Κυβέρνηση Μακρόν: Το πραγματικό πρόσωπο της δικτατορίας του κεφαλαίου

Η κατά­θε­ση και η υπερ­ψή­φι­ση στη γαλ­λι­κή Βου­λή του νομο­σχε­δί­ου για την «καθο­λι­κή ασφά­λεια», υπό τον προ­κλη­τι­κό τίτλο «Ενι­σχύ­ο­ντας τις δημο­κρα­τι­κές αρχές», πυρο­δό­τη­σε μαζι­κές αντι­δρά­σεις και δια­δη­λώ­σεις στη Γαλ­λία, και μάλι­στα σε συν­θή­κες lockdown.
Μια ματιά σε βασι­κές προ­βλέ­ψεις του νομο­σχε­δί­ου απο­τυ­πώ­νει με τον πιο γλα­φυ­ρό τρό­πο την πραγ­μα­τι­κή στόχευση:
Την έντα­ση της κατα­στο­λής, αφε­νός μέσα από την ενί­σχυ­ση της κρα­τι­κής κατα­σταλ­τι­κής λει­τουρ­γί­ας και αφε­τέ­ρου μέσω της περι­στο­λής ελευ­θε­ριών και δικαιω­μά­των, της συν­δι­κα­λι­στι­κής και πολι­τι­κής δράσης.

«Κύριε Πρόεδρε,
δεν σας υπερψηφίσαμε για κάτι τέτοιο»!

33 προ­σω­πι­κό­τη­τες που ψήφι­σαν Εμμα­νου­ήλ Μακρόν το 2017 του ζήτη­σαν, την Κυρια­κή 22 Νοεμ­βρί­ου, να απο­σύ­ρει τα νομο­σχέ­δια «sécurité globale» & «séparatismes» [ΣΣ |> «καθο­λι­κή ασφά­λεια» και «αυτο­νο­μι­σμοί»], με το αιτιο­λο­γι­κό ότι «μειώ­νουν την ελευ­θε­ρία της πλη­ρο­φό­ρη­σης γνώ­μης και εμπι­στο­σύ­νης, μόρ­φω­σης, συνά­θροι­σης, δια­μαρ­τυ­ρί­ας και (μαζι­κής) κινητοποίησης»

Αυτή η έκκλη­ση που δημο­σί­ευ­σε η Mediapart υπο­γρά­φε­ται από τον σκη­νο­θέ­τη Costa-Gavras, το θεα­τρι­κό συγ­γρα­φέα Ariane Mnouchkine, τον πολι­τι­κό επι­στή­μο­να Olivier Roy τον βου­λευ­τή και μαθη­μα­τι­κό Cédric Villani τον (πρώ­ην) ποδο­σφαι­ρι­στή Lilian Thuram, πρό­ε­δρου της Fondation Education contre le racism ‑κινή­μα­τος κατά του ρατσισμού

Ανα­φέ­ρουν επίσης:
(σε) «ένα αυταρ­χι­κό κρά­τος, όπου το κρά­τος δικαί­ου γίνε­ται αστυ­νο­μο­κρα­τία»
…
«με το πρό­σχη­μα μιας παρα­πλα­νη­τι­κής ασφά­λειας ενό­ψει παγκό­σμιων προ­κλή­σε­ων, η κυβέρ­νη­ση και η πλειο­ψη­φία που ενερ­γεί για λογα­ρια­σμό σας περιο­ρί­ζουν τις θεμε­λιώ­δεις ελευ­θε­ρί­ες μας».
«Επι­τρέ­πο­ντας αυτήν την επί­θε­ση στις ελευ­θε­ρί­ες και τα δικαιώ­μα­τά μας οδη­γού­μα­στε σ’ αυτό που η νεο­φα­σι­στι­κή ακρο­δε­ξιά ονει­ρεύ­ε­ται: ένα αυταρ­χι­κό κρά­τος, όπου το κρά­τος δικαί­ου γίνε­ται αστυ­νο­μι­κό κρά­τος, ποι­νι­κο­ποιεί τις κινη­το­ποι­ή­σεις της κοι­νω­νί­ας και τις λαϊ­κές διεκδικήσεις»

Το υπό συζή­τη­ση Ν|Σ, σκο­πεύ­ει να τιμω­ρή­σει μέχρι και την «κακό­βου­λη διά­δο­ση φωτο­γρα­φιών αστυ­νο­μι­κών κατά τη διάρ­κεια δια­δη­λώ­σε­ων».
Αρκε­τές συγκε­ντρώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν –από το Σάβ­βα­το 21-Νοε και στη συνέ­χεια, σ΄όλη τη Γαλ­λία ενώ τα ΜΜΕ επι­κε­ντρώ­νο­νται στην αυστη­ρή κρι­τι­κή δημο­σιο­γρά­φων (ειδι­κά του άρθρου 24 –βλ. παρα­κά­τω), που βλέ­πουν τον ορα­τό κίν­δυ­νο παρα­κώ­λυ­σης της ενη­μέ­ρω­σης και των λαϊ­κών ελευθεριών.

«Καθο­λι­κή ασφά­λεια εν λευ­κώ -λευ­κή βίβλος» …
δημο­τι­κή αστυνομία,
ιδιω­τι­κή αστυ­νο­μία, νομι­μο­ποί­η­ση των drones
και της μαζι­κής παρα­κο­λού­θη­σης –τέλος καλό όλα καλά,
ώρα να συνε­χί­σου­με το σχέ­διο με τα υπόλοιπα!

Το συγκε­κρι­μέ­νο νομο­σχέ­διο απο­τε­λεί συνέ­χεια προη­γού­με­νων αντι­δρα­στι­κών νόμων της κυβέρ­νη­σης (π.χ. για δια­τή­ρη­ση κάποιων «ειδι­κών εξου­σιών» σε μη έκτα­κτες συν­θή­κες, όπως η δυνα­τό­τη­τα πραγ­μα­το­ποί­η­σης προ­λη­πτι­κών ελέγ­χων σε δια­με­ρί­σμα­τα, ο περιο­ρι­σμός της ελευ­θε­ρί­ας κίνη­σης ατό­μων που θεω­ρού­νταν γενι­κά ύπο­πτα κ.ο.κ.) σε συν­θή­κες που παρα­τεί­νε­ται συνε­χώς, με αφορ­μή την παν­δη­μία, η κατά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης στη Γαλ­λία, με τους περιο­ρι­σμούς που αυτή συνε­πά­γε­ται (εξαι­ρε­τι­κές αρμο­διό­τη­τες στον Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας, απα­γό­ρευ­ση συγκε­ντρώ­σε­ων κ.λπ.).

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι το άρθρο 21 του νομο­σχε­δί­ου εξου­σιο­δο­τεί αστυ­νο­μία και πολι­το­φυ­λα­κή να βιντε­ο­σκο­πούν με «κινη­τές κάμε­ρες», να έχουν πρό­σβα­ση στις εικό­νες που κατα­γρά­φουν και να τις μετα­δί­δουν σε πραγ­μα­τι­κό χρό­νο στους ανω­τέ­ρους τους.
Μέχρι πρό­τι­νος ίσχυε ότι οι αστυ­νο­μι­κοί που φέρουν πάνω τους κάμε­ρα δεν μπο­ρούν να έχουν πρό­σβα­ση στο υλι­κό το οποίο καταγράφεται.
Το άρθρο 22 ανα­φέ­ρε­ται στις κάμε­ρες οι οποί­ες είναι εγκα­τε­στη­μέ­νες σε ελι­κό­πτε­ρα και drones για την παρα­κο­λού­θη­ση δημό­σιων χώρων, με στό­χο «τη δια­σφά­λι­ση της ασφα­λούς διε­ξα­γω­γής συγκε­ντρώ­σε­ων σε δημό­σιους χώρους ή σε χώρους ανοι­χτούς στο κοι­νό, όταν είναι επί­φο­βες για σοβα­ρή δια­τά­ρα­ξη της δημό­σιας τάξης, την υπο­στή­ρι­ξη του αρμό­διου προ­σω­πι­κού για τη δια­τή­ρη­ση ή απο­κα­τά­στα­ση της δημό­σιας τάξης, την πρό­λη­ψη τρο­μο­κρα­τι­κών ενερ­γειών, τη δια­πί­στω­ση αδι­κη­μά­των και τη δίω­ξη των δρα­στών μέσω της συλ­λο­γής απο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων κ.λπ.».
Σύμ­φω­να με το άρθρο 23, σε περί­πτω­ση που κάποιο άτο­μο έχει κατα­δι­κα­στεί, στε­ρεί­ται το δικαί­ω­μα να επω­φε­λη­θεί από την προ­βλε­πό­με­νη μεί­ω­ση της ποι­νής, εάν η πρά­ξη στρε­φό­ταν κατά δημό­σιου προ­σώ­που ή κατα­σταλ­τι­κού οργάνου.

Το πιο προ­κλη­τι­κό και απο­κα­λυ­πτι­κό είναι το άρθρο 24.
Σύμ­φω­να με αυτό περιο­ρί­ζε­ται η μετά­δο­ση εικό­νων αστυ­νο­μι­κών εν ώρα υπη­ρε­σί­ας και προ­βλέ­πο­νται φυλά­κι­ση ή / και πρό­στι­μα 45.000 ευρώ για όποιον δια­νεί­μει «την εικό­να του προ­σώ­που ή οποιο­δή­πο­τε άλλο στοι­χείο ταυ­το­ποί­η­σης» αστυ­νο­μι­κών εν ώρα υπη­ρε­σί­ας, με το επι­χεί­ρη­μα ότι απει­λεί­ται «η σωμα­τι­κή ή πνευ­μα­τι­κή ακε­ραιό­τη­τά τους».
Κάτω από τις αντι­δρά­σεις υπερ­ψη­φί­στη­κε τρο­πο­λο­γία — στά­χτη στα μάτια — που ορί­ζει ότι ο σκο­πός υπο­νό­μευ­σης της σωμα­τι­κής ή ψυχι­κής ακε­ραιό­τη­τας του εικο­νι­ζό­με­νου προ­σώ­που πρέ­πει να είναι κατα­φα­νής και ότι το μέτρο αυτό δεν μπο­ρεί να παρα­κω­λύ­σει το δικαί­ω­μα στην πληροφόρηση.
Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όμως, θέτει ασφυ­κτι­κούς περιο­ρι­σμούς στον Τύπο και παρε­μπο­δί­ζει τη δυνα­τό­τη­τα απο­κα­λυ­πτι­κού φωτο­γρα­φι­κού ρεπορτάζ.

Τα «κράτη δικαίου» της ΕΕ 

Από τη μεριά της η Κομι­σιόν τις τελευ­ταί­ες μέρες δήλω­σε υπο­κρι­τι­κά, μέσω του εκπρο­σώ­που της, Κρ. Ουίν­γκαντ, ότι απο­φεύ­γει να σχο­λιά­ζει νομο­σχέ­δια, όμως «θεω­ρεί σημα­ντι­κό» οι δημο­σιο­γρά­φοι να μπο­ρούν να ασκούν το επάγ­γελ­μά τους ελεύθερα.
Η Επι­τρο­πή επι­φυ­λάσ­σε­ται του δικαιώ­μα­τός της να εξε­τά­σει την τελι­κή μορ­φή του νέου νόμου και να επι­βε­βαιώ­σει ότι συμ­μορ­φώ­νε­ται με το ευρω­παϊ­κό Δίκαιο, πρό­σθε­σε ο εκπρό­σω­πος, ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι «η δια­σφά­λι­ση της ασφά­λειας όλων όσοι ζουν στην Ευρώ­πη απο­τε­λεί βασι­κή προ­τε­ραιό­τη­τα για την Κομι­σιόν και προς αυτή την κατεύ­θυν­ση συνερ­γα­ζό­μα­στε με τα κρά­τη — μέλη».
Την ίδια ώρα η επί­κλη­ση της «προ­στα­σί­ας της δημό­σιας ασφά­λειας» είναι η δικαιο­λο­γη­τι­κή βάση τόσο του συγκε­κρι­μέ­νου νομο­σχε­δί­ου όσο και σει­ράς νόμων που περιο­ρί­ζουν δικαιώ­μα­τα και ελευ­θε­ρί­ες στις χώρες της ΕΕ. Αντί­στοι­χα, η ΕΕ δια­μαρ­τύ­ρε­ται για την κατα­πά­τη­ση των δημο­κρα­τι­κών δικαιω­μά­των «επι­λε­κτι­κά» σε χώρες εκτός ΕΕ, όπως η Ρωσία και η Λευ­κο­ρω­σία, αλλά όχι η Τουρ­κία και το Ισραήλ.

Πλή­θος ανα­λύ­σε­ων και άρθρων απο­κα­λύ­πτουν ότι «σκο­πός του νομο­σχε­δί­ου είναι να απο­τρέ­ψει τον πλη­θυ­σμό από το να συμ­με­τέ­χει σε δια­δη­λώ­σεις, είτε με την ψυχο­λο­γι­κή εξό­ντω­ση των συμ­με­τε­χό­ντων (τακτι­κή της “παγί­δευ­σης”, μπλο­κά­ρι­σμα ή φιλ­τρά­ρι­σμα των εισό­δων — εξό­δων της πορεί­ας, δακρυ­γό­να, σωμα­τι­κές έρευ­νες) είτε και με φυσι­κή βία (χρή­ση πλα­στι­κών σφαι­ρών, χει­ρο­βομ­βί­δες (κρό­του — λάμ­ψης), ποι­νές». Ορι­σμέ­να στοι­χεία μάλι­στα κάνουν λόγο για 3 θανά­τους, 6.000 τραυ­μα­τι­σμούς και 318 βαριές κρα­νιο­ε­γκε­φα­λι­κές κακώ­σεις δια­δη­λω­τών τα τελευ­ταία δύο χρό­νια, φτά­νο­ντας στο σημείο οι αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις να συλ­λά­βουν 4 δεκά­χρο­να αγό­ρια ως «απο­λο­γη­τές της τρο­μο­κρα­τί­ας», απε­λευ­θε­ρώ­νο­ντάς τους 4 ώρες αργότερα.

Αυτό που απο­κα­λύ­πτε­ται, τόσο στη Γαλ­λία όσο και στην Ελλά­δα, είναι ότι η κρα­τι­κή κατα­στο­λή προ­χω­ρά άρρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με το χτύ­πη­μα στα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και στην Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, στην Εκπαί­δευ­ση, και φυσι­κά στην υγεία του λαού, που μένει απρο­στά­τευ­τος, μετρώ­ντας χιλιά­δες θύμα­τα από την πανδημία.

Τα παρα­πά­νω συνο­δεύ­τη­καν από προ­κλη­τι­κές δηλώ­σεις, όπως αυτή του Εμ. Μακρόν, που κυνι­κά δήλω­νε: «Μη μιλά­τε για κατα­πί­ε­ση ή αστυ­νο­μι­κή βία, αυτές οι λέξεις είναι απα­ρά­δε­κτες σε ένα κρά­τος δικαί­ου».
‘Η όπως αυτή του υπουρ­γού Εσω­τε­ρι­κών, Ζεράρ Νταρ­μα­μέν, ο οποί­ος έσπευ­σε να πανη­γυ­ρί­σει για την υπερ­ψή­φι­ση του νομο­σχε­δί­ου, δηλώ­νο­ντας ότι «επα­να­βε­βαιώ­νε­ται η ισορ­ρο­πία μετα­ξύ της ελευ­θε­ρί­ας της πλη­ρο­φό­ρη­σης και της προ­στα­σί­ας των δυνά­με­ων της τάξης».
Άλλω­στε, η ανά­γκη εκ νέου «στάθ­μι­σης» των συνταγ­μα­τι­κά κατο­χυ­ρω­μέ­νων δικαιω­μά­των, προ­κει­μέ­νου υπο­τί­θε­ται να προ­στα­τευ­τεί π.χ. η δημό­σια υγεία, βρί­σκε­ται στο επί­κε­ντρο της συζή­τη­σης από αστι­κά νομι­κά — και όχι μόνο — επι­τε­λεία τον τελευ­ταίο χρό­νο, σε ευρω­παϊ­κό αλλά και παγκό­σμιο επί­πε­δο. Φυσι­κά, στο όνο­μα της «στάθ­μι­σης», προ­ω­θεί­ται η περαι­τέ­ρω συνταγ­μα­τι­κή κατο­χύ­ρω­ση ευρύ­τα­των περιο­ρι­σμών σε κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα και ελευ­θε­ρί­ες, που υλο­ποιεί­ται ήδη και με τη «βού­λα» της Ευρω­παϊ­κής Σύμ­βα­σης για τα Δικαιώ­μα­τα του Ανθρώπου.

Αυτό που επί­σης επι­βε­βαιώ­νε­ται όμως είναι ότι οι πρό­σφα­τες τρο­μο­κρα­τι­κές ενέρ­γειες στη Γαλ­λία απο­τέ­λε­σαν το καλύ­τε­ρο άλλο­θι για την όξυν­ση της κρα­τι­κής κατα­στο­λής, όπως είχαν κάνει και άλλες αντί­στοι­χες στο παρελθόν.

Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι το αστι­κό κρά­τος θωρα­κί­ζε­ται για να μπο­ρεί με λιγό­τε­ρα εμπό­δια να χτυ­πά­ει τον πραγ­μα­τι­κό του αντί­πα­λο, το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, γι’ αυτό και στο στό­χα­στρο μπαί­νουν και η ελευ­θε­ρία του λόγου και του Τύπου, η πολι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση.
Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι οι δια­κη­ρύ­ξεις περί «τέλους της ανο­χής» και «ο νόμος ισχύ­ει για όλους» στό­χο έχουν το ταξι­κό εργα­τι­κό κίνη­μα, τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους της πόλης, τη φτω­χή αγρο­τιά, τη νεο­λαία, αξιο­ποιώ­ντας την παν­δη­μία για την κλι­μά­κω­ση της αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης, για τη θεσμο­θέ­τη­ση σει­ράς αυστη­ρών περιο­ρι­σμών σε ελευ­θε­ρί­ες και δικαιώ­μα­τα, για την περαι­τέ­ρω αντι­με­τώ­πι­ση του ριζο­σπα­στι­σμού, πρω­τί­στως της κομ­μου­νι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας και δρά­σης.

Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι η έντα­ση της κατα­στο­λής δεν είναι «ελλη­νι­κή πρω­το­τυ­πία», ούτε φυσι­κά «εμμο­νή συγκε­κρι­μέ­νων υπουρ­γών», αλλά απο­τε­λεί κοι­νή συνι­στα­μέ­νη της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου σε όλες τις χώρες της ΕΕ, τόσο από φιλε­λεύ­θε­ρες όσο και από σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις, για να αντι­με­τω­πι­στεί η διο­γκού­με­νη λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια, ο «εχθρός λαός».
Αυτή την «τεχνο­γνω­σία» αξιο­ποιεί η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και προ­χω­ρά με γορ­γούς ρυθ­μούς την έντα­ση της κατα­στο­λής και την περι­στο­λή δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών, παίρ­νο­ντας τη σκυ­τά­λη από την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο η κλι­μά­κω­ση της λαϊ­κής πάλης, η αντε­πί­θε­ση του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, μπο­ρεί να υπο­χρε­ώ­σει σήμε­ρα τον Μακρόν και τον κάθε «Μακρόν» σε προ­σω­ρι­νή αναδίπλωση.

Πηγές ‑σχε­τι­κά
Ριζο­σπά­στης — Μαρί­να Λαβράνου
μέλος του Τμή­μα­τος Δικαιο­σύ­νης & Λαϊ­κών Ελευ­θε­ριών ΚΕ ΚΚΕ
Γαλ­λι­κός τύπος Le Monde –Le Figaro
Mediapart
Emmanuel Macron, «l’ illibéral» — με τις από­ψεις των αμερικανών