Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σαν σήμερα 17 Ιουνίου 1998 η δολοφονική επίθεση της Χρυσής Αυγής στον Δ. Κουσουρής

Σαν σήμε­ρα, 17 Ιου­νί­ου 1998, θύμα­τα άγριου ξυλο­δαρ­μού από από τάγ­μα εφό­δου (ισχυ­ρή σωμα­τι­κή δομή, κοντο­κου­ρε­μέ­νοι, οπλι­σμέ­νοι) της Χρυ­σής Αυγής που είναι οπλι­σμέ­να με καδρό­νια, πέφτουν οι φοι­τη­τές Δημή­τρης Κου­σου­ρής και Ηλί­ας Φωτιά­δης και ο αδιό­ρι­στος φιλό­λο­γος Γιάν­νης Καρα­μπα­τσό­λης, σε καφε­νείο απέ­να­ντι από τα Δικα­στή­ρια της Ευελπίδων.

Ο Κου­σου­ρής παθαί­νει βαριές κρα­νιο­ε­γκε­φα­λι­κές κακώ­σεις, κατά­φε­ρε να επι­βιώ­σει μετά από ένα μήνα νοση­λεί­ας στην εντα­τι­κή, ενώ τα δύο άλλα θύμα­τα κατάγ­μα­τα στα χέρια.

Στις 24 Ιου­νί­ου ο Κου­σου­ρής και ο Καρα­μπα­τσό­λης θα ανα­γνω­ρί­σουν ως έναν από τους δρά­στες του ξυλο­δαρ­μού το μέλος της «Χρυ­σής Αυγής» Αντώ­νη Ανδρου­τσό­που­λο, γνω­στό και ως «Περί­αν­δρο», ενα­ντί­ον του οποί­ου οι συνή­γο­ροι των θυμά­των θα κατα­θέ­σουν μήνυση.

Ο «Περί­αν­δρος» παρα­δό­θη­κε στις αρχές Σεπτέμ­βρη του 2006. Κατα­δι­κά­στη­κε πρω­τό­δι­κα σε 21 χρό­νια φυλά­κι­ση χωρίς ανα­στο­λή, για τρεις από­πει­ρες ανθρω­πο­κτο­νί­ας με δόλο, κατά τριών φοι­τη­τών. Τρία χρό­νια μετά, το Εφε­τείο άλλα­ξε το κατη­γο­ρη­τή­ριο, μετέ­τρε­ψε τις δύο από­πει­ρες σε απλή πρό­κλη­ση σωμα­τι­κής βλά­βης, αδί­κη­μα που είχε παρα­γρα­φεί με απο­τέ­λε­σμα να απαλ­λα­χθεί για τις συγκε­κρι­μέ­νες κατη­γο­ρί­ες και να πέσει η ποι­νή σε 12 χρό­νια. Κρα­τού­με­νος σε αγρο­τι­κές φυλα­κές όπου κάθε μέρα φυλά­κι­σης μετρά διπλή, λίγο αργό­τε­ρα απο­φυ­λα­κί­στη­κε έχο­ντας εκτί­σει τα 3/5 της ποινής.

Σύμ­φω­να με το «Εθνος της Κυρια­κής» (4/11/2014), λίγα 24ωρα μετά τη δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσ­σα, κατε­γρά­φη από το δια­βό­η­το «βαλι­τσά­κι» της Αντι­τρο­μο­κρα­τι­κής συνο­μι­λία του άλλο­τε υπαρ­χη­γού της οργά­νω­σης, Αντώ­νη Ανδρου­τσό­που­λου (γνω­στός ως «Περί­αν­δρος»), που εμπλέ­κει τον αρχη­γό της ΧΑ, Νίκο Μιχα­λο­λιά­κο, και τον βου­λευ­τή της Ηλία Πανα­γιώ­τα­ρο στη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση κατά του φοι­τη­τή Δημή­τρη Κουσουρή.

Σύμ­φω­να με τον Ανδρου­τσό­που­λο, ο ίδιος ο Μιχα­λο­λιά­κος είχε δώσει εντο­λή για το χτύ­πη­μα στον Κου­σου­ρή , ενώ στην επί­θε­ση ήταν και ο Πανα­γιώ­τα­ρος. Ο Ανδρου­τσό­που­λος, ο οποί­ος κατα­δι­κά­στη­κε για την επί­θε­ση, δηλώ­νει στο συνο­μι­λη­τή του ότι στην επί­θε­ση κατά του Κου­σου­ρή συμ­με­τεί­χαν 10 άτο­μα και ότι «αν ανοί­ξω το στό­μα μου στέλ­νω στη φυλα­κή τον Πανα­γιώ­τα­ρο για φυσι­κό αυτουρ­γό για τα επει­σό­δια του ’98, και ηθι­κό αυτουρ­γό στέλ­νω στη φυλα­κή τον Μιχαλολιάκο».

Ωστό­σο, ενώ επί­κει­ται άμε­σα η παρα­γρα­φή της ποι­νι­κής ευθύ­νης τους, καμία σχε­τι­κή ενέρ­γεια δεν έχει δια­τα­χθεί μέχρι στιγ­μής από τις Εισαγ­γε­λι­κές Αρχές!

Κίν­δυ­νος παρα­γρα­φής για Μιχα­λο­λιά­κο – Πανα­γιώ­τα­ρο – Πολύ σοβα­ρά ερω­τή­μα­τα καθώς ο χρό­νος εκπνέει

Η κατάθεση του Δ. Κουσούρη στη Δίκη της Χρυσής Αυγής

Οπως περιέ­γρα­ψε ο Δ. Κου­σού­ρης στη Δίκη της Χρυ­σής Αυγής, δόθη­κε παράγ­γελ­μα από τον επι­κε­φα­λής του τάγ­μα­τος εφό­δου, τον «Περί­αν­δρο». «Είδα κάποιον να δεί­χνει και να λέει “αυτόν εκεί”…».

Κατέ­θε­σε ότι στη δίκη του, ομά­δα χρυ­σαυ­γι­τών που συμπα­ρα­στά­θη­κε στον «Περί­αν­δρο» σηκώ­θη­κε όρθια όταν μπή­κε στη δικα­στι­κή αίθου­σα, ενώ ο αρχη­γός Μιχα­λο­λιά­κος, μετά την κατα­δί­κη, σε δήλω­σή του είπε: «Στο πρό­σω­πο του Ανδρου­τσό­που­λου χτυ­πιέ­ται η ίδια η οργά­νω­ση» και αυτός «παρα­μέ­νει μέλος του πολι­τι­κού συμβουλίου».

Ο μάρ­τυ­ρας κατέ­θε­σε ότι στο­χο­ποι­ή­θη­κε από τη Χρυ­σή Αυγή, καθώς πρω­το­στα­τού­σε τότε στις κινη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στη «μεταρ­ρύθ­μι­ση» για τις προ­σλή­ψεις των εκπαιδευτικών.

Κατα­θέ­το­ντας για τις ομοιό­τη­τες των επι­θέ­σε­ων που εξε­τά­ζο­νται με τη δική του, έκα­νε λόγο, μετα­ξύ άλλων, για «(…) ομά­δα οπλι­σμέ­νων ανθρώ­πων που στο­χο­ποιούν ιδε­ο­λο­γι­κό αντί­πα­λο ή μετα­νά­στη ή αρι­στε­ρό, κομ­μου­νι­στή συν­δι­κα­λι­στή, είτε είναι αλιερ­γά­τες, είτε του ΠΑΜΕ συν­δι­κα­λι­στές, είτε μου­σι­κός. Εχου­με επι­λο­γή στό­χου με κοι­νά ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κά κρι­τή­ρια και σε τόπο και χρό­νο που διευ­κο­λύ­νει την πλή­ξη του στό­χου. Και στους αλιερ­γά­τες και στο ΠΑΜΕ και στον Φύσ­σα έχου­με αντί­στοι­χη συγκρό­τη­ση. Πηγαί­νει, χτυ­πά­ει και φεύ­γει». Για τη δική του περί­πτω­ση ως συν­δι­κα­λι­στή φοι­τη­τή, είπε: «Το γεγο­νός ότι ήρθαν και ανα­γνώ­ρι­σαν εμέ­να είχε να κάνει ότι χτύ­πη­σαν κάποιον που ήταν ανα­γνω­ρί­σι­μος. Αλλά θα έστελ­νε το μήνυ­μα και παρα­πέ­ρα, τρο­μο­κρά­τη­σης, ώστε να σπεί­ρου­νε τον πανι­κό και τον τρό­μο ευρύτερα».

Σε σχέ­ση με τη στο­χο­ποί­η­ση από τη ναζι­στι­κή οργά­νω­ση των κομ­μου­νι­στών συν­δι­κα­λι­στών, είπε: «Είχα­με δει βου­λευ­τές της Χρυ­σής Αυγής να λένε “θα καθα­ρί­σου­με από το ΠΑΜΕ τη Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώνη”. Αφο­ρού­σε μια ομά­δα συν­δι­κα­λι­στών του ΠΑΜΕ και επι­κε­ντρώ­θη­κε στον επι­κε­φα­λής. Αρα, με έναν τρό­πο, υπήρ­ξε στο­χο­ποί­η­ση του αρχι­συν­δι­κα­λι­στή, δίνο­ντας κι ένα μήνυ­μα ότι “μπο­ρού­με να χτυ­πά­με τον επι­κε­φα­λής σας και ως εκ τού­του μπο­ρού­με να χτυ­πή­σου­με οποιον­δή­πο­τε από σας”».

Για τον Φύσ­σα κατέ­θε­σε ότι «ήταν ένας από τους μου­σι­κούς μιας σκη­νής, της χιπ χοπ, και στο πρό­σω­πό του χτυ­πή­θη­κε ένας χώρος ολό­κλη­ρος, με αντι­φα­σι­στι­κή δρά­ση στον Πει­ραιά. Και επει­δή ο ίδιος ήταν ο πιο ανα­γνω­ρί­σι­μος, χτυπήθηκε».

Τόνι­σε ότι η απαν­θρω­πο­ποί­η­ση του πολι­τι­κού αντί­πα­λου (π.χ. που χαρα­κτη­ρί­ζουν τους μετα­νά­στες «κατσα­ρί­δες» ή τους Εβραί­ους που ονο­μά­ζο­νταν «φιγού­ρες») απο­τε­λεί συγκε­κρι­μέ­νο στά­διο από το οποίο πρέ­πει να περά­σουν τα μέλη στην πρά­ξη, για να άρουν τους όποιους ενδοια­σμούς. Για την άσκη­ση βίας από μια ναζι­στι­κή οργά­νω­ση με τέτοιο τρό­πο στους πολι­τι­κούς αντι­πά­λους, είπε ότι απο­τε­λεί συστα­τι­κό στοι­χείο του τρό­που με τον οποίο απο­κτά πολι­τι­κή ισχύ και επιρροή.

Ο Δ. Κου­σού­ρης, ανέ­φε­ρε ότι έχει εξε­λι­χθεί ο τρό­πος λει­τουρ­γί­ας της ναζι­στι­κής οργά­νω­σης και έχει γίνει πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κός με την πάρο­δο του χρό­νου. «Εγώ δέχτη­κα επί­θε­ση με ρόπα­λα, ο Φύσ­σας δέχτη­κε δύο μαχαι­ριές», πρό­σθε­σε χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Κατέ­θε­σε ότι η δρά­ση της ομά­δας δεν ήταν αυθόρ­μη­τη, όπως φάνη­κε από τη συγκρό­τη­ση και τη δρά­ση. Ανα­φέρ­θη­κε και σε σχε­τι­κό ηχη­τι­κό ντο­κου­μέ­ντο στα ΜΜΕ, στο οποίο ο «Περί­αν­δρος» λέει σε συνο­μι­λία του ότι για την επί­θε­ση δέχτη­κε εντο­λές από τον Μιχα­λο­λιά­κο και ήταν εκεί και ο Παναγιώταρος.

Ο μάρ­τυ­ρας ανα­φέρ­θη­κε στη δρά­ση αυτού του τύπου των ταγ­μά­των εφό­δου ως δύνα­μη κρού­σης και είπε ότι πάει με βάση το εγχει­ρί­διο του ναζι­στι­κού κόμ­μα­τος της Γερ­μα­νί­ας, όπου ανα­πτύ­χθη­καν και εξέ­λι­ξαν τη δρά­ση τους από το ’31 και μετά, που ήταν και η άνο­δος του ναζι­στι­κού κόμματος.

Ως κοι­νό στοι­χείο ανά­με­σα στις υπο­θέ­σεις πρό­σθε­σε επί­σης ότι μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί και η στά­ση της αστυ­νο­μί­ας στη συγκέ­ντρω­ση του απο­δει­κτι­κού υλι­κού, αφού δεν έγι­ναν τα ουσιώ­δη σε πρώ­τη φάση. Πρό­σθε­σε ακό­μα ότι υπήρ­ξαν δια­δη­λώ­σεις μετά τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση που υπέ­στη, με αίτη­μα να δια­λευ­καν­θεί η υπόθεση.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο