Κύπρος: Εξελέγη νέος αρχιεπίσκοπος — Το παρασκήνιο μιας εκλογής με φόντο την ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση

Νέος αρχιε­πί­σκο­πος Νέας Ιου­στι­νια­νής και πάσης Κύπρου εξε­λέ­γη από τα μέλη της Ιεράς Συνό­δου ο μητρο­πο­λί­της Πάφου, Γεώρ­γιος. ο Γεώρ­γιος κατά­φε­ρε να υπο­σκε­λί­σει την υπο­ψη­φιό­τη­τα του Μητρο­πο­λι­τη Αθα­νά­σιου ο οποί­ος είχε πρω­τεύ­σει στις εκλο­γές της 18ης Δεκεμ­βρί­ου, εξα­σφα­λί­ζο­ντας το 35,68% των λαϊ­κών ψήφων ένα­ντι 18,39% του κ. Γεωργίου.

Η Ιερά Σύνο­δος συνήλ­θε σήμε­ρα το πρωί και μετά την ολο­κλή­ρω­ση της συνε­δρί­α­σής της, ακο­λού­θη­σε ψηφο­φο­ρία για την ανά­δει­ξη του νέου αρχιε­πι­σκό­που, στην οποία ο Πάφου Γεώρ­γιος έλα­βε 11 ψήφους, ο Λεμε­σού Αθα­νά­σιος 4, ενώ υπήρ­ξε και μία αποχή.

Ο Πάφου Γεώρ­γιος ήταν δεύ­τε­ρη επι­λο­γή των φιλο­δυ­τι­κών και του Πατριαρ­χεί­ου, είναι στη γραμ­μή του προ­κα­τό­χου του, δια­κρί­νε­ται συχνά για την έκφρα­ση πολι­τι­κού λόγου τοπο­θε­τη­μέ­νου μάλ­λον στον χώρο της ακρο­δε­ξιάς. Ο Γεώρ­γιος έχει κατα­γρά­ψει πολ­λές φορές την αντί­θε­σή του στη διευ­θέ­τη­ση του Κυπρια­κού με λύση Διζω­νι­κής Δικοι­νο­τι­κής Ομο­σπον­δί­ας. Επι­πλέ­ον, ως πρώ­ην εκπαι­δευ­τι­κός, καθη­γη­τής Μέσης του μαθή­μα­τος της Χημεί­ας, ο Γεώρ­γιος θεω­ρεί αυτο­νό­η­τες τις παρεμ­βά­σεις της Εκκλη­σί­ας σε θέμα­τα Παι­δεί­ας, ενώ τελευ­ταί­ως εκφρά­ζει και θέσεις για τις αφί­ξεις προ­σφύ­γων στο νησί.

Πρώ­τη επι­λο­γή ήταν ο μετρι­πα­θής μητρο­πο­λί­της Κων­στα­ντί­ας, Βασί­λειος, ο οποί­ος θεω­ρού­νταν ως η καλύ­τε­ρη ασπί­δα για την απο­τρο­πή εισπή­δη­σης  της Ρωσι­κής Εκκλη­σί­ας στην Κύπρο. Δεν ήταν όμως στο τρι­πρό­σω­πο (οι τρεις πρώ­τοι κατά τη δια­δι­κα­σία ψηφο­φο­ρί­ας των πολι­τών). Ο Γεώρ­γιος στη­ρί­χθη­κε από τον Μητρο­πο­λί­τη Κων­στα­ντί­ας και Αμμο­χώ­στου Βασί­λειο, ο οποί­ος ήταν ο μόνος υπο­ψή­φιος αρχιε­πί­σκο­πος με θητεία σε μητρό­πο­λη του Οικου­με­νι­κού Πατριαρχείου.

Η εκλο­γή του Πάφου Γεώρ­γιου στο θρό­νο της Κυπρια­κής Εκκλη­σί­ας ουσια­στι­κά τερ­μα­τί­ζει την οποία συζή­τη­ση προη­γή­θη­κε των αρχιε­πι­σκο­πι­κών εκλο­γών περί πιθα­νής αλλα­γής στά­σης της Κυπρια­κής Εκκλη­σί­ας σε σχέ­ση με την ανα­γνώ­ρι­ση του Αυτο­κέ­φα­λου της ουκρα­νι­κής εκκλη­σί­ας. Ο νέος αρχιε­πί­σκο­πος δεν δια­τη­ρεί σχέ­σεις με το Πατριάρ­χειο της Μόσχας.

Όπως είναι γνω­στό, η Εκκλη­σία της Κύπρου είναι μία από τις τέσ­σε­ρις που ανα­γνώ­ρι­σε το αυτο­κέ­φα­λο της Ουκρα­νι­κής Εκκλη­σί­ας από το Νοέμ­βριο του 2020, με τα τότε δια­φω­νού­ντα μέλη της Ιεράς Συνό­δου να είναι οι δύο σημε­ρι­νοί βασι­κοί διεκ­δι­κη­τές του αρχιε­πι­σκο­πι­κού θρόνου.

O Λεμε­σού Αθα­νά­σιος, ο πιο δημο­φι­λής από τους τρεις υπο­ψή­φιους, υπο­στή­ρι­ζε ότι η Ιερά Σύνο­δος δεν θα πρέ­πει να επι­λέ­ξει όποιον θέλει από το λεγό­με­νο «τρι­πρό­σω­πο», αλλά θα πρέ­πει να σεβα­στεί την επι­θυ­μία των πιστών και να ορί­σει ως νέο Αρχιε­πί­σκο­πο αυτόν που θα έρθει πρώ­τος στην εκλο­γι­κή αναμέτρηση.

Και έχει λόγο να υπο­στη­ρί­ζει αυτή τη θέση, καθώς ο Μητρο­πο­λί­τη Λεμε­σού ήταν πρώ­τος και μάλι­στα με μεγά­λη δια­φο­ρά από τον δεύ­τε­ρο και τον τρί­το, ενώ η απή­χη­σή του στην Ιερά Σύνο­δο είναι μικρή!

Βέβαια, ο ίδιος σε μια προ­σπά­θεια να δεί­ξει ότι δεν στη­ρί­ζε­ται στον ρωσι­κό παρά­γο­ντα, ο οποί­ος είναι ιδιαί­τε­ρα δρα­στή­ριος στην Κύπρο, συμ­φώ­νη­σε να μην ψηφί­ζουν οι αλλο­δα­ποί ορθό­δο­ξοι χρι­στια­νοί που ζουν στο νησί και οι οποί­οι θα έπε­φταν «μονο­κού­κι» σε αυτόν.

Επί­σης, και το 2006, όταν είχα­με και πάλι αρχιε­πι­σκο­πι­κές εκλο­γές στην Κύπρο, παρά το γεγο­νός ότι είχε έρθει και τότε πρώ­τος στην προ­τί­μη­ση των ψηφο­φό­ρων, έχα­σε τον θρό­νο ‑με μυθι­στο­ρη­μα­τι­κό τρό­πο- από τον απο­βιώ­σα­ντα Χρυ­σό­στο­μο, μέσα στην Ιερά Σύνοδο.

Ο Μητρο­πο­λί­της Αθα­νά­σιος θεω­ρεί­ται «φιλο­ρώ­σος» και εκλε­κτός της Μόσχας γι’ αυτό έκδη­λη ήταν η ανη­συ­χία σε εκκλη­σια­στι­κούς κύκλους και όχι μόνο, για την περί­πτω­ση που εκλεγόταν.

Καχυ­πο­ψία υπήρ­χε και για τον τρί­το υπο­ψή­φιο, το Μητρο­πο­λί­τη Ταμασ­σού Ησα­ΐα. Ο ιεράρ­χης είναι διδά­κτωρ Θεο­λο­γί­ας στην Ακα­δη­μία της Μόσχας και τον κατέ­τασ­σαν στην ομά­δα των λεγό­με­νων «φιλο­ρώ­σων» ιεραρχών.

Ωστό­σο η θετι­κή στά­ση των δύο ιεραρ­χών ένα­ντι της Ρωσί­ας δεν υπήρ­ξε ποτέ ρητή και είτε δια­ψεύ­δε­ται είτε δικαιο­λο­γεί­ται από τα επι­τε­λεία τους. Μάλι­στα τις τελευ­ταί­ες μέρες και οι δύο υπο­χρε­ώ­θη­καν να ξεκα­θα­ρί­σουν τη θέση τους σε σχέ­ση με το αυτο­κέ­φα­λο της Ουκρα­νι­κής Εκκλη­σί­ας, με τον μεν Ταμα­σού Ησα­ΐα να δεσμεύ­ε­ται δημό­σια ότι εάν εκλε­γεί δεν θα επα­να­φέ­ρει στην Ιερά Σύνο­δο το ζήτη­μα, και τον Λεμε­σού Αθα­νά­σιο να ξεκα­θα­ρί­ζει ότι απο­δέ­χε­ται την από­φα­ση της Ιεράς Συνό­δου, κατα­δι­κά­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να τη ρωσι­κή εισβο­λή στην Ουκρανία.

Ο Ταμασ­σού Ησα­ΐ­ας το τελευ­ταίο διά­στη­μα ο ίδιος έχει προ­σπα­θή­σει να απο­κα­τα­στή­σει τις σχέ­σεις του με το Φανά­ρι και τον Οικου­με­νι­κό Πατριάρ­χη (τον οποίο έχει επι­σκε­φθεί δύο φορές τελευ­ταία) και έχει ανα­γνω­ρί­σει το αυτο­κέ­φα­λο της Ουκρα­νι­κής Εκκλη­σί­ας, που είχε απορ­ρί­ψει το 2020. Μάλι­στα, χει­ρο­τό­νη­σε και έναν νέο διά­κο­νο, στον οποίο έδω­σε το όνο­μα του Πατριάρ­χη Βαρθολομαίου.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα