Καστελόριζο- Ιθάκη

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Τέλειος συν­δια­σμός ιδα­νι­κός για δού­λε­μα. Σωστός, επι­λεγ­μέ­νος, επι­κοι­νω­νια­κός. Ειδυ­λια­κά τοπία για ευαί­σθη­τους και συναι­σθη­μα­τι­κούς εξου­σια­στές και κυβερνήτες.

Το Καστε­λό­ρι­ζο, με το μει­λί­χιο και χαμο­γε­λα­στό ύφος του τότε Πρω­θυ­πουρ­γού – σαν να μην συμ­βαί­νει απο­λύ­τως τίπο­τα- ήταν η αρχή της κατρακύλας.

Η Ιθά­κη με τον εξ’ ίσου χαμο­γε­λα­στό Πρω­θυ­πουρ­γό μας είναι το τέλος; Είναι η συνέ­χεια; Είναι η αιω­νιό­τη­τα των παθών; … και πάει λέγοντας!
……….
Σαν βγεις λοι­πόν στον πηγαι­μό για την Ιθά­κη να εύχε­σαι να’ ναι μακρύς ο δρό­μος. Παρα ήταν όμως μακρύς ο δρό­μος – αδελ­φέ μου. 9 ολό­κλη­ρα κατα­στρο­φι­κά χρό­νια και στα­μα­τη­μό δεν έχει.

Και Λαι­στρη­γό­νες υπάρ­χου­νε και Κύκλω­πες και θυμω­μέ­νοι Ποσει­δώ­νες. Που μας τσά­κι­σαν κυριο­λε­κτι­κά και έκα­ναν μαύ­ρη τη ζωή μας. Και Ε.Ε και ΝΑΤΟ και απει­λές και μνη­μό­νια. Προ­πα­ντός μνημόνια.

Και όλα αυτά δεν είναι μεσ’ την φαντα­σία μας και δεν τα κου­βα­λά­με στην ψυχή μας. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι ‚η ολό­κλη­ρη πραγματικότητα.
………………
Δεν ευχό­μα­στε να είναι κι’ άλλο μακρύς ο δρό­μος αδελ­φέ μου. Ούτε άλλα πρω­ι­νά χωρίς ευχα­ρί­στη­ση να μπαί­νου­με άφρα­γκοι σε λιμέ­νες πρω­τοϊ­δω­μέ­νους. Να στα­μα­τή­σου­με σε εμπο­ρεία Φοι­νι­κι­κά και τις καλές πρα­μά­τειες να ψωνίσουμε!

Δεν πάει άλλο. Όχι άλλα ψέμα­τα, άλλες θυσί­ες, άλλες αυταπάτες.Μάθαμε αρκε­τά από τους σπουδαγμένους.
……………….
Πάντα στον νου σου , νάχεις την Ιθά­κη, το φτά­σι­μο εκει είναι ο προ­ο­ρι­σμός σου!

Στην δική μας Ιθά­κη, στους δικούς μας αγώ­νες, για την απε­λευ­θέ­ρω­ση και την κατα­ξί­ω­ση, για τις δικές μας ανάγκες.Να βιά­σου­με όμως το ταξί­δι, να μη διαρ­κέ­σει χρό­νια πολ­λά , και να ζεις μέσα στην φτώ­χεια και τη μιζέρια.
………………..
Κοι­τα­χτεί­τε στον καθρέ­φτη και δεί­τε πριν ανα­τρι­χιά­σε­τε το αλλοιω­μέ­νο σας πρό­σω­πο. Στα μαύ­ρα κατά­στοι­χα της ντρο­πής, στα Τάρ­τα­ρα της Ιστορίας.

Μνη­μό­νιο κατα­ρα­μέ­νου μνη­μο­νί­ου θα ακο­λου­θεί κάθε μετέ­ω­ρο βήμα σας.

Την σιω­πή που θα καλυ­φθεί μετά τις γοε­ρές κραυ­γές των πανη­γυ­ριών θα σκε­πα­στεί από την παγε­ρό­τη­τα του νεκροταφείου.

-Κι αν φτω­χι­κή τη βρεις Λαέ η Ιθά­κη δεν σε πρό­δω­σε, σου έδω­σε δύνα­μη και κου­ρά­γιο να συνε­χί­σεις. Χωρίς αυτή δεν έφτα­νες (δεν θα φτά­σεις) ποτέ στον προ­ο­ρι­σμό σου!!!

_________________________________________________________________________________________________________

Ο Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.