“Πεταλούδες” & “καράβια”, μεταμοντέρνες πολυκατοικίες και πύργοι — τοπόσημα δείχνουν μία πόλη από το μέλλον Σύγχρονες κατασκευές αλά Ζάχα Χαντίντ, από τα νότια προάστια μέχρι το κέντρο και το Μαρούσι, μεταμορφώνουν την αισθητική και την εικόνα της πρωτεύουσας, αλλάζοντας ταυτόχρονα και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της

Καράβι, Καβούρι | by protothema
“Από την παραλία του Ελληνικού ως τη Βούλα και από το κέντρο της Αθήνας μέχρι το Μαρούσι η κτιριακή αναγέννηση που λαμβάνει αυτή τη στιγμή χώρα στην Αττική είναι γεγονός: φουτουριστικά οικοδομήματα υψώνονται αλλάζοντας το τοπίο, κτίρια-τοπόσημα μεταμορφώνουν ριζικά γνωστές περιοχές, υπερμοντέρνες έως μεταμοντέρνες πολυκατοικίες δίνουν το στίγμα μιας νέας πόλης, σχεδόν αγνώριστης, βγαλμένης εντελώς από το μέλλον.
Μιλώντας με τους υπεύθυνους κατασκευαστές και λαμβάνοντας υπόψη το όραμα των αρχιτεκτόνων, είδαμε ότι σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν μια πολύπτυχη εμπειρία με τα κτίρια που κατασκευάζουν ή αναδημιουργούν στοχεύοντας στην αλλαγή της πρόσληψης της πόλης αλλά και στην πράσινη ανάπτυξη”…

Moxy, Ομόνοια | by protothema
Αυτά τα “ωραία” και πολλά σχετικά για τα “φτωχαδάκια” της “ανάπτυξης” που ευαγγελίζονται αστικό κράτος και κεφάλαιο στη χώρα μας, αναφέρονται σε “περισπούδαστη” σε μια 10σέλιδη ανάλυση από το protothema.gr
One Kleomenous, Λυκαβηττός | by protothema
Όλα “φιλικά με το περιβάλλον”
Το Marina Tower στο Ελληνικό. Ο Πύργος του Πειραιά -το πιο εντυπωσιακό, το καλύτερο πράσινο κτίριο που θα έχει ποτέ κατασκευαστεί στην Αθήνα
To ξενοδοχείο «Moxy» — Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η ανάπλαση της Ομόνοιας έχει στο κέντρο της το νέο κόσμημα της πλατείας που λέγεται «Moxy» Wave και Εlement, άλλο ένα ακόμα πράσινο κτίριο, υψηλών προδιαγραφών, στο ύψος του Μετρό Συγγρού-Φιξ
H Kleomenous και η Omniview … και φυσικά, όπως πάντα
Μήνυμα αισιοδοξίας –χαράς ευαγγέλια για το κεφάλαιο
Αυτό, όμως, δεν κάνει τελικά η Αρχιτεκτονική; Ανέκαθεν στόχος της ήταν να συνομιλεί με το περιβάλλον, να είναι σε αγαστή συνομιλία μαζί του και να το μεταμορφώνει. Κι αυτό βλέπουμε σήμερα ότι υπόσχονται με τον τρόπο τους όλα αυτά τα νέα εντυπωσιακά κτίρια της Αθήνας.
(σσ. τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα –με τη λαϊκή οικογένεια στο περιθώριο και στο στόχαστρο, να παλεύει να ζεσταθεί λίγο όπως όπως)
Δείτε (Ατέχνως)…
«Μητροπολιτικό» Πάρκο Ελληνικού
Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου…
Εμβληματικές επενδύσεις πάνω στις αντεργατικές ανατροπές και μακριά από τις λαϊκές ανάγκες
Πινακοθήκη ηλιθίων…
Έχουν παρέλθει –ευτυχώς, ανεπιστρεπτί οι εποχές που γελάγαμε με το “Γάντι & σαρδέλα” του Νίκου Τσιφόρου, που αργότερα ‑το 1961, έγινε το «ιστορικό» Φτωχαδάκια και λεφτάδες… με τους κολοσσούς Μίμη Φωτόπουλο (Φώντας Μπαρδούσης) και Νίκο Σταυρίδη (Τεό Νταλέκη), την πληθωρική Σμαρούλα Γιούλη, τη μαντάμ Τζούλια (Ελένη Χαλκούση) και την πάντα κρύα Φανή (Μπεάτα Ασημακοπούλου).
Ο Φωτόπουλος λαϊκός και καλόκαρδος όπως πάντα ξεκίνησε από ψαράς και έγινε επιχειρηματίας «αλιεύς ιχθυέμπορος» και από τα χαμηλά ανέβηκε στα ψηλά της Καστέλλας, αποκτώντας την κατάλληλη μόρφωση κατ΄οίκον.
Μακριά από τα Ατταλιώτικα ή Πέτρινα -η Συνοικία το Όνειρο, το κάποτε λατομείο, που έκλεισε όταν το αστικό κράτος «εγκαταστέστησε» εκεί περισσότερες από 800 οικογένειες προσφύγων