Σουηδικό Σχολείο: Δεν αντέχω πια να είμαι δάσκαλος

Επι­μέ­λεια Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Ο Douglas Rinaldo πρώ­ην δάσκα­λος στην Σου­η­δία σε άρθρο του στην σελί­δα “Ο κόσμος του Σχο­λεί­ου” εξη­γεί για­τί παραι­τή­θη­κε από δάσκαλος 

“Ο σχε­δια­σμός, η διδα­σκα­λία, οι συνα­ντή­σεις με τα παι­διά είναι το καλύ­τε­ρο και αυτό που μου δίνει κίνη­τρο. Μου αρέ­σει να διδά­σκω και να βλέ­πω τους μαθη­τές να πετυ­χαί­νουν και να εξε­λίσ­σο­νται. Για­τί τότε απο­φά­σι­σα να παραιτηθώ; 

Είναι πολ­λά τα λάθη στο Σου­η­δι­κό Σχο­λείο και είναι δύσκο­λο να ξεχω­ρί­σεις ένα από αυτά που με σπρώ­χνουν στο κενό. 

Η αρνη­τι­κή εξέ­λι­ξη του σχο­λεί­ου κρα­τά­ει χρό­νια και γω ξεκί­νη­σα την δου­λειά με χαρά σε ένα σύστη­μα που βου­λιά­ζει. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με πρό­λα­βε και στα συντρίμ­μια του αρχι­κού μου ενθου­σια­σμού βλέ­πω πολ­λές αιτί­ες και γιαυ­τό δεν αντέ­χω πια να βλέπω:

Την μετα­βί­βα­ση αρμο­διο­τή­των:

Η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των σχο­λεί­ων δημιούρ­γη­σε μια σχο­λι­κή αγο­ρά όπου οι γονείς και οι μαθη­τές είναι πελά­τες που έχουν την εξου­σία της χρη­μα­το­δό­τη­σης των ιδιω­τι­κών σχολείων.

Η δου­λειά μου σαν δάσκα­λος είναι πια να απα­ντάω στα μειλ τους, να ικα­νο­ποιώ τον πελά­τη, να μην μπο­ρώ να εκφρα­στώ ελευθερα.

Το εργα­σια­κό περι­βάλ­λον:

Επί χρό­νια τώρα έχω τάξεις με 30 παι­διά, πολ­λά από αυτά με νευ­ρο­ψυ­χια­τρι­κά θέμα­τα, με ανά­γκες ειδι­κής αντι­με­τώ­πι­σης. Όλα αυτά σε αίθου­σες χτι­σμέ­νες για 25 παιδιά.

Χρό­νια τώρα δεν προ­λα­βαί­νω να πάρω μεση­με­ρια­νό λόγω προ­γράμ­μα­τος χωρίς δια­κο­πή ή λόγω έλλει­ψης χρόνου.

Πολ­λές φορές έχω αντι­κα­τα­στή­σει συνα­δέλ­φους και είχα δύο και τρία μαθή­μα­τα ταυ­τό­χρο­να την ίδια ώρα. 

Δεν είναι κάτι απί­θα­νο, είναι στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα πολ­λών δασκάλων.

Την έλλει­ψη προσωπικού.

Δεν καλύ­πτω, δεν φτά­νω, για όλους τους μαθη­τές που χρειά­ζο­νται στή­ρι­ξη. Δεν μπο­ρώ από μόνος μου ταυ­τό­χρο­να να βοη­θή­σω αυτούς που χρειά­ζο­νται βοή­θεια στην γλώσ­σα, αυτούς που θέλουν μαθη­σια­κή υπο­στή­ρι­ξη, αυτούς που χρειά­ζο­νται επα­νει­λημ­μέ­νο έλεγ­χο για να ξεκολ­λή­σουν και αυτούς που ξεχω­ρί­ζουν και είναι πιο μπρο­στά από τους άλλους. 

Δεν γίνε­ται. Προ­σαρ­μό­ζω, ανα­διορ­γα­νώ­νω, δια­φο­ρο­ποιώ, ελέγ­χω μέχρι θανά­του αλλά οι μαθη­τές χρειά­ζο­νται κι άλλη βοή­θεια. Χρειά­ζο­νται ειδι­κούς παι­δα­γω­γούς, ειδι­κούς δασκά­λους, χρειά­ζο­νται αίθου­σες μαθη­τών, χρειά­ζο­νται βιβλιοθήκη

Τα εργα­σια­κά καθή­κο­ντα.

Έγι­να δάσκα­λος για­τί θέλω να διδά­σκω. Αντί για αυτό ή βρί­σκο­μαι σε συνα­ντή­σεις ή στοι­χειο­θε­τώ. Είμαι φύλα­κας στα δια­λείμ­μα­τα και την ώρα του φαγητού. 

Η σχο­λι­κή ηλε­κτρο­νι­κή πλατ­φόρ­μα απαι­τεί εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες στοι­χεία, η πιο μικρή λεπτο­μέ­ρεια πρέ­πει να ανα­φερ­θεί στον πελά­τη, οι συνα­ντή­σεις αξιο­λό­γη­σης θολών στό­χων που κάποιος σύμ­βου­λος έχει δια­μορ­φώ­σει στέλ­νο­ντας παχη­λά τιμο­λό­για της αμοι­βής του στο υπουργείο.

Τα  κομπιού­τερ των μαθη­τών που θέλουν ρύθ­μι­ση και υποστήριξη. 

Ο κατά­λο­γος είναι μακρύς για όλα αυτά που παίρ­νουν τον χρό­νο μου.

Ο χρό­νος που δια­θέ­τω για πράγ­μα­τα που είναι σημα­ντι­κά είναι ο λιγότερος.

Η δου­λειά του δασκά­λου είναι φανταστική.

Τίπο­τα άλλο δεν μου έχει προ­σφέ­ρει τόσα πολ­λά όσο η λαχτά­ρα να διδά­ξω, να παρα­κο­λου­θώ την πορεία των μαθη­τών και θα επι­θυ­μού­σα να με πεί­σω να μεί­νω αλλά δεν γίνε­ται. Για χρό­νια άντε­ξα χωρίς δια­λείμ­μα­τα, με λει­ψό ύπνο τα βρά­δια όπως και με την αίσθη­ση ότι δεν είμαι επαρ­κής, τώρα δεν πάει άλλο.

Όλη η επι­θυ­μία που είχα κάπο­τε έχει χαθεί. 

Εύχο­μαι να μπο­ρού­σα να παρα­μεί­νω να ξεπε­ρά­σω την θύελ­λα δεν βλέ­πω όμως να κοπάζει. 

Οι περισ­σό­τε­ροι δήμοι κάνουν περι­κο­πές στα σχο­λεία, έτσι χει­ρο­τε­ρεύ­ει το εργα­σια­κό περι­βάλ­λον, η έλλει­ψη προ­σω­πι­κού και το βάρος στα εργα­σια­κά καθήκοντα. 

Το μερά­κι μου με κρά­τη­σε 5 χρό­νια, τώρα πιά δεν το έχω. Δεν μου δίνει πια χαρά. Έγι­να δάσκα­λος για να διδά­ξω αλλά άλλα πράγ­μα­τα προ­έ­κυ­ψαν πιο σημα­ντι­κά. Δεν θέλω πια να συμ­με­τέ­χω σε αυτά” 

Τα σου­η­δι­κά σχο­λεία έχουν γίνει εξεταστήρια. 

Η Σου­η­δι­κή Παι­δεία από τις τρεις πρώ­τες θέσεις την δεκα­ε­τία του 90, ακο­λου­θώ­ντας το πολυ­τε­χνι­κό μοντέ­λο της Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας της Γερ­μα­νί­ας, έχει κατρα­κυ­λή­σει στην 23 θέση στην αξιο­λό­γη­ση της Πίζα, μόνο 2 θέσεις πάνω από την Ελλά­δα ακο­λου­θώ­ντας το μοντέ­λο ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της Χιλής του Πινοσέτ. 

Μερι­κές από τις αιτί­ες , ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, έλλει­ψη προ­σω­πι­κού, μεί­ω­ση κον­δυ­λί­ων, μεγά­λες τάξεις, γρα­φειο­κρα­τία, ανα­φέ­ρο­νται ξεκά­θα­ρα στο άρθρο του πρώ­ην δασκάλου. 

Το λει­τούρ­γη­μα έγι­νε επάγ­γελ­μα στην Σου­η­δία και η διδα­σκα­λία έδω­σε την θέση της σε διοι­κη­τι­κά καθήκοντα.

Η απο­μυ­θο­ποί­η­ση του Σου­η­δι­κού μοντέ­λου γίνε­ται συνε­χώς πιο ανα­γκαία μια που ο καπι­τα­λι­σμός έφα­γε τα ψωμιά του και που­θε­νά δεν μπο­ρεί να δώσει λύσεις.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.