Φραντς Κάφκα

Στις 3 Ιου­λί­ου 1883 γεν­νιέ­ται στην στην Πρά­γα από γονείς Εβραί­ους ο Τσέ­χος, γερ­μα­νό­φω­νος συγ­γρα­φέ­ας Φραντς Κάφκα.

Μετά το γυμνά­σιο, υπα­κού­ο­ντας στην επι­θυ­μία του πατέ­ρα του, ο Κάφ­κα αφού παρα­κο­λού­θη­σε ορι­σμέ­να πανε­πι­στη­μια­κά μαθή­μα­τα γερ­μα­νι­κής φιλο­λο­γί­ας, σπού­δα­σε τελι­κά νομι­κά. Στο πανε­πι­στή­μιο γνω­ρί­στη­κε με διά­φο­ρους γερ­μα­νό­φω­νους εκκο­λα­πτό­με­νους λογο­τέ­χνες όπως ο Μαξ Μπροντ, που έγι­νε επι­στή­θιος φίλος του. Στη συνέ­χεια εργά­στη­κε επί δεκα­τέσ­σε­ρα χρό­νια, πρώ­τα σε μια ασφα­λι­στι­κή εται­ρεία και μετά στο Ινστι­τού­το Ασφά­λι­σης Εργα­τι­κών Ατυ­χη­μά­των της Βοη­μί­ας. Τις νύχτες του αφιέ­ρω­νε στο γρά­ψι­μο. Αυτό ήταν το μεγά­λο του πάθος. Ήξε­ρε ότι ο προ­ο­ρι­σμός του ήταν το γρά­ψι­μο, αλλά δεν κατά­φε­ρε ‑δεν τόλ­μη­σε- να το κάνει επάγ­γελ­μά του. Ελά­χι­στα κεί­με­νά του δημο­σιεύ­τη­καν όσο ζού­σε, όπως η περί­φη­μη “Μετα­μόρ­φω­ση” (1916), “Η αποι­κία των τιμω­ρη­μέ­νων”, το “Ένας αγρο­τι­κός για­τρός”, καθώς και “Το γράμ­μα στον πατέ­ρα” (1919).

Το γρά­ψι­μό του χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από την αλη­θο­φά­νεια των λεπτο­με­ρειών, των γεγο­νό­των και των σκέ­ψε­ων και της συμπε­ρι­φο­ράς των ατό­μων που παρου­σιά­ζο­νται σε ασυ­νή­θι­στες, συχνά παρά­λο­γες σχέ­σεις και εφιαλ­τι­κές ή φαντα­στι­κές κατα­στά­σεις. Στις εικό­νες και τις συγκρού­σεις των έργων του ενσω­μα­τώ­νε­ται η τρα­γι­κή αδυ­να­μία του κατα­πιε­σμέ­νου «ανθρω­πά­κου», η ανε­λέ­η­τη σκλη­ρό­τη­τα και ο παρα­λο­γι­σμός του αστι­κού κοι­νω­νι­κού συστή­μα­τος, των νόμων του και των συνη­θειών του. Η δημιουρ­γι­κή μέθο­δος του Κάφ­κα, χαρα­κτη­ρι­στι­κή της νεο­τε­ρι­στι­κής λογο­τε­χνί­ας του 20ού αιώ­να, επη­ρέ­α­σε σε ποι­κί­λο βαθ­μό και με διά­φο­ρους τρό­πους, πολ­λούς Ευρω­παί­ους συγ­γρα­φείς. Το έργο του Κάφ­κα απο­τε­λεί μια λαμπρή καλ­λι­τε­χνι­κή έκφρα­ση της βαθιάς κρί­σης της αστι­κής κοι­νω­νί­ας: αδιέ­ξο­δο από όπου ο συγ­γρα­φέ­ας δεν έβλε­πε τρό­πο φυγής. Εργα: Η «Μετα­μόρ­φω­ση», η «Δίκη», ο «Πύρ­γος», ο «Επαρ­χια­κός για­τρός», κ.ά.