«…Κυκλοφορούν διάφοροι προκηρύξεις αντεθνικού περιεχομένου…» (Ντοκουμέντο από το ψευτοδημοψήφισμα της Χούντας στα 1968)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Το (ψετο) Δημο­ψή­φι­σμα του 1968 ήταν το πρώ­το της Χού­ντας, το οποίο είχε ως θέμα το «Σχέ­διο Συντάγ­μα­τος» και το οποίο είχε δημο­σιο­ποι­η­θεί νωρί­τε­ρα. Το «Σύνταγ­μα» του 1968 προ­ε­τοι­μά­στη­κε από μια εικο­σα­με­λή Επι­τρο­πή γνω­στών νομι­κών, υπό την προ­ε­δρία του Χ. Μητρέ­λια, επί­τι­μου προ­έ­δρου του Συμ­βου­λί­ου της Επι­κρα­τεί­ας. Στην Επι­τρο­πή συμ­με­τεί­χαν, μετα­ξύ άλλων, οι πρώ­ην και εν ενερ­γεία δικα­στι­κοί, Κ. Καυ­κάς, Δ. Κιου­σό­που­λος, Ι. Μανιά­της και Α. Τσού­τσος, όπως επί­σης και οι καθη­γη­τές Πανε­πι­στη­μί­ου Κ. Γεωρ­γό­που­λος, Μ. Δέν­διας, Η. Κυρια­κό­που­λος, και Θ. Τσά­τσος. Ωστό­σο, κάποιοι δημό­σιοι λει­τουρ­γοί, όπως ο καθη­γη­τής Γ. Μαρι­δά­κης, αντι­στέ­κο­νται και δεν απο­δέ­χο­νται τον διο­ρι­σμό τους. Στις 23 Δεκεμ­βρί­ου 1967 η Επι­τρο­πή παρου­σιά­ζει ένα προ­σχέ­διο Συντάγ­μα­τος. Ωστό­σο, το ορι­στι­κό σχέ­διο, με πολ­λές αλλα­γές, το καταρ­τί­ζει το υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο. Προ­κη­ρύ­χθη­κε στις 2 Αυγού­στου 1968 (ΦΕΚ Α΄ 170) και διε­ξή­χθη την Κυρια­κή 29 Σεπτεμ­βρί­ου του ίδιου έτους.

Δικαί­ω­μα ψήφου δεν είχαν (προ­φα­νώς…) οι πολι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι και οι εκτο­πι­σθέ­ντες από τον Απρί­λιο 1967.Οι συν­θή­κες πραγ­μα­το­ποί­η­σης του (προ­πα­γάν­δα απο­κλει­στι­κά για το ΝΑΙ, τρο­μο­κρα­τία κ.α) φυσι­κά και δεν του έδι­ναν καμία νομιμοποίηση…

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα που δόθη­καν στη δημοσιότητα:

Εγγε­γραμ­μέ­νοι 6.516.285, ψήφι­σαν 5.048.904 (77,47%), άκυ­ρα ψηφο­δέλ­τια 18.515 (0,37%), έγκυ­ρα ψηφο­δέλ­τια 5.030.589 99 (63%). «ΝΑΙ» ψήφι­σε το 92,21% (4.638.466) ενώ «ΟΧΙ» το 7,79% (391.923). Η απο­χή σημεί­ω­σε 22,53%.

«Oλοι μαζί, εμπρός εις τον ωραί­ον αγώ­να ανα­γεν­νή­σε­ως της Ελλά­δος, τον οποί­ον ήρχι­σεν η Επα­νά­στα­σις της 21ης Απρι­λί­ου», αυτές είναι οι τελευ­ταί­ες λέξεις του «διαγ­γέλ­μα­τος» του Παπα­δό­που­λου, μετά το «δημο­ψή­φι­σμα» για το χου­ντι­κό Σύνταγ­μα, στις 29 Σεπτεμ­βρί­ου του 1968. Για να συμπλη­ρώ­σει η «α.ε., ο αντι­βα­σι­λεύς», αντι­στρά­τη­γος Ζωι­τά­κης: «Ζήτω η αθά­να­τος Ελλάς»!..

Με τη Μετα­πο­λί­τευ­ση το απο­τέ­λε­σμα του δημο­ψη­φί­σμα­τος αυτού, καθώς και του 1973 αμφισβητήθηκε.

Το ντοκουμέντο

Το  ντο­κου­μέ­ντο που παρου­σιά­ζου­με (ΓΑΚ Ν. Ημα­θί­ας) είναι «άκρως απόρ­ρη­το» και αφο­ρά έγγρα­φο του Υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών που απευ­θύ­νε­ται στους «κ.κ Διευ­θυ­ντάς του Υπουρ­γεί­ου» και κοι­νο­ποι­ή­θη­κε στους νομάρ­χες (18/9/1968). Σ’αυτό δια­πι­στώ­νε­ται και ομο­λο­γεί­ται αντι­στα­σια­κή δρά­ση μέσω κυκλο­φο­ρί­ας προ­κη­ρύ­ξε­ων ενά­ντια στο «ΝΑΙ» από οργα­νώ­σεις (που προ­φα­νώς δρού­σαν και στο χώρο των δημο­σί­ων υπαλ­λή­λων), εκτι­μά­ται ότι για την παρα­γω­γή τους αξιο­ποιού­νται υλι­κά και μέσα από δημό­σιες υπη­ρε­σί­ες και οργα­νι­σμούς, καθώς και προ­τεί­νο­νται μέτρα επα­γρύ­πνη­σης, παρα­κο­λού­θη­σης των υπαλ­λή­λων και γενι­κό­τε­ρα απο­φα­σι­στι­κής αντι­με­τώ­πι­σης της δρά­σης αυτής. Ολό­κλη­ρο το κείμενο:

«Διε­πι­στώ­θη ότι αι ποι­κι­λό­χρω­μοι αντε­θνι­καί οργα­νώ­σεις του εσω­τε­ρι­κού εν τη προ­σπα­θεία των να περιο­ρί­σουν την εμπέ­δω­σιν του πνεύ­μα­τος της Επα­να­στά­σε­ως  και ειδι­κώ­τε­ρον σήμε­ρον, εις τας παρα­μο­νάς του Δημο­ψη­φί­σμα­τος, όπου ο Λαός σύσω­μος θα τους κατα­δι­κά­ση διά της απα­ντή­σε­ως του ΝΑΙ, κυκλο­φο­ρούν διά­φο­ροι προ­κη­ρύ­ξεις αντε­θνι­κού περιεχομένου.

Εκ των μέχρι σήμε­ρον ερευ­νών διε­πι­στώ­θη, ότι, εις τινας περι­πτώ­σεις, μέλη των ειρη­μέ­νων οργα­νώ­σε­ων εχρη­σι­μο­ποί­η­σαν διά μίαν εκτύ­πω­σιν τοιαύ­των παρα­νό­μων εντύ­πων, εκτυ­πω­τι­κά μέσα, γρα­φο­μη­χα­νάς και υλι­κόν Κρα­τι­κών Υπη­ρε­σιών και Οργανισμών.

Εφι­στώ­μεν όθεν την προ­σο­χήν υμών επί της ανά­γκης επα­γρυ­πνή­σε­ως και επι­στα­μέ­νης παρα­κο­λου­θή­σε­ως , αθο­ρύ­βως, τω υφ’ υμάς υπαλ­λή­λων, ως και της λήψε­ως παντός ενδι­κνυο­μέ­νου μέτρου ασφα­λεί­ας, ίνα καθί­στα­ται αδύ­να­τος η χρη­σι­μο­ποί­η­σις εκτυ­πω­τι­κών μέσων και υλι­κού διά τοιαύ­τας αντε­θνι­κάς ενερ­γεί­ας και εν γένει εξω­υ­πη­ρε­σια­κάς τοιαύτας.

Διά τυχόν παρου­σια­σθη­σο­μέ­νην εκτρο­πήν δέον να ανα­φέ­ρη­τε πάραυ­τα ημίν.

Πάσα παρά­λει­ψις ή ολι­γω­ρία θέλει επι­σύ­ρει βαρυ­τά­τας κυρώσεις.

Οίκα­θεν νοεί­ται, ότι το περιε­χό­με­νον της παρού­σης θα τηρη­θή ως απόρρητον.»