Όταν στα ψιλά κρύβεται η μεγάλη εικόνα …

Η είδη­ση: Ο 67χρονος Μού­σα Χασά­χια,  αγρό­της από την Ουγκά­ντα, ο οποί­ος έχει ήδη 102 παι­διά και 568 εγγό­νια από 12 συζύ­γους, απο­φά­σι­σε τελι­κά –αν και σεξουα­λι­κά άκρως ενερ­γός να στα­μα­τή­σει «να μεγα­λώ­νει την οικο­γέ­νειά του». Ζητώ­ντας πλέ­ον από τις συζύ­γους του να χρη­σι­μο­ποιούν αντι­σύλ­λη­ψη, ώστε να μπο­ρούν να αγο­ρά­ζουν τρό­φι­μα για να τρώνε.

Όπως είπε «το εισό­δη­μά μου γίνε­ται όλο και μικρό­τε­ρο με τα χρό­νια λόγω του αυξα­νό­με­νου κόστους ζωής και η οικο­γέ­νειά μου γίνε­ται όλο και μεγα­λύ­τε­ρη. Παντρευό­μουν τη μία γυναί­κα μετά την άλλη. Πώς μπο­ρεί ένας άντρας να είναι ικα­νο­ποι­η­μέ­νος με μία γυναίκα»;

Ο Χασά­χια και η οικο­γέ­νειά του ζουν στη Λου­σά­κα της Ουγκά­ντα, όπου η πολυ­γα­μία –με τη γυναί­κα αντι­κεί­με­νο, είναι νόμι­μη και επι­θυ­μη­τή, με όλες οι γυναί­κες του να ζουν στο ίδιο σπί­τι, ώστε να μπο­ρεί να τις «παρα­κο­λου­θεί», εμπο­δί­ζο­ντάς τες να κλε­φτούν με άλλους άνδρες (η ζώνη αγνό­τη­τας απ’ ότι φαί­νε­ται δεν έχει αποτέλεσμα).

Η νεό­τε­ρη σύζυ­γός του, η Ζου­λάι­κα, μητέ­ρα 11 παι­διών, δήλω­σε: «Δεν πρό­κει­ται να κάνω άλλα παι­διά. Είδα την άσχη­μη οικο­νο­μι­κή κατά­στα­ση και τώρα παίρ­νω αντισυλληπτικά».
Το ένα τρί­το των παι­διών του Χασά­χια …ηλι­κί­ας μετα­ξύ 6 και 51 ετών, ζουν μαζί του στο αγρό­κτη­μά του. Το μεγα­λύ­τε­ρο παι­δί του είναι 21 χρό­νια μεγα­λύ­τε­ρο από τη νεό­τε­ρη σύζυ­γό του.

21^ος αιώνας:
πρωταρχικός ρόλος της γυναίκας,
αντικείμενο πόθου και ικανοποίησης

Σε όλα τα θρη­σκευ­τι­κά δόγ­μα­τα και με το αστι­κό κρά­τος να σφυ­ρί­ζει αδιά­φο­ρα ‑σε αντί­φα­ση με τη μεγά­λη συμ­βο­λή και προ­σφο­ρά τόσων γυναι­κών στην επι­στή­μη, στην Τέχνη, στην κοι­νω­νι­κή πάλη και με αυξα­νό­με­νη συμ­με­το­χή των γυναι­κών στην κοι­νω­νι­κή εργα­σία «το άλλο μισό τ΄ουρανού» υπο­μέ­νει και στενάζει.

Ειδι­κά στις «Ουγκά­ντες» εκεί­νες τις τρί­τες πάμ­πτω­χες χώρες όπου οι –γρα­φι­κοί Χασά­χια (όχι τυχαία τα θέμα έχει γίνει viral στα μεγα­λύ­τε­ρα διε­θνή ΜΜΕ-τραστ), δεν είναι τίποτ΄άλλο από αστε­ρό­σκο­νη που σκε­πά­ζει το οικο­νο­μι­κο­πο­λι­τι­κό σύστη­μα που βρω­μά­ει και ζέχνει μέσα στις κοι­νω­νι­κές ανισότητες

Όπου η σύγκρου­ση με τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο ‑τους εκμε­ταλ­λευ­τές του λαϊ­κού μόχθου, την εξου­σία τους και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δια­κρα­τι­κές τους ενώ­σεις απο­τε­λεί όνει­ρο θερι­νής νύχτας, αλλά πάντα –όπως παντού, συμπε­ρι­λαμ­βα­νό­με­νων ημών των «πολι­τι­σμέ­νων» ζητού­με­νο. Σε μια κοι­νω­νία χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο