα γαϊ­δού­ρια αρχί­ζουν να ερω­τεύ­ο­νται και γι’ αυτό να θρη­νούν γοε­ρά, χωρίς να νοιά­ζο­νται πολύ για τον γλυ­κό ύπνο του δυστυ­χή γείτονα…

Απρί­λης, ύπνος, κρα­σί και σιτά­ρι: “Απρί­λης μ΄ ΟΝΕΙΡΑ γλυ­κά και δυνα­τό ανα­στε­ναγ­μό _  σιτα­πο­θή­κες άδειες τα βαρέ­λια αρχί­ζουν να κου­δου­νί­ζουν”., Αυτή η αγρο­τι­κή παροι­μία μας θυμί­ζει ότι ακρι­βώς την επο­χή αυτή ο εργά­της γης τεί­νει να “τεμπε­λιά­ζει”, ενώ τα απο­θέ­μα­τα αρχί­ζουν να εξαντλούνται.

Πρωταπριλιά

Η πρω­τα­πρι­λιά _τη λένε και “poisson d’avril ‑pesce d’aprile _ψάρι του Απρί­λη”, “Ημέ­ρα των Αθώων_ día de los Inocentes”, “April Fool’s Day _των τρελ­λών”,  είναι πια παρά­δο­ση σε σχε­δόν όλες τις χώρες του κόσμου, με αστεία και ψέμα­τα, όπου η εφευ­ρε­τι­κό­τη­τα δεν έχει αρχή και τέλος. Μπο­ρεί να είναι δια­φό­ρων ειδών, ακό­μη και πολύ εξε­ζη­τη­μέ­να αλλά βασι­κά έχουν καλό­βο­λο σκο­πό κοροϊ­δεύ­ο­ντας τα «θύμα­τα» τέτοιων ανέκ­δο­των. Η παρά­δο­ση έχει χαρα­κτη­ρι­στι­κά παρό­μοια με εκεί­να ορι­σμέ­νων εορ­τών, όπως τα Hilaria (Ιλα­ρία) της αρχαί­ας Ρώμης, που γιορ­τά­ζο­νταν στις 25 Μάρ­τη, και το Ινδουι­στι­κό Holi, που συν­δέ­ο­νται με την εαρι­νή ισημερία.

Η προ­έ­λευ­ση της δεν είναι γνω­στή, πολ­λές οι θεω­ρί­ες  … μέχρι και του μακα­ρι­στού Bertrando di San Genesio, πατριάρ­χη της Aquileia το, ο οποί­ος γύρω στο 1330 ‑ως εκ θαύ­μα­τος, έσω­σε τον τότε πάπα που του είχε καθί­σει στο λαι­μό ένα ψαρο­κό­κα­λο και από ευγνω­μο­σύ­νη ο ποντί­φι­κας είχε δια­τά­ξει ότι δεν θα έπρε­πε “να τρώ­γο­νται ψάρια” την 1^η Απρί­λη. Μια άλλη από τις πιο δια­πι­στευ­μέ­νες θεω­ρί­ες τοπο­θε­τεί τη γέν­νη­ση της παρά­δο­σης στη Γαλ­λία του 16ου αιώ­να. Αρχι­κά, πριν από την υιο­θέ­τη­ση του Γρη­γο­ρια­νού ημε­ρο­λό­γιου το 1582, ήταν έθι­μο στην Ευρώ­πη να γιορ­τά­ζουν το νέο έτος μετα­ξύ 25 Μαρ­τί­ου και 1^ης  Απρι­λί­ου, ανταλ­λάσ­σο­ντας και δώρα. Η μεταρ­ρύθ­μι­ση του Πάπα Γρη­γό­ριου ΙΓ’ μετέ­φε­ρε τη γιορ­τή στην 1^η Γενά­ρη, γι’ αυτό φαί­νε­ται ότι γεν­νή­θη­κε η παρά­δο­ση των άδειων πακέ­των την 1^η  Απρί­λη, θέλο­ντας χαρι­το­λο­γώ­ντας να συμ­βο­λί­σει την απαρ­χαιω­μέ­νη πλέ­ον γιορ­τή. Το όνο­μα που δόθη­κε στο περί­ερ­γο έθι­μο ήταν poisson d’Avril, ακρι­βώς «απρι­λιά­τι­κο ψάρι».

Μια άλλη υπό­θε­ση βλέ­πει τα πρώ­τα ανοι­ξιά­τι­κα ψαρέ­μα­τα του παρελ­θό­ντος ως πρω­τα­γω­νι­στές. Συχνά συνέ­βαι­νε οι ψαρά­δες, μη βρί­σκο­ντας ψάρια τις πρώ­τες μέρες του Απρι­λί­ου, να επέ­στρε­φαν στο λιμά­νι με άδεια χέρια και γινό­ντου­σαν αντι­κεί­με­νο γέλιου και χλευα­σμού από τους συγ­χω­ρια­νούς τους.

Μερι­κοί μελε­τη­τές έχουν επί­σης υπο­θέ­σει την κλα­σι­κή επο­χή ως την προ­έ­λευ­ση της Πρω­τα­πρι­λιάς και, ειδι­κό­τε­ρα, έχουν δει κάποια πιθα­νά κοι­νά σημεία με το έθι­μο της Proserpina (η οποία, αφού την απή­γα­γε ο Πλού­τω­νας, ανα­ζη­τεί­ται μάταια από τη μητέ­ρα της, εξα­πα­τη­μέ­νη από μια νύμ­φη) και στο ειδω­λο­λα­τρι­κό φεστι­βάλ Veneralia (αφιε­ρω­μέ­νο στην Venus Verticordia και τη Fortuna Virile) της 1^ης  Απρίλη.

Από χώρα σε χώρα, μπο­ρεί να λάβει δια­φο­ρε­τι­κές πτυ­χές ανά­λο­γα με την τοπι­κή κουλτούρα.
Πχ. στη Σκω­τία η επέ­τειος είναι γνω­στή ως Gowkie Day (από το σκω­τσέ­ζι­κο gowk = “κού­κος”), και φαί­νε­ται ότι το δημο­φι­λές αστείο γεν­νή­θη­κε εδώ που συνί­στα­ται στην επι­σύ­να­ψη μιας ειδο­ποί­η­σης που λέει “kick me” στην πλά­τη του θύματος.

Πολύ γκρι­νιά­ρης αυτός ο Απρίλης…

Γρίλης — Τιναχτοκοφινίτης — Λαμπριαρής

Την πρω­τα­πρι­λιά το ‘χου­νε σε καλό _και μεις μαζί, να λένε ψέμα­τα εν είδει αστεϊ­σμού. Γελού­με τους φίλους είτε για να προ­κα­λέ­σου­με γέλιο είτε το πρω­τα­πρι­λιά­τι­κο ψέμα θα ξεγε­λά­σει κάθε επί­φο­βο δαί­μο­να (ή «εχθρό») και θα δώσει την ευτυ­χία στο νικη­τή της ψευ­δο­λο­γί­ας. Είναι ένα είδος μαγι­κής πάλης για την επι­κρά­τη­ση του καλού (νικη­τής είναι ο πιο έξυ­πνος, που δε γελά­στη­κε). Είναι ένα έθι­μο που ήρθε στην Ελλά­δα από τη Γαλ­λία την επο­χή των Σταυροφοριών.

Κάθε χρόνο την 1^η Απρίλη αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα.
Μία παιγνιώδης συνήθεια των λαών, με παγκόσμια διάσταση…

Από τους Κέλ­τες και τους Γάλ­λους το έθι­μο μετα­λα­μπα­δεύ­τη­κε σ’ όλο τον κόσμο, με προ­ε­ξάρ­χου­σες τις εφη­με­ρί­δες στις αρχές του 20ού αιώ­να και στη συνέ­χεια τα ηλε­κτρο­νι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης, που συχνά μετα­δί­δουν πολύ επι­τυ­χη­μέ­νες ειδή­σεις — φάρσες.

Με την εξά­πλω­ση του Ίντερ­νετ, η Πρω­τα­πρι­λιά έχει γίνει πλέ­ον συνή­θεια –χάνο­ντας και τη μαγεία της με τα λεγό­με­να “hoax” να είναι οι πιο συνη­θι­σμέ­νες δια­δι­κτυα­κές φάρ­σες _κατασκευασμένες ιστο­ρί­ες με τρό­πο που μπο­ρούν να ξεγε­λά­σουν ακό­μη κι ένα γνώ­στη του θέμα­τος (βοη­θού­ντος και του photoshop). Μεγα­λύ­τε­ρη αξία εκεί­νες οι παλιές του περα­σμέ­νου αιώ­να που έγι­ναν πιστευ­τές από χιλιά­δες _εκατομμύρια κόσμου, προ­κα­λώ­ντας έκπλη­ξη, οργή ακό­μη και τρόμο…

1^η Απρ-1919 και οι κάτοι­κοι της Βενε­τί­ας με έκπλη­ξη ανα­κά­λυ­ψαν σωρούς από αλο­γί­σια κοπριά στην πλα­τεία του Αγί­ου Μάρ­κου: κάποιος βρε­τα­νός φαρ­σέρ ο Ορά­τιος Κόουλ, είχε πάει στη Βενε­τία για να περά­σει το μήνα του μέλι­τος και την προη­γού­με­νη νύχτα, με συνερ­γό του ένα γον­δο­λιέ­ρη, είχε μετα­φέ­ρει την καβα­λί­να στην πλα­τεία. Λένε πως ο αμε­τα­νό­η­τος Κόουλ βρή­κε το μάστο­ρά του από τη γυναί­κα του, που μην αντέ­χο­ντας πια τις φάρ­σες του, τον χώρι­σε ύστε­ρα από λίγο!

31-Μαρτ-1940 ένας ραδιο­φω­νι­κός σταθ­μός στη Φιλα­δέλ­φεια των ΗΠΑ μετέ­δω­σε δελ­τίο Τύπου που είχε εκδώ­σει το επι­στη­μο­νι­κό ινστι­τού­το Φράν­κλιν: «Αστρο­νό­μοι του Ινστι­τού­του επι­βε­βαιώ­νουν τους χει­ρό­τε­ρους φόβους σας για τη συντέ­λεια του κόσμου. Οι επι­στή­μο­νες προ­βλέ­πουν ότι ο κόσμος θα κατα­στρα­φεί αύριο ακρι­βώς στις 3 μμ. τοπι­κή ώρα. Δεν πρό­κει­ται για πρω­τα­πρι­λιά­τι­κη φάρ­σα. Ο Βάγκνερ Σλέ­σιν­γκερ, διευ­θυ­ντής του Πλα­νη­τά­ριου της πόλης, μπο­ρεί να το επι­βε­βαιώ­σει». Ο κόσμος φυσι­κά πανι­κο­βλή­θη­κε, τελι­κά, απο­κα­λύ­φθη­κε πως την φάρ­σα είχε οργα­νώ­σει ο υπεύ­θυ­νος τύπου του Ινστι­τού­του (φυσι­κά, απο­λύ­θη­κε πάραυτα).

1^η-Απρ-1949: Έκπλη­κτοι οι ακρο­α­τές του ραδιο­φω­νι­κού σταθ­μού 1ΖΒ του Όκλαντ στη Νέα Ζηλαν­δία άκου­σαν το πρωί προει­δο­ποί­η­ση ότι ένα γιγά­ντιο σμή­νος από σφή­κες κατευ­θυ­νό­ταν σπό­λη! Οι συμ­βου­λές του; «Φορέ­στε τις κάλ­τσες σας πάνω από το παντε­λό­νι σας και βάλ­τε οπωσ­δή­πο­τε σφη­κο­πα­γί­δες με μέλι έξω από τα σπί­τια σας!». Εκα­το­ντά­δες άνθρω­ποι έπε­σαν στη λού­μπα. Από τότε και για πολ­λά χρό­νια πριν από την Πρω­τα­πρι­λιά γινό­ταν υπεν­θύ­μι­ση στους εκεί ραδιο­σταθ­μούς ότι το καθή­κον τους είναι να μετα­δί­δουν την αλή­θεια και μόνο.

Πευ­κώ­νες με πορ­το­κα­λιές …1 Απρι­λί­ου 1950: Οι αυτο­κι­νη­τι­στές οδη­γώ­ντας κατά μήκος του γρα­φι­κού αυτο­κι­νη­τό­δρο­μου Rim of the World κοντά στη λίμνη Arrowhead στη Νότια Καλι­φόρ­νια είδαν τα πεύ­κα και τους κέδρους του δρό­μου γεμά­τους πορ­το­κά­λια. Η μετα­μόρ­φω­ση απο­δεί­χθη­κε ότι ήταν έργο των κατοί­κων της κοντι­νής πόλης Skyforest, με επι­κε­φα­λής τον σκι­τσο­γρά­φο Frank Adams. Είχαν παρει­σφρή­σει κατά τη διάρ­κεια της νύχτας και στρί­μω­ξαν 50.000 πορ­το­κά­λια !! κατά μήκος ενός μιλί­ου, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας φρού­τα που είχαν απο­μεί­νει από την πρό­σφα­τη έκθε­ση National Orange Show στο San Bernardino.

Πρω­τα­πρι­λιά 1957 _από τα πιο γνω­στά, ο παρου­σια­στής ειδή­σε­ων του BBC Ρίτσαρντ Ντί­μπλε­μπι παρου­σί­α­σε οπτι­κο­ποι­η­μέ­νο ρεπορ­τάζ για την ανοι­ξιά­τι­κη συγκο­μι­δή σπαγ­γέ­τι (spaghetti-tree) στην Ιτα­λία κι έγι­νε πιστευ­τός! Ήταν 3λεπτο ρεπορ­τάζ φάρ­σας του BBC Panorama, που (υπο­τί­θε­ται ότι) έδει­χνε μια οικο­γέ­νεια στη νότια Ελβε­τία να μαζεύ­ει μακα­ρό­νια από το οικο­γε­νεια­κό “δέντρο σπαγγέτι”.

1959- η εφη­με­ρί­δα «Κοκό­μο Τρί­μπιουν του χωριούς Κοκό­μο στην Ιντιά­να των ΗΠΑ έγρα­φε «Για λόγους οικο­νο­μί­ας, ο αστυ­νο­μι­κός σταθ­μός της πόλης θα παρα­μέ­νει κλει­στός 6 μμ. — 6 πμ. Ένας τηλε­φω­νη­τής θα κατα­γρά­φει τα νυχτε­ρι­νά τηλε­φω­νή­μα­τα των πολι­τών. Το επό­με­νο πρωί η αστυ­νο­μία θα ελέγ­χει το νοσο­κο­μείο και το νεκρο­το­μείο για έκτα­κτα περι­στα­τι­κά και εάν δεν έχει σημειω­θεί τίπο­τα σημα­ντι­κό, θα ξέρει ότι τα μηνύ­μα­τα στον τηλε­φω­νη­τή δεν ήταν επείγοντα».

1962 _από τα καλύ­τε­ρα … Η πιο διά­ση­μη φάρ­σα της Πρω­τα­πρι­λιάς της Σου­η­δί­ας. Εκεί­νη την επο­χή, το SVT (Sveriges Television) ήταν το μόνο τηλε­ο­πτι­κό κανά­λι –ασπρό­μαυ­ρο φυσι­κά. Ο σταθ­μός ανα­κοί­νω­σε ότι ο «τεχνι­κός εμπει­ρο­γνώ­μο­νάς», ο Kjell Stensson, επρό­κει­το να περι­γρά­ψει μια δια­δι­κα­σία που θα επέ­τρε­πε να βλέ­πουν έγχρω­μες εικό­νες στα υπάρ­χου­σες ασπρό­μαυ­ρες συσκευ­ές… με μια νάι­λον κάλ­τσα μπρο­στά από την οθό­νη τηλε­ό­ρα­σης. Άρχι­σε να εξη­γεί τη δια­δι­κα­σία με άκρως τεχνι­κούς όρους, λεπτο­μέ­ρειες σχε­τι­κά με την πρι­σμα­τι­κή φύση του φωτός και το φαι­νό­με­νο της «παρεμ­βο­λής διπλής σχι­σμής» και ότι ερευ­νη­τές ανα­κά­λυ­ψαν πώς θα έκα­ναν το φως να κάμ­πτε­ται με τέτοιο τρό­πο ώστε να φαί­νε­ται σαν η εικό­να να ήταν έγχρω­μη, βιώ­νο­ντας το απο­τέ­λε­σμα στο σπί­τι με τη βοή­θεια μερι­κών απλών, εύκο­λα προ­σβά­σι­μων υλι­κών με τις νάι­λον κάλ­τσες, το τέλειο ύφα­σμα, υπό τον όρο να τις κόψουν και να τις κολ­λή­σουν πάνω στην οθό­νη, προει­δο­ποιώ­ντας ότι ο θεα­τής θα πρέ­πει να κάθε­ται στη σωστή από­στα­ση για να έχει το πλή­ρες απο­τέ­λε­σμα. Επί­σης, μπο­ρεί να χρεια­στεί να “κινή­σε­τε το κεφά­λι σας πολύ προ­σε­κτι­κά” μπρος-πίσω, προ­κει­μέ­νου να ευθυ­γραμ­μί­σε­τε το φάσμα χρω­μά­των. Χιλιά­δες θεα­τές παρα­δέ­χτη­καν αργό­τε­ρα ότι είχαν πέσει στην φάρ­σα και πολ­λοί ανα­φέ­ρουν σήμε­ρα ότι θυμού­νται τους γονείς τους (ιδιαί­τε­ρα τους πατε­ρά­δες τους) να τρέ­χουν βια­στι­κά μέσα από το σπί­τι προ­σπα­θώ­ντας να βρουν νάι­λον κάλ­τσες Για την ιστο­ρία το SVT επι­χεί­ρη­σε την πρώ­τη του έγχρω­μη μετά­δο­ση τέσ­σε­ρα χρό­νια αργό­τε­ρα, το 1966, ενώ οι τακτι­κές έγχρω­μες εκπο­μπές ξεκί­νη­σαν στη Σου­η­δία πρω­τα­πρι­λιά 1970.

1^ηΑπρ-1971 ο κρα­τι­κός ραδιο­σταθ­μός της Γαλ­λί­ας ανα­κοί­νω­σε πως σύμ­φω­να με και­νού­ριο νόμο όλοι οι ευρω­παί­οι οδη­γοί θα οδη­γούν αντί­θε­τα (αρι­στε­ρά) …ώστε να νιώ­θουν πιο άνε­τα οι Βρε­τα­νοί «όταν θα μπουν στην Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση»! Χαμός όπως κατα­λά­βα­τε με τον φαρ­σέρ εκφω­νη­τή να ομο­λο­γεί πως ήταν πρω­τα­πρι­λιά­τι­κο αστείο και να ζητή­σει συγγνώμη.

Πρω­τα­πρι­λιά 1972 και το ραδιό­φω­νο του BBC μετέ­δω­σε συνέ­ντευ­ξη με _υποτίθεται δια­πρε­πή επι­στή­μο­να, που μίλη­σε για τις προ­σπά­θειες της βρε­τα­νι­κής κυβέρ­νη­σης να στα­μα­τή­σει την εξά­πλω­ση της «ασθέ­νειας της φτε­λιάς», που είχε ήδη προ­σβά­λει πολ­λά δέντρα στην Αγγλία. Ο επι­στή­μο­νας μίλη­σε για μια εκπλη­κτι­κή ανα­κά­λυ­ψη σχε­τι­κά με την ασθέ­νεια αυτή: Όποιος πήγαι­νε κοντά στα άρρω­στα δέντρα, πάθαι­νε ανο­σία στο… κρυολόγημα!

Υπήρ­χαν όμως και παρε­νέρ­γειες: Αν αυτός που πλη­σί­α­ζε τα άρρω­στα δέντρα ήταν κοκ­κι­νο­μάλ­λης, μετά από λίγο τα μαλ­λιά του απο­κτού­σαν κίτρι­νο χρώ­μα! Αυτό οφει­λό­ταν, λέει, σε μια ομοιό­τη­τα που υπήρ­χε στο αίμα των κοκ­κι­νο­μάλ­λη­δων και στο χώμα όπου φύτρω­ναν τα άρρω­στα δέντρα. Γι’ αυτό συνι­στού­σε στον κόσμο να μην πλη­σιά­ζει σε δάση και πάρ­κα και να περι­μέ­νει νεό­τε­ρες επι­στη­μο­νι­κές ανα­κοι­νώ­σεις. Φυσι­κά, τον «επι­στή­μο­να» υπο­δυό­ταν κάποιος κωμικός.

1978 και έκπλη­κτοι οι κάτοι­κοι του Σίδνεϊ είδαν ένα ρυμουλ­κό να μπαί­νει στο λιμά­νι, τρα­βώ­ντας πίσω του ένα παγό­βου­νο. Το ραδιό­φω­νο μετέ­δω­σε την είδη­ση, εξη­γώ­ντας τι συνέ­βαι­νε: Το παγό­βου­νο το είχε φέρει _λέει, ο αυστρα­λός εκα­τομ­μυ­ριού­χος Ντικ Σμιθ, για να το κόψει σε παγά­κια και να τα που­λή­σει προς 10 σεντς το ένα! Ο κόσμος έτρε­ξε για τα συλ­λε­κτι­κά παγά­κια, ώσπου απο­κα­λύ­φθη­κε πως το παγό­βου­νο δεν ήταν παρά ένα άλλο πλοιά­ριο σκε­πα­σμέ­νο με λευ­κό κάλυμ­μα και πυρο­σβε­στι­κό αφρό…

Συνα­γερ­μός ρύπαν­σης της Αθή­νας _1^η Απρ-1982: Η ΕΡΤ εξέ­δω­σε προει­δο­ποί­η­ση ότι η ρύπαν­ση είχε φτά­σει σε επί­πε­δα έκτα­κτης ανά­γκης στο κέντρο της Αθή­νας και ότι η πόλη θα έπρε­πε να εκκε­νω­θεί αμέ­σως. Όλα τα σχο­λεία κλή­θη­καν να κλεί­σουν και τα παι­διά να στα­λούν στα σπί­τια τους. Επι­πλέ­ον, όποιος οδη­γού­σε αυτο­κί­νη­το κλή­θη­κε να το εγκα­τα­λεί­ψει και να δια­φύ­γει σε ανοι­χτό χώρο. Δεδο­μέ­νου ότι η ρύπαν­ση στην Αθή­να ήταν (και εξα­κο­λου­θεί να είναι) υπαρ­κτή, έπε­σε πανι­κός –αφού χιλιά­δες άνθρω­ποι πήραν την εκπο­μπή στα σοβα­ρά. Μετά από τρεις ώρες η ΕΡΤ ανα­κά­λε­σε την προει­δο­ποί­η­ση, απο­κα­λύ­πτο­ντας ότι ήταν αστείο… Υπήρ­ξε και κάποιος που μήνυ­σε το δίκτυο ζητώ­ντας εκα­τομ­μύ­ρια, ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι η φάρ­σα του είχε προ­κα­λέ­σει ψυχι­κή δυσφορία…

Πρω­τα­πρι­λιά 1984 και το περιο­δι­κό «On Cable» πλη­ρο­φο­ρού­σε τους ανα­γνώ­στες του για τη μεγά­λη δια­φη­μι­στι­κή εκστρα­τεία που σχε­δια­ζό­ταν για το και­νού­ριο τρα­γού­δι του Μάικλ Τζάκ­σον με τίτλο «Tingle» (σε ελεύ­θε­ρη μετά­φρα­ση: φαγού­ρα, μυρ­μή­γκια­σμα). Το τρα­γού­δι θα είχε διάρ­κεια 3λ +12δ και θα γυρι­ζό­ταν και βίντεο ‑37λεπτο, που θα έδει­χνε δια­φη­μι­στι­κό κλιπ τo MTV με τον καλ­λι­τέ­χνη να βγαί­νει από ένα κατά­στη­μα και ν’ αρπά­ζει φωτιά, ενώ γνω­στή εται­ρία παι­χνι­διών θα έφτια­χνε επι­τρα­πέ­ζιο παι­χνί­δι με θέμα το νέο τρα­γού­δι, η Pepsi θα ήταν χορη­γός, όπως επί­σης και η ασφα­λι­στι­κή εται­ρία Allstate, που θα πού­λα­γε μαζί με το βίντεο απο­κλει­στι­κή ασφά­λεια φωτιάς. Στο τέλος υπήρ­χε η φρά­ση «On Cable, πρω­τα­πρι­λιά­τι­κη φάρ­σα», αλλά ποιος το είδε; το spot προ­βαλ­λό­ταν σε 55 κανά­λια της Αμε­ρι­κής ως συναρ­πα­στι­κή είδηση!

1985: Το ITN News ανέ­φε­ρε ότι το Βρε­τα­νι­κό Υπουρ­γείο Ενέρ­γειας, ως μέρος της συνε­χι­ζό­με­νης προ­σπά­θειάς του να βοη­θή­σει τις εται­ρεί­ες να εξοι­κο­νο­μή­σουν χρή­μα­τα μειώ­νο­ντας τους λογα­ρια­σμούς θέρ­μαν­σης γρα­φεί­ων, είχε ανα­πτύ­ξει …θερ­μο­μο­νω­τι­κή γρα­βά­τα. «Η έρευ­νά μας», εξή­γη­σε ο επι­κε­φα­λής επι­στή­μο­νας, Δρ. Derek Pooley, «ανα­κά­λυ­ψε ότι η απώ­λεια θερ­μό­τη­τας από το σώμα είναι ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κή στο μπρο­στι­νό μέρος του στή­θους και αυτός ο θερ­μι­κά μονω­μέ­νος δεσμός απο­τρέ­πει την απώ­λεια θερ­μό­τη­τας από αυτό το μέρος του σώμα­τος…”, προ­βλέ­πο­ντας ότι εάν οι υπάλ­λη­λοι γρα­φεί­ου φορού­σαν αυτούς τους «θερ­μι­κούς δεσμούς», οι βρε­τα­νι­κές εται­ρεί­ες θα μπο­ρού­σαν να εξοι­κο­νο­μή­σουν έως και 5 εκα­τομ­μύ­ρια £ ετησίως!

1986: έξαλ­λοι οι Γάλ­λοι, όταν διά­βα­σαν στο πρω­τα­πρι­λιά­τι­κο φύλ­λο της «Λε Παρι­ζιέν» πως η κυβέρ­νη­ση της χώρας απο­φά­σι­σε να μετα­κι­νή­σει τον Πύρ­γο του Άιφελ ανα­το­λι­κά του Παρι­σιού, στη Γιου­ρο­ντίσ­νεϊ, και να χτί­σει στη θέση του ένα στά­διο 35.000 θέσεων.

«Οι μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες κάνουν νυχτε­ρι­νές περι­πο­λί­ες στον Τάμε­ση με υπο­βρύ­χια», απο­κά­λυ­ψε η αγγλι­κή εφη­με­ρί­δα Daily Mail στους ανα­γνώ­στες της την Πρω­τα­πρι­λιά του 1989, συνο­δεύ­ο­ντας την είδη­ση με φωτο­γρα­φία υπο­βρυ­χί­ου στα νερά του λον­δρέ­ζι­κου ποταμού.

Μεγά­λη ανα­κά­λυ­ψη έκα­ναν οι συντη­ρη­τές τέχνης που ανέ­λα­βαν να καθα­ρί­σουν το διά­ση­μο πίνα­κα του Μιχα­ήλ Αγγέ­λου «Μόνα Λίζα». Σύμ­φω­να με τη βρε­τα­νι­κή εφη­με­ρί­δα «The Independent», όταν οι συντη­ρη­τές αφαί­ρε­σαν τη σκό­νη και τη βρο­μιά από τον πίνα­κα, το αινιγ­μα­τι­κό χαμό­γε­λο χάθη­κε και στη θέση του εμφα­νί­στη­κε το πρό­σω­πο της Μόνα Λίζα… μουτρωμένο!

1991: Μεγά­λη επι­στη­μο­νι­κή επι­τυ­χία χαρα­κτή­ρι­ζε η βρε­τα­νι­κή Daily Mirror στο πρω­τα­πρι­λιά­τι­κο φύλ­λο της, το επί­τευγ­μα του καθη­γη­τή της γενε­τι­κής Φόγκελ Μπράιν να δια­σταυ­ρώ­σει τα γονί­δια χιμπα­τζή με αυτά μιας κότας και να δημιουρ­γή­σει τον πρώ­το κοτο-χιμπα­τζή! Μάλι­στα, η εφη­με­ρί­δα συνό­δευε την είδη­ση και με ανά­λο­γη φωτο­γρα­φία, που έδει­χνε ένα νεοσ­σό… κοτο-χιμπα­τζή να σκά­ει από το αυγό του!

1993: η βρε­τα­νι­κή Daily Mail ανα­κοί­νω­σε ότι «πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε επί­ση­μη συνά­ντη­ση μετα­ξύ του γάλ­λου προ­έ­δρου, Φραν­σουά Μιτε­ράν και του Τζον Σμιθ, αρχη­γού του βρε­τα­νι­κού εργα­τι­κού κόμ­μα­τος. Στη διάρ­κεια της συνά­ντη­σης αυτής, ο Μιτε­ράν πρό­σφε­ρε στον Σμιθ τη θέση του πρω­θυ­πουρ­γού της Γαλ­λί­ας, με βάση μια παλιά συν­θή­κη 400 χρό­νων που έδι­νε στους Σκο­τσέ­ζους γαλ­λι­κή υπηκοότητα».

Πρω­τα­πρι­λιά του 1993, με άρθρο στη βρε­τα­νι­κή «The Independent» και ανα­κά­λυ­ψη του χωριού του Aστε­ρίξ από επι­στή­μο­νες των Πανε­πι­στη­μί­ων της Οξφόρ­δης και της Βρέ­στης. Σύμ­φω­να με το δημο­σί­ευ­μα, οι ανα­σκα­φές έφε­ραν στο φως νομί­σμα­τα, στα οποία απει­κο­νί­ζο­νταν αγριο­γού­ρου­να, ενώ δεν υπήρ­χε ίχνος ρωμαϊ­κής εισβολής!

1994 με την BMW να ανα­κοι­νώ­νει την κυκλο­φο­ρία ενός νέου εξαρ­τή­μα­τος για τα πολυ­τε­λή της αυτο­κί­νη­τα έναν θερ­μα­ντή, που διέ­θε­τε ‑λέει, ανε­μι­στή­ρες τούρ­μπο για να λιώ­νουν το χιό­νι και να στε­γνώ­νουν το νερό της βρο­χής από το δρόμο!

Πρω­τα­πρι­λιά του 1995 με το ελλη­νι­κό ΥπΠο να ανα­κοι­νώ­νει ότι κατά τις ανα­σκα­φές του μετρό βρέ­θη­κε ο τάφος του Σωκρά­τη. Το υπουρ­γείο έδω­σε, μάλι­στα, λεπτο­μέ­ρειες, ενώ σημεί­ω­νε ότι βρέ­θη­καν επί­σης ο χιτώ­νας του ιδί­ου, αλλά και ίχνη του κονί­ου που είχε πιει. Η είδη­ση έκα­νε το γύρο του κόσμου μέσω των ξένων ειδη­σε­ο­γρα­φι­κών πρακτορείων_ πρώ­το στην παγί­δα το Γαλ­λι­κό Πρα­κτο­ρείο Ειδήσεων…

Πρω­τα­πρι­λιά 2008 και το BBC παρου­σί­α­σε βίντεο με μία μονα­δι­κή “ανα­κά­λυ­ψη”. Πιγκουί­νοι της Ανταρ­κτι­κής μετα­τρέ­πο­νται σε απο­δη­μη­τι­κά που­λιά, πετώ­ντας μίλια μακριά. Σύμ­φω­να με τον παρου­σια­στή, προ­ο­ρι­σμός τους είναι τα τρο­πι­κά δάση της Αμερικής.