Εννιά χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται από την έναρ­ξη του πολέ­μου στη Συρία, που έχει προ­κα­λέ­σει χιλιά­δες νεκρούς, ακό­μα περισ­σό­τε­ρους σακα­τε­μέ­νους, ανε­κτί­μη­τες κατα­στρο­φές και το μεγα­λύ­τε­ρο προ­σφυ­γι­κό κύμα μετά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλεμο.

Στον καται­γι­σμό των σημε­ρι­νών εξε­λί­ξε­ων και των αντα­γω­νι­σμών για την «επό­με­νη μέρα», κανείς δεν πρέ­πει να ξεχνά­ει ότι το φιτί­λι του πολέ­μου στη Συρία άνα­ψε το 2011 με τη λεγό­με­νη «Αρα­βι­κή Ανοι­ξη», που υπο­δαύ­λι­σαν ΗΠΑ και ΕΕ σε χώρες της Βόρειας Αφρι­κής και της Μέσης Ανα­το­λής, προ­ω­θώ­ντας ένα συνο­λι­κό­τε­ρο σχέ­διο υπο­νό­μευ­σης κυβερ­νή­σε­ων και καθε­στώ­των της περιο­χής για να δια­σφα­λί­σουν τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα και να περιο­ρί­σουν την επιρ­ροή των αντα­γω­νι­στών τους, κυρί­ως της Ρωσί­ας και της Κίνας.

Μέσα σε λίγους μήνες από την έναρ­ξη των αντι­κυ­βερ­νη­τι­κών δια­δη­λώ­σε­ων στη Συρία, που προ­βάλ­λο­νταν ως «αγώ­νας για τη δημο­κρα­τία και την ελευ­θε­ρία», όπως προη­γου­μέ­νως στην Αίγυ­πτο, στη Λιβύη, στην Τυνη­σία και αλλού, η αντι­πα­ρά­θε­ση με την κυβέρ­νη­ση Ασαντ πήρε ένο­πλη μορ­φή, από τμή­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης που χρη­μα­το­δό­τη­σαν και στή­ρι­ξαν οι ΗΠΑ, πετρε­λαιο­μο­ναρ­χί­ες του Κόλ­που και κρά­τη της ΕΕ.

Πολι­τι­κή έκφρα­ση αυτής της κίνη­σης για την ανα­τρο­πή της κυβέρ­νη­σης Ασαντ ήταν το «Συρια­κό Εθνι­κό Συμ­βού­λιο», που ιδρύ­θη­κε στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη τον Οκτώ­βρη του 2011 και μέσα σε λίγο διά­στη­μα ανα­γνω­ρί­στη­κε από τις ΗΠΑ, την Τουρ­κία, τη Βρε­τα­νία, τη Γαλ­λία, τη Σαου­δι­κή Αρα­βία και άλλα κρά­τη ως νόμι­μος εκπρό­σω­πος της Συρί­ας.

Την ίδια περί­ο­δο, η Σαου­δι­κή Αρα­βία και οι χώρες του Κόλ­που ανα­κοί­νω­σαν τη στή­ρι­ξη και την οικο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση του «Ελεύ­θε­ρου Συρια­κού Στρα­τού», που μαζί με άλλες στρα­τιω­τι­κές και παρα­στρα­τιω­τι­κές ομά­δες απο­τέ­λε­σε την «αιχ­μή του δόρα­τος» στη λεγό­με­νη «συρια­κή επα­νά­στα­ση», όπως ονο­μά­στη­κε η ανοι­χτή ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση, με πρω­τερ­γά­τη τις ΗΠΑ, στη Συρία.

Τα αντα­γω­νι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στο μέτω­πο της αντι­πο­λί­τευ­σης και η προ­σω­ρι­νή στρα­τιω­τι­κή επι­κρά­τη­ση της κυβέρ­νη­σης Ασαντ έφε­ραν στο προ­σκή­νιο το «Ισλα­μι­κό Κρά­τος». Οι στε­νές σχέ­σεις των ΗΠΑ αλλά και της Τουρ­κί­ας με τη δολο­φο­νι­κή αυτή μηχα­νή, που έδρα­σε σε Ιράκ και Συρία, είναι κατα­γε­γραμ­μέ­νες και αδιαμφισβήτητες.

Η ενερ­γό­τε­ρη εμπλο­κή της Ρωσί­ας, με πρό­σκλη­ση του Άσαντ, στις στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις και η ανα­βάθ­μι­ση των Κούρ­δων της Βόρειας Συρί­ας στο σχε­δια­σμό των ΗΠΑ τάρα­ξαν τις ισορ­ρο­πί­ες και προ­κά­λε­σαν ανα­δια­τά­ξεις στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά στρα­τό­πε­δα, με κυριό­τε­ρη τη συνερ­γα­σία της Τουρ­κί­ας με τη Ρωσία και το Ιράν.

Η εξέ­λι­ξη αυτή προ­κά­λε­σε την ενερ­γό­τε­ρη εμπλο­κή του ΝΑΤΟ στον πόλε­μο της Συρί­ας, χωρίς να έχουν όλα τα μέλη του την ίδια στά­ση απέ­να­ντι στη Ρωσία ή τα συμ­φέ­ρο­ντά τους να ταυ­τί­ζο­νται από­λυ­τα με αυτά των ΗΠΑ.

Τελι­κά, η στρα­τιω­τι­κή ήττα του «Ισλα­μι­κού Κρά­τους» έθε­σε στο τρα­πέ­ζι το ζήτη­μα της «επό­με­νης μέρας» και όξυ­νε παρα­πέ­ρα τους αντα­γω­νι­σμούς, καθώς η Ρωσία ισχυ­ρο­ποί­η­σε το ρόλο της στην περιο­χή και ταυ­τό­χρο­να μπή­κε «σφή­να» στις σχέ­σεις της Τουρ­κί­ας με ΗΠΑ — ΝΑΤΟ.

Είναι επο­μέ­νως φανε­ρό ότι το πραγ­μα­τι­κό υπό­βα­θρο του πολέ­μου στη Συρία ήταν και παρα­μέ­νει η προ­σπά­θεια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ να ανα­κό­ψουν την αυξα­νό­με­νη επιρ­ροή της Ρωσί­ας και της Κίνας στην περιο­χή, στο πλαί­σιο του ιμπε­ρια­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σμού για τον δια­μοι­ρα­σμό σφαι­ρών επιρ­ρο­ής, πηγών και δρό­μων Ενέρ­γειας. Γι’ αυτό σχε­δί­α­σαν και οργά­νω­σαν την ανοι­χτή επέμ­βα­ση, με το μαν­δύα του «εκδη­μο­κρα­τι­σμού» και με ερεί­σμα­τα σε αστι­κές δυνά­μεις της Συρί­ας που είχαν συμ­φέ­ρον από μια τέτοια εξέλιξη.

Αυτόν τον βρώ­μι­κο σχε­δια­σμό, που στρέ­φε­ται ενά­ντια στο δικαί­ω­μα κάθε λαού να επι­λέ­γει ο ίδιος την κυβέρ­νη­ση και το καθε­στώς της χώρας του, να ορί­ζει ο ίδιος το μέλ­λον του, συνέ­δρα­μαν όλες οι ελλη­νι­κές αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, ανά­με­σά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποί­ος εκθεί­α­ζε την «αρα­βι­κή άνοι­ξη» και μιλού­σε για «επα­νά­στα­ση», θολώ­νο­ντας τη «μεγά­λη εικό­να» των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δί­ων και ανταγωνισμών.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητικές θέσεις διέθεσαν στο ΝΑΤΟ υποδομές στη χώρα μας για στρατιωτικές επιχειρήσεις σε βάρος του συριακού λαού.

Σήμερα, εννιά χρόνια μετά, η εικόνα αυτή προβάλλει πιο καθαρά και επιβάλλει να δυναμώσει η πάλη του λαού ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την απεμπλοκή της χώρας από τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που βάζουν μπουρλότο στη γειτονιά μας και καθιστούν το λαό μαγνήτη κινδύνων.

|> πηγή <| (Ριζο­σπά­στης)