Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //
«Υπάρχει έστω και ένας σοβαρός άνθρωπος στη Γη που να πιστέψει ότι θα μπορούσε να κάνει (όσα κάνει) ο ιμπεριαλισμός σήμερα, αν δεν είχε διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση; Οι λαοί βλέπουν, ήδη, τα αποτελέσματα: Ο καπιταλισμός, καθημερινά, όλο και περισσότερο δείχνει το χειρότερο πρόσωπό του: το αντικοινωνικό, ληστρικό και απάνθρωπο. Οι επιτυχίες του, φυσικά, παράγουν πλούτο, αλλά τον σωρεύουν στους λίγους και η ζωή των εργαζομένων χειροτερεύει. Όσο για τις δημοκρατικές ελευθερίες, συνεχώς ροκανίζονται και λιμάρονται…»
Χ. Φλωράκης
Στις 9 Νοέμβρη έπεσε το τείχος του Βερολίνου. Μαζί του χάθηκε και η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ). Η Πολωνία, η Ουγγαρία, λίγο μετά η Τσεχοσλοβακία, η Ρουμανία αφού δολοφόνησαν τον πρόεδρο Τσαουσέσκου και την γυναίκα του. Παρεμπιπτόντως οι… χρυσές βρύσες δεν βρέθηκαν ποτέ, αλλά δεν έχει καμιά σημασία και ο Τσαουσέσκου στήθηκε αξιοπρεπέστατα απέναντι στους δολοφόνους του. Η υποσχόμενη «γη της επαγγελίας» για τους πολίτες της ΓΛΔ αποδείχθηκε ο στυγνός κι απάνθρωπος καπιταλισμός. Ακολούθησε η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. «Η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ου αιώνα» κατά Πούτιν και όχι μόνο.
Χάρηκε ο Ρήγκαν, χάρηκε η Θάτσερ, μέσα στην καλή χαρά και τα αφεντικά τους κι όσοι άλλοι είχαν λόγους… καπιταλιστικούς. Παραδόξως, χάρηκε και πλήθος κόσμου από τα θύματά τους. Ακούστηκαν τότε απύθμενες βλακείες. Από το «τέλος της ιστορίας» μέχρι το «τέλος των αντιπαραθέσεων», των εξοπλιστικών ανταγωνισμών, το τέλος των συνασπισμών, της ειρήνης που θα πλανάται πάνω από τα ευτυχισμένα κεφάλια των λαών.
Πέρασαν τριάντα χρόνια. Με την πτώση του Τείχους χάθηκαν χώρες, άλλες διασπάστηκαν στα εξ ων συνετέθησαν, η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίστηκε ανηλεώς. Ακολούθησαν Ιράκ, Λίβανος, Συρία, Λιβύη, Υεμένη… Η Παλαιστίνη σφαδάζει κάτω από τη μπότα των εγκληματιών σιωνιστών. Το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά έφτασε να «βλέπει» τις σκεπές της Μόσχας. Αυτονόητα δικαιώματα η μόρφωση, η υγεία, η παιδεία, η εργασία, το δικαίωμα σε αξιοπρεπή γηρατειά χάθηκαν μαζί με τον κουρνιαχτό που σήκωσε το Τείχος. Ο καπιταλισμός παγκοσμιοποιήθηκε. Στη νέα του κρίση, κατά την μακρά πορεία της διαδικασίας κατάρρευσής του, ξανατρέφει τον φασισμό. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί, πια, να υπάρξει. Στην παρανομία κομμουνιστικά κόμματα, σύμβολα ηρωισμού και ανάτασης της ανθρωπότητας, ακόμη και το… κόκκινο αστέρι. Είναι ικανοί να απαγορεύσουν και τον έναστρο ουρανό. Για να μην κοιτούν ψηλά οι άνθρωποι.
Ξαναγράφεται η ιστορία. Ο φασισμός στον μεσοπόλεμο δεν… υπήρξε, οι ναζιστές ήταν απλώς ένα κακό όνειρο, δεν αφανίστηκαν εκατομμύρια, δεν κάηκαν χιλιάδες πόλεις και χωριά, οι λαοί απλώς φαντάστηκαν την ασύλληπτη δυστυχία του Β΄ΠΠ. Πολλοί απ’ τους χαζοχαρούμενους που χάρηκαν με την πτώση του Τείχους, δεν πήραν χαμπάρι την οπισθοδρόμηση στην οποία έπεφτε η ανθρωπότητα. Δεν βλέπουν την τύφλα τους και σήμερα που πεινάνε και φυτοζωούν. Που ετοιμάζουν τα παιδιά τους για την επόμενη σφαγή. Αλλά ακόμη σε ρωτάνε πεισματικά: «Τι ήθελε το τείχος εκεί;» Πολλοί από τους δυστυχείς αυτούς δεν γνωρίζουν – ούτε και σήμερα που πέφτει η ΛΔΓ, που βρισκόταν το Βερολίνο σε σχέση με την επικράτεια της ΛΔΓ και πολύ περισσότερο αγνοούν για το πώς κατσικώθηκαν εκεί οι αμερικανοαγγλογάλλοι, μιας και τα συμφωνημένα σύνορα ήσαν 190 χιλιόμετρα δυτικά, στον ποταμό Έλβα. Αγνοούν και το πότε και γιατί χτίστηκε το Τείχος. Δεν γνωρίζουν ότι το Δυτ. Βερολίνο ήταν κατ’ αρχήν μια σφηκοφωλιά στρατιωτικών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πρακτόρων και ατυχών κατοίκων που βρέθηκαν στην επικράτειά τους. Πως υπήρξε αντίθετα από κάθε συμφωνία των «συμμάχων» και στη βάση του τσαμπουκά των ιμπεριαλιστών. Όχι, αφελείς και δυστυχείς άγνοες. Δεν βρισκόταν το Βερολίνο στα σύνορα των δύο Γερμανιών και δεν ήταν ο Έλβα που το διέσχιζε. Ο ποταμός του Βερολίνου είναι ο Σπέερ και η πόλη βρίσκεται 200 χιλιόμετρα ανατολικότερα του Έλβα – που ήταν και τα σύνορα των δύο χωρών, στην καρδιά της τότε ΛΔΓ.
Αν δεν καταλάβατε 30 χρόνια μετά την πτώση, δυστυχείς, πως το Τείχος του Βερολίνου ήταν το σύμβολο που χώριζε τους δύο κόσμους, αλλά και το μαύρο παρελθόν από το φωτεινό μέλλον που οραματίστηκε η ανθρωπότητα, είμαστε χαμένοι. Τρομάξτε και ξεσηκωθείτε όσο είναι καιρός, γιατί προοιωνίζονται μέρες πιο μαύρες κι απ’ τις σκοτεινότερες νύχτες σας. Και κόκκινες από το αίμα των παιδιών μας.