Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μάνος Χατζιδάκις: Τα Δεκεμβριανά ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας

“Τα Δεκεμ­βρια­νά δεν ήταν αντί­δρα­ση των κομ­μου­νι­στών (…) Ήταν η αγα­νά­κτη­ση των παι­διών της γαλα­ρί­ας που βλέ­παν τους συντρό­φους τους και τα όνει­ρά τους στα φέρε­τρα από σφαί­ρες που ρίξαν δοσί­λο­γοι και φασί­στες φορώ­ντας γαλά­ζιους μαν­δύ­ες εθνικοφροσύνης.Και όλα αυτά τα ελλη­νι­κά απο­βρά­σμα­τα με την επί­ση­μη στή­ρι­ξη του νεα­ρού τότε κρά­τους είχα­νε έναν εχθρό:την ψυχή των παι­διών της γαλα­ρί­ας. Εκα­τομ­μύ­ρια ελλη­νι­κά παι­διά που πίστε­ψαν στην απε­λευ­θέ­ρω­ση αλλά βρέ­θη­καν ευθύς αμέ­σως απέ­να­ντι στον ίδιο χωρο­φύ­λα­κα, στον ίδιο δικα­στή, στα ίδια ανάλ­γη­τα πρό­σω­πα που αντι­με­τώ­πι­ζαν πριν λίγο κιό­λας χρό­νο, όταν ακό­μα υπήρ­χαν Γερ­μα­νοί. Ξανάρ­θαν τα φαντά­σμα­τα κι άρχι­σαν να πλα­στο­γρα­φούν την Ελλη­νι­κή Ιστο­ρία. Και τα παι­διά που πολέ­μη­σαν κι ονει­ρεύ­τη­καν γίνα­νε παι­διά της γαλα­ρί­ας, όσα δεν διώ­χτη­καν και δεν εξα­φα­νί­στη­καν στις φυλα­κές και στα ξερο­νή­σια του Αιγαίου.Και θέλη­σαν πρίν απο­κλει­στούν στην γαλα­ρία τους, να δια­μαρ­τυ­ρη­θούν κραυ­γά­ζο­ντας για τελευ­ταία φορά…Κι ύστε­ρα να σωπά­σουν-σαρά­ντα χρό­νια τώρα(σαράντα χρό­νια τα περιέ­χω μέσα μου και τα δου­λεύω για να πώ κάποια φορά)…”.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο