«Μαύρος» έχει γίνει ο Σαρωνικός μετά τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ», την Κυριακή τα ξημερώματα, το οποίο μετέφερε 2.200 τόνους μαζούτ (Fuel oil) και 370 τόνους ντίζελ (gas oil marine). Αν και οι αρχικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο ότι η ρύπανση εκτείνεται σε 1,5 χιλιόμετρο ακτογραμμής από το Ακρο Κυνοσούρας μέχρι τον όρμο Σεληνίων, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η έκταση της βλάβης πιθανόν να αυξηθεί, καθώς το φαινόμενο είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Οι φωτογραφίες σοκάρουν το μπλε της θάλασσας, έχει μετατραπεί σε μαύρο λόγω του πετρελαίου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ το ναυάγιο έγινε τα ξημερώματα της Κυριακής, η πλοιοκτήτρια εταιρεία μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας δεν είχε ξεκινήσει τις εργασίες απάντλησης. Αποτέλεσμα η διαρροή να συνεχιστεί.
Η βύθιση του πλοίου έφερε στο προσκήνιο τις ευθύνες για την ικανότητα του κρατικού μηχανισμού να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις, ειδικά σε μια περιοχή που ‑με επίκεντρο το λιμάνι του Πειραιά- υπάρχει πολύ μεγάλη κίνηση πλοίων, πολλά από τα οποία είναι φορτωμένα με υλικό που σε περίπτωση ατυχήματος μπορούν να προκληθούν αρνητικές επιπτώσεις. ανεμπόδιστα, τα παράλια της Σαλαμίνας να έχουν γεμίσει μαζούτ και ολόκληρος ο Αργοσαρωνικός κόλπος να απειλείται με οικολογική καταστροφή.
Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ:
Επιβεβαιώνεται ότι ‑και σε αυτό τον τομέα- οι ανάγκες του λαού για προστασία από τέτοια φαινόμενα δεν χωράνε στις επιδιώξεις του κεφαλαίου για κερδοφορία. Ο κρατικός προϋπολογισμός, που απλόχερα δίνει δισ. ευρώ στο κεφάλαιο, είναι ιδιαίτερα φειδωλός όσον αφορά τις λαϊκές ανάγκες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, το υπουργείο Ναυτιλίας, μαζί με τους εφοπλιστές συνεχίζουν την πολιτική των προκατόχων τους, σύμφωνα με την οποία όλα υποτάσσονται στο κέρδος, περιφρονώντας επιδεικτικά τους κανόνες ασφαλείας και αξιοπλοΐας των πλοίων.
Η βύθιση του δεξαμενόπλοιου φέρνει στις μνήμες τις μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές που έχει η εξόρυξη πετρελαίου και η μεταφορά του όταν αυτή γίνεται με γνώμονα το κέρδος. Απ’ το “Exxon Valdez” στην Αλάσκα μέχρι το πολύ πρόσφατο παράδειγμα της εξέδρας άντλησης πετρελαίου της BP, στον κόλπο του Μεξικό, που οδήγησε σε μια καταστροφή τεράστιας κλίμακας, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις σε εκατομμύρια εργαζόμενους, στην τοπική οικονομία, στο περιβάλλον.
Το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου στη Σαλαμίνα αποδεικνύει πως το κίνητρο του κέρδους δεν μπορεί να συμβαδίσει με την προστασία της ζωής και της υγείας των εργαζόμενων, με την προστασία του περιβάλλοντος. Γι’ αυτό και το εργατικό — λαϊκό κίνημα πρέπει να συγκρουστεί με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων για παραχώρηση της εξόρυξης των εγχώριων υδρογονανθράκων σε πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους. Ας σκεφτεί ο καθένας την έκταση και τις επιπτώσεις μιας καταστροφής σε μια εξέδρα άντλησης πετρελαίου π.χ. δυτικά της Πελοποννήσου ή νότια της Κρήτης.