Άγιος Νικόλας (χρόνια πολλά)

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Πρό­κει­ται για άγιο παρα­γω­γής τέλους του 3ου αιώ­να, όπως και πολ­λοί άλλοι. Υπάρ­χει συγκε­κρι­μέ­νος λόγος για αυτήν την… σύμ­πτω­ση αλλά δεν είναι της παρού­σης. Ο συγκε­κρι­μέ­νος ήταν ιστο­ρι­κό πρό­σω­πο και γνω­στός τρα­μπού­κος της εποχής.

Ο Νικο­λά­κης, ήταν χρι­στια­νός από έμβρυο ακό­μα. Σαν βρέ­φος αρνιό­ταν να θηλά­σει Τετάρ­τες και Παρα­σκευ­ές. Αργό­τε­ρα, έτρω­γε μόνο μολό­χες. Πιτσι­ρι­κά ακό­μη, τον κακο­ποί­η­σε ένας θεί­ος του, χει­ρο­το­νώ­ντας τον ιερέα. Έκτο­τε πήρε την κάτω βόλ­τα. Έσω­σε από δια­κό­ρευ­ση τρεις παρ­θέ­νες – αυτές του επι­τέ­θη­καν επει­δή δεν τις άφη­σε να δια­κο­ρευ­τούν, έγι­νε ηγού­με­νος και κατέ­λη­ξε αρχιεπίσκοπος.

Κάπου εκεί τον στρού­γκα­ραν. Έφα­γε τις ψιλές του αλλά σύντο­μα τη σκα­πού­λα­ρε λόγω Κων­στα­ντί­νου. Στην 1η οικου­με­νι­κή σύνο­δο που έχτι­σαν το δεκα­νί­κι του δου­λο­κτη­τι­σμού και τ’ ονό­μα­σαν χρι­στια­νι­σμό, ο Νικο­λά­κης μοί­ρα­ζε καρ­πα­ζιές σε αντι­φρο­νού­ντες. Πλά­κω­σε στο ξύλο τον Άρειο και τον ξανά­χω­σαν φυλα­κή. Όταν βγή­κε, τρά­βη­ξε να προ­σκυ­νή­σει τον σταυ­ρό που είχε ανα­κα­λύ­ψει η μάνα του Κων­στα­ντί­νου – το γνω­στό καρα­που­τα­να­ριό, ο οποί­ος σταυ­ρός τελειω­μό δεν έχει μέχρι σήμε­ρα και τον έχουν κάνει από οδο­ντο­γλυ­φί­δες έως και μπα­το­νέ­τες για τ’ αυτιά.

Σ’ ένα ταξί­δι του έπε­σαν σε τρι­κυ­μία, αλλά ο μπάρ­μπα-Νικό­λας την κατεύ­να­σε με θαύ­μα και σώθη­κε το πλοίο. Πάνω εκεί έσκα­σε ένας ναύ­της απ’ το κατάρ­τι σαν καρ­πού­ζι κι έκα­νε ζημιά στο κατά­στρω­μα, αλλά με δεύ­τε­ρο θαύ­μα ο Νικό­λας το επι­σκεύ­α­σε και επί τη ευκαι­ρία ανέ­στη­σε και τον πεθα­μέ­νο. Έτσι τον έχρι­σαν προ­στά­τη τους οι εφο­πλι­στές και τον φόρε­σαν στον σβέρ­κο των ναυ­τι­κών. Εξ’ ου και κάθε καρά­βι φέρει την εικό­να του άγιου για προ­στα­σία. Την εικό­να τη φέρουν κι όσα καρά­βια βρί­σκο­νται στο βυθό τίγκα στους πνιγ­μέ­νους, αλλά γι αυτά εισέ­πρα­ξαν την ασφά­λεια οι εφοπλιστές.

Είναι προ­στά­της και του ελλη­νι­κού πολε­μι­κού ναυ­τι­κού (μόνο), καθώς και κάθε πλε­ού­με­νου, ακό­μη και της ψαρό­βαρ­κας του «Καπε­τάν Φλω­ριά» και των πει­ρα­τι­κών πλοί­ων. Επί­σης, προ­στα­τεύ­ει τους εργα­ζό­με­νους στα ηλε­κτρο­νι­κά μέσα – εκτός του κλα­δι­κού ΣΕΤΗΠ που ελέγ­χε­ται από το ΠΑΜΕ και διά­φο­ρα απο­βρά­σμα­τα όπως τους ενε­χυ­ρο­δα­νει­στές, τους μετα­με­λη­μέ­νους κλέ­φτες και τους αδί­κως κατη­γο­ρη­θέ­ντες. Αλλού, μοι­ρά­ζει και δώρα στα παι­διά. Βόμ­βες φωσφό­ρου, ναπάλμ, πεί­να, δυστυ­χία κλπ. Εντε­λώς παρα­δό­ξως είναι πολιού­χος και της Κοζά­νης που δεν έχει θάλασσα.

Όταν εκοι­μή­θη και, δόξα τω θεώ του, δεν ξανα­ξύ­πνη­σε, άρχι­σε η περι­πέ­τεια με τα κόκ­κα­λά του. Μυρο­βο­λού­σαν ασυ­στό­λως. Το άρω­μα ονο­μά­στη­κε… osso acqua ή boneswater (κάτι σα κοκ­κα­λό­νε­ρο). Κυκλο­φο­ρεί και σήμε­ρα από την… Armani η οποία σήμε­ρα λαν­σά­ρει και τα Acqua di Gio και Eau de Nuit, που παρά­γο­νται από το στύ­ψι­μο των εργα­τών της Armani στη μαύ­ρη νύχτα του καπιταλισμού.

Όσο για τα κόκ­κα­λα του άγιου τα ξέθα­βαν, κάθε τόσο, τα κοί­τα­ζαν, τα έλεγ­χαν, τα μέτρα­γαν, τα μελέ­τα­γαν και βου­τού­σε ο καθείς μεγα­λο­τρα­γό­πα­πας το κάτι τις του. Από τη μελέ­τη δια­πι­στώ­θη­κε πως εντε­λώς φυσι­κά ανά­βλυ­ζαν μύρο, αλλά έπα­σχε από αγκυ­λω­τι­κή σπον­δυ­λαρ­θρί­τι­δα (είναι που δεν θήλα­ζε Τετάρ­τες και Παρα­σκευ­ές) και διά­χυ­τη ενδο­κρα­νια­κή υπε­ρό­στω­ση (πιο απλά χοντρο­κε­φα­λί­α­ση) η οποία εικά­ζε­ται πως έσπρω­ξε τον Νικό­λα στην αγιο­σύ­νη. Επί­σης «από­δει­ξαν» πως τα κόκ­κα­λα ήταν αυτου­νού κι όχι κάποιου άλλου, άρα επρό­κει­το για τον συγκε­κρι­μέ­νο άγιο. Σήμε­ρα έχει κόκ­κα­λο κάθε καρυ­διάς καρύδι.

Τον έχουν κάνει τεύ­χη στην κυριο­λε­ξία. Μέχρι και η αγία Λαύ­ρα έχει ένα δόντι του (με μια κου­φά­λα να!) χωρίς να διευ­κρι­νί­ζε­ται αν πρό­κει­ται για γομ­φίο, κυνό­δο­ντα ή κοπτήρα.
Απο­λυ­τί­κιο:

«Νικο­λί, Νικολί,
καπε­τά­νιε ντερτιλί…»

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ