Κ.Ε. ΚΚΕ — Ντοκιμαντέρ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ «Μπόλικη πέτρα, μπόλικη καρδιά»: Τιμάμε, διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε, υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια

Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ, με αφορ­μή τη συμπλή­ρω­ση 103 χρό­νων από την ίδρυ­ση του κόμ­μα­τος, πραγ­μα­το­ποί­η­σε το βρά­δυ της Δευ­τέ­ρας στην Αίθου­σα Συνε­δρί­ων της Κ.Ε. στον Περισ­σό, εκδή­λω­ση όπου έγι­νε η πρώ­τη προ­βο­λή — παρου­σί­α­ση του ντο­κι­μα­ντέρ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ, «Μπό­λι­κη πέτρα, μπό­λι­κη καρδιά».

Το ντο­κι­μα­ντέρ είναι βασι­σμέ­νο σε αλη­θι­νές μαρ­τυ­ρί­ες, των: Γιώρ­γου Βαγιά­κη, Τίτου Πατρί­κιου, Νίκου Παπα­δό­που­λου, Κώστα Παλαιο­λό­γου, Γιάν­νη Παλα­βού, Νίκου Κούν­δου­ρου, Γιάν­νη Ρίτσου, Διο­νύ­ση Γεωρ­γά­του, Μίμη Βρο­ντα­μί­τη, Χρή­στου Σωφρο­νά, Κοσμά Φου­ντου­κί­δη, Βασί­λη Καρα­μπά­τσου, Βασί­λη Θ. Λασκα­ρί­δη, Πανα­γιώ­τη Μακρή, Γιώρ­γη Φαρ­σα­κί­δη, Κώστα Γαβρι­η­λί­δη, Μελέ­τη Κανιά­ρη, Δημή­τρη Σέτ­τα, Γιάν­νη Γιάν­να­ρη, Μάν­θου Κέτση, Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, Τάσου Λει­βα­δί­τη, Στα­μά­τη Καβ­βα­δία, Βαρ­δή Βαρ­δι­νο­γιάν­νη, Κώστα Γεωρ­γί­ζα, Πολύ­βιου Κου­τσο­γέ­ωρ­γα, Νίκου Μαλά­μο­γλου, Νίτσας Γαβρι­η­λί­δου, Νατα­λί­ας Απο­στο­λο­πού­λου, Βασί­λη Φυτσι­λή, Θοδω­ρή Γκοβάτσου.

Την εκδή­λω­ση άνοι­ξε με ομι­λία του ο Δημή­τρης Γόντι­κας, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ. «Αυτές τις μέρες συμπλη­ρώ­θη­καν 103 χρό­νια από την ίδρυ­ση του ΚΚΕ. Βαδί­ζου­με ήδη στον δεύ­τε­ρο αιώ­να ζωής και δρά­σης με πολ­λά εφό­δια και μεγά­λες προσ­δο­κί­ες. Προ­χω­ρά­με με οδη­γό τη θεω­ρία μας, τη θεω­ρία του επι­στη­μο­νι­κού σοσια­λι­σμού. Εμπλου­τι­σμέ­νη με νέα γνώ­ση και σπου­δαία διδάγ­μα­τα από τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση τον 20ό αιώ­να, μας φωτί­ζει τον δρό­μο, το τέλος του μακρι­νού αυτού ταξι­διού και την αρχή μιας νέας επο­χής. Την επο­χή του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού» ανέ­φε­ρε. «Στην πορεία μας αυτή, στον αγώ­να που διε­ξά­γου­με, με όλους τους λαούς του κόσμου, μας οπλί­ζει με πρό­σθε­τη θέλη­ση η ακλό­νη­τη πίστη μας στην ακα­τα­νί­κη­τη δύνα­μη της εργα­τι­κής τάξης, του εργα­ζό­με­νου λαού» είπε, μετα­ξύ άλλων, τονί­ζο­ντας ότι «θα κάνου­με ό,τι περ­νά­ει από το χέρι μας για να γίνει συνεί­δη­ση και πρά­ξη το σύν­θη­μα πως «Μόνον ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό, βαδί­ζο­ντας στον δρό­μο της ανα­τρο­πής σε συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ». Οργα­νω­μέ­νος και απο­φα­σι­σμέ­νος ο λαός, με το ΚΚΕ μπρο­στά­ρη, μπο­ρεί να φέρει τα πάνω κάτω, να κατα­γρά­ψει άθλους».

«Οι ρίζες του ΚΚΕ είναι πολύ βαθιές και γερές. Η Μακρό­νη­σος είναι μία από αυτές, όπως είναι και η Γιού­ρα, οι δεκά­δες φυλα­κές και τόποι εξο­ρί­ας, οι τόποι εκτε­λε­σμέ­νων και οι δοξα­σμέ­νες βου­νο­κορ­φές» είπε ο Δ. Γόντι­κας. «Τιμά­με με περίσ­σιο σεβα­σμό και περη­φά­νια όλες αυτές τις στιγ­μές και θα συνε­χί­σου­με να υψώ­νου­με μνη­μεία και μου­σεία αντά­ξια της θυσί­ας και του ηρω­ι­σμού των αγω­νι­στών. Τιμά­με, διδα­σκό­μα­στε, εμπνε­ό­μα­στε, αλλά και υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε την ιστο­ρι­κή αλή­θεια από τη συκο­φα­ντία, τη δια­στρέ­βλω­ση και παρα­χά­ρα­ξη της Ιστο­ρί­ας για να δια­βρώ­νο­νται συνει­δή­σεις και να επι­βάλ­λο­νται η υπο­τα­γή και η παραί­τη­ση» πρόσθεσε.

Ο Δ. Γόντι­κας τόνι­σε ότι «η Μακρό­νη­σος δεν είναι ένα ιστο­ρι­κό γεγο­νός που πέρα­σε», σημειώ­νο­ντας ότι «αυτά τα λένε όσοι θέλουν να σκε­πά­σουν την ενο­χή τους, να κρύ­ψουν τους πραγ­μα­τι­κούς τους σκο­πούς και να ξανα­γρά­ψουν την Ιστο­ρία στα μέτρα τους». Υπεν­θύ­μι­σε ότι στη Μακρό­νη­σο «ως προ­έ­κτα­ση του βούρ­δου­λα και με τελι­κό σκο­πό τη δήλω­ση μετα­νοί­ας και την απο­κή­ρυ­ξη ιδε­ών, αρχών, ιερών και όσιων, και την αμαύ­ρω­ση της άσβη­στης λάμ­ψης που είχαν το ΚΚΕ και ο ΔΣΕ στις λαϊ­κές συνει­δή­σεις» τα αστι­κά κόμ­μα­τα ανε­ξαι­ρέ­τως και με τις ευλο­γί­ες της τότε ηγε­σί­ας της Εκκλη­σί­ας, έλε­γαν ότι «ο αγώ­νας του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ, που απε­λευ­θέ­ρω­σε την Ελλά­δα από την τρι­πλή φασι­στι­κή κατο­χή, ήταν προ­δο­τι­κός, ξενο­κί­νη­τος», ότι η θέλη­ση να χαρεί τη λευ­τε­ριά του, να ζήσει καλύ­τε­ρες μέρες ως κυρί­αρ­χος της τύχης του ήταν πρά­ξη εχθρι­κή, κατά της πατρί­δας. Ότι οι δοσί­λο­γοι, οι συνερ­γά­τες του κατα­κτη­τή, οι μαυ­ρα­γο­ρί­τες, οι από­ντες από τον εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να ήταν οι πατριώ­τες και οι υπε­ρα­σπι­στές της ελευ­θε­ρί­ας και της προ­ό­δου. Ότι οι Εγγλέ­ζοι και οι Αμε­ρι­κα­νοί ιμπε­ρια­λι­στές, οι σύμ­μα­χοί τους, ήρθαν για να σώσουν την Ελλά­δα από τους ΕΑΜοβούλγαρους».

«Σήμε­ρα, σε δια­φο­ρε­τι­κές συν­θή­κες με άλλα μέσα, με άλλα λόγια οι εκμε­ταλ­λευ­τές του λαού ανα­γο­ρεύ­ο­νται σε φορείς της προ­ό­δου, είναι οι και­νο­τό­μοι. Οι Αμε­ρι­κα­νοί ιμπε­ρια­λι­στές και το NATO, που μετέ­τρε­ψαν την Ελλά­δα σε πολε­μι­κό προ­γε­φύ­ρω­μα, είναι παρά­γο­ντες ειρή­νης και υπε­ρα­σπι­στές της εθνι­κής ακε­ραιό­τη­τας και των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των. Οι διεκ­δι­κή­σεις των εργα­τών, του λαού για στα­θε­ρή δου­λειά, με δικαιώ­μα­τα και ικα­νο­ποι­η­τι­κό βιο­τι­κό επί­πε­δο είναι ξεπε­ρα­σμέ­να, λαϊ­κι­σμός ή υπο­νο­μεύ­ουν την εθνι­κή προ­σπά­θεια για μια αντα­γω­νι­στι­κή οικο­νο­μία, ότι ο σοσια­λι­σμός — κομ­μου­νι­σμός είναι συνώ­νυ­μο του φασι­σμού και πολ­λά άλλα. Και ότι ο νόμος και η τάξη είναι ο όρος για μια ευνο­ού­με­νη πολι­τεία». «Να ποιο είναι το πολι­τι­κό πρό­βλη­μα και του χθες και του σήμε­ρα. Τα επι­τεύγ­μα­τα της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας: Για το λαό ή για τα μονο­πώ­λια. Αυτά τα πράγ­μα­τα δεν συμ­βι­βά­ζο­νται. Αυτή η αντί­θε­ση δεν γεφυ­ρώ­νε­ται και η σύγκρου­ση είναι καθη­με­ρι­νή και ανα­πό­φευ­κτα θα κορυ­φω­θεί. Είναι η ασυμ­βί­βα­στη πάλη του παλιού και του νέου, για την εργα­τι­κή εξου­σία, τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού. Ακρι­βώς αυτή την προ­ο­πτι­κή θέλουν να ματαιώ­σουν η αστι­κή τάξη και τα κόμ­μα­τά της μαζί με τους συμ­μά­χους τους» είπε ο Δ. Γόντικας.

Ανα­φε­ρό­με­νος στο ντο­κι­μα­ντέρ είπε ότι οι συντέ­λε­στές του «χρειά­στη­κε — και προς τιμήν τους — να περ­πα­τή­σουν πάνω στη Μακρό­νη­σο απ’ άκρη σ’ άκρη, να πατή­σουν τα χώμα­τα που πάτη­σαν οι Μακρο­νη­σιώ­τες αγωνιστές».

Ο Δ. Γόντι­κας ολο­κλή­ρω­σε την ομι­λία του ευχα­ρι­στώ­ντας «από καρ­διάς» εκ μέρους της Κ.Ε. του ΚΚΕ τους:

Σενα­ριο­γρά­φους, Νίκη Κυρια­ζή και Αλέ­ξαν­δρο Βαλ­σα­μή. Τον σκη­νο­θέ­τη Σήφη Στά­μου και τους συνερ­γά­τες του.

Τους ηθο­ποιούς που ενσάρ­κω­σαν με τη φωνή τους «στιγ­μές τρα­γω­δί­ας και μεγαλείου»:

Σοντά­κη Μαριάν­θη — κεντρι­κή αφηγήτρια

Αντω­νιά­δη Δημήτρη

Γερα­σι­μί­δου Ελένη

Καζά­κο Κώστα

Κατα­λει­φό Δημήτρη

Κατσα­μέ­νη Δανάη

Κιμού­λη Γιώργο

Κων­στα­ντί­νου Ανδρέα

Μαυ­ρο­μά­τη Ηλιάνα

Μιχαη­λί­δη Πέρη

Ορκό­που­λο Παύλο

Πάνου Θέμη

Παπα­δη­μη­τρί­ου Μάκη

Στάν­κο­γλου Γιάννη

Ευχα­ρί­στη­σε, επί­σης, για τη συμ­με­το­χή τους

Γιαν­νειό Προκόπη

Ζου­ρι­δά­κη Αλέξανδρο

Κολο­βό Βασίλη

Μαμω­νά Βασίλη

Νάκη Δημή­τρη

Ξυλαρ­δι­στό Δημοσθένη

Τζου­μά­κη Δημήτρη

Τον μου­σι­κό Ανδρο­νιά­δη Δημή­τρη και τον μαέ­στρο Κολο­βό Χρήστο.

Τον μοντέρ Γκέ­κα Σωτήρη,

Τον Απο­στο­λί­δη ‘Ακη και τον Βαλερ­γά­κη ‘Ακη στη φωτογραφία.

Τον Χαρ­μπα­λή Παύ­λο στην ηχοληψία.