«Το καμάρι ο Θοδωρής» του Βάρναλη (όπου Θοδωρής, Θάνος)

Τούτ’ η κόλα που θωρείς
γρά­φει μέσα: «ο Θοδωρής
φρο­νη­μά­των υγιών
με γυναί­κα και υιόν».

Έχει θέση και μιστό
και στο­μά­χι αγέμιστο.
Λεύ­τε­ρος εδώ κι εκεί
με ξεκού­μπω­το βρακί.

Σε κου­μού­λα σκουπιδιώ
ψάχνει να βρει με τα δυο
βρο­μι­σιά θανατερή
για τα σας, αριστεροί,

και να στεί­λει κάθε ορνίθι
«εις τον τόπον τον συνήθη»…
Παρα­πά­τη­σε και μπλουμ!
πέφτει σ’ ανοι­χτό λαγούμι.

Χαχα­νί­ζει ν’ απορείς
και φωνά­ζει απανωτά:
— Δε λερώθ’κε ο Θοδωρής,
λερω­θή­καν τα σκατά!

(Μια ποι­η­τι­κή απά­ντη­ση στην αθλιό­τη­τα σε βάρος του αντι­φα­σί­στα Παύ­λου Φύσ­σα και στην προ­σβο­λή της μητέ­ρας του.

Την άλλη απά­ντη­ση δεί­τε τη ΕΔΩ

Ηρα­κλής Κακαβάνης)