Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι δέκα στιγμές του Ντιέγκο Μαραντόνα που δε θα ξεχάσουμε

Ο Ντιέ­γκο Μαρα­ντό­να κυριάρ­χη­σε στο παγκό­σμιο ποδο­σφαι­ρι­κό στε­ρέ­ω­μα επί 15 χρό­νια. Το διά­ση­μο αγγλι­κό περιο­δι­κό «Four Four Two» πριν από μερι­κούς μήνες και συγκε­κρι­μέ­να στην 34η επέ­τειο του αξέ­χα­στου αγώ­να ενα­ντί­ον της Αγγλί­ας (22/6/1986), δημιούρ­γη­σε ένα timeline με τις κορυ­φαί­ες στιγ­μές του στο διά­στη­μα που άπα­ντες τον ανα­γνώ­ρι­ζαν ως τον κορυ­φαίο ποδο­σφαι­ρι­στή του πλα­νή­τη. Από το 1979 όταν έδω­σε τα δια­πι­στευ­τή­ριά του στο Παγκό­σμιο Πρω­τά­θλη­μα Νέων, έως το 1994 όταν εμφα­νί­στη­κε για τελευ­ταία φορά σε κορυ­φαίο επίπεδο.

Στιγ­μές που έχουν κατα­γρα­φεί στην κάμε­ρα και θα δια­τη­ρούν για πάντα ζωντα­νό τον μύθο του «Χρυ­σού Παιδιού»

1. Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νέων 1979

Έναν χρό­νο νωρί­τε­ρα ο Κάρ­λος Μενό­τι του είχε αρνη­θεί τη θέση στη μεγά­λη εθνι­κή Αργε­ντι­νής που κατέ­κτη­σε το Παγκό­σμιο Κύπελ­λο στο Μπου­έ­νος ‘Αιρες. Το 1979, μόλις στα 18 του, ο Μαρα­ντό­να πήρε από το χέρι την εθνι­κή Νέων της χώρας του και την οδή­γη­σε εκ του ασφα­λούς στον τίτλο, σκο­ρά­ρο­ντας μάλι­στα σε όλα τα νοκ άουτ ματς στη διορ­γά­νω­ση που έγι­νε στην Ιαπωνία.

maradona3

2. Αρχεντίνος Τζούνιορς-Μπόκα Τζούνιορς 5–3, 1980

maradona4Τέσ­σε­ρις μήνες πριν φορέ­σει τη φανέ­λα της αγα­πη­μέ­νης του Μπό­κα, ο Ντιέ­γκο φρό­ντι­σε να την δια­σύ­ρει. Αιτία στά­θη­κε το σχό­λιο του τερ­μα­το­φύ­λα­κά της, Ουγκο Γκά­τι, ο οποί­ος είπε πριν από το ματς ότι «πρέ­πει να προ­σέ­ξου­με τον μικρό χοντρού­λη». Αυτό ήταν! Ο… χοντρού­λης έβα­λε τέσ­σε­ρα γκολ, το ένα καλύ­τε­ρο από το άλλο. Ακό­μα και το πέναλ­τι με το οποίο άνοι­ξε το σκορ, το κέρ­δι­σε ο ίδιος με «ραμπό­να» που κατέ­λη­ξε σε χέρι αμυντικού.

3. Αργεντινή-Αγγλία 2–1, 1986

Το μας που έμει­νε στην ιστο­ρία για «το γκολ του αιώ­να», το οποίο πέτυ­χε ο Μαρα­ντό­να περ­νώ­ντας σχε­δόν όλη την ομά­δα της Αγγλί­ας στην κούρ­σα που ξεκί­νη­σε κάτω από τη σέντρα. Νωρί­τε­ρα, είχε σημειώ­σει ακό­μα ένα αξέ­χα­στο γκολ, με πλα­σέ του… βόλεϊ απέ­να­ντι στον Πίτερ Σίλ­τον. Το είδαν όλοι εκτός από τους διαι­τη­τές, γι΄αυτό έμει­νε στα χρο­νι­κά ως «το χέρι του Θεού»

Maradona6

4. Αργεντινή-Δυτική Γερμανία 3–2, 1986 τελικός Μουντιάλ

Στον τελι­κό στην Πόλη του Μεξι­κού η Γερ­μα­νία έχει χτί­σει τεί­χος γύρω από τον Μαρα­ντό­να και έχει κατα­φέ­ρει να επι­στρέ­ψει από 0–2 σε 2–2. Το ματς «πατά­ει» στο 83 λεπτό, όταν ο αρχη­γός της Αργε­ντι­νής απο­φεύ­γει με περί­τε­χνη κίνη­ση δύο Γερ­μα­νούς και «σερ­βί­ρει» την τέλεια πάσα στον Μπου­ρου­σά­γκα ο οποί­ος θα δια­μορ­φώ­σει το τελι­κό 3–2

Maradona7

5. Το Νταμπλ με τη Νάπολι το 1987

Στις πρώ­τες δύο σεζόν του «Ντιε­γκί­το» στον ιτα­λι­κό νότο, η Νάπο­λι είχε τερ­μα­τί­σει 8η και 3η στο σκου­ντέ­το, ενώ δεν είχε προ­χω­ρή­σει πέραν της φάσης των «16» του κυπέλ­λου. «Φρέ­σκος» από τον θρί­αμ­βο με την εθνι­κή Αργε­ντι­νής, ο Μαρα­ντό­να οδή­γη­σε την ομά­δα του σε εκπλη­κτι­κή πορεία που ολο­κλη­ρώ­θη­κε με την κατά­κτη­ση του νταμπλ και φυσι­κά απο­τε­λεί την κορυ­φαία στιγ­μή στην Ιστο­ρία του συλ­λό­γου. Ήταν άλλω­στε το πρώ­το πρω­τά­θλη­μα για τους «παρ­τε­νο­πέι».

maradona8

6. Νάπολι-Γιουβέντους 3–0, 1989 Κύπελλο UEFA

Επί Μαρα­ντό­να η Νάπο­λι κατέ­κτη­σε και τον μονα­δι­κό ευρω­παϊ­κό της τίτλο, το κύπελ­λο UEFA του 1989. Όμως ο πιο εμβλη­μα­τι­κός αγώ­νας δεν ήταν ο τελι­κός με τη Στουτ­γκάρ­δη (με διαι­τη­τή τον Μάκη Γερ­μα­νά­κο), αλλά ο προη­μι­τε­λι­κός με την «μιση­τή» Γιου­βέ­ντους. Το 2–0 υπέρ των «μπιαν­κο­νέ­ρι» στο Τορί­νο δεν άφη­νε πολ­λά περι­θώ­ρια ελπί­δας. Όμως ο Μαρα­ντό­να με πέναλ­τι και ο Καρ­νε­βά­λε έστει­λαν τη ρεβάνς στην παρά­τα­ση. Εκεί, στο κατά­με­στο Σαν Πάο­λο, ο Αλε­σά­ντρο Ρένι­κα με κεφα­λιά στο 119΄ υπέ­γρα­ψε τη συγκλο­νι­στι­κή πρόκριση

maradona9

7. Το ζέσταμα υπό το ρυθμό του Live is Life

Είναι 19 Απρι­λί­ου 1989 και η Μπά­γερν υπο­δέ­χε­ται τη Νάπο­λι στο «Ολύ­μπια­στα­ντιον» του Μονά­χου. Από τα μεγά­φω­να ακού­γε­ται μια η all time classic επι­τυ­χία των Opus, «Live is Life» και Νο1 hit της Ευρώ­πης για το 1985. Ο Μαρα­ντό­να δίνει μια μονα­δι­κή παρά­στα­ση στο ζέστα­μα, χορεύ­ο­ντας και κάνο­ντας κολ­πά­κια με τη μπά­λα. Δύο δεκα­ε­τί­ες αργό­τε­ρα, το Youtube θα κάνει γνω­στή παγκο­σμί­ως τη μαγεία, που τότε έζη­σαν μόνο όσοι βρί­σκο­νταν στο γήπε­δο. Για την ιστο­ρία, το ματς έλη­ξε 2–2 και η Νάπο­λι προ­κρί­θη­κε καθώς είχε επι­κρα­τή­σει 2–0 στο «Σαν Πάολο»

8. Το δεύτερο πρωτάθλημα με τη Νάπολι, 1990

Τα πράγ­μα­τα έχουν… ζορί­σει πολύ και το ιτα­λι­κό είναι με δια­φο­ρά το δυσκο­λό­τε­ρο πρω­τά­θλη­μα της Ευρώ­πης, συγκε­ντρώ­νο­ντας σχε­δόν όλους τους σού­περ σταρ του πλα­νή­τη. Η Μίλαν είχε τους Ολλαν­δούς (Φαν Μπά­στεν, Γκού­λιτ, Ράι­κα­αρντ), η Ίντερ τους Γερ­μα­νούς (Ματέ­ους, Κλίν­σμαν, Μπρέ­με), η Ρόμα τον Φέλερ, η Φιο­ρε­ντί­να τον Μπά­τζιο, η Γιου­βέ­ντους ήταν πάντα… Γιου­βέ­ντους. Αυτή τη φορά ο Μαρα­ντό­να καλεί­ται να υπερ­βά­λει εαυ­τόν και θα τα κατα­φέ­ρει. Με 16 γκολ θα είναι πρώ­τος σκό­ρερ της Νάπο­λι και τρί­τος στη Serie A (πίσω από Φαν Μπά­στεν και Μπά­τζιο) και θα οδη­γή­σει τους «παρ­τε­νο­πέι» στη δόξα σε μια από τις πιο συναρ­πα­στι­κές και αγω­νιώ­δεις σεζόν. Πρώ­τη η Νάπο­λι με 51 βαθ­μούς, δεύ­τε­ρη η πρω­τα­θλή­τρια Ευρώ­πης Μίλαν με 49, τρίτη(ισόβαθμη με την Ίντερ) η κάτο­χος του νική­τρια του κυπέλ­λου UEFA, Γιου­βέ­ντους, πέμ­πτη η κάτο­χος του κυπέλ­λου Κυπελ­λού­χων, Σαμπντόρια!

maradona11

9. Βραζιλία-Αργεντινή 1–0, 1990

maradona12Λίγες εβδο­μά­δες μετά την κατά­κτη­ση του σκου­ντέ­το, ο Μαρα­ντό­να στο­χεύ­ει στο «back to back» με την εθνι­κή Αργε­ντι­νής στο Παγκό­σμιο Κύπελ­λο της Ιτα­λί­ας. Με συμπαί­κτες στην πλειο­ψη­φία τους μετριό­τη­τες, θα φτά­σει έως τον τελι­κό όπου θα ηττη­θεί (με πέναλ­τι «φάντα­σμα») 1–0 από τη Δυτι­κή Γερ­μα­νία. Στην πορεία αυτή η Αργε­ντι­νή απέ­κλει­σε τη μεγά­λη της αντί­πα­λο, Βρα­ζι­λία με 1–0 στη Φάση των «16» και σκό­ρερ τον Κλα­ού­ντιο Κανί­για μετά από μαγι­κή ατο­μι­κή προ­σπά­θεια και ασίστ του Μαραντόνα.

10. Αργεντινή-Ελλάδα 4–0, 1994

Η τελευ­ταία μεγά­λη στιγ­μή του «Χρυ­σού Παι­διού» έλα­χε να συμπέ­σει με το «βάπτι­σμα του πυρός» της εθνι­κής μας ομά­δας σε τελι­κή φάση Παγκο­σμί­ου Κυπέλ­λου. Στις 21 Ιου­νί­ου 1994 στο «Φόξ­μπο­ρο». Με μία ενδε­κά­δα από σού­περ σταρ η Αργε­ντι­νή μπο­ρού­σε εύκο­λα να κατα­κτή­σει τον τίτλο, αν δεν συγκλο­νι­ζό­ταν από το περι­στα­τι­κό με τον Μαρα­ντό­να που βρέ­θη­κε θετι­κός σε ντό­πινγκ κοντρόλ και εκδιώ­χθη­κε, πριν από τους νοκ άουτ αγώ­νες. Όμως πρό­λα­βε να βάλει την «υπο­γρα­φή» του με τον φοβε­ρό πανη­γυ­ρι­σμό του στο γκολ ενα­ντί­ον της Ελλά­δας. Το ματς ολο­κλη­ρώ­θη­κε με σκορ 4–0 και χατ τρικ του Γκα­μπριέλ Μπα­τι­στού­τα, ανα­γκά­ζο­ντας όλον τον πλα­νή­τη να χαρα­κτη­ρί­σει μεγά­λο φαβο­ρί την «Αλμπι­σε­λέ­στε». Ήταν τόσο επι­βλη­τι­κή η παρου­σία του «Ντιε­γκί­το» όμως, που όταν απο­βλή­θη­κε από τη διορ­γά­νω­ση, «λύγι­σαν» παί­κτες με πολύ ισχυ­ρή προ­σω­πι­κό­τη­τα που απο­τε­λού­σαν εκεί­νη την ομά­δα, όπως ο Μπα­τι­στού­τα, ο Σιμε­ό­νε, ο Ρεδό­ντο, ο Σεν­σί­νι, ο Κανίγια…

maradona14

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο