Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
«Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.
Δε φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.»
Το γνωστό τραγούδι των Α/φων Κατσιμίχα επιβεβαιώνει η δημοσιογράφος (και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ) Σοφία Γιαννακά με άρθρο της στο iefimerida.gr με τίτλο «Μία πληγή που τη λένε ΚΚΕ».
Φυσικά δεν είναι το πρώτο της άρθρο που κινείται σε ανάλογο «σκοπό». Στο να είναι δηλαδή η «φωνή των κυρίων της». Έτσι τώρα αναπαράγοντας την κυβερνητική προπαγάνδα καταφεύγει σε φτηνό, χυδαίο, επικίνδυνο και «παλαιοημερολογίτικο» αντικομουνισμό. Αναπαράγει δηλαδή ότι τόσα χρόνια καλλιεργούσε η πιο μαύρη αντίδραση. Μάλιστα γράφοντας ότι «Το ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται για μια παραλλαγή της Σοβιετικής Ένωσης, της Κίνας, της Βόρειας Κορέας το ακούμε και το ανεχόμαστε επί δεκαετίες» απλά δείχνει την πρόθεση των «κυρίων» της να ξεμπερδεύουν με κάθε τρόπο μαζί του γιατί δήθεν δεν το ανέχονται πλέον. Είναι μακριά νυχτωμένοι αν νομίζουν ότι θα το πετύχουν, όταν τα προηγούμενα χρόνια άλλοι, με φυλακές, εξορίες και εκτελέσεις απέτυχαν!
Με αφορμή λοιπόν τον φετινό γιορτασμό του Πολυτεχνείου επικαλείται- τα επιχειρήματα του κ. Χρυσοχοϊδη και του Κ. Μητσοτάκη- ότι θα λειτουργήσει ως εστία υπερμετάδοσης του κορονοιου. Γράφει λοιπόν: «Η απαίτηση του ΚΚΕ να εορταστεί η επέτειος του Πολυτεχνείου, σώνει και καλά, παρά τους εκατοντάδες νεκρούς και τα χιλιάδες κρούσματα κορωνοϊού στη χώρα μας, είναι κυνική, μακάβρια, εξωπραγματική.»
Και προφανώς λέξη δεν γράφει για την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Για τις τεράστιες εγκληματικές ευθύνες που υπάρχουν για την μετάδοση του κορονοϊου αλλά και για την περίφημη «θωράκιση του ΕΣΥ». Προσπαθεί να εμφανίσει την (περιφρουρημένη και με όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα) πορεία ως τον «εχθρό» που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι πολίτες αν θέλουν να σώσουν τη ζωή τους…(Κοινωνικός αυτοματισμός λέγεται αυτό!)
Και φυσικά εμφανώς αυτό που την ενοχλεί είναι το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο του γιορτασμού, που χρόνια είναι «αγκάθι» στα μάτια των «κυρίων της». Γράφει αποκαλυπτικά: «ποιον λόγο έχει σήμερα η Ελλάδα να παραδώσει αντιιμπεριαλιστικά μηνύματα στην αμερικανική πρεσβεία; Βρίσκεται η χώρα μας υπό ιμπεριαλιστική κατοχή και δεν το ξέραμε; Υπάρχει λογικός άνθρωπος που ενοχλείται γιατί έχουμε σύμμαχο τις ΗΠΑ; Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με τίποτα ιμπεριαλιστές και ήρθε ο Κουτσούμπας να μας σώσει;» Το «γιες μεν» σε όλη του την έκταση.
Ακόμη γνωρίζει καλά- ως δημοσιογράφος- ότι το ΚΚΕ μπορεί και διοργανώνει συγκεντρώσεις πειθαρχημένες και με όλα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας. Άλλωστε φαίνεται (και αυτό έμμεσα) ομολογεί όταν γράφει «Αμίλητοι παρακολουθούμε τους «στρατιώτες» του ΠΑΜΕ να κάνουν παράλογο ακτιβισμό» (προφανώς την ενόχλησε η συγκέντρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς). Αυτό άλλωστε έχουν δηλώσει πως θα πράξουν και στον γιορτασμό του Πολυτεχνείου τόσο το ΚΚΕ και η ΚΝΕ όσο και φορείς όπως εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι κλπ.
Τέλος, αναφορικά με το «κερασάκι» των απειλών ότι : «Όμως, για πόσο ακόμη θα δείχνουμε αυτή την ανεξήγητη επιείκεια για το ΚΚΕ, το πιο κακομαθημένο κόμμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο, παρότι δεν πιστεύει στις αξίες του κοινοβουλευτισμού και επιδιώκει την ανατροπή του, απαιτεί ταυτόχρονα τον σεβασμό και την ανοχή μας;» να τονίσουμε ότι: Το ΚΚΕ δεν έκρυψε τους προγραμματικούς του στόχους και την «νομιμοποίηση του το 1974» δεν του την πρόσφερε κανένας…
(Πάντως θα άξιζε τον κόπο να μας πει και ή ίδια όταν ψήφιζε ‑δύο αν δεν κάνουμε λάθος Μνημόνια ως βουλευτής- τι σχέση είχαν αυτά με τα όσα και το ίδιο το αστικό σύνταγμα προέβλεπε…)
Το Πολυτεχνείο Ζει και η αγωνία των διάφορων «καλοθελητών» να το συκοφαντήσουν, να το μετατρέψουν σε «αβλαβές εικόνισμα» ή να το καταστείλουν δείχνει απλά ότι τα μηνύματα του παραμένουν ζωντανά και επίκαιρα , φάρος φωτεινός και για τους αναγκαίους αγώνες του σήμερα ενάντια σε «αόρατους» αλλά στην πραγματικότητα βαθύτατα ορατούς εχθρούς!
