Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φεντερίκο Φελίνι

Φρε­ντε­ρί­κο Φελί­νι, Ιτα­λός σκη­νο­θέ­της του κινη­μα­το­γρά­φου και σενα­ριο­γρά­φος, από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους δημιουρ­γούς της «έβδο­μης τέχνης».

Γόνος μεσο­α­στι­κής οικο­γέ­νειας του Ρίμι­νι, γεν­νή­θη­κε στα 1920, σαν σήμε­ρα 20 Ιανουα­ρί­ου. Σπού­δα­σε σε σχο­λεία καθο­λι­κών και πέρα­σε αρκε­τό χρό­νο τεμπε­λιά­ζο­ντας και βάζο­ντας σε τάξη, αλλά και σε ατα­ξία, τις παι­δι­κές του ανα­μνή­σεις. Καθο­ρι­στι­κή για τη ζωή του, αλλά και ορι­σμέ­νες ται­νί­ες του θα είναι η αυστη­ρή εκπαί­δευ­ση του πάτερ Καρι­σί­μι στο κολέ­γιο του Φανό. Γοη­τεύ­ε­ται από ιστο­ρί­ες φαντα­στι­κές πέρα από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, καθώς και από πρό­σω­πα και φιγού­ρες περι­θω­ρια­κές και εκκε­ντρι­κές. Αλλω­στε, είναι ενδει­κτι­κό ότι σε πολ­λές ται­νί­ες του, πρω­τα­γω­νι­στι­κούς ρόλους έχουν κλό­ουν, νάνοι, τρε­λοί του χωριού. Ο μεγά­λος δημιουρ­γός προ­σέγ­γι­σε τον κόσμο του κινη­μα­το­γρά­φου μέσα από τη γελοιο­γρα­φία και το σκί­τσο, από τότε που ήταν στα θρανία.

Αφού για ένα διά­στη­μα δού­λε­ψε στα καφε­νεία του Ρίμι­νι, φτιά­χνο­ντας τα πορ­τρέ­τα των πελα­τών, εργά­στη­κε στη Ρώμη ως σχε­δια­στής κόμικς και γελοιο­γρά­φος, ως βοη­θός σε θέα­τρο και ως σενα­ριο­γρά­φος κωμω­διών, με την ται­νία «Οι Βιτε­λό­νι», που γύρι­σε το 1953, θα γνω­ρί­σει την πρώ­τη του επι­τυ­χία στο χώρο του κινη­μα­το­γρά­φου. Τα έργα του συν­δυά­ζουν όνει­ρα, φαντα­σία και πάθος.

Το φιλμ «Λα στρά­ντα» (1954) του χάρι­σε παγκό­σμια φήμη. Είναι ένα αλλη­γο­ρι­κό φιλμ που έχει ως θέμα την απο­μό­νω­ση των ανθρώ­πων στην αστι­κή κοι­νω­νία. Οι «Νύχτες της Καμπί­ρια» (1956) και οι μετέ­πει­τα ται­νί­ες του, παρου­σιά­ζουν μεγά­λη δύνα­μη συγκι­νη­σια­κής επί­δρα­σης, καθρε­φτί­ζουν τις αντι­θέ­σεις του σύγ­χρο­νου κόσμου της Δύσης, απο­κα­λύ­πτουν σε βάθος και με λεπτό­τη­τα την ουσία της ανθρώ­πι­νης ψυχολογίας.

Το πιο αιχ­μη­ρό κοι­νω­νι­κό φιλμ του Φελί­νι θεω­ρεί­ται η «Γλυ­κιά ζωή» (1959). Ορι­σμέ­να από τα αρι­στουρ­γή­μα­τά του είναι το «Οκτώ­μι­σι», η « Τζου­λιέ­τα των πνευ­μά­των», το «Σατι­ρι­κόν», η «Ρόμα» και άλλα.

Το 1974 ο Φελί­νι σε σενά­ριο που έγρα­ψε ο ίδιος και ο Τ. Γκου­έ­ρα γύρι­σε το φιλμ «Αμαρ­κορντ», το οποίο έχει πολ­λά αυτο­βιο­γρα­φι­κά στοι­χεία. Για πρώ­τη φορά, εξάλ­λου, ο Φελί­νι δίνει σαφή πολι­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά: με όπλο τη σάτι­ρα ξεσκε­πά­ζει αλύ­πη­τα τον ιτα­λι­κό φασι­σμό, τη σκλη­ρό­τη­τα του, τη δημα­γω­γι­κή προπαγάνδα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο