«Ο Αστερίξ και ο Υπεριταλικός» ή ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ εναντίον Κοροναϊού…

Παρου­σιά­ζει ο Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //

Στο τεύ­χος της αγα­πη­μέ­νης, εμβλη­μα­τι­κής και ιστο­ρι­κής κόμικ σει­ράς του Αστε­ρίξ με τίτλο «Ο Αστε­ρίξ και ο Υπε­ρι­τα­λι­κός» που κυκλο­φό­ρη­σε στη Γαλ­λία το 2017 και στα ελλη­νι­κά την επό­με­νη χρο­νιά από τις εξαι­ρε­τι­κές εκδό­σεις Μαμούθ Comix έχου­με μια, ως συνή­θως, δια­σκε­δα­στι­κή ιστο­ρία που περι­λαμ­βά­νει μια αδυ­σώ­πη­τη και μέχρι τελι­κής πτώ­σε­ως αρμα­το­δρο­μία, που δια­σχί­ζει ολό­κλη­ρη την Ιτα­λία καθώς οι δύο ήρω­ες μας από το θρυ­λι­κό, γαλα­τι­κό χωριό συμ­με­τέ­χουν στο μεγά­λο γκραν πρι που διορ­γα­νώ­νει ο Ιού­λιος Καί­σα­ρας και μετα­ξύ άλλων έχουν να αντι­με­τω­πί­σουν τον μυστη­ριώ­δη μασκο­φό­ρο αρμα­το­δρό­μο Κορο­ναϊό (Coronavirus)!

Είναι μια ιστο­ρία όπου κυριαρ­χούν παρά­ξε­νοι ηνί­ο­χοι από κάθε γωνιά της Αυτο­κρα­το­ρί­ας (Βενε­τοί, Ετρού­σκοι, ‘Ελλη­νες, Λου­ζι­τα­νοί, Γότ­θοι, Αιγύ­πτιοι), πανέ­μορ­φα τοπία, εδέ­σμα­τα που γαρ­γα­λά­νε τις αισθή­σεις, η κλα­σι­κή πεί­να του Οβε­λίξ και πάνω απ’ όλα, δια­σκε­δα­στι­κές κόντρες των αγα­πη­μέ­νων μας Γαλα­τών με Ρωμαί­ους και με όλες τις φυλές του τότε γνω­στού κόσμου.

Δια­βά­ζου­με στην σχε­τι­κή περί­λη­ψη της  ιστορίας:

«Βρι­σκό­μα­στε στο 50 π.Χ. όπου όλη η Ρωμαϊ­κή Αυτο­κρα­το­ρία δια­σχί­ζε­ται από δρό­μους και λεω­φό­ρους που εκτός από το αγα­θό της μετα­κί­νη­σης τώρα προ­σφέ­ρουν και την υπέρ­τα­τη τέρ­ψη του μηχα­νο­κί­νη­του αγώ­να. Και τι πιο κατάλ­λη­λο για να ανα­δεί­ξει τον λαμπρό πολι­τι­σμό της και τη σοφία του ο Ιού­λιος από έναν αγώ­να με κάρα και άρμα­τα, με οδη­γούς κ.λ.π, οι οποί­οι θα αγω­νι­στούν μεν, ο νικη­τής θα είναι… Ρωμαί­ος δε. Και θα είναι αγώ­νας με όλα τα ευγε­νι­κά γνω­ρί­σμα­τα που όλοι καλά γνω­ρί­ζου­με: σπρω­ξί­μα­τα, παγί­δες, ντο­πα­ρί­σμα­τα, κόλ­πα και νοθεία. Ο Αστε­ρίξ και ο Οβε­λίξ θα κάνουν άνω κάτω τον αγώ­να ιδί­ως όταν ο αντί­πα­λος τους είναι ο ένας και μονα­δι­κός Καίσαρας…».

Πιο συγκε­κρι­μέ­να, την αφορ­μή για την αρμα­το­δρο­μία της περι­πέ­τειας μας την δίνει ένας διε­φθαρ­μέ­νος Συγκλη­τι­κός, υπεύ­θυ­νος για την οδο­ποι­ία, ο οποί­ος για να αφαι­ρέ­σει από πάνω του τις κατη­γο­ρί­ες ότι το οδι­κό δίκτυο έχει τα χάλια του, προ­κη­ρύσ­σει αρμα­το­δρο­μία που θα δια­σχί­σει την Ιτα­λία, ανοι­χτή σε όλους τους λαούς του τότε γνω­στού κόσμου. Ο Καί­σα­ρας, που τον υπο­ψιά­ζε­ται για υπε­ξαί­ρε­ση του ταμεί­ου που αφο­ρά τα έργα οδο­ποι­ΐ­ας, εγκρί­νει το σχέ­διο αλλά βάζει στον Συγκλη­τι­κό τον όρο να προ­σπα­θή­σει πάση θυσία να κερ­δί­σει Ρωμαί­ος την κούρ­σα — αλλιώς, οι συνέ­πειες, δεν θα είναι θετι­κές γι’ αυτόν…

Στο «Ο Αστε­ρίξ και ο Υπε­ρι­τα­λι­κός» ο Ρωμαί­ος αρμα­το­δρό­μος που συνα­γω­νί­ζε­ται τους Γαλά­τες λέγε­ται Κορο­ναϊ­ός (Coronavirus). Ο συνο­δη­γός του λέγε­ται Βάκιλ­λος (Bacillus), κι αυτός είναι ο πραγ­μα­τι­κός κακός της ιστο­ρί­ας. Όταν βγά­ζει ο Κορο­ναϊ­ός τη μάσκα, δηλώ­νει πως λέγε­ται Testus Sterone, κάνο­ντας ένα λογο­παί­γνιο με την τεστο­στε­ρό­νη ‑και βλέ­που­με το πρό­σω­πό του που είναι σχε­δια­σμέ­νο με πρό­τυ­πο τον Γαλ­λο πολυ­νί­κη οδη­γό αγώ­νων Αλέν Προστ!

Πολ­λοί εκ των υστέ­ρων και με αφορ­μή προ­φα­νώς της παν­δη­μία του κορο­ναϊ­ού θυμή­θη­καν… τον προ­φη­τι­κό συσχε­τι­σμό που άθε­λα του, εντε­λώς συμ­πτω­μα­τι­κά και τυχαία, κάνει το συγκε­κρι­μέ­νο κόμικ. Και τον ξανα­θυ­μή­θη­καν με αφορ­μή τον θάνα­το του έτε­ρου συν­δη­μιουρ­γού των αγα­πη­μέ­νων μας ηρώ­ων, Αλμπέρ Ουντερ­ζό από καρ­δια­κή προ­σβο­λή στα 92 του χρό­νια. Χρε­ώ­νο­ντας μάλι­στα ‑και απε­ρί­σκε­πτα- στον Ουντερ­ζό και την δημιουρ­γία της συγκε­κρι­μέ­νης ιστο­ρί­ας. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα την ιστο­ρία, την 37η της σει­ράς, εικο­νο­γρά­φη­σε ο Κον­ράντ Ντι­ντιέ και έγρα­ψε ο Ζαν-Ιβ Φερί οι οποί­οι απο­τε­λούν τους επί­ση­μους συνε­χι­στές της γαλα­τι­κής επο­ποι­ΐ­ας των Γκο­σι­νί-Ουντερ­ζό και κάτω από τις κατευ­θύν­σεις που έχουν χαρά­ξει τις προη­γού­με­νες δεκα­ε­τί­ες. Φυσι­κά, αυτή η ιστο­ρία όπως κι όλες των νέων δημιουρ­γών είχαν την έγκρι­ση του Ουντερ­ζό, που τον Σεπτέμ­βρη του 2011 είχε απο­χω­ρή­σει ορι­στι­κά  από την ενερ­γό δρά­ση. (Είναι ένα ζήτη­μα τι θα γίνει τώρα και πόσο θα επη­ρε­α­στεί η συνέ­χεια των ιστο­ριών με τον θάνα­το του δημιουργού).

(Να σημειω­θεί εδώ ότι μετά τον θάνα­το του Γκο­σι­νί το 1977 την σει­ρά ανέ­λα­βε ο Ουντερ­ζό, όχι πάντα με την ίδια επι­τυ­χία του πρώ­του κύκλου αλλά κατα­φέρ­νο­ντας να κρα­τή­σει ψηλά το… αγω­νι­στι­κό φρό­νη­μα των αγα­πη­μέ­νων μας Γαλατών).

Από αυτή την άπο­ψη η ιστο­ρία δεν στε­ρεί­ται της κλα­σι­κής δρά­σης των περι­πε­τειών του ηρω­ι­κού δίδυ­μου, με τους απα­ραί­τη­τους ‑απο­λαυ­στι­κούς- ανα­χρο­νι­σμούς που απο­τε­λούν και μια δια­κρι­τή αλλά όχι και δια­κρι­τι­κή σάτι­ρα της σύγ­χρο­νης Ιτα­λί­ας ενώ παράλ­λη­λα φέρ­νουν σε επα­φή τους ήρω­ες μας με εμβλη­μα­τι­κά πρό­σω­πα της γεί­το­νος χώρας (Σοφία Λόρεν, Λου­τσιά­νο Παβα­ρό­τι, Σίλ­βιο Μπερ­λου­σκό­νι) κι άλλους ενώ η ίδια η κεντρι­κή ιδέα της αρμα­το­δρο­μί­ας παρα­πέ­μπει στην Formula 1 και στην έδρα της την Μόν­τσα (Μοντί­σια στην ιστο­ρία), αν και ο αγώ­νας θυμί­ζει περισ­σό­τε­ρο το… Ράλι Ακρόπολης.

Η ιστο­ρία θυμί­ζει την περι­πέ­τεια «Ο Γύρος της Γαλα­τί­ας» (2010, ελλη­νι­κή έκδο­ση, Μαμούθ Comix) όπου προ­κει­μέ­νου να κερ­δί­σουν ένα στοί­χη­μα ζωτι­κής σημα­σί­ας, οι ήρω­ες μας θα περά­σουν από τη πάντα μπο­τι­λια­ρι­σμέ­νη Λου­τε­τία, θα μπλέ­ξουν με την “Εξπρές Σέρ­βους”, θα δοκι­μά­ζο­ντας τις περι­βό­η­τες σάχλες του Καμα­ρα­κούμ και τα δυνα­τά κρα­σιά του Ντου­ρο­κορ­τό­ρουμ και δίνο­ντας σε όλους/ες μας την ευκαι­ρία να γνω­ρί­σου­με όλη τη Γαλα­τία (δηλα­δή την σημε­ρι­νή Γαλ­λία) και τις σπε­σια­λι­τέ της κάθε περιο­χής καθώς και μερι­κούς χαρα­κτη­ρι­στι­κούς τύπους καθώς και τους «Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες» (1992, ελλη­νι­κή έκδο­ση, Μαμούθ Comix) όπου ο  δρυί­δης Πανο­ρα­μίξ έχει τη γνώ­μη ότι τα μανι­τά­ρια, μόνον σωτα­ρι­σμέ­να δια­τη­ρούν τη γεύ­ση τους. Οι Ρωμαί­οι έχουν την πεποί­θη­ση ότι ο δικός τους αθλη­τής θα κερ­δί­σει στους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες. Μέχρι την στιγ­μή που το ηθι­κό του πρω­τα­θλη­τή τους, βυθί­ζε­ται στα τάρ­τα­ρα από ένα κοντο­πί­θα­ρο λιγνό και ένα ψηλό με χαμη­λό στή­θος. Με αφορ­μή το γεγο­νός αυτό, οι ήρω­ές μας “το παί­ζουν” Ρωμαί­οι με απώ­τε­ρο σκο­πό να λάβουν μέρος στους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες που γίνο­νται στην Αθήνα…

Έχει αδυ­να­μί­ες η 37η συνέ­χεια των περι­πε­τειών των Αστε­ρίξ κι Οβε­λίξ; Ναι, έχει. Οπωσ­δή­πο­τε όμως είναι μια ιστο­ρία που αξί­ζει να δια­βα­στεί. Ίσως να μην μένει στο μυα­λό όπως οι ιστο­ρί­ες των παπ­πού­δων μας Γκο­σι­νί-Ουντερ­ζό αλλά είναι από­λυ­τα απο­λαυ­στι­κή και διδα­κτι­κή (δια­βά­στε την και θα κατα­λά­βε­τε για­τί) μέχρι την τελευ­ταία σελί­δα και θα έλε­γα ακό­μα ότι υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα οι νέοι δημιουρ­γοί, πατώ­ντας πάνω στους ώμους γιγά­ντων, να κατα­φέ­ρουν ακό­μα περισ­σό­τε­ρα. Ίσως να γίνουν και λίγο πιο τολ­μη­ροί σχε­δια­στι­κά. (Αν και δύσκο­λο για­τί το πρό­τυ­πο έχει ήδη χαρα­κτεί…) Γι’ αυτό λοι­πόν δεν υπάρ­χει και λόγος να παρου­σια­στούν αυτές οι αδυναμίες.

Ανα­ζη­τή­στε λοι­πόν, αυτή την περι­πέ­τεια ‑θα σας κρα­τή­σει ένα όμορ­φο από­γευ­μα μέσα στην καρα­ντί­να του… κορο­ναϊ­ού κι ας ελπί­σου­με ότι και στην δική μας αρμα­το­δρο­μία ενά­ντια στην παν­δη­μία εμείς θα βγού­με νικη­τές… όπως οι αχώ­ρι­στοι φίλοι μας, ο Αστε­ρίξ κι ο Οβελίξ.