Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Μεγάλος Περίπατος

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //

Όλα τα είχε η Μαριο­ρή, μόνο ο φερε­τζές της έλλειπε.

Αυτήν την επο­χή υπάρ­χουν στην χώρα τόσο μεγά­λα και σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα (να μην τα περι­γρά­ψω ένα-ένα) και μόνο ο «Μεγά­λος περί­πα­τος» μας μάρανε!!

Να δού­με τα πράγ­μα­τα πιο αναλυτικά.

Στον κόμ­βο του Συντάγ­μα­τος με κατεύ­θυν­ση την Ομό­νοια, υπάρ­χει ΜΟΝΑΧΑ ένας και μονα­δι­κός δρό­μος. Η Πανεπιστημίου.

Στον κόμ­βο αυτόν (μπρο­στά στην Μεγά­λη Βρε­τα­νία) συνω­στί­ζο­νται καθη­με­ρι­νά χιλιά­δες αμά­ξια με κατεύ­θυν­ση την Ομόνοια.

Όλη η Νότια Αθή­να (Γλυ­φά­δα-Άλι­μος-Παλαιό Φάλη­ρο-Αμφι­θέα-Νέα Σμύρ­νη-Καλ­λι­θέα) μέσω της Λεω­φό­ρου Συγ­γρού αντα­μώ­νου­νε εκεί.

Από Ανα­το­λι­κή Αθή­να και Λεω­φό­ρο Βου­λιαγ­μέ­νης (Ζωγρά­φου-Βύρω­νας-Παγκρά­τι). Από Βόρεια Αθή­να (Αμπε­λό­κη­ποι-Μαρού­σι-Κηφι­σιά-Χαλάν­δρι-Αγία Παρασκευή-Χολαργός-Παπάγου).

Και μόνο η Δυτι­κή Αθή­να την γλίτωσε.

Όλα λοι­πόν αυτά τα αυτο­κί­νη­τα και οι μοτο­συ­κλέ­τες συγκε­ντρώ­νο­νται εκεί (κόμ­βος Συντάγ­μα­τος) και άντε τώρα να περά­σεις το κομφούζιο!!

Και νσου ο «Μεγά­λος Περί­πα­τος», να κάνει τα πράγ­μα­τα πολύ χει­ρό­τε­ρα. Δεν ξέρω ποιων θαυ­μα­το­ποιών τα μυα­λά σκαρ­φί­ζο­νται όλα αυτά.

Σαν μεγά­λο επι­χεί­ρη­μα ανα­φέ­ρουν, πως αυτά γίνο­νται σχε­δόν σε όλες τις μεγά­λες πόλεις της Ευρώ­πης. Λάθος!

Ας πάρου­με αυτήν την τύχη μια Ευρω­παϊ­κή πρω­τεύ­ου­σα. Το Βου­κου­ρέ­στι. Έχει 5 μεγά­λους και φαρ­δύ­τε­ρους δρό­μους- και όχι μία-από της Πανε­πι­στη­μί­ου. Μπο­ρεί να το εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται όπως θέλει. Μέχρι και χωριό μπο­ρεί να χτί­σει ανά­με­σα τους!

Ας συνε­χί­σου­με λοι­πόν, να δού­με το θέμα πιο κοντά.

Ποιος πεζός θα τολ­μή­σει να κάνει τον περί­πα­το του σε τέτοιες συν­θή­κες, σκό­νη-καυ­σα­έ­ριο-κορ­να­ρί­σμα­τα-καύ­σω­να το καλο­καί­ρι και πλημ­μύ­ρες τον χειμώνα.

Και όσο για τους ποδη­λά­τες και τους πατινέρ…

Τι να πω και τι να γρά­ψω είναι να γελά­σει κανείς…!!!

Κάπο­τε η Μελί­να είχε ένα μεγά­λο όνει­ρο, ένα μεγά­λο σχέ­διο για ένα μεγά­λο πεζόδρομο

Αυτός θα άρχι­ζε από το Πανα­θη­ναϊ­κό Στά­διο-Στή­λες του Ολύ­μπιου Διός-Μακρυ­γιάν­νη-Ηρώ­δου του Αττι­κού-Ακρό­πο­λη-Θησείο-Ερμού-Πει­ραιώς-Γκά­ζι-Κερα­μει­κός. Φυσι­κά αυτό το σχέ­διο-όνει­ρο δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε ποτέ. Ήταν ασύμφορο.

Πώς φαντά­ζο­μαι εγώ έναν τέτοιο περίπατο!

Ένας τερά­στιος, δρο­σε­ρός, χλοοτάπητας.

Υπό το Φίλυ­ρο, τους κηπά­φι­σους και τις Λεύ­κες, συντρο­φιά με το τιτί­βι­σμα των που­λιών και πλάι το κελά­ρυ­σμα ενός πεντα­κά­θα­ρου ρυα­κιού. Αυτός θα είναι περί­πα­τος. Ανα­ψυ­χή, ανα­ζω­ο­γό­νη­ση, διασκέδαση…και όχι ο περί­πα­τος ο περί­πα­τος σε ένα μολυ­σμέ­νο περιβάλλον.

Ζητάω πολ­λά;;;

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο