Λιτόχωρο: Το ΚΚΕ αποχαιρετά τον αγωνιστή πρώην δήμαρχο Νίκο Κουκουτάτσιο

H Κομ­μα­τι­κή Οργά­νω­ση Λιτο­χώ­ρου του ΚΚΕ με θλί­ψη και οδύ­νη απο­χαι­ρε­τά τον Νίκο Κου­κου­τά­τσιο, τον κομ­μου­νι­στή Δήμαρ­χο, που έφυ­γε πλή­ρης ημε­ρών και αγώνων.

Ο Νίκος Κου­κου­τά­τσιος γεν­νή­θη­κε στο Λιτό­χω­ρο το 1931. Έζη­σε και μεγά­λω­σε σε οικο­γέ­νεια αγω­νι­στών με μεγά­λη συνει­σφο­ρά στην Εθνι­κή Αντί­στα­ση και το ΔΣΕ. Ήταν ανι­ψιός του Γιώρ­γου Κου­κου­τά­τσιου (καπε­τάν Ανδρε­ά­δη), ταγ­μα­τάρ­χη του ΕΛΑΣ και αξιω­μα­τι­κό του ΔΣΕ.

Η κατο­χή τον βρή­κε μαθη­τή στο Δημο­τι­κό, από το οποίο δεν κατά­φε­ρε να απο­φοι­τή­σει λόγω της κατά­στα­σης. Από μικρός στη βιο­πά­λη δού­λε­ψε ως βοσκός, αγω­γιά­της, ξυλο­κό­πος, λιμε­νερ­γά­της, ναυ­τι­κός, βιο­μη­χα­νι­κός εργά­της, εμπει­ρο­τε­χνί­της οικο­δό­μος και αγρότης.

Για πρώ­τη φορά εκλέ­χτη­κε κοι­νο­τι­κός σύμ­βου­λος Λιτο­χώ­ρου το 1964. Την επό­με­νη χρο­νιά, μετά την ανα­βάθ­μι­ση του Λιτο­χώ­ρου από κοι­νό­τη­τα σε δήμο, εκλέ­χτη­κε δημο­τι­κός σύμ­βου­λος με τον συν­δυα­σμό που ηγού­νταν ο κομ­μου­νι­στής Μιχά­λης Βάρ­κας. Διε­τέ­λε­σε αντι­δή­μαρ­χος Λιτο­χώ­ρου, καθώς και πρό­ε­δρος του Δημο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου. Τη θητεία 1978–82 εκλέ­χτη­κε δήμαρ­χος Λιτο­χώ­ρου. Ήταν επι­κε­φα­λής της δημο­τι­κής παρά­τα­ξης που στή­ρι­ζε το ΚΚΕ για πολ­λές τετρα­ε­τί­ες (1975, 1978, 1982, 1986,1994, 2006) και από τη θέση της αντι­πο­λί­τευ­σης αγω­νί­ζο­νταν με όλες του τις δυνά­μεις και γνώ­σεις για την επί­λυ­ση προ­βλη­μά­των και την πρό­ο­δο του τόπου. Υπήρ­ξε δύο φορές υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής του ΚΚΕ.

Πρω­το­στά­τη­σε στην προ­ά­σπι­ση και διεκ­δί­κη­ση της δημο­τι­κής περιου­σί­ας και της δημο­τι­κής γης. Επί­σης, πρω­το­στά­τη­σε στη δημιουρ­γία και σύστα­ση του Συνε­ται­ρι­σμού Φρα­ου­λο­πα­ρα­γών Λιτο­χώ­ρου, του οποί­ου διε­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος, καθώς και πρό­ε­δρος του Αγρο­τι­κού Συλ­λό­γου Λιτο­χώ­ρου. Υπήρ­ξε μέλος της Επι­τρο­πής Ειρή­νης Πιε­ρί­ας και για πολ­λά χρό­νια πρό­ε­δρος του Παραρ­τή­μα­τος Λιτο­χώ­ρου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Η ΚΟ Λιτο­χώ­ρου ανα­φέ­ρε­ται στην ανα­κοί­νω­ση που εξέ­δω­σε στην αυτα­πάρ­νη­ση, στην ανι­διο­τέ­λεια και στην μαχη­τι­κό­τη­τα με την οποία υπη­ρέ­τη­σε τον λαό της περιο­χής για μισό αιώ­να και πλέ­ον. «Ατα­λά­ντευ­τος στις ιδέ­ες του και πιστός στις αρχές του. Κύριο μέλη­μα του οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες του λαού του τόπου μας και η πάλη του να τις κατα­κτή­σει», όπως σημειώ­νει μετα­ξύ άλλων.

«Όλοι εμείς, οι συνα­γω­νι­στές, οι σύντρο­φοί του νιώ­θου­με τυχε­ροί που τον γνω­ρί­σα­με, που μας συντρό­φε­ψε σε μια σει­ρά αγώ­νες, που μας δια­παι­δα­γώ­γη­σε με τα λόγια του, μας μετέ­δω­σε τις γνώ­σεις του. Η μνή­μη του θα μας δίνει δύνα­μη και κου­ρά­γιο στους αγώ­νες που έχου­με μπρο­στά μας», προσθέτει.

Η κηδεία του θα γίνει τη Δευ­τέ­ρα 19 του Ιού­λη, στις 11 π.μ., στον Ιερό Ναό του Αγί­ου Δημη­τρί­ου στο Λιτόχωρο.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα