Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο καπιταλιστικός «παράδεισος» αποδείχθηκε απάτη: Το 66% των ρώσων νοσταλγούν την Σοβιετική Ένωση

Η βαθιά αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων που ακο­λού­θη­σαν τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης, από την διε­φθαρ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση Γέλ­τσιν μέχρι την σημε­ρι­νή του Βλα­ντι­μίρ Πού­τιν, οδη­γεί ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρους εργα­ζό­με­νους να ανα­λο­γι­στούν τι είχαν και τι έχα­σαν, βλέ­πο­ντας κοι­νω­νι­κές κατα­κτή­σεις δεκα­ε­τιών να δια­λύ­ο­νται, τους μεγά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους να κυριαρ­χούν, τα εισο­δή­μα­τα της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας να μειώ­νο­νται. Τελι­κά, απο­δει­κνύ­ε­ται στην πρά­ξη ότι ο καπι­τα­λι­στι­κός παρά­δει­σος που τους έτα­ζαν ήταν μια απάτη. 

Έτσι, η νοσταλ­γία για την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση αυξά­νε­ται το τελευ­ταίο διά­στη­μα, όπως έδει­ξε δημο­σκό­πη­ση που διε­νήρ­γη­σε το ανε­ξάρ­τη­το ερευ­νη­τι­κό κέντρο Levada-Centr, η οποία δια­πί­στω­σε ότι το ποσο­στό των Ρώσων που λυπού­νται για την διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, φθά­νει σήμε­ρα το 66%, και είναι το μεγα­λύ­τε­ρο που κατα­γρά­φη­κε την τελευ­ταία δεκα­ε­τία. Το 2017 το ποσο­στό των Ρώσων που εξέ­φρα­ζαν την λύπη τους για την διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης έφθα­νε το 58% , ενώ επί δέκα συνε­χή χρό­νια δεν είχε υπερ­βεί το 61%. Το μεγα­λύ­τε­ρο ρεκόρ είχε κατα­γρα­φεί το 2000, όταν το 75% των Ρώσων εξέ­φρα­ζε την λύπη του για την διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης. Ήταν ακρι­βώς η χρο­νιά που ανε­λάμ­βα­νε τα ηνία της εξου­σί­ας ο Βλα­ντί­μιρ Πούτιν.

Η πρό­σφα­τη αυτή δημο­σκό­πη­ση του Levada-Centr έδει­ξε επί­σης ότι το 60% των Ρώσων, πιστεύ­ουν ότι η διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης θα μπο­ρού­σε να είχε απο­φευ­χθεί (αυτό το ποσο­στό είναι το μεγα­λύ­τε­ρο των τελευ­ταί­ων 13 ετών). Αξί­ζει βέβαια να σημειω­θεί ότι η πλειο­ψη­φία αυτών που νοσταλ­γούν την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση είναι άτο­μα ηλι­κί­ας 55 ετών και άνω, παρό­τι τα τελευ­ταία δύο χρό­νια αυξά­νο­νται αυτού του τύπου οι δια­θέ­σεις και μετα­ξύ των νέων ηλι­κί­ας 18–24 ετών.

Οι βασι­κοί λόγοι που εκτρέ­φουν αυτή την νοσταλ­γία, την έλλει­ψη της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης που νοιώ­θουν οι ρώσοι, είναι όπως πιστεύ­ει το 52% η κατα­στρο­φή του ενιαί­ου οικο­νο­μι­κού συστή­μα­τος, η απώ­λεια τους αισθή­μα­τος ότι είναι πολί­τες μιας μεγά­λης δύνα­μης (36%) και η αύξη­ση της αμοι­βαί­ας δυσπι­στί­ας και της σκλη­ρό­τη­τας που επι­κρα­τεί στην κοι­νω­νία (31%) .

Η τάση της αυξα­νό­με­νης νοσταλ­γί­ας για την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση είναι όλο και πιο αισθη­τή, δηλώ­νει η κοι­νω­νιο­λό­γος Καρί­να Πιπία του Levada-Centr, η οποία επι­ση­μαί­νει ότι αφορ­μή για την ενί­σχυ­ση αυτών των δια­θέ­σε­ων, υπήρ­ξε η μεταρ­ρύθ­μι­ση του συντα­ξιο­δο­τι­κού συστή­μα­τος, που ανα­κοί­νω­σε πέρυ­σι η ρωσι­κή κυβέρ­νη­ση και η οποία προ­βλέ­πει την αύξη­ση των ορί­ων συνταξιοδότησης. 

Ο πολι­τειο­λό­γος Αλε­ξέι Μακάρ­κιν, δηλώ­νει ότι όταν δια­λύ­θη­κε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, πίστευαν ότι η οικο­νο­μία θα έπαι­ζε με την μία ή την άλλη μορ­φή σημα­ντι­κό ρόλο στην ανα­συ­γκρό­τη­ση της, γι αυτό και αντι­με­τώ­πι­ζαν την διά­λυ­ση της με ηρε­μία, «αλλά τώρα έχουν πει­σθεί ότι αυτό δεν θα συμ­βεί». Ο Μακάρ­κιν εντο­πί­ζει δύο παρά­γο­ντες, που συνέ­βαλ­λαν στην ενί­σχυ­ση των νοσταλ­γι­κών δια­θέ­σε­ων για την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και των συναι­σθη­μά­των λύπης για την διά­λυ­ση της. «Αρχι­κά υπήρ­ξε η αίσθη­ση ότι οι δια­μαρ­τυ­ρί­ες στην πλα­τεία Μαϊ­ντάν είναι ένα προ­σω­ρι­νό φαι­νό­με­νο, μετά εμφα­νί­σθη­καν τα γεγο­νό­τα της Νοβο­ρω­σί­ας (ανα­το­λι­κή Ουκρα­νία), αλλά τώρα έχουν αντι­λη­φθεί ότι η Ουκρα­νία δεν θα επι­στρέ­ψει και αφού δεν θα επι­τρέ­ψει, δεν θα υπάρ­ξει επι­στρο­φή και για τα υπό­λοι­πα. Όλα αυτά εκτρέ­φουν τις νοσταλ­γι­κές δια­θέ­σεις για την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Ο δεύ­τε­ρος παρά­γο­ντας εμφα­νί­στη­κε φέτος. Εξαι­τί­ας τη μεταρ­ρύθ­μι­σης στο συντα­ξιο­δο­τι­κό, ο κόσμος άρχι­σε και πάλι να εξι­δα­νι­κεύ­ει την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση όπου έβγαι­ναν νωρίς σε σύντα­ξη και με τα λεφτά εκεί­να μπο­ρού­σαν κάπως να ζήσουν». Η μεταρ­ρύθ­μι­ση του συντα­ξιο­δο­τι­κού συστή­μα­τος δεν ήταν τόσο ένα σοκ για τον κόσμο, όσο μια ένδει­ξη απο­σύν­θε­σης του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, με το οποίο συν­δέ­ε­ται η ύπαρ­ξη της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, επι­ση­μαί­νει ο Μακάρκιν.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο