Οι αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα

⚠️☢️ Ο ρόλος του δολο­φο­νι­κού ορμη­τή­ριου των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κών βάσε­ων στη χώρα μας ‑ένα δια­χρο­νι­κό αγκά­θι, που έχει να κάνει με την εθνι­κή μας κυριαρ­χία, ήρθε πάλι στην επι­φά­νεια αυτές τις μέρες λόγω της μεθό­δευ­σης ανα­νέ­ω­σης και επέ­κτα­σης της σχε­τι­κής συμ­φω­νί­ας Ελλά­δας – ΗΠΑ για τις βάσεις που «καλά κρα­τεί» 66 ολό­κλη­ρα χρόνια.
📍 Η Επι­τρο­πή Αγώ­να ενά­ντια στη επαί­σχυ­ντη Συμ­φω­νία, που συγκρο­τή­θη­κε με πρω­το­βου­λία της ΕΕΔΥΕ, σωμα­τεί­ων και φορέ­ων του εργα­τι­κού – λαϊ­κού κινή­μα­τος, με σύν­θη­μα «ΟΧΙ στις βάσεις και τα πυρη­νι­κά. Να μην ανα­νε­ω­θεί, να καταγ­γελ­θεί η “Συμ­φω­νία Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας Ελλά­δας – ΗΠΑ”» (ΣΑΑΣ) κορυ­φώ­νει την πολύ­μορ­φη δρά­ση της την Τετάρ­τη 2 Οκτώ­βρη με μεγά­λη συγκέ­ντρω­ση, στις 7 μμ., στο Πάρ­κο Ελευ­θε­ρί­ας, δίπλα στην αμε­ρι­κά­νι­κη πρεσβεία.
📍 Και έπε­ται συνέχεια…

▪️ Ήταν 12-Οκτ-1953, όταν οι κυβερ­νη­τι­κοί εκπρό­σω­ποι Ελλά­δας και ΗΠΑ ανα­κοί­νω­ναν ταυ­τό­χρο­να, σε Αθή­να και Ουά­σιγ­κτον, τη συμ­φω­νία με την οποία το αντι­δρα­στι­κό μετεμ­φυ­λιο­πο­λε­μι­κό καθε­στώς της άρχου­σας τάξης της Ελλά­δας ενί­σχυε τη στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κή συμ­μα­χι­κή στή­ρι­ξη της εξου­σί­ας του, από τους βορειο­α­με­ρι­κά­νους ιμπεριαλιστές
▪️ Οχτώ χρό­νια το 1945 πριν ο Παν. Κανελ­λό­που­λος, προ­κει­μέ­νου να ανα­λά­βει την αρχη­γία του Ελλη­νι­κού Στρα­τού στον πόλε­μο κατά των «αναρ­χο­κο­μου­νι­στών», υπο­δε­χό­με­νος τον αμε­ρι­κα­νό στρα­τη­γό Τζέιμς Βαν Φλιτ, του είπε, παρου­σιά­ζο­ντας το στρα­τιω­τι­κό άγη­μα: «Στρα­τη­γέ, ιδού ο στρα­τός σας» και στη συνέ­χεια απο­κά­λε­σε το κολα­στή­ριο της Μακρο­νή­σου «Νέο Παρ­θε­νώ­να»…

⚠️ «Εις εκπλή­ρω­σιν των εκ του άρθρου 3 της Συν­θή­κης του Βορεί­ου Ατλα­ντι­κού απορ­ρε­ου­σών υπο­χρε­ώ­σε­ών των, η κυβέρ­νη­σις του Βασι­λεί­ου της Ελλά­δος με την έγκρι­σιν της Αυτού Μεγα­λειό­τη­τος του Βασι­λέ­ως και η κυβέρ­νη­σις των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών της Αμε­ρι­κής υπέ­γρα­ψαν σήμε­ρον μίαν Διμε­ρήν Συμ­φω­νί­αν, παρέ­χου­σα εις τας Ηνω­μέ­νας Πολι­τεί­ας το δικαί­ω­μα όπως βελ­τιώ­σω­σιν και χρη­σι­μο­ποι­ή­σω­σιν από κοι­νού μετά της ελλη­νι­κής κυβερ­νή­σε­ως ορι­σμέ­να αερο­δρό­μια και ναυ­τι­κάς εγκα­τα­στά­σεις εν Ελλά­δι. (sic!) Η συμ­φω­νία έχει ως προ­ο­ρι­σμόν, διευ­κο­λυ­νο­μέ­νης της ολο­κλη­ρώ­σε­ως της αμύ­νης της Ελλά­δος, (sic!) της ανα­πτυ­χθεί­σης κατά τα τελευ­ταία πέντε έτη με την αμε­ρι­κα­νι­κήν βοή­θειαν, εντός του αμυ­ντι­κού συστή­μα­τος του ΝΑΤΟ, να ενι­σχύ­ση την ασφά­λειαν της περιο­χής του Βορεί­ου Ατλα­ντι­κού και να δια­φυ­λά­ξη την διε­θνήν ειρή­νην και ασφά­λειαν. Η κοι­νή προ­σπά­θεια των δύο χωρών όπως βελ­τιω­θή και ενι­σχυ­θή η συλ­λο­γι­κή ικα­νό­της προς αντί­στα­σιν ενα­ντί­ον ενό­πλου επι­θέ­σε­ως αντι­κα­το­πτρί­ζει το επι­κρα­τούν πνεύ­μα συνερ­γα­σί­ας και τους δεσμούς φιλί­ας ήτις υφί­στα­ται μετα­ξύ Ελλά­δος και Ηνω­μέ­νων Πολιτειών».
✔️  Αυτή η συμ­φω­νία απο­τε­λεί το «τρί­το βήμα» ‑μετά το δόγ­μα Τρού­μαν (12/3/1947) και τα επα­κό­λου­θά του, αλλά και την έντα­ξη στο ΝΑΤΟ (18/2/1952). Και βεβαί­ως η αστι­κή τάξη της Ελλά­δας ενέ­πλε­κε το λαό ακό­μη πιο βαθιά στους κιν­δύ­νους της ιμπε­ρια­λι­στι­κής δρά­σης, ως ένα δρό­μο που θα υπη­ρε­τού­σε καλύ­τε­ρα τα συμ­φέ­ρο­ντά της, δηλ τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου. Αλλω­στε και με το σχέ­διο Μάρ­σαλ είχε ανοί­ξει ο δρό­μος της ενί­σχυ­σης της αλλη­λο­δια­πλο­κής των καπι­τα­λι­στι­κών οικο­νο­μιών Ελλά­δας — ΗΠΑ.

🔺🔻 Το «Ατέ­χνως» ξεκι­νά­ει από σήμε­ρα μια σει­ρά σύντο­μα ενη­με­ρω­τι­κά σημειώ­μα­τα, με θέμα «αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κές βάσεις, …Ειρή­νη-Αφο­πλι­σμός» ειδι­κά για τους νέους ανα­γνώ­στες, που γεν­νή­θη­καν στη μονο­κρα­το­ρία της νέας τάξης πραγ­μά­των και του «τέλους των ιδε­ο­λο­γιών», μετά και τις ανα­τρο­πές στην ΕΣΣΔ και στις πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες

🔻🔻

⚠️ Η συμφωνία για τις βάσεις🔻

Ας δού­με καταρ­χήν βήμα το βήμα, πώς έφτα­σε η αστι­κή τάξη της Ελλά­δας και οι τότε κυβερ­νή­σεις  σ’ αυτήν τη Συμ­φω­νία. Στις 24-Φεβ-1947, ο Βρε­τα­νός πρε­σβευ­τής στις ΗΠΑ ενη­μέ­ρω­νε τον Αμε­ρι­κα­νό υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών, Τζ. Μάρ­σαλ, ότι η πάλαι ποτέ βρε­τα­νι­κή αυτο­κρα­το­ρία δεν μπο­ρού­σε πια να στη­ρί­ζει την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση και το θρό­νο. Έτσι, σχε­τι­κά με αυτήν τη στή­ρι­ξη του καθε­στώ­τος στην Ελλά­δα, τη σκυ­τά­λη έπαιρ­ναν οι Αμε­ρι­κα­νοί.

Σε λιγό­τε­ρο από ένα μήνα, ο Πρό­ε­δρος Τρού­μαν εξάγ­γελ­νε το «δόγ­μα» του — το δόγ­μα της αμε­ρι­κα­νι­κής εμπλο­κής στην Ελλά­δα και στην Τουρ­κία. Δεν πρό­κει­ται για τέλειες Δημο­κρα­τί­ες — εξη­γού­σε στο Κογκρέ­σο — αλλά η στρα­τη­γι­κή τους σημα­σία είναι τερά­στια, απο­τε­λούν τις πύλες για τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα και την καρ­διά της ΕΣΣΔ. Το Μάρ­τη εκεί­νου του χρό­νου εγκρί­θη­καν τα πρώ­τα κον­δύ­λια αμε­ρι­κα­νι­κής «βοή­θειας» για την Ελλά­δα και την Τουρ­κία. Λίγους μήνες αργό­τε­ρα, τον Ιού­νη, υπο­γρά­φη­κε η πρώ­τη ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή συμφωνία.

Επο­μέ­νως, την έντα­ξη της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ, αλλά και την εγκα­τά­στα­ση των αμε­ρι­κά­νι­κων βάσε­ων στη χώρα μας δεν πρέ­πει να τα αντι­με­τω­πί­ζου­με μόνο από τη σκο­πιά της ενί­σχυ­σης του αστι­κού κεφα­λαιο­κρα­τι­κού συστή­μα­τος και της εξου­σί­ας του, σε μια επο­χή που η αστι­κή εξου­σία κιν­δύ­νε­ψε από την τρί­χρο­νη επο­ποι­ία του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού στην ανώ­τε­ρη μορ­φή ταξι­κής πάλης ανά­με­σα στην αστι­κή τάξη και την εργα­τι­κή τάξη, το λαό, αλλά και από τη σκο­πιά της διε­θνούς διά­στα­σης της ταξι­κής πάλης, ανά­με­σα στον καπι­τα­λι­σμό και το σοσια­λι­σμό. Ας το παρακολουθήσουμε.

⚠️ Η ίδρυση του ΝΑΤΟ🔻

Στις 4‑Α­πρ-1949, στην αίθου­σα τελε­τών του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ στην Ουά­σιγ­κτον, οι υπουρ­γοί Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ, της Μεγά­λης Βρε­τα­νί­ας, της Γαλ­λί­ας, της Ιτα­λί­ας, του Βελ­γί­ου, του Κανα­δά, της Δανί­ας, της Ισλαν­δί­ας, του Λου­ξεμ­βούρ­γου, της Νορ­βη­γί­ας, της Ολλαν­δί­ας και της Πορ­το­γα­λί­ας υπέ­γρα­ψαν το Σύμ­φω­νο του Βορεί­ου Ατλα­ντι­κού και ίδρυ­σαν τον Οργα­νι­σμό του Βορειο­α­τλα­ντι­κού Συμ­φώ­νου (North Atlantic Treaty Organization), ΝΑΤΟ. Η εκδή­λω­ση έβα­λε τη σφρα­γί­δα επι­ση­μο­ποί­η­σης του οργα­νι­σμού που προ­ε­τοι­μα­ζό­ταν μερι­κά χρό­νια πριν, πριν ακό­μη το τέλος του πολέμου.

Τον Αύγου­στο του 1945, αν και ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος ουσια­στι­κά έχει τελειώ­σει (ήδη στις 9 του Μάη είχε υπο­γρα­φεί η άνευ όρων παρά­δο­ση της Γερ­μα­νί­ας, ενώ και η Ιαπω­νία ετοι­μα­ζό­ταν να υπο­γρά­ψει ανά­λο­γη συν­θή­κη), οι Αμε­ρι­κα­νοί προ­πα­γαν­δί­ζο­ντας την ανα­γκαιό­τη­τα να δοθεί «η χαρι­στι­κή βολή» στην Ιαπω­νία, δοκι­μά­ζουν την ατο­μι­κή βόμ­βα όχι σε στρα­τιω­τι­κούς στό­χους, αλλά στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι. Το γεγο­νός και μόνον ότι η Ιαπω­νία είχε ήδη ηττη­θεί, αλλά και ότι οι δύο ατο­μι­κές βόμ­βες δεν έπε­σαν σε στρα­τιω­τι­κούς στό­χους, έκα­νε φανε­ρό ότι άλλος ήταν ο σκο­πός που οι ΗΠΑ έρι­ξαν τις βόμβες.

Αντι­κει­με­νι­κά, η πορεία δια­μόρ­φω­σης του μετα­πο­λε­μι­κού κόσμου ήταν αντι­κεί­με­νο οξύ­τα­της δια­πά­λης ανά­με­σα στον καπι­τα­λι­σμό και το σοσια­λι­σμό. Και εκφρα­ζό­ταν και πριν από την έναρ­ξη του πολέ­μου και στη διάρ­κειά του. Κανείς δε δια­φω­νεί ότι η προ­ε­τοι­μα­σία της ιμπε­ρια­λι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας για πόλε­μο στη­ρί­χτη­κε στα κεφά­λαια των άλλων ιμπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών (Αγγλί­ας, ΗΠΑ, Γαλ­λί­ας), των αντι­πά­λων της στον πόλε­μο, με στό­χο την επί­θε­ση στην ΕΣΣΔ και την κατα­στρο­φή του πρώ­του στον κόσμο σοσια­λι­στι­κού κρά­τους και το μοί­ρα­σμά του, όπως και το ξανα­μοί­ρα­σμα άλλων εδα­φών, ανά­με­σα στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη. Αλλά η Γερ­μα­νία έκα­νε πόλε­μο πρώ­τα ενά­ντια στα αντί­πα­λα σ’ αυτήν ιμπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη στην Ευρώπη.

Η δια­μόρ­φω­ση του αντι­χι­τλε­ρι­κού συνα­σπι­σμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία), μετά την επί­θε­ση της Γερ­μα­νί­ας στην ΕΣΣΔ, ήταν ένας προ­σω­ρι­νός συμ­βι­βα­σμός των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αυτών κρα­τών με το σοσια­λι­σμό, αλλά το ζήτη­μα της δια­μόρ­φω­σης και της εξέ­λι­ξης του μετα­πο­λε­μι­κού κόσμου ήταν αντι­κεί­με­νο δια­πά­λης και εντός του αντι­χι­τλε­ρι­κού συνα­σπι­σμού. Και δεν μπο­ρού­σε να γίνει δια­φο­ρε­τι­κά. Ο προ­σω­ρι­νός συμ­βι­βα­σμός δεν καταρ­γού­σε την παντο­τι­νή εχθρό­τη­τα ανά­με­σα στα δύο συστή­μα­τα. Αυτή υπάρ­χει, είναι αντι­κει­με­νι­κή.

Ομως, ο μετα­πο­λε­μι­κός κόσμος αλλά­ζει ραγδαία και η νίκη των λαών συνο­δεύ­ε­ται με χτυ­πή­μα­τα στον ίδιο τον ιμπε­ρια­λι­σμό. Η ΕΣΣΔ, σηκώ­νο­ντας το κύριο βάρος του πολέ­μου, γίνε­ται για τους λαούς «σύμ­βο­λο» που οδη­γεί την πάλη τους, αλλά και δύνα­μη που τους ωθεί σε αυτό που η ίδια οικο­δο­μεί, το σοσια­λι­σμό. Σύμ­βο­λο και υλι­κή δύνα­μη της πάλης των λαών είναι ο σοσια­λι­σμός. Ο ιμπε­ρια­λι­σμός αισθά­νε­ται τις αλλα­γές, προ­βλέ­πει το μέλ­λον και συνει­δη­το­ποιεί ότι του λιγο­στεύ­ει το οξυ­γό­νο. Αλλά­ζει ο συσχε­τι­σμός δυνά­με­ων εις βάρος του. Το πεδίο στην Ευρώ­πη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, γίνε­ται εύφο­ρο για να καρ­πο­φο­ρή­σουν οι ιδέ­ες που κυο­φο­ρούν τη νέα κοι­νω­νία. Οι ΗΠΑ ανα­λαμ­βά­νουν να φρά­ξουν το δρό­μο που μπο­ρεί να οδη­γή­σει το ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα στο θάνα­το. Με την απο­τρό­παια πρά­ξη της ρίψης των ατο­μι­κών βομ­βών, θέλη­σαν να επι­βά­λουν την ιμπε­ρια­λι­στι­κή παγκό­σμια κυριαρ­χία και κυρί­ως τη δική τους ηγε­μο­νία, σώζο­ντας ό,τι απέ­με­νε από το σάπιο σύστη­μά τους στον πλα­νή­τη. Πραγ­μα­τι­κός σκο­πός ήταν να τρο­μο­κρα­τή­σουν την ΕΣΣΔ, τη νεο­σύ­στα­τη Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία της Κίνας, τα εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κά κινή­μα­τα, τον αγώ­να του εργα­τι­κού κινή­μα­τος στις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες για κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση, ουσια­στι­κά να στα­μα­τή­σουν την ιστο­ρία της κοι­νω­νι­κής εξέ­λι­ξης προς τα μπρος και, αν μπο­ρού­σαν, να την «αντι­στρέ­ψουν». Σχε­τι­κά μ’ αυτό, ο Ουίν­στον Τσόρ­τσιλ, μιλώ­ντας στις 31 Μάρ­τη 1949 στη Βοστό­νη, ανέ­φε­ρε τα εξής: «Είναι βέβαιον ότι η Ευρώ­πη θα είχε κομ­μου­νι­στι­κο­ποι­η­θεί… εάν δεν ευρί­σκε­το η ατο­μι­κή βόμ­βα εις τας χεί­ρας των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών».

Στις 12 Μάη 1945, τρεις μόλις μέρες μετά την άνευ όρων παρά­δο­ση της Γερ­μα­νί­ας και την αντι­φα­σι­στι­κή νίκη των λαών, ο Ουίν­στον Τσόρ­τσιλ, όλος αγω­νία, τηλε­γρα­φού­σε στον Αμε­ρι­κα­νό Πρό­ε­δρο Χάρι Τρού­μαν: «Η ευρω­παϊ­κή κατά­στα­σις με ανη­συ­χεί πάρα πολύ… Πολύ σύντο­μα η στρα­τιω­τι­κή ισχύς μας θα σβή­σει στην ηπει­ρω­τι­κή Ευρώ­πη, εκτός από μέτριες δυνά­μεις που θα παρα­μεί­νουν για την κατο­χή της Γερ­μα­νί­ας. Τι θα συμ­βεί εν τω μετα­ξύ από την πλευ­ρά της Ρωσ­σί­ας;… Δοκι­μά­ζω πολύ ζωη­ρά ανη­συ­χία από την εσφαλ­μέ­νη ερμη­νεία που δίνουν στις απο­φά­σεις της Γιάλ­τας, από τη συμπε­ρι­φο­ρά των στην Πολω­νία, από τη συντρι­πτι­κή των υπε­ρο­χή στα Βαλ­κά­νια, εκτός από την Ελλά­δα, από τις δυσκο­λί­ες που δημιουρ­γούν στο ζήτη­μα της Βιέν­νης, από το συν­δυα­σμό της ισχύ­ος των στα κατε­χό­με­να ή ελεγ­χό­με­να από αυτούς εδά­φη, με τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση της κομ­μου­νι­στι­κής τακτι­κής σε τόσα μέρη του κόσμου και, κυρί­ως, από τη δυνα­τό­τη­τα που έχουν να δια­τη­ρούν επί μακρόν τερά­στιες στρα­τιές εν εκστρα­τεία. Ποία θα είναι η κατά­στα­σις ύστε­ρα από ένα ή δύο χρό­νια; Οι αμε­ρι­κα­νι­κές ή βρε­τα­νι­κές στρα­τιές θα έχουν τότε δια­λυ­θεί, οι Γάλ­λοι δε θα έχουν ακό­μη οργα­νω­θεί αρκε­τά και δε θα δια­θέ­το­με παρά λίγες μεραρ­χί­ες, κατά το πλεί­στον γαλ­λι­κές, ενώ η Ρωσία θα είναι ελεύ­θε­ρη να δια­τη­ρεί 200 ή 300 εν ενερ­γεία. Ενα Σιδη­ρούν Παρα­πέ­τα­σμα έπε­σε σε ολό­κλη­ρη τη γραμ­μή του μετώ­που των… Ο στρα­τη­γός Αϊζεν­χά­ου­ερ πρέ­πει να λάβει όλα τα δυνα­τά μέτρα για να προ­λά­βει νέα ομα­δι­κή έξο­δο των γερ­μα­νι­κών πλη­θυ­σμών όταν οι Μοσχο­βί­τες πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν την τερά­στια προ­έ­λα­σή των προς το κέντρο της Ευρώ­πης… Σε λίγο θα είναι εύκο­λο στους Ρώσους να προ­χω­ρή­σουν, εάν θέλουν, ως τις ακτές της Βορεί­ου Θαλάσ­σης και του Ατλα­ντι­κού». Αλλη μια μαρ­τυ­ρία για την κατα­νό­η­ση του μετα­πο­λε­μι­κού κόσμου που περι­γρά­φει με σαφή­νεια ως κύριο καθή­κον του διε­θνούς ιμπε­ρια­λι­σμού τη στρα­τιω­τι­κή του οργά­νω­ση ενά­ντια στην ΕΣΣΔ και στο διε­θνές επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα και που δεν είναι η μοναδική.

Στις 5 Μάρ­τη 1946, ο Ουίν­στον Τσόρ­τσιλ, παρου­σία του Χάρι Τρού­μαν, μιλώ­ντας στο Φούλ­τον του Μιζού­ρι των ΗΠΑ, σημεί­ω­νε ανά­με­σα στα άλλα: «Από το Στετ­τί­νο στη Βαλ­τι­κή μέχρι την Τερ­γέ­στη στην Αδρια­τι­κή ένα σιδη­ρούν παρα­πέ­τα­σμα έχει απλω­θεί κατά μήκος της ηπεί­ρου (…). Η απει­λή μιας νίκης της τυραν­νί­ας βαραί­νει πάνω στη στέ­γη κάθε σπι­τιού, πάνω στο κεφά­λι κάθε ανθρώ­πι­νου πλά­σμα­τος. Η πεί­ρα μου από τον πόλε­μο μου έδει­ξε ότι οι Ρώσοι δε σέβο­νται παρά μόνο τη βία (…). Η στε­νή συμ­μα­χία αγγλό­φω­νων λαών, η οργα­νω­μέ­νη αερο­πο­ρι­κή και ναυ­τι­κή συνερ­γα­σία των ΗΠΑ και της Μεγά­λης Βρε­τα­νί­ας απο­τε­λούν την μόνη οδό των ελευ­θε­ριών μας (…). Μαζί, αδελ­φι­κά ενω­μέ­νοι θα είμα­στε οι κύριοι του μέλ­λο­ντος…». Ο Τσόρ­τσιλ δια­τυ­πώ­νει ουσια­στι­κά πρό­τα­ση για μια στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κή συμ­μα­χία του καπι­τα­λι­στι­κού κόσμου και ειδι­κό­τε­ρα της Μεγά­λης Βρε­τα­νί­ας και των ΗΠΑ.

Το Μάρ­τη του 1947, ο Αμε­ρι­κα­νός Πρό­ε­δρος Τρού­μαν θα δια­κη­ρύ­ξει μπρο­στά στα μέλη του Κογκρέ­σου το πολι­τι­κό και στρα­τιω­τι­κό δόγ­μα των ΗΠΑ, που θα μεί­νει στην ιστο­ρία με το όνο­μά του. Για τη σημα­σία αυτού του δόγ­μα­τος ο Henry Kissinger γρά­φει: «Αν οι Σοβιε­τι­κοί ηγέ­τες είχαν μελε­τή­σει περισ­σό­τε­ρο την αμε­ρι­κα­νι­κή ιστο­ρία, θα κατα­λά­βαι­ναν πόσο κίν­δυ­νο έκρυ­βαν τα λόγια του προ­έ­δρου. Το Δόγ­μα Τρού­μαν απο­τέ­λε­σε ένα ορό­ση­μο επει­δή, από τη στιγ­μή που πέτα­ξε η Αμε­ρι­κή το γάντι της ηθι­κής, το είδος της Realpolitik που γνώ­ρι­ζε τόσο καλά ο Στά­λιν, θα τελεί­ω­νε για πάντα και οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για αμοι­βαί­ες παρα­χω­ρή­σεις δε θα είχαν πλέ­ον καμιά θέση στις μετα­ξύ τους σχέ­σεις. Από εδώ και πέρα, οι δια­φο­ρές μπο­ρού­σαν να λυθούν μόνο με μια αλλα­γή των σοβιε­τι­κών σκο­πών, την κατάρ­ρευ­ση του σοβιε­τι­κού συστή­μα­τος ή και με τα δύο μαζί». Αλλά τόσο το Δόγ­μα Τρού­μαν όσο και το σχέ­διο Μάρ­σαλ για την Ευρώ­πη, αφ’ ενός δεν αρκούν, αφ’ ετέ­ρου η υπό­θε­ση που ανα­λάμ­βα­ναν οι ΗΠΑ δεν ήταν μόνο δική τους. Για να προ­χω­ρή­σει επί­σης όσο γινό­ταν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά απαι­τού­σε ένα συν­δυα­σμό της ενω­μέ­νης δρά­σης των ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών της Δύσης, (Αμε­ρι­κή και Ευρώ­πη), με την πρόσ­δε­ση «χιλί­ων νημά­των» σε αυτή τη δρά­ση και άλλων καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών. Αλλω­στε, η αλλη­λο­δια­πλο­κή των καπι­τα­λι­στι­κών οικο­νο­μιών στην παγκό­σμια αγο­ρά συνυ­πάρ­χει με τους μετα­ξύ τους αντα­γω­νι­σμούς, αλλά το βασι­κό για κάθε αστι­κή τάξη, δηλα­δή η καλύ­τε­ρη εξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων της απαι­τεί και τη θωρά­κι­ση της εξου­σί­ας της απέ­να­ντι στα εργα­τι­κά κινή­μα­τα και επί­σης για τη συγκε­κρι­μέ­νη επο­χή απέ­να­ντι στο σοσια­λι­σμό που ασκού­σε τερά­στια επί­δρα­ση στους λαούς όλου το κόσμου. Ταυ­τό­χρο­να, η ενιαία στρα­τη­γι­κή του ιμπε­ρια­λι­σμού απέ­να­ντι στο σοσια­λι­σμό στη μετα­ξύ τους δια­πά­λη σε παγκό­σμιο επί­πε­δο έπαιρ­νε σάρ­κα και οστά με τη χρή­ση όλων των μέσων άσκη­σης της πολι­τι­κής και με τα οικο­νο­μι­κά και με τα στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κά. Η ιδέα λοι­πόν συγκρό­τη­σης μιας στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κής ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας που ωρί­μα­ζε ακό­μη πριν από το τέλος του πολέ­μου, τώρα είχε ήδη μπει σε τρο­χιά υλο­ποί­η­σής της. Σε αυτό συνέ­βα­λε επί­σης το «Σχέ­διο Μάρσαλ».

Στις 5 Ιού­νη 1947, ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών, στρα­τη­γός Τζορτζ Μάρ­σαλ, μιλώ­ντας στο Πανε­πι­στή­μιο του Χάρ­βαρντ, ανα­κοί­νω­σε ένα μεγα­λε­πή­βο­λο οικο­νο­μι­κό σχέ­διο βάσει του οποί­ου οι ΗΠΑ, με το πρό­σχη­μα της ενί­σχυ­σης των ευρω­παϊ­κών χωρών για την ανοι­κο­δό­μη­σή τους από τον πόλε­μο, επι­δί­ω­καν να θέσουν υπό τον έλεγ­χό τους τη γηραιά ήπει­ρο. Από κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κή άπο­ψη, το «σχέ­διο Μάρ­σαλ» απο­σκο­πού­σε — πέραν της εδραί­ω­σης της αμε­ρι­κα­νι­κής κυριαρ­χί­ας — να εμπο­δί­σει με οικο­νο­μι­κούς όρους το ξέσπα­σμα μιας επα­να­στα­τι­κής κρί­σης στην Ευρώ­πη και να φρά­ξει το δρό­μο σε εξε­λί­ξεις που υπε­ρέ­βαι­ναν το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα. «Η παγκό­σμιος κατά­στα­σις είναι πολύ σοβα­ρά», είπε στην ομι­λία του στο Πανε­πι­στή­μιο του Χάρ­βαρντ ο στρα­τη­γός Μάρ­σαλ και πρό­σθε­σε: «Ο πόλε­μος έχει προ­κα­λέ­σει τοιαύ­της εκτά­σε­ως κατα­στρο­φάς, ώστε αι σημε­ρι­ναί ανά­γκαι της Ευρώ­πης είναι πολύ μεγα­λύ­τε­ραι από τας οικο­νο­μι­κάς της δυνα­τό­τη­τας. Είναι ανά­γκη να αντι­με­τω­πί­σω­μεν μίαν βοή­θειαν συμπλη­ρω­μα­τι­κήν, μίαν βοή­θειαν ήτις να είναι δωρεά και συγ­χρό­νως να είναι πολύ σημα­ντι­κή, άλλως κιν­δυ­νεύ­ο­μεν να υπο­στώ­μεν πολύ σοβα­ράς κοι­νω­νι­κάς, οικο­νο­μι­κάς και πολι­τι­κάς συνεπείας».

1947:  O μπάρ­μπα Σαμ προ­σφέ­ρει «ομπρέ­λα προ­στα­σί­ας» στην Ευρώπη…

Το σχέ­διο Μάρ­σαλ ήταν «καλό» ως αντε­πα­να­στα­τι­κό σχέ­διο του ιμπε­ρια­λι­σμού για το στέ­ριω­μα του καπι­τα­λι­σμού στη Δυτι­κή Ευρώ­πη και στην Ελλά­δα. Αυτός ήταν και ο λόγος, μιλώ­ντας ειδι­κά για την Ελλά­δα, που τα κεφά­λαια του δόγ­μα­τος Τρού­μαν και του σχε­δί­ου Μάρ­σαλ χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν απο­κλει­στι­κά ενα­ντί­ον του λαϊ­κού κινή­μα­τος, για τη δια­τή­ρη­ση – και με στρα­τιω­τι­κά μέσα – των πλου­το­κρα­τών στην εξου­σία και προς όφε­λος του προ­σω­πι­κού θησαυ­ρι­σμού των κεφαλαιοκρατών.
Το τι πραγ­μα­τι­κά ήταν αυτή η περί­φη­μη «αμε­ρι­κα­νι­κή βοή­θεια» το μαρ­τυ­ρά η κατα­νο­μή αυτών των κεφα­λαί­ων που διο­χε­τεύ­τη­καν προς όφε­λος του προ­σω­πι­κού θησαυ­ρι­σμού των κεφαλαιοκρατών:
Σύμ­φω­να με δηλώ­σεις του υπουρ­γού Συντο­νι­σμού Γ. Καρ­τά­λη τον Απρί­λη του 1952, το 60% των πιστώ­σε­ων που εκτα­μιεύ­τη­καν σε εφαρ­μο­γή του είχαν απορ­ρο­φη­θεί από δέκα, όλες κι όλες, βιο­μη­χα­νί­ες.
Εκα­το­ντά­δες εκα­τομ­μύ­ρια μοι­ρά­στη­καν σε 50 βιο­μη­χα­νι­κές και εμπο­ρι­κές επιχειρήσεις.
Από τα χρή­μα­τα αυτά, που δια­σπα­θί­στη­καν απρο­κά­λυ­πτα και που όσοι τα έλα­βαν δεν πλή­ρω­σαν ποτέ μια δραχ­μή, ανα­δύ­θη­καν, κάποιες φορές μέσα από τους μαυ­ρα­γο­ρί­τες και τους δοσί­λο­γους, τα νέα τζά­κια των αμε­ρι­κα­νο­θρεμ­μέ­νων μεγα­λο­βιο­μη­χά­νων και μεγαλεμπόρων.

✔️  Ο Τρού­μαν έλε­γε για τη σχέ­ση του «Δόγ­μα­τος Τρού­μαν» και του «Σχε­δί­ου Μάρ­σαλ»: «Το εν και το άλλο απο­τε­λούν τα δύο ήμι­συ του ιδί­ου καρυ­διού».

Ο Ρίζος 21-Ιουν-1947

Η προ­ε­τοι­μα­σία της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας πήρε χρό­νο για­τί απαι­τού­σε τη δημιουρ­γία περι­βάλ­λο­ντος που θα επέ­τρε­πε την ύπαρ­ξη και δρά­ση της. Το 1948 έγι­νε η πιο σημα­ντι­κή κίνη­ση συγκρό­τη­σης συνα­σπι­σμού στην Ευρώ­πη πριν την ίδρυ­ση του ΝΑΤΟ. Στις 4 Μάρ­τη 1948 — ύστε­ρα από βρε­τα­νι­κή πρω­το­βου­λία που είχε εκδη­λω­θεί το Γενά­ρη του ιδί­ου έτους — συγκε­ντρώ­θη­καν στις Βρυ­ξέλ­λες, για να συζη­τή­σουν τους όρους σύνα­ψης συν­θή­κης αμοι­βαί­ας βοή­θειας, οι υπουρ­γοί Εξω­τε­ρι­κών της Μ. Βρε­τα­νί­ας, της Γαλ­λί­ας, του Βελ­γί­ου, του Λου­ξεμ­βούρ­γου και της Ολλαν­δί­ας. Στις 17 Μάρ­τη 1948 υπο­γρά­φη­κε τελι­κά η Συν­θή­κη των Βρυ­ξελ­λών, με την οποία συγκρο­τή­θη­κε η «Δυτι­κή Ενω­ση» των 5 προ­α­να­φε­ρό­με­νων κρα­τών. Ταυ­τό­χρο­να, οι ΗΠΑ δε θα άφη­ναν τις εξε­λί­ξεις στην Ευρώ­πη χωρίς τη δική τους παρου­σία. Αλλω­στε, αυτό το επι­δί­ω­κε και η Μεγά­λη Βρε­τα­νία. Ως προς αυτό, ο Χέν­ρι Κίσιν­γκερ γρά­φει: «Με λίγα λόγια η Αμε­ρι­κή θα έκα­νε οτι­δή­πο­τε για την Ατλα­ντι­κή Συμ­μα­χία εκτός από το να την ονο­μά­ζει συμ­μα­χία. Θα εφάρ­μο­ζε μια ιστο­ρι­κή πολι­τι­κή συνα­σπι­σμού, αρκεί οι ενέρ­γειές της να μπο­ρού­σαν να δικαιο­λο­γη­θούν με βάση το δόγ­μα της συλ­λο­γι­κής ασφά­λειας το οποίο ο Ουίλ­σον είχε πρώ­τος προ­τεί­νει σαν εναλ­λα­κτι­κή λύση για το σύστη­μα συμ­μα­χιών. Ετσι, η ευρω­παϊ­κή ισορ­ρο­πία δυνά­με­ων ανα­στή­θη­κε στα πλαί­σια μιας ανε­πα­νά­λη­πτης αμε­ρι­κα­νι­κής ρητο­ρι­κής».

Ετσι, στις 4 Απρί­λη 1949, στην αίθου­σα τελε­τών του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ στην Ουά­σιγ­κτον, οι υπουρ­γοί Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ, της Μεγά­λης Βρε­τα­νί­ας, της Γαλ­λί­ας, της Ιτα­λί­ας, του Βελ­γί­ου, του Κανα­δά, της Δανί­ας, της Ισλαν­δί­ας, του Λου­ξεμ­βούρ­γου, της Νορ­βη­γί­ας, της Ολλαν­δί­ας και της Πορ­το­γα­λί­ας υπέ­γρα­ψαν το Σύμ­φω­νο του Βορεί­ου Ατλα­ντι­κού και ίδρυ­σαν τον Οργα­νι­σμό του Βορειο­α­τλα­ντι­κού Συμ­φώ­νου (North Atlantic Treaty Organization), ΝΑΤΟ. Η εκδή­λω­ση έβα­λε τη σφρα­γί­δα επι­ση­μο­ποί­η­σης του οργα­νι­σμού που προ­ε­τοι­μα­ζό­ταν μερι­κά χρό­νια πριν, πριν ακό­μη το τέλος του πολέ­μου. Ο Αμε­ρι­κα­νός Πρό­ε­δρος Χάρι Τρού­μαν φρό­ντι­σε, με το λόγο του, να στεί­λει μηνύ­μα­τα προς πάσα κατεύ­θυν­ση για τη σημα­σία αυτού του Συμ­φώ­νου και για το ρόλο που θα έπαι­ζε μελ­λο­ντι­κά. Ανα­φε­ρό­με­νος, ανά­με­σα στα άλλα, στην επιρ­ροή του Συμ­φώ­νου σημεί­ω­σε ότι «δεν θα γίνει μόνο αισθη­τή εις την περιο­χήν την οποία καλύ­πτει αλλ’ εις ολό­κλη­ρον τον κόσμον». Και, για να γίνει ακό­μη περισ­σό­τε­ρο σαφές το νόη­μα των λόγων του, έδω­σε ένα παρά­δειγ­μα: «Με την εξου­σιο­δό­τη­σίν μου — είπε - και κατό­πιν οδη­γιών μου το υπουρ­γεί­ον Εξω­τε­ρι­κών απε­σα­φή­νι­σε προ­σφά­τως ότι η προ­σχώ­ρη­σις των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών εις το Σύμ­φω­νον αυτό δε σημαί­νει κατ’ ανά­γκην την χαλά­ρω­σιν του αμε­ρι­κα­νι­κού ενδια­φέ­ρο­ντος διά την ασφά­λειαν και ευη­με­ρί­αν άλλων περιο­χών, ως η Εγγύς Ανα­το­λή».

Ο,τι δεν είπε ευθαρ­σώς ο Τρού­μαν, το φρό­ντι­σε, με την ωμό­τη­τα που τον χαρα­κτή­ρι­ζε, λίγες μέρες πριν, ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός της Μεγά­λης Βρε­τα­νί­ας Ουίν­στον Τσόρ­τσιλ. Μιλώ­ντας στις 31 Μάρ­τη 1949 στη Βοστό­νη, ο Τσόρ­τσιλ δεν άφη­σε κανέ­να περι­θώ­ριο για παρα­νο­ή­σεις: Εκτός από το ‑βλ και παρα­πά­νω «Είναι βέβαιον, είπε μετα­ξύ άλλων, ότι η Ευρώ­πη θα είχε κομ­μου­νι­στι­κο­ποι­η­θεί… εάν δεν ευρί­σκε­το η ατο­μι­κή βόμ­βα εις τας χεί­ρας των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών», σε άλλο  σημείο της ομι­λί­ας του, ανα­φε­ρό­με­νος στην ηγε­σία της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, στους «14 άνδρες του Κρεμ­λί­νου», όπως τους απο­κά­λε­σε, είπε: «Η επι­βί­ω­σίς των και ουχί εκεί­νη της Ρωσί­ας είναι η ρίζα και η αφορ­μή, ως και η μονα­δι­κή εξή­γη­σις της απαι­σί­ας και κακο­ποιού πολι­τι­κής των… Αντι­με­τω­πί­ζο­μεν πράγ­μα­τι την στιγ­μήν αυτήν κάτι πολύ χει­ρό­τε­ρον και μεγα­λύ­τε­ρον εκεί­νου το οποί­ον αντι­με­τω­πί­σα­μεν εν τω προ­σώ­πω του Χίτλερ. Εκεί­νος είχε να εκμε­ταλ­λευ­θεί μόνον την αλα­ζο­νεί­αν του “λαού των κυρί­ων” και το αντι­ση­μι­τι­κόν του μίσος. Οι 14 όμως αυτοί άνδρες εις το Κρεμ­λί­νον έχουν την ιεραρ­χί­αν των και εν είδος θρη­σκεί­ας, της οποί­ας οι ιερα­πό­στο­λοι ευρί­σκο­νται εις κάθε χώραν (σ.σ. εννο­εί την κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία και τα κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα) ως πέμ­πτη φάλαγξ, ανα­μέ­νο­ντες την ημέ­ραν καθ’ ην, ως ελπί­ζουν, θα είναι οι από­λυ­τοι κύριοι των συμπα­τριω­τών των και θα εξο­φλή­σουν παλαιούς λογα­ρια­σμούς. Εχουν την αθεϊ­στι­κήν θρη­σκεί­αν των και το κομ­μου­νι­στι­κόν δόγ­μα των της πλή­ρους υπο­τα­γής του ατό­μου εις το κρά­τος. Οπι­σθεν τού­του ίστα­ται ο μεγα­λύ­τε­ρος στρα­τός εν τω κόσμω…». Τέλος, κάνο­ντας ανα­φο­ρά στην κατά­στα­ση που βρι­σκό­ταν εκεί­νη τη στιγ­μή ο καπι­τα­λι­στι­κός κόσμος, ο Τσόρ­τσιλ τόνι­σε: «Εχο­μεν ως κυριαρ­χού­ντα γεγο­νό­τα το περί­φη­μον Σχέ­διον Μάρ­σαλ υπέρ μιας νέας ενό­τη­τος της Δυτι­κής Ευρώ­πης και την στιγ­μήν αύτην το Ατλα­ντι­κόν Σύμ­φω­νον (…). Υπό την πίε­σιν του κομ­μου­νι­σμού όλα τα ελεύ­θε­ρα έθνη συνε­σπει­ρώ­θη­σαν όσον ουδέ­πο­τε άλλο­τε εις εν σύνο­λον (…). Ας προ­χω­ρή­σο­μεν ομού εις την εκπλή­ρω­σιν της απο­στο­λής μας και του καθή­κο­ντός μας, φοβού­με­νοι τον θεόν και ουδέν άλλο».

⚠️ Η ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ🔻

🔻 Το Φλε­βά­ρη του 1952, η κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα — Βενι­ζέ­λου κάνει ένα ακό­μη μεγά­λο βήμα, το δεύ­τε­ρο για την ενί­σχυ­ση της συμ­μα­χί­ας του αντι­δρα­στι­κού ελλη­νι­κού καθε­στώ­τος με τους ιμπε­ρια­λι­στές. Η ελλη­νι­κή Βου­λή κυρώ­νει νόμο με τον οποίο η χώρα μπαί­νει στο NATO 🔻.

📍 Κατα­ψη­φί­ζουν οι βου­λευ­τές της ΕΔΑ, ενώ ήδη το ΚΚΕ από την πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά, έχο­ντας αντι­τα­χτεί στη Συμ­φω­νία για έντα­ξη της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ, καταγ­γέλ­λει το γεγο­νός της υπο­γρα­φής της κάνο­ντας λόγο για πολε­μο­κά­πη­λα σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών στην περιο­χή καταγ­γέλ­λο­ντας ταυ­τό­χρο­να τη συμ­με­το­χή των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων σ’ αυτά 📌 Την ίδια περί­ο­δο εντάσ­σε­ται και η Τουρ­κία σ’ αυτό τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κό συνασπισμό.

✔️  Για τη συγκε­κρι­μέ­νη περί­ο­δο δεν πρέ­πει να ξεχνά­με πως η αστι­κή εξου­σία της Ελλά­δας πάσχι­ζε να ενι­σχυ­θεί και να θωρα­κι­στεί έχο­ντας την πεί­ρα του πολέ­μου ενά­ντια στο Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό Ελλά­δας, τον οποίο και νίκη­σε με την απο­φα­σι­στι­κή συμ­βο­λή και ένο­πλη συμ­με­το­χή των Αμε­ρι­κα­νών συμ­μά­χων της. Και παρά τη νίκη της απέ­να­ντι στο λαϊ­κό κίνη­μα, το στέ­ριω­μά της χρεια­ζό­ταν την οργα­νι­κή της έντα­ξη σε στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κό ιμπε­ρια­λι­στι­κό οργα­νι­σμό. Δεν πρέ­πει επί­σης να ξεχνά­με πως τα βόρεια σύνο­ρα ήταν σύνο­ρα ανά­με­σα στον καπι­τα­λι­σμό και το σοσια­λι­σμό, αφού και στις τρεις χώρες, Αλβα­νία, Γιου­γκο­σλα­βία, Βουλ­γα­ρία, είχε εγκα­θι­δρυ­θεί εργα­τι­κή εξουσία.

Αρχι­κά το Συμ­βού­λιο της Ατλα­ντι­κής Συμ­μα­χί­ας στην Οτά­βα του Κανα­δά, στις 20-Σεπ-1951, απο­φά­σι­σε να δεχτεί την είσο­δο των δύο χωρών. Στη συνέ­χεια, στο διά­στη­μα 17–22 Οκτώ­βρη του ίδιου έτους, υπο­γρά­φη­κε στο Λον­δί­νο το πρω­τό­κολ­λο του Βορειο­α­τλα­ντι­κού Συμ­φώ­νου για την προ­σχώ­ρη­ση των δύο χωρών στη Συμ­μα­χία. Τέλος, η δια­δι­κα­σία της προ­σχώ­ρη­σης ολο­κλη­ρώ­θη­κε με την έγκρι­ση των σχε­τι­κών απο­φά­σε­ων της Συμ­μα­χί­ας, τόσο από τα Κοι­νο­βού­λια των χωρών — μελών της, όσο και από τα Κοι­νο­βού­λια των δύο ενδια­φε­ρό­με­νων χωρών.

✔️  Το τι σήμαι­νε για τις ΗΠΑ η έντα­ξη της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας στο ΝΑΤΟ το ομο­λό­γη­σε, χωρίς περι­στρο­φές, ο τότε υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ, Ντιν Άτσε­σον, μιλώ­ντας εκεί­νο το χρο­νι­κό διά­στη­μα στην αμε­ρι­κα­νι­κή Γερου­σία: «Η εισ­δο­χή των δύο χωρών δεν θα συντε­λέ­σει μόνο εις την ενί­σχυ­σιν της ιδι­κής των ασφα­λεί­ας, αλλά και των άλλων χωρών του Συμ­φώ­νου, περι­λαμ­βα­νο­μέ­νης και της ιδι­κής μας. Αρκεί να ρίξω­μεν ένα βλέμ­μα — συνέ­χι­σε ο Ατσε­σον — εις τον χάρ­την, διά να ίδω­μεν ποία είναι η στρα­τη­γι­κή σημα­σία των δύο χωρών διά την δυτι­κήν άμυ­ναν: Φρου­ρούν τας ανα­το­λι­κάς προ­σβά­σεις προς την Μεσό­γειον, περι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των στε­νών της Ιτα­λί­ας, από την Μαύ­ρην Θάλασ­σαν προς την Κεντρι­κήν Μεσό­γειον. Επι­πλέ­ον, η Τουρ­κία πλευ­ρο­κο­πεί τας χερ­σαί­ας οδούς, αι οποί­αι άγουν από την Ρωσί­αν προς τας πλου­σί­ας πετρε­λαιο­πη­γάς της Μέσης Ανα­το­λής. Είναι δε γνω­στή η από­φα­σις της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας να δια­τη­ρή­σουν την ελευ­θε­ρί­αν και ανε­ξαρ­τη­σί­αν των και να ανα­πτύ­ξουν περαι­τέ­ρω την δύνα­μίν των εις απο­φα­σι­στι­κόν φράγ­μα ενα­ντί­ον του επι­θε­τι­κού κομ­μου­νι­σμού, ιδιαι­τέ­ρως εις την Μέσην Ανα­το­λήν» (Κ. Μαδρά: «Η Ελλά­δα στα δίκτυα των βάσε­ων», εκδό­σεις «Καστα­νιώ­τη», σελ. 45).

⚠️ Η εγκατάσταση των βάσεων στην Ελλάδα🔻

✴️ Το 1952, οι ΗΠΑ ζήτη­σαν από την κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα — Βενι­ζέ­λου να τους παρα­χω­ρή­σει και αερο­πο­ρι­κές βάσεις, πράγ­μα που πρα­κτι­κά σήμαι­νε να χρη­σι­μο­ποιούν ανε­ξέ­λεγ­κτα όλα ανε­ξαι­ρέ­τως τα ελλη­νι­κά αερο­δρό­μια. Το σχέ­διο συμ­φω­νί­ας, που είχε απο­δε­χτεί η κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα — Βενι­ζέ­λου, έλε­γε μετα­ξύ άλλων ότι «η βασι­λι­κή ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση παρα­χω­ρεί στην κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ το δικαί­ω­μα να εγκα­τα­στή­σει στρα­τιω­τι­κές αερο­πο­ρι­κές υπη­ρε­σί­ες και επι­κοι­νω­νί­ες, σ’ ολό­κλη­ρη την Ελλά­δα, για μετα­βα­τι­κή περί­ο­δο τριών χρό­νων». Η συμ­φω­νία δεν υπο­γρά­φτη­κε λόγω εκλο­γών, τις οποί­ες «κέρ­δι­σε» το κόμ­μα «Ελλη­νι­κός Συνα­γερ­μός» του Αλ. Παπά­γου, αλλά αυτό έγι­νε πριν περά­σει χρό­νος και η πρώ­τη ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή συμ­φω­νία για τις βάσεις  είναι γεγο­νός: ήταν 12-Οκτ-1953… ημέ­ρα που αρχί­ζει το καθε­στώς των βάσε­ων στην Ελλάδα.

✔️  Στο πρώ­το άρθρο της συγκε­κρι­μέ­νης συμ­φω­νί­ας γίνε­ται σαφές πως σε συν­δυα­σμό με την ενί­σχυ­ση του αστι­κού καθε­στώ­τος στην Ελλά­δα προ­ω­θού­νται και τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή με τη συμ­με­το­χή και της καπι­τα­λι­στι­κής Ελλά­δας. Ας το δούμε.

⚠️ «Διά του παρό­ντος η Ελλη­νι­κή Κυβέρ­νη­σις, υπό τας προ­ϋ­πο­θέ­σεις και τους όρους τους καθο­ρι­ζό­με­νους εν τη παρού­ση Συμ­φω­νία, ως και επί τη βάσει των τεχνι­κών συνεν­νο­ή­σε­ων, μετα­ξύ των αρμο­δί­ων αρχών των δύο κυβερ­νή­σε­ων, εξου­σιο­δο­τεί την κυβέρ­νη­σιν των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών της Αμε­ρι­κής να χρη­σι­μο­ποιή οδούς, σιδη­ρο­δρο­μι­κάς γραμ­μάς και χώρους και να κατα­σκευά­ζη, ανα­πτύσ­ση, χρη­σι­μο­ποιή και θέτη εν λει­τουρ­γία στρα­τιω­τι­κά και βοη­θη­τι­κά έργα εν Ελλά­δι, οία αι αρμό­διαι αρχαί των δύο κυβερ­νή­σε­ων ήθε­λον θεω­ρή­ση κατά και­ρούς ως ανα­γκαία διά την εφαρ­μο­γήν ή την προ­α­γω­γήν εγκε­κρι­μέ­νων σχε­δί­ων του NATO.

Η κατα­σκευή, ανά­πτυ­ξις, χρη­σι­μο­ποί­η­σις και θέσις εν λει­τουρ­γία τοιού­των έργων θα είναι σύμ­φω­νος προς συστά­σεις, τύπους και οδη­γί­ας της Οργα­νώ­σε­ως της Βορειο­α­τλα­ντι­κής Συν­θή­κης (NATO), όπου αύται είναι εφαρμόσιμοι.

⚠️ Χάριν του σκο­πού της παρού­σης Συμ­φω­νί­ας και συμ­φώ­νως προς τας μετα­ξύ των αρμο­δί­ων αρχών των δύο κυβερ­νή­σε­ων διε­ξα­χθη­σο­μέ­νας τεχνι­κάς συνεν­νο­ή­σεις η κυβέρ­νη­σις των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών της Αμε­ρι­κής δύνα­ται να φέρη, εγκα­θι­στά και στε­γά­ζη εν Ελλά­δι προ­σω­πι­κόν των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών. Αι ένο­πλαι δυνά­μεις των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών και το υπό τον έλεγ­χόν των υλι­κόν δύνα­νται να εισέρ­χω­νται, εξέρ­χω­νται, κυκλο­φο­ρούν, υπε­ρί­πτα­νται ελευ­θέ­ρως εν Ελλά­δι και εις τα χωρι­κά της ύδα­τα, υπό την επι­φύ­λα­ξιν οιασ­δή­πο­τε τεχνι­κής συνεν­νο­ή­σε­ως εις ην ήθε­λον προ­έλ­θη αι αρμό­διαι Αρχαί των δύο κυβερ­νή­σε­ων. Αι ενέρ­γειαι αύται απαλ­λάσ­σο­νται οιων­δή­πο­τε τελών, δικαιω­μά­των και φόρων».

⚠️ Με τη συμ­φω­νία αυτή, που συμπλη­ρώ­θη­κε το 1956, οι ΗΠΑ απο­κτού­σαν το δικαί­ω­μα να εγκα­τα­στή­σουν όσες και όποιες στρα­τιω­τι­κές βάσεις ήθε­λαν, να δια­κι­νούν ελεύ­θε­ρα όποια και όσα στρα­τεύ­μα­τα ήθε­λαν και να έχουν, επι­πλέ­ον, το δικαί­ω­μα της ετε­ρο­δι­κί­ας. «Είμαι ευτυ­χής και υπε­ρή­φα­νος», δήλω­νε ο πρω­θυ­πουρ­γός Παπά­γος…

Πηγές:

1. «Οι βάσεις στην Ελλά­δα — Κεί­με­να του Ριζο­σπά­στη», έκδο­ση του «Ριζο­σπά­στη» 1987.
2. Σπ. Λιναρ­δά­του: «Από τον εμφύ­λιο στη χού­ντα», εκδό­σεις «Παπα­ζή­ση», τόμος 2ος.
3. Γ. Ασού­ρα: «Η Ελλά­δα κάτω από την Κυριαρ­χία των ΕΠΑ και του ΝΑΤΟ», εκδό­σεις «ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ», 1975.
4. David Horovitz: «Από τη Γιάλ­τα στο Βιετ­νάμ», εκδό­σεις «Κάλ­βος»,
5. Ρεϊ­μόν Καρ­τιέ: «Μετα­πο­λε­μι­κή Παγκό­σμιος Ιστο­ρία»/2.
6. Henry Kissinger: «Διπλω­μα­τία», Εκδό­σεις «Νέα Σύνο­ρα — Α. Α. Λιβάνης».

Επό­με­νος σταθ­μός: ✴️⚠️ Τα χρό­νια 1959 — 1961, οπό­τε εγκα­θί­στα­νται στο ελλη­νι­κό έδα­φος ☢️ και πυρη­νι­κά όπλα.

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

Ομάδα ¡H.lV.S!

• Σκο­πός μας είναι η προ­ώ­θη­ση της δια­λε­κτι­κής – υλι­στι­κής σκέ­ψης στη βάση του Μαρ­ξι­σμού – Λενι­νι­σμού του Επι­στη­μο­νι­κού Σοσια­λι­σμού και του Προ­λε­τα­ρια­κού Διε­θνι­σμού, ανταλ­λάσ­σο­ντας γνώ­σεις, υλι­κό, σκέ­ψεις κι από­ψεις πάνω στην κοσμο­θε­ω­ρία μας, τη στρα­τη­γι­κή και την ιστο­ρι­κή αλή­θεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επα­νέ­λα­βε ο Γκράμ­σι, είναι επα­να­στα­τι­κή – αντικειμενική
• Θεω­ρού­με τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό ανα­γκαίο και επί­και­ρο όσο ποτέ, βάζο­ντας στο μικρο­σκό­πιο και τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα στις χώρες που οικο­δο­μή­θη­κε ο Σοσια­λι­σμός, όπου έγι­νε και η πρώ­τη έφο­δος στον ουρανό
• |> Επι­κοι­νω­νία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog