Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Μαγειρεμένες» οι γερμανικές στατιστικές για την ανεργία; (Ή πώς ορίζεται η ανεργία)

Με μόλις 5,7% το ποσο­στό της ανερ­γί­ας στη Γερ­μα­νία υπο­χώ­ρη­σε στα χαμη­λό­τε­ρα επί­πε­δα των τελευ­ταί­ων τριών δεκα­ε­τιών. Πόσο αξιό­πι­στα είναι όμως τα στοι­χεία που δημοσιεύονται;

Η απά­ντη­ση του Γερ­μα­νού οικο­νο­μο­λό­γου Χάιντς-Γιό­ζεφ Μπό­ντρουπ στο εν λόγω ερώ­τη­μα είναι σαφής: τα στοι­χεία για την ανερ­γία στη Γερ­μα­νία είναι ανα­ξιό­πι­στα. Ο λόγος; «Διό­τι είναι παρα­ποι­η­μέ­να. Όχι από την Ομο­σπον­δια­κή Υπη­ρε­σία Εργα­σί­ας, η οποία κατα­γρά­φει και δημο­σιεύ­ει τα στοι­χεία. Η πολι­τι­κή είναι εκεί­νη που μέσα από σει­ρά νόμων άλλα­ξε τον ορι­σμό της ανερ­γί­ας […]. Με απο­τέ­λε­σμα οι αριθ­μοί να μην απο­τυ­πώ­νουν πλέ­ον την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και να μην εκφρά­ζε­ται ο κοι­νω­νι­κός αντί­κτυ­πος της ανερ­γί­ας στη Γερμανία».

Για­τί όμως ισχυ­ρί­ζε­ται ο ειδι­κός ότι τα στα­τι­στι­κά στοι­χεία είναι «μαγει­ρε­μέ­να»; Τι είναι αυτό που λεί­πει από τα επί­ση­μα στοι­χεία; «Από τη στα­τι­στι­κή λεί­πουν για παρά­δειγ­μα οι άνθρω­ποι άνω των 58 ετών. Η πολι­τι­κή ισχυ­ρί­ζε­ται ότι οι άνθρω­ποι αυτοί δεν έχουν μεγά­λες πιθα­νό­τη­τες να βρουν δου­λειά και γι΄ αυτό μπο­ρούν να εξαι­ρε­θούν. Οι άνερ­γοι που μετεκ­παι­δεύ­ο­νται μέσω της Υπη­ρε­σί­ας Εργα­σί­ας δεν κατα­γρά­φο­νται επί­σης ως άνερ­γοι. Επί­σης, όταν ένας άνερ­γος δηλώ­νε­ται το πρωί άρρω­στος στην Υπη­ρε­σία Εργα­σί­ας όπου ανή­κει, τότε δεν κατα­γρά­φε­ται πλέ­ον ως άνερ­γος. Σε όλες αυτές τις περι­πτώ­σεις πρό­κει­ται για ανθρώ­πους που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι άνερ­γοι, αλλά εξαι­ρού­νται από τη στα­τι­στι­κή. Πρό­κει­ται για μια τερά­στια παρα­ποί­η­ση για την οποία ευθύ­νε­ται η πολιτική».

Πολύ υψηλότερος ο πραγματικός αριθμός

Σύμ­φω­να με τον καθη­γη­τή Οικο­νο­μι­κών στο Πανε­πι­στή­μιο του Γκελ­ζεν­κίρ­χεν, εάν συνυ­πο­λο­γί­ζο­νταν όλοι αυτοί, τότε ο αριθ­μός των ανέρ­γων δεν θα βρί­σκο­νταν στους επί­ση­μα κατα­γε­γραμ­μέ­νους 2,4 εκα­τομ­μύ­ρια, αλλά στα 3,4 εκα­τομ­μύ­ρια, δηλα­δή ένα ολό­κλη­ρο εκα­τομ­μύ­ριο παρα­πά­νω. Το ένα αυτό εκα­τομ­μύ­ριο των ουσια­στι­κά ανέρ­γων ανα­φέ­ρο­νται από τη στα­τι­στι­κή υπη­ρε­σία υπό τον όρο «υπο­α­πα­σχο­λού­με­νοι», που φυσι­κά σημαί­νει κάτι άλλο, σύμ­φω­να με τον καθη­γη­τή, και όχι άνεργοι.
Γεγο­νός είναι ότι στη Γερ­μα­νία έχει αυξη­θεί τα τελευ­ταία χρό­νια όντως και σε μεγά­λο βαθ­μό η απα­σχό­λη­ση. Εντού­τοις έχει αλλά­ξει εκ βάθρων και η δομή της: η αύξη­ση της μερι­κής απα­σχό­λη­σης είναι αντι­στρό­φως ανά­λο­γη της εξέ­λι­ξης της πλή­ρους απα­σχό­λη­σης. Ενώ το 1991 το ποσο­στό της μερι­κής απα­σχό­λη­σης ανέρ­χο­νταν στο 17,9%, το 2016 έφτα­σε το 37,5%. Το ίδιο διά­στη­μα το μερί­διο της πλή­ρους απα­σχό­λη­σης μειώ­θη­κε από το 82,1% στο 62,5%.

Θεμιτή η ευελιξία;

Η εξέ­λι­ξη αυτή αντι­κα­το­πτρί­ζει τη λεγό­με­νη «ευε­λι­ξία» στην αγο­ρά εργα­σί­ας. Μάλ­λον θεμι­τή αφού δεν μπο­ρούν και δεν θέλουν όλοι να έχουν μια θέση πλή­ρους απα­σχό­λη­σης; «Αυτό ισχύ­ει. Υπάρ­χουν όμως έρευ­νες σύμ­φω­να με τις οποί­ες περί­που 3 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι που εργά­ζο­νται σε καθε­στώς μερι­κής απα­σχό­λη­σης θα προ­τι­μού­σαν να έχουν πλή­ρεις θέσεις. Εάν προ­σθέ­σου­με αυτούς στα πραγ­μα­τι­κά 3,4 εκα­τομ­μύ­ρια των ανέρ­γων, τότε ο συνο­λι­κός αριθ­μός των ανέρ­γων και υπο­α­πα­σχο­λού­με­νων ανέρ­χε­ται στα 6,5 εκα­τομ­μύ­ρια. Αυτό δεί­χνει την από­λυ­τη κατα­στρο­φή στη γερ­μα­νι­κή αγο­ρά εργασίας».

Σύμ­φω­να με τον ειδι­κό, το δημο­σιο­νο­μι­κό κόστος αυτής της «μαζι­κής», όπως τη χαρα­κτη­ρί­ζει, ανερ­γί­ας στη Γερ­μα­νία ανερ­χό­ταν μετα­ξύ 2001 και 2015 στα 69 δις ευρώ ετησίως.

Όπως επι­ση­μαί­νει ο Χάιντς-Γιό­ζεφ Μπό­ντρουπ πάντως οι περισ­σό­τε­ρες ευρω­παϊ­κές χώρες ακο­λου­θούν την ίδια πολι­τι­κή όσον αφο­ρά τα επί­ση­μα στα­τι­στι­κά στοι­χεία για την ανερ­γία. Τα δε στοι­χεία της Διε­θνούς Οργά­νω­σης Εργα­σί­ας (ILO), όπως λέει, είναι ακό­μη χει­ρό­τε­ρα και ακό­μη πιο παρα­ποι­η­μέ­να. Η διε­θνής οργά­νω­ση δεν προ­σμε­τρά στους ανέρ­γους όποιον εργά­ζε­ται του­λά­χι­στον μια ώρα την εβδομάδα.

Πηγή: Deutsche Welle / Αντρέ­ας Μπέ­κερ / Κώστας Συμεωνίδης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο