Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το ΚΚΕ καταψηφίζει κυβέρνηση και Συμφωνία των Πρεσπών

Σε ανα­κοί­νω­σή του για τις πολι­τι­κές εξε­λί­ξεις, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανα­φέ­ρει τα εξής:

«Το παζά­ρι των προη­γού­με­νων ημε­ρών ανά­με­σα σε Τσί­πρα — Καμ­μέ­νο κατέ­λη­ξε στην ανα­ζή­τη­ση ψήφου εμπι­στο­σύ­νης στη Βου­λή. Πρό­κει­ται για μια εξέ­λι­ξη που βολεύ­ει και τους δύο, καθώς δίνει τη δυνα­τό­τη­τα αφ’ ενός στον κ. Τσί­πρα να δια­σώ­σει την κυβέρ­νη­σή του, με τις ψήφους βου­λευ­τών των ΑΝΕΛ και αφ’ ετέ­ρου στον κ. Καμ­μέ­νο να δια­τη­ρή­σει την Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή του Ομά­δα, εμφα­νι­ζό­με­νος ότι αντι­στέ­κε­ται σε μια πολι­τι­κή στην οποία έβα­λε πλά­τη όλο το προη­γού­με­νο διάστημα.

Άλλω­στε, η Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, που απο­τέ­λε­σε τον κατα­λύ­τη των πολι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων, είναι μια βασι­κή πλευ­ρά των συνο­λι­κό­τε­ρων αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών σχε­δια­σμών στην περιο­χή, τους οποί­ους τόσο ο κ. Τσί­πρας όσο και ο κ. Καμ­μέ­νος υπη­ρέ­τη­σαν με πολύ μεγά­λη συνέ­πεια, φτά­νο­ντας στο σημείο να μετα­τρέ­ψουν την Ελλά­δα σε μια απέ­ρα­ντη στρα­τιω­τι­κή αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή βάση.

Το ΚΚΕ κατα­ψη­φί­ζει την κυβέρ­νη­ση και ανε­ξάρ­τη­τα από τις όποιες εξε­λί­ξεις στη Βου­λή και τους πιθα­νούς συνο­δοι­πό­ρους του κ. Τσί­πρα, το κρί­σι­μο ζήτη­μα είναι να την κατα­ψη­φί­σει ο ίδιος ο λαός, για­τί θα συνε­χί­σει την ίδια βάρ­βα­ρη αντι­λαϊ­κή και επι­κίν­δυ­νη πολι­τι­κή ως συνέ­χεια των προη­γού­με­νων κυβερνήσεων.

Πρό­κει­ται για μια κυβέρ­νη­ση που έχει ανα­λά­βει συγκε­κρι­μέ­νες δεσμεύ­σεις απέ­να­ντι στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τη Γερ­μα­νία, απέ­να­ντι στο εγχώ­ριο και ευρω­παϊ­κό κατε­στη­μέ­νο. Αυτές τις δεσμεύ­σεις ‑τις αντι­λαϊ­κές ανα­διαρ­θρώ­σεις και τη στή­ρι­ξη των ευρω­α­τλα­ντι­κών σχε­δια­σμών- θέλει να ολο­κλη­ρώ­σει μέχρι τις εκλο­γές, για αυτό το λόγο και όλοι οι παρα­πά­νω είναι οι πρώ­τοι που δίνουν “ψήφο εμπι­στο­σύ­νης” στην κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκα­νε πριν ο Τραμπ, πρό­σφα­τα και η καγκε­λά­ριος Μέρκελ.

Όσο κι αν η κυβέρ­νη­ση βαφτί­ζει ως δήθεν “προ­ο­δευ­τι­κή” τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι τελεί­ως διαφορετική.

Τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών την ήθε­λαν και την επέ­βαλ­λαν με κάθε τρό­πο οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, για να προ­ω­θή­σουν την ευρω­α­τλα­ντι­κή ολο­κλή­ρω­ση των Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων και να απο­δυ­να­μώ­σουν την επιρ­ροή άλλων κέντρων, όπως η Ρωσία κλπ.

Αυτές οι δυνά­μεις και οι δολο­φο­νι­κοί ιμπε­ρια­λι­στι­κοί οργα­νι­σμοί, που αιμα­το­κύ­λι­σαν τα Βαλ­κά­νια και όξυ­ναν τις εθνι­κι­στι­κές διαι­ρέ­σεις, επα­να­χα­ράσ­σο­ντας τα σύνο­ρα με το αίμα των λαών, δεν μπο­ρούν να είναι εγγυ­η­τές της ειρή­νης και της ασφά­λειας. Ούτε πολύ περισ­σό­τε­ρο μπο­ρεί να είναι προ­στά­τες των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας, όπως δεί­χνει και η ιστο­ρία των ελλη­νο­τουρ­κι­κών δια­φο­ρών. Γι’ αυτόν το λόγο και στη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών δια­τη­ρού­νται ακό­μη και τα σπέρ­μα­τα του αλυ­τρω­τι­σμού, προ­κει­μέ­νου να απο­τε­λούν μια διαρ­κή “εστία” απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης ανά­λο­γα με το τι επι­τάσ­σουν κάθε φορά τα συμ­φέ­ρο­ντα των ισχυρών.

Γι’ αυτούς λόγους το ΚΚΕ κατα­ψη­φί­ζει τη Συμ­φω­νία Τσί­πρα — Ζάεφ, υπε­ρα­σπί­ζε­ται την αλλη­λεγ­γύη και κοι­νή πάλη των λαών ενά­ντια στους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αυτούς τους σχε­δια­σμούς δεν τους αμφι­σβη­τεί ούτε η ΝΔ, ούτε εκεί­νοι που ψαρεύ­ουν στα θολά νερά του εθνι­κι­σμού και του φασι­σμού, παί­ζο­ντας το παι­χνί­δι των ιμπε­ρια­λι­στών, τόσο στην Ελλά­δα όσο και στην ΠΓΔΜ.

Η κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα περί “θετι­κών μέτρων”, που μένουν να υλο­ποι­η­θούν στο υπό­λοι­πο της κυβερ­νη­τι­κής θητεί­ας, εννο­ώ­ντας τα “ψίχου­λα της φιλαν­θρω­πί­ας”, είναι στά­χτη στα μάτια του λαού. Ακό­μη και αυτά δεν θα δίνο­νταν αν δεν υπήρ­χαν οι αγώ­νες του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, με την καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή του ΚΚΕ. Τα μέτρα αυτά, όμως, όχι μόνο δεν κλεί­νουν τις πλη­γές των μνη­μο­νί­ων, όπως ισχυ­ρί­ζε­ται η κυβέρ­νη­ση, αλλά ούτε καν ανα­κό­πτουν το περαι­τέ­ρω άνοιγ­μα αυτών των πλη­γών. Δεν είναι παρά η επι­στρο­φή ενός ελά­χι­στου μέρους από την τερά­στια ληστεία σε βάρος του, που συνε­χί­ζε­ται και κλι­μα­κώ­νε­ται. Αυτό, άλλω­στε, δεί­χνουν η δια­τή­ρη­ση των μνη­μο­νια­κών νόμων, τα ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα, η ασφυ­κτι­κή επι­τρο­πεία, η αύξη­ση των ληξι­πρό­θε­σμων οφει­λών και κατα­σχέ­σε­ων, η έντα­ση της φορο­λη­στεί­ας, η γενί­κευ­ση της μερι­κής απα­σχό­λη­σης, ο περιο­ρι­σμός της προ­στα­σί­ας της πρώ­της κατοι­κί­ας και η επι­τά­χυν­ση των πλει­στη­ρια­σμών, τα νέα προ­νό­μια προς το μεγά­λο κεφά­λαιο κλπ. Γι’ αυτό ακρι­βώς τα λέμε ψίχου­λα, για­τί εξα­νε­μί­ζο­νται πριν ακό­μη δοθούν.

Αυτήν την πολι­τι­κή υπη­ρε­τούν με συνέ­πεια τόσο η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ και τα άλλα κόμ­μα­τα. Ο κοι­νός τους παρο­νο­μα­στής είναι η προ­σή­λω­σή τους στο στό­χο της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας που απαι­τεί τη θυσία των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των. Αυτή τη στρα­τη­γι­κή τους σύγκλι­ση προ­σπα­θούν να κρύ­ψουν, στή­νο­ντας ξεπε­ρα­σμέ­να κάλ­πι­κα δίπο­λα και διλήμ­μα­τα, όπως “πρό­ο­δος — συντή­ρη­ση”, αφού το δήθεν “προ­ο­δευ­τι­κό” μέτω­πο του κ. Τσί­πρα συμπε­ρι­λαμ­βά­νει πρό­σω­πα που, τα προη­γού­με­να χρό­νια, δια­κρί­θη­καν ως κορυ­φαί­οι υπουρ­γοί και παρά­γο­ντες κυβερ­νή­σε­ων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με πλού­σιο αντι­λαϊ­κό έργο. Ενώ κάποιοι άλλοι ήταν στε­λέ­χη του δικού του κόμ­μα­τος (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), περι­πλα­νή­θη­καν σε ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ για να κατα­λή­ξουν πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ του αμο­ρα­λι­σμού, του τυχο­διω­κτι­σμού και της μνη­μο­νια­κής πολιτικής.

Οι τελευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις, με τις μετα­γρα­φές βου­λευ­τών από το ένα κόμ­μα στο άλλο και την ανα­διά­τα­ξη του πολι­τι­κού σκη­νι­κού, απο­δει­κνύ­ουν, πέρα από τον τυχο­διω­κτι­σμό ορι­σμέ­νων, ότι οι δια­φο­ρές ανά­με­σα στα κόμ­μα­τα είναι τόσο μικρές, οι συγκλί­σεις τους τόσο μεγά­λες, που η μετα­πή­δη­ση από το ένα κόμ­μα στο άλλο είναι πλέ­ον πολύ εύκολη.

Αν δει κανείς τη σύν­θε­ση της Βου­λής, των 300 βου­λευ­τών, αυτά τα 4 χρό­νια, θα δια­πι­στώ­σει ότι το μόνο στα­θε­ρό κόμ­μα είναι το ΚΚΕ. Και αυτό είναι ένα ακό­μη κρι­τή­ριο για το λαό που πρέ­πει να το πάρει υπό­ψη του και στις επό­με­νες εκλογές.

Το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα, από τη σκο­πιά του ελλη­νι­κού λαού και των συμ­φε­ρό­ντων του, είναι ένα: Θα συνε­χί­σου­με στον ίδιο δρό­μο, που απο­δε­δειγ­μέ­να φέρ­νει νέα δει­νά και κατα­στρο­φές ή θα αντε­πι­τε­θού­με μαζι­κά και δυνα­μι­κά παντού, ώστε να αλλά­ξει ριζι­κά επι­τέ­λους αυτό το σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστημα.

Ο ελλη­νι­κός λαός να μην ανα­ζη­τά τις επι­μέ­ρους δια­φο­ρές ανά­με­σα σε κόμ­μα­τα ίδιας κοπής, αλλά να κάνει την πραγ­μα­τι­κή “δια­φο­ρά”, με ένα πιο δυνα­τό ΚΚΕ. Για να δυνα­μώ­σει η διεκ­δί­κη­ση, η ελπί­δα, ο στό­χος της ριζι­κής ανατροπής».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο