Πραγματογνώμονας στη δίκη για το Μάτι: «Δέχτηκα παρεμβάσεις για την αλλαγή του πορίσματος»

Αίτη­μα αυτο­ψί­ας του δικα­στη­ρί­ου στο Μάτι κατα­τέ­θη­κε από τον κατη­γο­ρού­με­νο, τότε Αρχη­γό του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος Ελλά­δος, Σωτή­ρη Τερ­ζού­δη, ως “απά­ντη­ση” στην βεβαιό­τη­τα που εξέ­φρα­σε και σήμε­ρα ο δικα­στι­κός πραγ­μα­το­γνώ­μο­νας Δημή­τρης Λιό­τσιος, ότι ήταν εφι­κτή η έγκαι­ρη εκκέ­νω­ση της περιο­χής περί­που μία ώρα πριν κατέ­βει η φωτιά.

Ο επι­πυ­ρα­γός Δημή­τρης Λιό­τσιος, που κατα­θέ­τει για έβδο­μη μέρα, επα­νέ­λα­βε κατά την δια­δι­κα­σία των ερω­τή­σε­ων που του υπο­βάλ­λουν οι συνή­γο­ροι των θυμά­των, ότι αν είχε γίνει έγκαι­ρα η οργα­νω­μέ­νη απο­μά­κρυν­ση κατοί­κων “με δεδο­μέ­νο ότι το Ενιαίο Συντο­νι­στι­κό Κέντρο (ΕΣΚΕ) είχε όλα τα δεδο­μέ­να στη διά­θε­σή του από τις πέντε και μισή το από­γευ­μα της 23ης Ιου­λί­ου 2018”, θα είχαν σωθεί οι άνθρω­ποι που έτρε­ξαν από μόνοι τους να σωθούν όταν πλη­σί­α­σε η φωτιά.

“Ένας μέσος άνθρω­πος με βημα­τι­σμό 80 μέτρα το λεπτό θα μπο­ρού­σε να δια­νύ­σει την από­στα­ση μέχρι τη θάλασ­σα, με βημα­τι­σμό υπε­ρή­λι­κα, μέσα σε είκο­σι με είκο­σι πέντε λεπτά. Το έκα­να και υπάρ­χει σχε­τι­κό βίντεο. Την έκα­να την από­στα­ση αυτή” τόνι­σε ο επι­πυ­ρα­γός, ο οποί­ος, απα­ντώ­ντας σε ερω­τή­σεις δήλω­σε και πάλι πως αν γινό­ταν έγκυ­ρη ενη­μέ­ρω­ση και οργα­νω­μέ­νη επι­χεί­ρη­ση, θα είχαν σωθεί άνθρωποι.

Συνή­γο­ρος θύμα­τος: Η εντο­λέ­ας μου, έκα­νε περί­που πέντε λεπτά για να φτά­σει από το σπί­τι της στη θάλασ­σα. Μια γυναί­κα υγιέ­στα­τη, σε καλή φυσι­κή κατά­στα­ση έκα­νε περί­που πέντε λεπτά να δια­σχί­σει τα 80 μέτρα προς την θάλασ­σα και σε αυτή τη δια­δρο­μή κάη­κε .…Πιστεύ­ε­τε βάσι­μα ότι θα είχαν απο­φευ­χθεί οι σωμα­τι­κές βλά­βες, αν είχε εγκαί­ρως ενημερωθεί;

Μάρ­τυ­ρας: Βεβαί­ως. Το λέω με βεβαιό­τη­τα, για­τί το έχω κάνει στην πράξη.

Η θέση που εκφρά­ζει ο πραγ­μα­το­γνώ­μο­νας και η δήλω­σή του ότι έχει από­λυ­τη βεβαιό­τη­τα για την αίσια έκβα­ση μιας οργα­νω­μέ­νης απο­μά­κρυν­σης, προ­κά­λε­σε την αντί­δρα­ση της συνη­γό­ρου του τότε αρχη­γού της πυρο­σβε­στι­κής, η οποία υπέ­βα­λε αίτη­μα να μετα­βεί το δικα­στή­ριο στο Μάτι και να διε­νερ­γή­σει αυτο­ψία. Κατά την συνή­γο­ρο, μόνο κατά αυτόν τον τρό­πο θα δια­πι­στω­θεί στην πρά­ξη, αν και κατά πόσο θα ήταν επι­χει­ρη­σια­κά εφι­κτό και υλο­ποι­ή­σι­μο το σχέ­διο της απο­μά­κρυν­σης των πολι­τών, όπως επι­μέ­νει ο κ. Λιό­τσιος. Η συνή­γο­ρος του κ. Τερ­ζού­δη, είπε πως η απο­δο­χή του αιτή­μα­τός της “θα οδη­γή­σει το δικα­στή­ριο σε ασφα­λέ­στε­ρα συμπε­ρά­σμα­τα, για­τί άλλο να βλέ­που­με χάρ­τες και άλλο η επι­τό­πια εικόνα”.

Το δικα­στή­ριο, αφού άκου­σε τα επι­χει­ρή­μα­τα της υπε­ρά­σπι­σης, επι­φυ­λά­χθη­κε να εκδώ­σει την από­φα­σή του, αφού προη­γου­μέ­νως ακού­σει και τον εισαγ­γε­λέα της έδρας.

Ο μάρ­τυ­ρας τόνι­σε πως “οι κάτοι­κοι στο Μάτι έφυ­γαν για­τί είδαν την φωτιά, όχι για­τί είχαν κάποια ειδο­ποί­η­ση” — δια­πί­στω­ση που προ­κά­λε­σε σχό­λιο από κάτοι­κο της περιο­χής που ακού­στη­κε να λέει μεγα­λό­φω­να: “104 άνθρω­ποι έγι­ναν θυσία για να λει­τουρ­γή­σει το 112 και να σωθούν τα δικά σας παιδιά”.

Εξε­τα­ζό­με­νος ο δικα­στι­κός πραγ­μα­το­γνώ­μο­νας επα­νέ­λα­βε πως με βάση τα στοι­χεία που έχει στη διά­θε­σή του από ηχη­τι­κά ντο­κου­μέ­ντα, προ­κύ­πτει ότι “στις 18.36 ενη­με­ρώ­θη­κε το ΕΣΚΕ για τους πρώ­τους νεκρούς στο Νέο Βου­τζά”. Είπε επί­σης πως “το ΕΣΚΕ έχει τη γνώ­ση, την πλη­ρο­φό­ρη­ση, τη δια­θε­σι­μό­τη­τα των επί­γειων, τη δια­θε­σι­μό­τη­τα των εναέριων.…Γνωρίζουν τα πάντα”.

Συνή­γο­ρος θύμα­τος: Η εντο­λέ­ας μου, μέχρι που έφυ­γε μόνη της από το σπί­τι και βού­τη­ξε στη θάλασ­σα ήδη καμέ­νη, δεν είδε περι­πο­λι­κό και δεν είδε κανέ­ναν από τον δήμο ή την Περι­φέ­ρεια, να δίνει οδη­γί­ες σε πεζούς η επο­χου­μέ­νους. Γνω­ρί­ζε­τε αν υπήρ­χε κάποιος εκεί;

Μάρ­τυ­ρας: Στις 18.05 έκλει­σαν οι είσο­δοι, η πρώ­τη και η δεύ­τε­ρη στο Ν.Βουτζά και στις 18.20 η Λεω­φό­ρος Μαρα­θώ­νος. Δεν προ­έ­κυ­ψε ότι υπήρ­χαν δυνάμεις.

Όπως απο­κά­λυ­ψε στην κατά­θε­σή του ο Δημή­τρης Λιό­τσιος δέχτη­κε παρεμ­βά­σεις για την αλλα­γή του πορί­σμα­τος του. Ακό­μα, επι­σή­μα­νε και τα κενά τα οποία υπήρ­ξαν τόσο στην πρό­λη­ψη όσο και στη δια­χεί­ρι­ση από την ώρα της εκδή­λω­σης της πυρκαγιάς.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα