Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο Γιώργος Ξ. Ματζουράνης, συγγραφέας του βιβλίου «Μας λένε Γκασταρμπάιτερ» 

 Επι­μέ­λεια Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //
 Πέθα­νε το Σάβ­βα­το 26 Αυγού­στου ο δημο­σιο­γρά­φος και συγ­γρα­φέ­ας Γιώρ­γος Ματζου­ρά­νης. Η ΕΣΗΕΑ ανα­φέ­ρει σε σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση ότι:
«Ο Γιώρ­γος Ματζου­ρά­νης γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1931. Σπού­δα­σε στην Πάντειο Σχο­λή και στην Ανώ­τα­τη Σχο­λή Πολι­τι­κής Επι­στή­μης του Μονάχου.
 
Τη δημο­σιο­γρα­φι­κή του στα­διο­δρο­μία άρχι­σε το 1964 στην εφη­με­ρί­δα «Αυγή», ενώ από το 1966 ήταν μόνι­μος αντα­πο­κρι­τής της εφη­με­ρί­δας στην Γερ­μα­νία. Κατά τη διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας υπήρ­ξε αντα­πο­κρι­τής της εφη­με­ρί­δας «Ελεύ­θε­ρη Ελλά­δα» στη Γερ­μα­νία, ενώ είχε συνερ­γα­σί­ες με έντυ­πα και ραδιο­φω­νι­κούς σταθ­μούς της Γερ­μα­νί­ας, της Σου­η­δί­ας, των ΗΠΑ και της Αυστραλίας.
 
Το 1974 επέ­στρε­ψε στην Ελλά­δα και εργά­στη­κε στην «Αυγή» ως πολι­τι­κός και καλ­λι­τε­χνι­κός συντά­κτης, συντά­κτης ύλης και αρχι­συ­ντά­κτης στην «Κυρια­κά­τι­κη Αυγή», ενώ είχε την επι­μέ­λεια των σελί­δων για το βιβλίο, έως τη συντα­ξιο­δό­τη­σή του.
 
Ο Γιώρ­γος Ματζου­ρά­νης πέραν της δημο­σιο­γρα­φι­κής του στα­διο­δρο­μί­ας έγρα­ψε διη­γή­μα­τα, εμπνευ­σμέ­να, κυρί­ως, από τα προ­βλή­μα­τα των μετα­να­στών και ερευ­νη­τι­κές εργα­σί­ες για τις συν­θή­κες της ζωής τους. Ενδει­κτι­κά: «Σημεί­ον Επα­φής» 1964, «Έλλη­νες εργά­τες στη Γερ­μα­νία» 1974, «Uhuru – ελευ­θε­ρία» 1974, «Η μετα­νά­στευ­ση στη Δυτι­κή Ευρώ­πη μετά τον Δεύ­τε­ρο Παγκό­σμιο Πόλε­μο» 1970, «Έλλη­νες εργά­τες στη Γερ­μα­νία» 1974, «Μας λένε Γκα­σταρ­μπάι­τερ» 1977, «Τα παι­διά του Νότου» 1990 και «Ανά­με­σα σε δύο κόσμους» 1995.
 
Ο Γιώρ­γος Ματζου­ρά­νης υπήρ­ξε ένας ευγε­νής, ευαί­σθη­τος και καλ­λιερ­γη­μέ­νος συνά­δελ­φος, ο οποί­ος εργά­στη­κε με αυτα­πάρ­νη­ση, εντι­μό­τη­τα και δίκαιη κρί­ση. Το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο της ΕΣΗΕΑ απο­χαι­ρε­τά τον εκλε­κτό συνά­δελ­φο και συλ­λυ­πεί­ται θερ­μά τους οικεί­ους του.
 
Η κηδεία του Γιώρ­γου Ματζου­ρά­νη θα γίνει αύριο Τρί­τη, 29 Αυγού­στου 2017, στη Σίφ­νο, τον τόπο κατα­γω­γής του.»
~

ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΓΚΑΣΤΑΡΜΠΑΙΤΕΡ

Από το έβδο­μο μέρος του προλόγου:
«Η οικο­νο­μι­κή κρί­ση που ξέσπα­σε από τις αρχές του 1974 και τα μέτρα που πάρ­θη­καν είχαν σοβα­ρές επι­πτώ­σεις στη ζωή των μετα­να­στών. Η εργα­τι­κή τους θέση έγι­νε ακό­μα πιο αβέ­βαιη, η άδεια παρα­μο­νής πιο δύσκο­λη, η συμ­βί­ω­ση με τους Γερ­μα­νούς συνα­δέλ­φους τους πιο υπο­νο­μευ­μέ­νη και εύθραυστη.
 
Οι εργο­δό­τες και όσοι ενδια­φέ­ρο­νταν να δια­τη­ρή­σουν τους ξένους εργα­ζό­με­νους σαν ένα εφε­δρι­κό στρα­τό έτοι­μο να υπη­ρε­τή­σει πιστά και χωρίς απαι­τή­σεις τη γερ­μα­νι­κή βιο­μη­χα­νία, αλλά επί­σης και σαν μέτρο πίε­σης και αντι­πα­ρά­θε­σης στους διεκ­δι­κη­τι­κούς αγώ­νες των Γερ­μα­νών εργα­τών, το πέτυ­χαν σε σημα­ντι­κό βαθ­μό. Η έντο­νη κατα­πί­ε­ση, η απει­λή της από­λυ­σης και της απέ­λα­σης, η πικρή εμπει­ρία για το τι θα αντι­με­τω­πί­σουν σε μιαν ενδε­χό­με­νη ανα­γκα­στι­κή επι­στρο­φή στις πατρί­δες τους απο­τε­λούν έναν εξαι­ρε­τι­κά μοντέρ­νο αλλά και εξί­σου απάν­θρω­πο μηχα­νι­σμό εξου­θέ­νω­σης και ουδε­τε­ρο­ποί­η­σης των ξένων. Οι βιο­μή­χα­νοι επι­θυ­μού­σαν να εισά­γουν από τις εξε­λισ­σό­με­νες και τις υπο­α­νά­πτυ­κτες χώρες εξαρ­τή­μα­τα των μηχα­νών τους και όχι ανθρώ­πους. Η προ­σαρ­μο­γή όμως των ξένων μετά δέκα χρό­νια παρα­μο­νής και η συνει­δη­το­ποί­η­ση από Γερ­μα­νούς και αλλο­δα­πούς των κοι­νών συμ­φε­ρό­ντων και της ανά­γκης των κοι­νών αγώ­νων εκδη­λώ­θη­κε έντο­να ιδιαί­τε­ρα στην περί­ο­δο 1971–1973. Αυτή την ελά­χι­στη προ­σαρ­μο­γή και τη συνει­δη­το­ποί­η­ση επι­χεί­ρη­σαν να σπά­σουν με τα νέα μέτρα που τρο­μο­κρά­τη­σαν τους ξένους εργά­τες, αλλά και με την προ­πα­γάν­δα προς τους Γερ­μα­νούς για το βάρος που προ­σθέ­τουν οι ξένοι στη γερ­μα­νι­κή οικονομία».
(εκδό­σεις Θεμέ­λιο, 1977, Ακα­δη­μί­ας 63
Τυπώ­θη­κε τον Μάη του 1977 στο τυπο­γρα­φείο Δ. Κορέλ­λα — Χ. Ροδί­τη, Αχαρ­νών 432)
Πηγές 
1) ΕΣΗΕΑ
2) Ελευ­θε­ρο­τυ­πία, έντυ­πη έκδο­ση, 26/10/2013
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο