Άγιος Αρτέμης, η Μύκονος, οι όρχεις και οι αστυνομικοί

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Ο Αρτέ­μης ήταν «τέλειος πολί­της» (πατρί­κιος), στρα­τη­γός (δουξ), αυγου­στά­λιος (ιερέ­ας αφιε­ρω­μέ­νος στην λατρεία του αυτο­κρά­το­ρα). Κι όλα αυτά λόγω του ότι ήταν κολ­λη­τός του Κωνσταντίνου.

Όταν ο Κων­στα­ντί­νος έφυ­γε προς… θεού του, ενός θεού που ο ίδιος θεσμο­θέ­τη­σε και ανέ­λα­βε ο Ιου­λια­νός, ο Αρτέ­μης σήκω­σε μπαϊ­ρά­κι. Υπο­τί­θε­ται πως άρχι­σε να βρί­ζει τον Ιου­λια­νό κι ο τελευ­ταί­ος – λες και δεν είχε σοβα­ρό­τε­ρα ν’ ασχο­λη­θεί ως αυτο­κρά­το­ρας, άρχι­σε να τον βασα­νί­ζει. Στο τέλος ο Αρτέ­μης τα κακάρωσε.

Όσο ο Αρτέ­μης βρι­σκό­ταν εν ζωή και κατά τα λεγό­με­να του Νικό­δη­μου του αγιο­ρεί­του, έδει­χνε ιδιαί­τε­ρη προ­τί­μη­ση σε παθή­σεις των όρχε­ων εξ ου και ανα­κη­ρύ­χτη­κε ο προ­στά­της τους.

Μέχρι εδώ τίπο­τα το ιδιαί­τε­ρο πέραν της εξει­δί­κευ­σης του αγί­ου. Σήμε­ρα όμως ο Αρτέ­μης εκτός από προ­στά­της των αρχι­διών θεω­ρεί­ται πολιού­χος της Μυκό­νου αλλά και προ­στά­της των αστυ­νο­μι­κών. Κι όσο για την πολιου­χία του επί του εξ όλης και προ­ώ­λης νησιού, αυτό αφο­ρά τους Μυκο­νιά­τες και δεν μας πέφτει λόγος. Για τους αστυ­νο­μι­κούς όμως; Τί δου­λειά, τί κοι­νό μπο­ρεί να έχουν τα όργα­να της τάξης του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος με κάποια από τα ανδρι­κά όργα­να αναπαραγωγής;
Αυτός ο συσχε­τι­σμός που, σημειω­τέ­ον, δεν τεκ­μαί­ρε­ται από κάποιο στοι­χείο και είναι άγνω­στο από πού προ­έ­κυ­ψε, εκλαμ­βά­νε­ται από κάποιους ως υβρι­στι­κός ένα­ντι του σώμα­τος των αστυ­νο­μι­κών και του έργου που επι­τε­λούν. Ερμη­νεία όμως, που καταρ­ρί­πτε­ται από την ίδια τη στά­ση του σώμα­τος διό­τι τον Αρτέ­μη τον έχουν περί πολ­λού και εντός της σχο­λής της αστυ­νο­μί­ας λει­τουρ­γεί περί­ο­πτος ναός του.

Προ­σω­πι­κά και σε πλή­ρη συμ­φω­νία με άλλους μελε­τη­τές των βίων των αγί­ων μας, θεω­ρώ πως πρό­κει­ται για εμφα­νή προ­σπά­θεια ανα­βάθ­μι­σης και κατα­ξί­ω­σης του έργου της ΕΛ.ΑΣ. Προ­βι­βά­ζει και ανα­δει­κνύ­ει το κοι­νω­νι­κό έργο της αστυ­νο­μί­ας στο επί­πε­δο των άκα­κων, χρή­σι­μων και επω­φε­λών όρχε­ων, οργά­νων ανα­ντι­κα­τά­στα­των στο σεξ και στη διαιώ­νι­ση του είδους μας.

Άλλω­στε και η ίδια η ζωή, συνε­πι­κου­ρώ­ντας τον παρα­πά­νω συλ­λο­γι­σμό, δεν έχει να επι­δεί­ξει ουδε­μία περί­πτω­ση που αρχί­δι να κλω­τσά νεκρούς, να χτυ­πά άοπλους κι ανή­μπο­ρους, να επι­τί­θε­ται σε υπε­ρή­λι­κες, να κλέ­βει, να που­λά προ­στα­σία κλπ.

Χρό­νια πολ­λά στους Αρτέ­μη­δες, στις Αρτε­μη­σί­ες, στην πλ. Αρτέ­μη στο Παγκρά­τι, στους Μυκο­νιά­τες, στα αρχί­δια και στην ΕΛ.ΑΣ.

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ