Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

“Ούλοι εμείς εφέντη” — ηρωική πορεία των ανταρτών της Νικαριάς

Πρό­κει­ται για ται­νία που βασί­στη­κε σε πραγ­μα­τι­κή ιστορία
(1949 — 1955):
Η πορεία της οκτα­με­λούς ομά­δας ανταρ­τών του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας στην Ικα­ρία.

Για να προ­στα­τευ­θούν από την αυθαι­ρε­σία της χωρο­φυ­λα­κής και του στρα­τού οι οργα­νω­μέ­νοι κομ­μου­νι­στές Ικα­ριώ­τες και οι συμπα­θού­ντες συμπα­τριώ­τες τους φτιά­χνουν κατα­φύ­για στα βουνά.
Το κοι­νό αίσθη­μα στο νησί δια­γρά­φε­ται σαφώς να υπο­στη­ρί­ζει τους αντάρ­τες. Κι αυτοί, εξα­κο­λου­θούν να παρα­μέ­νουν κρυμ­μέ­νοι, να αρνού­νται την παρά­δο­ση ενώ προ­σπα­θούν να συνε­χί­σουν τον αγώ­να τους.
Επι­βί­ω­σαν για 6 χρό­νια λόγω της στή­ρι­ξης του τοπι­κού πλη­θυ­σμού. Άλλοι άφη­ναν τα ζώα τους αμο­λη­τά για να τα βρουν και να τα αρμέ­ξουν οι αντάρ­τες, άλλοι έκρυ­βαν φαγη­τά και προ­μή­θειες σε κρυ­ψώ­νες για να τα βρουν, κλπ
Στό­χος των χωρο­φυ­λά­κων δεν ήταν μόνο οι αντάρ­τες, αλλά και ο τοπι­κός πλη­θυ­σμός, για­τί ήξε­ραν ότι τους βοήθαγαν.
Τελι­κά μετά από 6 χρό­νια οι αντάρ­τες κατά­φε­ραν να δια­φύ­γουν με καΐ­κι  στις σοσια­λι­στι­κές χώρες.

Το «Ατέ­χνως» έχει παρου­σιά­σει διε­ξο­δι­κά ηρω­ι­κή πορεία των «8 της Νικα­ριάς» (Βλ «Ο Αντώ­νης Καλα­μπό­γιας της Νικα­ριάς Παρά­δειγ­μα ακα­τά­βλη­του κομ­μου­νι­στή» & «Τιμή και δόξα στους αλύ­γι­στους της ταξι­κής πάλης»

ℹ️  Ο τίτλος της ται­νί­ας “Ούλοι εμείς εφέ­ντη”, έρχε­ται από την περί­ο­δο της τουρ­κο­κρα­τί­ας, όταν δύο χωρι­κοί σκό­τω­σαν Τούρ­κο και στις ανα­κρί­σεις που έγι­ναν μετά, όλος ο πλη­θυ­σμός απα­ντού­σε στο ερώ­τη­μα ποιός τον σκό­τω­σε, με τη συγκε­κρι­μέ­νη φράση.Νικαριά Κόκκινος βράχος

Το σενά­ριο συνυ­πο­γρά­φουν οι Βασί­λης Χατζη­βα­σι­λεί­ου και Λεω­νί­δας Βαρ­δα­ρός, τη φωτο­γρα­φία επι­με­λή­θη­κε ο Γιάν­νης Βαλε­ράς και τα σκη­νι­κά — κοστού­μια ο Τάσος Διακομανώλης.
Στην ται­νία εκτός από τους κατοί­κους του νησιού παί­ζουν και εξή­ντα περί­που ηθο­ποιοί. Μετα­ξύ αυτών οι Β. Κολο­βός, Π. Μου­στά­κης, Α. Ουδι­νώ­της, Γ. Τσι­κής, Τ. Χρυ­σού­λης, Ρ. Αξε­λός, Γ. Καλα­τζό­που­λος, Α. Βαρού­χας, Κ. Καρα­γιάν­νη, Φ. Μελε­τέα, Σ. Γού­της, Δ. Γεν­νη­μα­τάς, Θ. Γράμ­ψας, Γ. Ζιό­βας κ.ά.Λεωνίδας Βαρδαρός

Ανα­πα­ρα­στα­τι­κή και ταυ­τό­χρο­να κρι­τι­κή ματιά στην Ιστο­ρία και τη συν­θε­τό­τη­τα των πραγ­μά­των της περιό­δου μετά την λήξη του Εμφύ­λιου επι­χει­ρεί ο Βαρ­δα­ρός, μέσα από μια μικρή ομά­δα ανταρ­τών στην Ικα­ρία, οι οποί­οι ερμή­νευ­σαν την κομ­μα­τι­κή από­φα­ση για «τα όπλα παρά πόδα» με γνώ­μο­να τις δικές τους πεποι­θή­σεις, κατα­βο­λές και ανάγκες.

Τιμή και δόξα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης

Βέβαια διε­ρω­τά­ται κανείς πώς αλλιώς θα μπο­ρού­σαν να είχαν ερμη­νεύ­σει την κομ­μα­τι­κή γραμ­μή μετά από την σκηνή/κλειδί της ται­νί­ας, τη δολο­φο­νία εν ψυχρώ και πισώ­πλα­τα από τους χωρο­φύ­λα­κες, μέρα μεση­μέ­ρι στην κεντρι­κή πλα­τεία, του δια­φω­νού­ντα άνδρα που βγή­κε από το καφενείο;
Για­τί αυτή η οπτι­κο­ποι­η­μέ­νη από­λυ­τη αυθαι­ρε­σία του αστι­κού κρά­τους εκφρά­ζει την ουσία της ιστο­ρι­κής αλή­θειας και συνι­στά την ξεκά­θα­ρη απά­ντη­ση στο για­τί μπή­κε η ομά­δα των ανταρ­τών στην περι­πέ­τεια που διήρ­κη­σε του­λά­χι­στον έξι χρόνια.9 της Νικαριάς «9 του κόκκινου βράχου»

Ο Βαρ­δα­ρός κατα­πιά­νε­ται με ένα μεγά­λο θέμα κι επι­χει­ρεί να το απο­δώ­σει σαν τοι­χο­γρα­φία μιας ολό­κλη­ρης περιό­δου με φόντο το φυσι­κό τοπίο του νησιού που με τον δικό του τρό­πο συμ­βάλ­λει στην ανά­πτυ­ξη της πλο­κής και λει­τουρ­γεί σαν προ­στα­τευ­τι­κή ασπί­δα των ανταρτών.
Δομι­κά στοι­χεία η συλ­λο­γι­κό­τη­τα, η λαϊ­κό­τη­τα και η αλλη­λεγ­γύη, πλημ­μυ­ρί­ζουν την ται­νία υπο­δειγ­μα­τι­κά, παρα­πέ­μπο­ντας στον τοπι­κό θρύ­λο της φρά­σης του τίτλου.
Φυσι­κά θα μπο­ρού­σε — και θα έπρε­πε — να είναι πολύ πιο δου­λε­μέ­νη, ιδιαί­τε­ρα στη γρα­φή της και να είχε απο­φύ­γει κάποιες κορό­νες στιγ­μιαί­ας υπέρ­με­τρης θεα­τρι­κό­τη­τας και κάποιους δύσκαμ­πτους δια­λό­γους. Πάντως όσοι δεν την είδαν αξί­ζει να την δουν!

Λεωνίδας ΒαρδαρόςΛεωνίδας Βαρδαρός

Γεν­νή­θη­κε στην Ικα­ρία το 1950 και σπού­δα­σε θέα­τρο και κινη­μα­το­γρά­φο στην Αθή­να –έκα­νε ται­νί­ες μεγά­λου & μικρού μήκους καθώς και ντοκιμαντέρ,μεταξύ αυτών –εκτός από το «ούλοι εμείς, εφέντη»

  • Ο χαφιές
  • Ικα­ρια: Η επα­νά­στα­ση της 17ης Ιου­λί­ου 1912 και η επί­δρα­σή της στις τύχες του αιγαίου
  • «Ο Αντι­φα­σι­στι­κός Αγώ­νας στη Μέση Ανατολή»
  • «Ludlow, οι Έλλη­νες στους Πολέ­μους του Άνθρακα»

Έχει συνερ­γα­στεί ως ηθο­ποιός με διά­φο­ρες πρω­το­πο­ρια­κές θεα­τρι­κές ομά­δες όπως και με ημι­κρα­τι­κά, δημο­τι­κά, και κρα­τι­κά θέατρα.
Έχει σκη­νο­θε­τή­σει για την τηλε­ό­ρα­ση ΕΤ1 και ΕΤ2 πολι­τι­στι­κά και ιστο­ρι­κά ντο­κι­μα­ντέρ σχε­τι­κά με εθνι­κά και κοι­νω­νι­κά κινή­μα­τα στο Αιγαίο, καθώς και μια σει­ρά ημί­ω­ρων πολι­τι­στι­κών ται­νιών για παιδιά.

🔺 Δεί­τε και Ο ΔΣΕ στην Ικαρία

Ludlow οι Έλληνες στους πολέμους του Άνθρακα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο