Τζορτζ Κ. Μάρσαλ, ευεργέτης της αστικής τάξης, δυνάστης του λαού μας

Ο Τ. Κ. Μάρ­σαλ (γεν. 31 Δεκεμ­βρί­ου 1880) υπήρ­ξε πολι­τι­κός, αλλά και στρα­τιω­τι­κός (στρα­τη­γός 5 αστέ­ρων) των ΗΠΑ. Από­φοι­τος της στρα­τιω­τι­κής σχο­λής της Βιρ­γι­νί­ας, ο Μάρ­σαλ ανα­δεί­χτη­κε για πρώ­τη φορά στο μέτω­πο των δυνά­με­ων των ΗΠΑ στην Ευρώ­πη στη διάρ­κεια του Α Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, για τις πολύ καλές επι­θε­τι­κές του μελέ­τες. Τότε πήρε το βαθ­μό του αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χη. Σε συνέ­χεια, η ανά­δει­ξή του υπήρ­ξε αδιά­κο­πη. Το 1924-’27, υπη­ρέ­τη­σε στη στρα­τιω­τι­κή απο­στο­λή των ΗΠΑ στην Κίνα. Το 1936 πήρε το βαθ­μό του ταξιάρ­χου, το 1938 τη θέση του υπαρ­χη­γού του Γενι­κού Επι­τε­λεί­ου και το 1939 το βαθ­μό του στρα­τη­γού και τη θέση του αρχη­γού του Γενι­κού Επιτελείου.

Οπα­δός της άπο­ψης ότι η εμπλο­κή των ΗΠΑ στον πόλε­μο, που έχει στο μετα­ξύ αρχί­σει στην Ευρώ­πη, είναι ανα­πό­φευ­κτη, ο στρα­τη­γός Μάρ­σαλ εργά­ζε­ται πυρε­τω­δώς για τη στρα­τιω­τι­κή ενί­σχυ­ση της χώρας. Με την είσο­δο των ΗΠΑ στον πόλε­μο (7.12.1941), ο στρα­τη­γός Μάρ­σαλ ανα­λαμ­βά­νει την ουσια­στι­κή αρχι­στρα­τη­γία στα μέτω­πα Ευρώ­πης και Ειρη­νι­κού. Παίρ­νει μέρος στις συνα­ντή­σεις της Τεχε­ρά­νης, της Γιάλ­τας, του Πότσ­νταμ κ.α. Με το τέλος του πολέ­μου, παραι­τεί­ται από τα στρα­τιω­τι­κά του αξιώ­μα­τα και απο­χω­ρεί από το στρα­τό. Στη διάρ­κεια της αρχι­στρα­τη­γί­ας του, οι Ενο­πλες Δυνά­μεις των ΗΠΑ πέρα­σαν από τις 195.000 στα 8.000.000 άνδρες (και μερι­κές γυναίκες).

Μετά την απο­χώ­ρη­σή του από τον στρα­τό, ο Τ. Κ. Μάρ­σαλ δια­πρέ­πει ως πολι­τι­κό εκπρό­σω­πος του αμε­ρι­κά­νι­κου ιμπε­ρια­λι­σμού. Επι­στρέ­φει για λίγο στην Κίνα σαν προ­σω­πι­κός απε­σταλ­μέ­νος του Προ­έ­δρου Τρού­μαν και, μετά την επι­στρο­φή του στις ΗΠΑ, γίνε­ται, το Γενά­ρη του 1947, υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών. Από τη θέση αυτή, ο Μάρ­σαλ υπήρ­ξε ο ειση­γη­τής δυο σχε­δί­ων με τα οποία οι ΗΠΑ κατά­φε­ραν να εδραιώ­σουν την πρω­το­κα­θε­δρία τους μέσα στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, να εδραιώ­σουν το ίδιο το σύστη­μα αυτό, να εμπο­δί­σουν το ξέσπα­σμα επα­να­στα­τι­κών κρί­σε­ων στην Ευρώ­πη και να μπλο­κά­ρουν την επι­κρά­τη­ση του σοσιαλισμού.Ειδικά δε για την Ελλά­δα, σήμα­να­ναν την ενερ­γό ανά­μει­ξή τους στον εμφύ­λιο και την ενί­σχυ­ση της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης της οποί­ας είναι ευεργέτης.

Το πρώ­το (12.3.1947) ήταν το “δόγ­μα Τρού­μαν”, όπως ονο­μά­στη­κε η από­φα­ση άμε­σης ανά­μει­ξης των ΗΠΑ στις εξε­λί­ξεις στην Ελλά­δα και στην Τουρκία.

Το δεύ­τε­ρο, το οποίο παρου­σί­α­σε ο ίδιος, σε ομι­λία του στο Πανε­πι­στή­μιο Χάρ­βαρντ στις 5 Ιού­νη 1947, ήταν το σχέ­διο οικο­νο­μι­κής βοή­θειας στην Ευρώ­πη, που πήρε και το όνο­μά του. Βασι­κός στό­χος του Σχε­δί­ου Μάρ­σαλ υπήρ­ξε η καπι­τα­λι­στι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση και θωρά­κι­ση των χωρών της Ευρώ­πης απέ­να­ντι στα ντό­πια εργα­τι­κά — κομ­μου­νι­στι­κά κινή­μα­τα και τη Σοβιε­τι­κή Ενωση.

Η Ελλά­δα συμπε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στις ιδιαί­τε­ρα «ευνοη­μέ­νες» από το «Σχέ­διο Μάρ­σαλ » χώρες, κυρί­ως λόγω της γεω­στρα­τη­γι­κής της θέσης και των ιδιαί­τε­ρων πολι­τι­κών συν­θη­κών που επι­κρα­τού­σαν στη χώρα εκεί­νη την επο­χή, δηλα­δή της ένο­πλης πάλης του λαού. Στό­χος των ΗΠΑ, που δια­δέ­χτη­καν τους Αγγλους ιμπε­ρια­λι­στές συμ­μά­χους των Ελλή­νων καπι­τα­λι­στών όταν εκεί­νοι αδυ­να­τού­σαν πλέ­ον να στη­ρί­ξουν την αστι­κή κυβέρ­νη­ση, ήταν να στα­θεί η αστι­κή κυβέρ­νη­ση σε γερά ποδά­ρια και να χτυ­πη­θεί η λαϊ­κή επα­να­στα­τι­κή πάλη. Ας μην ξεχνά­με ότι ήταν η περί­ο­δος του αγώ­να του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού για μια Ελλά­δα του λαού της. Από την αμε­ρι­κά­νι­κη βοή­θεια, η αστι­κή τάξη είχε πολ­λα­πλά οφέ­λη: Γρή­γο­ρη απο­κα­τά­στα­ση των ζημιών, ανά­καμ­ψη της οικο­νο­μί­ας, ανά­πτυ­ξη της αγρο­τι­κής και βιο­μη­χα­νι­κής παρα­γω­γής, στρα­τιω­τι­κή ανάπτυξη.

Το δρό­μο είχε ήδη ανοί­ξει το «Δόγ­μα Τρού­μαν». Ο κυβερ­νη­τι­κός στρα­τός εξο­πλί­στη­κε από τις ΗΠΑ, ενώ το μέγε­θος της δρά­σης των ΗΠΑ με την χωρίς όρους απο­δο­χή της από την ελλη­νι­κή πλου­το­κρα­τία φάνη­κε και από την αλη­σμό­νη­τη φρά­ση του τότε υπουρ­γού Εθνι­κής Αμυ­νας της Ελλά­δας, Π. Κανελ­λό­που­λου, προς τον στρα­τη­γό Βαν Φλιτ, «ιδού ο στρα­τός σας»! Από τις 24 Φλε­βά­ρη του 1948 που έφτα­σε στην Αθή­να ο Βαν Φλιτ, σχε­διά­στη­κε νέα εκστρα­τεία ενά­ντια στον ΔΣΕ, η οποία έλη­ξε τον Αύγου­στο του 1949 με τη στρα­τιω­τι­κή ήττα του ΔΣΕ.

Το 1949 Τζορτζ Κ. Μάρ­σαλ παραι­τή­θη­κε για λόγους υγεί­ας από τη θέση του υπουρ­γού Εξω­τε­ρι­κών, αλλά έγι­νε και πάλι υπουρ­γός (Αμύ­νης, αυτή τη φορά) το 1950-’51, στη διάρ­κεια του πολέ­μου της Κορέ­ας. Το 1953, του απε­νε­μή­θη το Βρα­βείο Νόμπελ για την Ειρή­νη, όπως σε πολ­λά αμε­ρι­κά­νι­κά «γερά­κια».

Πέθα­νε στις 16 Οκτω­βρί­ου 1959