Μπίζνες… και ΜΚΟ

Οι απο­κα­λύ­ψεις για ΜΚΟ στη Λέσβο, που η δρα­στη­ριό­τη­τά της συν­δέ­ε­ται με κυκλώ­μα­τα δια­κί­νη­σης μετα­να­στών, ξανα­φέρ­νουν στην επι­φά­νεια το ζήτη­μα της δρά­σης των λεγό­με­νων «Μη Κυβερ­νη­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων» και μάλι­στα με τη βού­λα του κρά­τους. Θυμί­ζου­με ότι με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης, που εφαρ­μό­ζει τις σχε­τι­κές κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, οι ΜΚΟ έγι­ναν «κρά­τος εν κρά­τει» στα νησιά και τους προ­σφυ­γι­κούς καταυ­λι­σμούς σε όλη τη χώρα, από τότε που οξύν­θη­κε το Προ­σφυ­γι­κό. Με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης, όλο το έργο της δια­χεί­ρι­σης των προ­σφύ­γων, από την υπο­δο­χή και την περί­θαλ­ψη, μέχρι τη δια­μο­νή, τη δια­τρο­φή, τις νομι­κές συμ­βου­λές και τις υπο­δο­μές, ανα­τέ­θη­κε σε δεκά­δες ΜΚΟ, που θησαυ­ρί­ζουν από το προ­σφυ­γι­κό δρά­μα. Σε αυτό το θερ­μο­κή­πιο ανθί­ζουν διά­φο­ρα «μπου­μπού­κια». Απ’ αυτήν την άπο­ψη, δεν προ­κα­λούν έκπλη­ξη οι απο­κα­λύ­ψεις για τη συμ­με­το­χή ΜΚΟ σε κυκλώ­μα­τα δια­κί­νη­σης ανθρώ­πων, χωρίς αυτό να σημαί­νει ότι είναι λιγό­τε­ρο ύπο­πτοι και επι­κίν­δυ­νοι οι στό­χοι (γεω­πο­λι­τι­κοί και άλλοι) που προ­ω­θού­νται μέσα κι απ’ τις «νόμι­μες» δρα­στη­ριό­τη­τές τους.

***

Ούτε είναι λιγό­τε­ρο σημα­ντι­κό το γεγο­νός ότι οι πρό­σφυ­γες παρα­μέ­νουν όμη­ροι «προ­γραμ­μά­των» και «συμ­βά­σε­ων» με ΜΚΟ, με το κρά­τος να τις αξιο­ποιεί ως άλλο­θι για τις δικές του ευθύ­νες στη δια­χεί­ρι­ση του Μετα­να­στευ­τι­κού — Προ­σφυ­γι­κού, για την αξιο­πρε­πή δια­βί­ω­ση των χιλιά­δων κατα­τρεγ­μέ­νων που φτά­νουν στη χώρα μας. Δίπλα σ’ αυτά, χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι σε αυτές τις οργα­νώ­σεις δου­λεύ­ουν με ανα­σφά­λεια, κάτω από δύσκο­λες συν­θή­κες, χωρίς να ξέρουν τι τους ξημε­ρώ­νει. Μάλι­στα, απο­δεί­χθη­κε και στην πρά­ξη ότι το «Εθνι­κό Μητρώο ΜΚΟ» που θεσμο­θέ­τη­σε η κυβέρ­νη­ση πέρυ­σι, δήθεν ως μέτρο ελέγ­χου, όπως ήταν ανα­με­νό­με­νο δεν έλυ­σε και δεν πρό­κει­ται να λύσει το πρό­βλη­μα. Γι’ αυτό, παρα­μέ­νει επί­και­ρη η θέση του ΚΚΕ, η δια­χεί­ρι­ση των προ­σφύ­γων να είναι απο­κλει­στι­κά στην ευθύ­νη του κρά­τους, με υπο­δο­μές με μόνι­μο και στα­θε­ρό προ­σω­πι­κό, με χρη­μα­το­δό­τη­ση που να καλύ­πτει τις ανά­γκες των ξερι­ζω­μέ­νων και όχι την κερ­δο­φο­ρία των κάθε λογής οργα­νώ­σε­ων που εμπο­ρεύ­ο­νται τον ανθρώ­πι­νο πόνο.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης