Νικόλαος Γύζης, από τους αξιολογότερους εκπροσώπους της ελληνικής ζωγραφικής του 19ου αιώνα

Την 1η Μαρ­τί­ου 1842 γεν­νιέ­ται στο Σκλα­βο­χώ­ρι της Τήνου ο Νικό­λα­ος Γύζης.

Νεο­έλ­λη­νας ζωγρά­φος, ένας από τους αξιο­λο­γό­τε­ρους εκπρο­σώ­πους της ελλη­νι­κής ζωγρα­φι­κής του 19ου αιώ­να. Γόνος φτω­χής οικο­γέ­νειας, πήρε το 1865 υπο­τρο­φία για σπου­δές ζωγρα­φι­κής στο Μόνα­χο, όπου δεν άργη­σε να δια­κρι­θεί. Το 1872 επέ­στρε­ψε στην Ελλά­δα, αλλά μετά από διε­τή παρα­μο­νή δια­πί­στω­σε ότι οι τότε συν­θή­κες δεν ευνο­ού­σαν την καλ­λι­τε­χνι­κή δημιουρ­γία και γύρι­σε στο Μόνα­χο, όπου ουσια­στι­κά έζη­σε μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1882, μετά σει­ρά επι­τυ­χη­μέ­νων εκθέ­σε­ων και τη διε­θνή ανα­γνώ­ρι­ση, εκλέ­γε­ται μέλος της Ακα­δη­μί­ας Καλών Τεχνών του Μονά­χου και τακτι­κός καθηγητής.

Η προ­σω­πι­κό­τη­τα του Γύζη ξεχω­ρί­ζει ανά­με­σα στη λεγό­με­νη τριά­δα του Μονά­χου (Νικη­φό­ρος Λύτρας, Κων­στα­ντί­νος Βολα­νά­κης, Νικό­λα­ος Γύζης) και δικαιο­λο­γη­μέ­να ονο­μά­στη­κε «πρύ­τα­νης των Ελλή­νων καλ­λι­τε­χνών». Ορι­σμέ­να από τα πιο γνω­στά έργα του είναι «Η δόξα των Ψαρών», «Τ’ αρρα­βω­νιά­σμα­τα», «Το κρυ­φό σχολειό».

Σαν σήμε­ρα το 1901 πέθα­νε ο ζωγρά­φος Νικό­λα­ος Γύζης