Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παύλος Ορκόπουλος: Είναι τιμή για μένα…

Είναι τιμή για μένα να είμαι στο ψηφο­δέλ­τιο του ΚΚΕ, του Κόμ­μα­τος που από την ίδρυ­σή του δεν έλει­ψε ποτέ από καμία διεκ­δί­κη­ση και κατά­κτη­ση του λαϊ­κού κινή­μα­τος. Με τον τρό­πο σκέ­ψης, τόλ­μης και δρά­σης, με τις καθα­ρές, επε­ξερ­γα­σμέ­νες συλ­λο­γι­κά θέσεις του, με την ανι­διο­τέ­λεια που χαρα­κτη­ρί­ζει τα μέλη του, πάντα ανυ­πο­χώ­ρη­τα και ατα­λά­ντευ­τα αντι­τάσ­σε­ται στον φόβο, στη μοι­ρο­λα­τρία, στην ηττο­πά­θεια, στην αδικία.

Το ΚΚΕ θέλει έναν λαό με αυτο­γνω­σία της δύνα­μής του, για να μπο­ρέ­σει να αντι­με­τω­πί­σει τα διο­γκω­μέ­να, πολ­λα­πλα­σια­ζό­με­να προ­βλή­μα­τά του, διεκ­δι­κώ­ντας και απαι­τώ­ντας λύσεις για τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες της ζοφε­ρής πραγματικότητας.

Εναν λαό που να μπο­ρεί να βάλει φρέ­νο στα αδια­νό­η­τα, προ­δια­γε­γραμ­μέ­να εγκλή­μα­τα. Να βάλει φρέ­νο σε αυτήν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που έχουν δημιουρ­γή­σει και συντη­ρούν (μαζί με τα κόμ­μα­τα μίας χρή­σης) οι εκπρό­σω­ποι του δικομ­μα­τι­σμού, υπε­ρα­σπι­στές και σωτή­ρες του: Ψηφί­στε μας, καθί­στε στον κανα­πέ σας και θα σας λύσου­με εμείς τα προ­βλή­μα­τα. Και «λύνουν» τα προ­βλή­μα­τα με παρο­χές επι­δο­μά­των, αυξη­σού­λες του κατώ­τα­του μισθού, των συντά­ξε­ων και χαρ­τζι­λί­κια, τώρα προ­ε­κλο­γι­κά, για να υφαρ­πά­ξουν πάλι την ψήφο του λαού και να τη μετα­φρά­σουν ως έγκρι­ση της πολι­τι­κής τους.

Εργο χιλιο­παιγ­μέ­νο. Το έχου­με ξανα­δεί. Θέλουν τον λαό θεα­τή των εξε­λί­ξε­ων. Οχι, ο λαός πρέ­πει να είναι πρω­τα­γω­νι­στής. Γι’ αυτό, στο δίλημ­μα που τώρα προ­κρί­νουν, με τον Τσί­πρα ή τον Μητσο­τά­κη, ο λαός πρέ­πει να απα­ντή­σει: Με τον λαό.

Εμείς οι καλ­λι­τέ­χνες έχου­με απο­κτή­σει μια επι­κοι­νω­νία με τον λαό, για­τί από αυτόν αντλού­με και σε αυτόν απευ­θυ­νό­μα­στε. Αυτή η επι­κοι­νω­νία ενο­χλεί. Θέλουν τους καλ­λι­τέ­χνες δια­σκε­δα­στές, γλά­στρες, ξεκομ­μέ­νους από τον λαό. Γι’ αυτό υπο­βαθ­μί­ζουν τις σπου­δές τους, τα πτυ­χία τους, με αντί­κτυ­πο στις οικο­νο­μι­κές τους απο­λα­βές, στην ασφά­λι­σή τους, χωρίς Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις, αδύναμους.

Απευ­θύ­νο­μαι ιδιαί­τε­ρα στους νέους καλ­λι­τέ­χνες, που πρέ­πει να διεκ­δι­κή­σουν τα δικαιώ­μα­τά τους, να εμπι­στευ­τούν και να δυνα­μώ­σουν το ΚΚΕ. Δεν θα τους προ­δώ­σει ποτέ. Θα είναι πάντα στο πλευ­ρό τους.

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο