Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κόκκινη Ψήφο Παντού και Πάντα

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Εσύ λεβέ­ντα­ρα που τώρα στα μάγου­λα σου φυτρώ­νει το χνού­δι της Νιό­της και γίνε­τε κατά­μαυ­ρο Γένι.

Χωρίς δου­λειά, χωρίς προ­ο­πτι­κή, με τσα­κι­σμέ­να όνει­ρα, μ’ ένα μαχαί­ρι στο πλευ­ρό το σφυ­ρί στο μέτω­πο και μια γρο­θιά που δεν έχει ακό­μα φτά­σει στο ύψος που της πρέ­πει. Ακό­μα πιο ψηλά!
Κόκ­κι­νη-κατα­κόκ­κι­νη η πρώ­τη σου ψήφος . Η πρώ­τη και μονα­δι­κή σου ελπί­δα. Σ’ έχου­νε αλυ­σο­δέ­σει με ψεύ­τι­κες και κάλ­πι­κες υπο­σχέ­σεις. Μη τους πιστεύ­εις, μην τους εμπι­στεύ­ε­σαι! Δεν σε εκπρο­σω­πούν, δεν σε αντι­προ­σω­πεύ­ουν, δεν σε καλύ­πτουν. Την ψυχή σου και το αίμα της καρ­διάς σου ζητά­νε, για να σε εμπο­ρευ­τούν, να σε εκμε­ταλ­λευ­τούν, να σε συντρίψουν!
…………………

Για­τί Κ.Κ.Ε;

Για τις πλη­γές στο πονε­μέ­νο και ματω­μέ­νο σου κορ­μί. Για το δίκιο του φτω­χού, του εργά­τη, του άνερ­γου, του φαμε­λί­τη, του ξωμά­χου και του συνταξιούχου!

Για­τί Κ.Κ.Ε; Για την ευθύ­τη­τα και το πύρι­νο δικαιω­μέ­νο λόγο του. Για την δύνα­μη του να μεταγ­γί­ζει στα φτω­χά λαϊ­κά στρώ­μα­τα την ελπί­δα και την νομο­τε­λεια­κή του δικαί­ω­ση. Τα χαμη­λά μερο­κά­μα­τα, την ανερ­γία, τηνμ ακρί­βεια, την πρό­νοια, την παι­δεία, την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της Υγεί­ας. Το τσά­κι­σμα των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, την εργο­δο­τι­κή ασυ­δο­σία, την εκμε­τάλ­λευ­ση, την κατα­πί­ε­ση κ.λπ.!

Την απα­ξί­ω­ση του μόχθου και της προ­σω­πι­κό­τη­τας του εργα­ζό­με­νου. Τον εμπαιγ­μό καθ την υπο­κρι­σία του μεγά­λου κεφα­λαί­ου σε βάρος των Λαών.
Με το αντι­κλεί­δι της αντερ­γα­τι­κής τους πολι­τι­κής, μας πιέ­ζουν, μας πνί­γουν, μας εξοντώνουν.
……………………
Για­τί Κ.Κ.Ε;
Φύτρο της ανά­γκης και ώρι­μο τέκνο της οργής κυνη­γη­μέ­νος και περι­χα­ρα­κω­μέ­νος από αντι­δρα­στι­κές εξουσίες..

Για το δικαί­ω­μα στη δου­λειά και το τραγούδι./ Ένα βιβλίο κι’ ένα τρα­πέ­ζι καλο­στρω­μέ­νο, με τ’ ανθο­γυά­λι της αγά­πης στο λαβομάνο.Με το κορ­μί του πλά­τα­νου και την λυγε­ρά­δα της ιτιάς…/ Όποια πέτρα κι αν σηκώ­σεις θα το βρεις από κάτω./
Μπρο­στά­ρης και καθο­δη­γη­τής. Πάντα κοντά, πάντα σιμά… με το δίκιο του εργά­τη, οργά­νω­σε και πέτυ­χε πολλά./ Τις πλα­τιές μάζες των εργα­ζο­μέ­νων- Το οκτά­ω­ρο. Οι κοι­νω­νι­κές ασφα­λί­σεις. Οι συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργασίας/ Κι’ άλλες πολ­λές, και σημα­ντι­κές κατα­κτή­σεις που έγι­ναν με επί­πο­νη και επί­μο­νη πάλη!
Είχα­νε πάντα την σφρα­γί­δα του Κ.Κ.Ε.
……………………
Να λοι­πό για­τί Κ.Κ.Ε. Για τους αγώ­νες, για την ιστο­ρία του και για­τί μπο­ρεί να σε κοι­τά­ξει στα μάτια!

Ψήφο λοι­πόν στην Λαϊ­κή Συσπείρωση.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο