Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Όπου χτυπά η καρδιά του σχολείου, η καρδιά του αγώνα…»

Ο χαι­ρε­τι­σμός του Γιώρ­γου Μαρ­γώ­νη, προ­έ­δρου του Συλ­λό­γου Δασκά­λων και Νηπια­γω­γών Νομού Άρτας, στην εκδή­λω­ση τιμής και μνή­μης για τον Κώστα Πουρ­να­ρά (Μπό­ση), που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το Σάβ­βα­το 23 Γενά­ρη 2016 στην Ανέ­ζα Άρτας (δεί­τε ανα­λυ­τι­κό φωτο-ρεπορ­τάζ ΕΔΩ).

Την εκδή­λω­ση διορ­γά­νω­σαν ο Σύλ­λο­γος Δασκά­λων και Νηπια­γω­γών Νομού Άρτας, ο Σύλ­λο­γος Γυναι­κών Αμβρα­κι­κού και το ηλε­κτρο­νι­κό περιο­δι­κό ΑΤΕΧΝΩΣ.

 

Αγα­πη­τοί προ­σκε­κλη­μέ­νοι, φίλες και φίλοι

Ο Σύλ­λο­γος Δασκά­λων και Νηπια­γω­γών Νομού Άρτας σε συνερ­γα­σία με το Σύλ­λο­γο Γυναι­κών Αμβρα­κι­κού και το ηλε­κτρο­νι­κό περιο­δι­κό ΑΤΕΧΝΩΣ διορ­γα­νώ­νουν από­ψε αυτή την εκδή­λω­ση, αφιε­ρω­μέ­νη στον Κώστα Πουρ­να­ρά· για μας τους εκπαι­δευ­τι­κούς συνά­δελ­φο, για άλλους φίλο, για άλλους συνα­γω­νι­στή, για άλλους συγ­γρα­φέα, για τους περισ­σό­τε­ρους έναν άνθρω­πο με τη σημα­σία και την ετυ­μο­λο­γία της λέξης.

Τον είδα τον Κώστα Πουρ­να­ρά. Σήμε­ρα το πρωί στο συλ­λα­λη­τή­ριο των εργα­ζο­μέ­νων στην Πλα­τεία Κιλ­κίς. Το μεση­μέ­ρι στο μπλό­κο των αγρο­τών στη Γέφυ­ρα. Τώρα είναι κάπου εκεί, στο τελευ­ταίο θρα­νίο και κάτι δεί­χνει σε δυο μαθη­τές του. Κι αύριο θα ’ναι σε κάποιο απ’ τα νησιά του Ανα­το­λι­κού Αιγαί­ου, ίσως και στον Αη Στρά­τη τ’ αγα­πη­μέ­νο του. Περι­μέ­νει τους πρό­σφυ­γες να τους αγκα­λιά­σει, να τους καλω­σο­ρί­σει στη χώρα μας.

Αυτός είναι κυρί­ες και κύριοι ο Κώστας Πουρ­να­ράς. Όπου χτυ­πά η καρ­διά του σχο­λεί­ου, η καρ­διά του αγώ­να, δίπλα στον εργά­τη, τον αγρό­τη, τον πρό­σφυ­γα, το μαθη­τή. Μια πολύ­πλευ­ρη προ­σω­πι­κό­τη­τα που δυστυ­χώς τώρα τη μαθαίνουμε.

Ας είναι η ζωή του παρα­κα­τα­θή­κη για εμάς και φάρος για το πώς πρέ­πει να ζεις αν θέλεις να λέγε­σαι άνθρωπος.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο