Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φωτογραφική ματιά στην ιστορία — 5 Αυγούστου 1936: Η ταπείνωση των ναζί μέσα στο σπίτι τους

oouens

Ο σπου­δαί­ος Αμε­ρι­κα­νός αθλη­τής του στί­βου, Τζέ­σε Όου­ενς, φωτο­γρα­φί­ζε­ται εμφα­νώς ευχα­ρι­στη­μέ­νος στο Ολυ­μπια­κό Χωριό, μετά την κατά­κτη­ση δυο χρυ­σών μεταλ­λί­ων τη συγκε­κρι­μέ­νη μέρα (4/8), στους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες του Βερο­λί­νου, το 1936. (AP Photo) — Πηγή Καθημερινή

Την επο­μέ­νη, 5 Αυγού­στου, κερ­δί­ζει το τρί­το του χρυ­σό μετάλ­λιο στα 200μ με 20.7

Στο Βερο­λί­νο ο Οου­ενς κατέ­κτη­σε 4 χρυ­σά μετάλ­λια. Στα 100μ. με 10,3, στα 200μ. με 20,7, στα 4Χ100 και στο μήκος με 8.06 και μάλι­στα στην τελευ­ταία προ­σπά­θεια, υπο­χρε­ώ­νο­ντας τον Χίτλερ να εγκα­τα­λεί­ψει άρον — άρον το γήπε­δο. Ο Τζέι Σι Οου­ενς έδω­σε με τα τέσ­σε­ρα χρυ­σά μετάλ­λιά του έδω­σε ένα πολύ ηχη­ρό χαστού­κι στις χιτλε­ρι­κές ιδέ­ες περί «ανω­τε­ρό­τη­τας της άριας φυλής».

Μετά τα τέσ­σε­ρα μετάλ­λια που κέρ­δι­σε ένας δημο­σιο­γρά­φος τον ρώτη­σε πως του φάνη­κε που δεν τον χαι­ρέ­τη­σε ο Χίτλερ μετά τον θρί­αμ­βό του στο μήκος. Η απά­ντη­σή του ήταν αφο­πλι­στι­κή: «Για­τί θα με συγ­χα­ρεί ο πρό­ε­δρος των ΗΠΑ;». Δεν είχε άδι­κο. Η στά­ση των ναζί βρή­κε μιμη­τές και στις ΗΠΑ. Ο Οου­ενς παρά το γεγο­νός ότι έκα­νε κάτι που έμοια­ζε ακα­τόρ­θω­το δεν εκλή­θη ποτέ, λόγω του χρώ­μα­τός του, στο Λευ­κό Οίκο για συγ­χα­ρη­τή­ρια, ούτε έλα­βε κάποιο τηλε­γρά­φη­μα από τον Φρα­γκλί­νο Ρούζ­βελτ ή τον Χάρι Τρούμαν.

Οταν έφτα­σε στο Βερο­λί­νο βρί­σκο­νταν στον κολο­φώ­να της δόξας του. Ενα χρό­νο νωρί­τε­ρα, στη διάρ­κεια μιας μέρας είχε δημιουρ­γή­σει πέντε παγκό­σμια ρεκόρ και είχε ισο­φα­ρί­σει ένα άλλο. Ολα αυτά έγι­νε στην πόλη Αν Αρμπορ του Μίτσι­γκαν στις 25 Μάη 1935. Στις 15.15 ο Οου­ενς ισο­φα­ρί­ζει το παγκό­σμιο ρεκόρ στα 100μ. με 9.4 δευ­τε­ρό­λε­πτα. Στις 15 και 25, με την πρώ­τη και μονα­δι­κή προ­σπά­θεια στο μήκος,… πετά­ει στα 8,13μ. Στις 15 και 45 τρέ­χει τις 220 γιάρ­δες σε 20,3 δευ­τε­ρό­λε­πτα, καταρ­ρί­πτο­ντας παράλ­λη­λα το παγκό­σμιο ρεκόρ στα 200μ. Στις 16.00 τρέ­χει τις 220 γιάρ­δες με εμπό­δια σε 22,6 δευ­τε­ρό­λε­πτα και παράλ­λη­λα καταρ­ρί­πτει το παγκό­σμιο ρεκόρ στα 200μ. με εμπό­δια. Κι όλα αυτά στη διάρ­κεια 45 λεπτών. Το ρεκόρ του στο μήκος κρά­τη­σε 25 ολό­κλη­ρα χρό­νια, ενώ με την επί­δο­σή του στα 100μ., μπο­ρού­σε να στε­φθεί Ολυ­μπιο­νί­κης ακό­μα και το 1964 στο Τόκιο.

Για να μπο­ρέ­σει να ζήσει έγι­νε επαγ­γελ­μα­τί­ας. “Είχα δόξα, αλλά δεν είχα χρή­μα­τα” παρα­δέ­χτη­κε. Για να βγά­λει τα προς το ζην, υπο­χρε­ώ­θη­κε να συνα­γω­νι­στεί άλο­γα, σκύ­λους, ακό­μα και με καγκουρό.

Ο Οου­ενς πέθα­νε στα 66 του από καρ­κί­νο στον πνεύ­μο­να έχο­ντας προ­σπα­θή­σει λίγους μήνες πριν το θάνα­τό του να πεί­σει τον τότε Πρό­ε­δρο των ΗΠΑ, Τζί­μι Κάρ­τερ, να μην μποϊ­κο­τά­ρει τους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες της Μόσχας, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο