Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σμαρούλα Γιούλη, διέπρεψε στο θέατρο και τον κινηματογράφο

Στις 7 Μαρ­τί­ου 2012 έφυ­γε χτες από τη ζωή, σε ηλι­κία 78 ετών, η ηθο­ποιός Σμα­ρού­λα Γιού­λη. Γεν­νή­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη (1934) και απο­φοί­τη­σε από τη δρα­μα­τι­κή σχο­λή του Δ. Ροντή­ρη, ενώ συνέ­χι­σε με χορό και τρα­γού­δι. Το καλ­λι­τε­χνι­κό ντε­μπού­το της το έκα­νε με την ται­νία «Η φωνή της καρ­διάς» (1943), πλάι στον Αιμί­λιο Βεά­κη. Στο θέα­τρο ξεκί­νη­σε με το έργο «Χαρού­με­να νιά­τα». Στη συνέ­χεια, συνερ­γά­στη­κε με το θία­σο της Κατε­ρί­νας Ανδρε­ά­δη και τον Μάνο Κατρά­κη στο έργο «Ο Χρι­στός ξανα­σταυ­ρώ­νε­ται». Το 1958 με δικό της θία­σο ανέ­βα­σε τα έργα: «Αννα Φρανκ», «Κου­ρέ­λι», «Πει­ρα­σμός» κ.ά. Συνερ­γά­στη­κε με δημο­φι­λείς ηθο­ποιούς όπως οι Μίμης Φωτό­που­λος, Διο­νύ­σης Παπα­γιαν­νό­που­λος κ.ά.

Το 1960 απέ­κτη­σε δική της θεα­τρι­κή στέ­γη και μαζί με το σύζυ­γό της Βαγ­γέ­λη Λιβα­δά, ανέ­βα­σαν πολ­λά ελλη­νι­κά έργα (Γ. Σου­ρή, Π. Παλαιο­λό­γου, Σπ. Μελά, Δ. Γιαν­νου­κά­κη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσ­σο, Γ. Τζα­βέλ­λα, Κ. Μουρ­σε­λά κ.ά.), αλλά και ξένα (Εντ. Φίλι­πο, Α. Νικο­λάι, Ντ. Φο, Αλ. Χάκετ κ.ά.), συνερ­γα­ζό­με­νη με όλους, σχε­δόν, τους Ελλη­νες σκη­νο­θέ­τες. Σκη­νο­θέ­τη­σε πρό­ζες και μιού­ζι­καλ («20 χρό­νια Θεο­δω­ρά­κης», «Καφε­νεί­ον η Ελλάς» κ.ά.). Χαρα­κτη­ρι­στι­κές ται­νί­ες της ήταν: «Ελα στο θείο», «Της νύχτας τα καμώ­μα­τα», «Το σωφε­ρά­κι», «Το οργα­νά­κι», «Στουρ­νά­ρα 288», «Ο Θόδω­ρος και το δίκα­νο» κ.ά.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο